Ας μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα

Το σημαντικότερο κακό είναι ότι μπαίνει στο μυαλό μας ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα έδρας (τραγική ειρωνεία, συμβαίνει στη σαιζόν που καταφέραμε επιτέλους να νικήσουμε εκτός στο Τσάμπιονς Λιγκ).

Από εκεί και πέρα, ουσιαστικά είναι μικρό το κακό. Η διαφορά από την κορυφή, είτε θα είναι 4 βαθμούς απόψε είτε 6, καλύπτεται πολύ εύκολα. Ο Αστέρας, που έπρεπε να παίζει με 10 από το 60 περίπου, είναι μία ομάδα φορμαρισμένη αυτή την περίοδο, έχει κερδίσει τον ΠΑΟ ενώ δεν έπαιξε ακόμα με ΑΕΚ.

Από την πλευρά μας δε, απορρίπτω όλα τα "οι τραυματισμοί δεν μπορεί να είναι δικαιολογία". Η κατάσταση έχει βγει εκτός ελέγχου και δεν είναι κάτι που θα μπορούσες να υπολογίσεις πριν την αρχή της σαιζόν. Με 7 σημαντικές απουσίες, συν Μπουτίνα και Ματσούκα, με 4 αμυντικούς που όλοι τους είναι λύση ανάγκης, με πάγκο τους Νούνιες, Μενδρινό, Μήτρογλου, Σηφάκη, Παπαδόπουλο, Φακινό, Λαμπρόπουλο, Κατσικογιάννη (!), ε κάπου τα πράγματα έχουν δυσκολέψει.

Η κατάσταση δεν μπορεί να γίνει χειρότερη σε αυτό το σημείο. Με τους τραυματίες να επανέρχονται και το άγχος της συνέχειας στο Τσάμπιονς Λιγκ, το ΟΥΕΦΑ ή τον καναπέ να φθάνει στο τέλος του, χρειάζεται λίγη ακόμα υπομονή για να δούμε τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα.

ΥΓ: Επειδή έχουμε μία συνήθεια η μνήμη μας να φθάνει μέχρι μία αγωνιστική πίσω, οι 3 άλλες εκτός έδρας "αποτυχίες" μας είναι: 1. 0-0 με τον ΠΑΟ στην Λεωφόρο παίζοντας καλύτερα, 2. 1-1 με τον τρίτο στην βαθμολογία Άρη να μας ισοφαρίζει στο 93 και 3. 3-3 με τον Εργοτέλη να ισοφαρίζει στο 88 σε εκείνο το όργιο του Βασσάρα.