Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Μετανάστευση

Οι πάντες έχουν αναγνωρίσει πια τα τραγικά προβλήματα που δημιουργεί η αθρόα μετανάστευση και το πολυπολιτισμικό όνειρο της διεθνιστικής Αριστεράς που έχει πάρει σάρκα και οστά στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση όλο και περισσότερες χώρες κλείνουν τα σύνορα τους σε περισσότερους μετανάστες υποχωρώντας στην πίεση των λαών τους. Στην Αμερική έχουν ήδη ξεκινήσει αυστηρότερες νομοθεσίες ενώ η Ασία δεν έπεσε ποτέ στην παγίδα της παγκοσμιοποίησης κρατώντας την ομοιογένεια της. Οι φυλετικές ταραχές του τελευταίου έτους αποδεικνύουν τα μεγάλα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην Αυστραλία ενώ από τα περισσότερα κράτη της Αφρικής έχουν εκδιωχθεί οι Ευρωπαίοι εδώ και χρόνια.

Στην Ελλάδα ο ελληνικός λαός απαιτεί παύση της συνεχιζόμενης νομιμοποίησης των μεταναστών. Τι και αν βομβαρδίζεται καθημερινά με προπαγάνδα από ενημερωτικές και μη (πχ Singles) εκπομπές αλλά και από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας; Τι και αν η πολιτική ηγεσία κωφεύει, προκλητικά υποσχόμενη περαιτέρω νομιμοποίηση τους σύμφωνα με τον Προκόπη Παυλόπουλο; Ο ελληνικός λαός με ποσοστά μέχρι και άνω του 80% συνεχίζει να αντιστέκεται στην παγκοσμιοποίηση, να αντιστέκεται σε όσες δυνάμεις προσπαθούν να εξωραΐσουν αυτή την κατάσταση και να ξεγελάσουν τους Έλληνες.

Ακόμα μεγαλύτερο είναι δυστυχώς το πρόβλημα στην Κύπρο. Ένα πρόβλημα που δεν παίρνει τις διαστάσεις που του αναλογούν από το πατριωτικό κίνημα του νησιού επειδή υπάρχει ένα σημαντικότερο πρόβλημα, η συνεχιζόμενη κατοχή από την Τουρκία. Έτσι κανείς δεν ασκεί πίεση, κανείς δεν αντιστέκεται σε αυτό το φαινόμενο. Και κανείς δεν καταλαβαίνει πόσο τραγική είναι η κατάσταση. Κανείς δεν το καταλαβαίνει επειδή ο Κύπριος ζει στον δικό του κόσμο. Έλληνες Κύπριοι εργάζονται στο γραφείο του, γράφουν την εφημερίδα του και παρουσιάζουν τις εκπομπές που παρακολουθεί. Έλληνες Κύπριοι συχνάζουν στο καφενείο του ή στον σύλλογο του, Έλληνες Κύπριοι -κυρίως- διασκεδάζουν στους χώρους που διασκεδάζει. Υπάρχει όμως και ένας άλλος κόσμος. Πόσοι Έλληνες δουλεύουν πια στον τουριστικό τομέα; Πόσοι Έλληνες Κύπριοι εργάζονται σε καφέ, clubs και εστιατόρια; Πόσοι Έλληνες δουλεύουν ως οικοδόμοι και εργάτες; Πόσοι Έλληνες έχουν χάσει την δουλειά τους ως πωλητές σε καταστήματα, mini markets, supermarkets και περίπτερα; Πόσοι Έλληνες έχουν απομείνει να εργάζονται στις μεγάλες αλυσίδες take away και delivery; Είμαστε ακόμα πλειοψηφία ή απλώς νομίζουμε ότι είμαστε; Στην Πάφο κυκλοφορούν περισσότεροι Έλληνες Κύπριοι ή απλώς έτσι νομίζουμε; Οι Έλληνες Κύπριοι (και Πόντιοι) είναι περισσότεροι από τους Άγγλους, τους Ρωσσοπόντιους και τους λοιπούς ξένους; Στην Λευκωσία οι Πακιστανοί, οι Σριλανκέζοι κτλ έχουν ή δεν έχουν καταλάβει ολόκληρες περιοχές; Επειδή δεν θα τους δούμε στην εργασία μας και στα καφέ μας θα κάνουμε ότι δεν υπάρχουν; Σε οποιοδήποτε κεντρικό περίπτερο (ίσως ο καλύτερος τρόπος να γίνει κατανοητή η κατάσταση, οι ξένοι μπορεί να διασκεδάζουν διαφορετικά και να δουλεύουν σε άλλους χώρους αλλά αγοράζουν μπύρες όπως εμείς, αγοράζουν κάρτες τηλεφώνου όπως εμείς και καπνίζουν όπως εμείς) της Λεμεσού νομίζετε μπαίνουν περισσότεροι Έλληνες Κύπριοι ή Ρώσσοι, Πακιστανοί και άλλοι ξένοι; Ένα δίωρο σε ένα τέτοιο κεντρικό περίπτερο θα πείσει και τους πιο δύσπιστους.

Η απελευθέρωση της Κύπρου από τον Τούρκο εισβολέα επιβάλλεται να είναι ο νούμερο ένα στόχος μας. Αλλά μετά τι; Για ποιο λόγο αγωνιζόμαστε; Για μια Κύπρο ελεύθερη να την χαρούν οι νόμιμοι κάτοικοι της ή για μια Κύπρο ελεύθερη να την παραδώσουμε στον νέο εισβολέα, έστω και αν αυτός μπήκε στο σπίτι μας ειρηνικά; Μία νέα ρεαλιστική, μεταναστευτική πολιτική είναι μονόδρομος για την προάσπιση του νησιού. Επιτέλους ποσόστωση στον αριθμό των ξένων. Επιτέλους έλεγχος για το πόσους χρειαζόμαστε (και μπορούμε να βοηθήσουμε) και πόσοι δυσκολεύουν την ζωή των νόμιμων κατοίκων. Επιτέλους έλεγχος για το ποιοι και πόσοι προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.