Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

Η δασκάλα, οι πρακτορίσκοι και το ελληνικό κράτος

του Γ. Κουριαννίδη

Η κόρη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, η Χαρά Νικοπούλου, είναι δασκάλα. Δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να επιτύχει έναν «καλό» διορισμό. Διορίστηκε στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου, σε ένα Πομακοχώρι που βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρα, απομονωμένο, που κατοικείται μόνο από μουσουλμάνους Πομάκους. Δεν επέλεξε ως τόπο κατοικίας της κάποιο κοντινό αστικό κέντρο (Σουφλί) ή έστω το Μικρό Δέρειο, στο οποίο διαμένουν και χριστιανοί και λειτουργούν κάποιες έστω κρατικές υπηρεσίες. Δεν έκανε δηλαδή αυτό που έκαναν και κάνουν όλοι οι άλλοι συνάδελφοί της. Επέλεξε να μείνει με τον σύζυγό της στο χωριό που διδάσκει, κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριές της, κοντά στους ανθρώπους που εκτιμούν το έργο και την προσφορά της. Το νεαρό ζευγάρι μετέφερε ακόμη και τα πολιτικά του δικαιώματα στο χωριό και διαμένει εκεί, όχι μόνο τους μήνες του σχολικού έτους, αλλά ολόκληρο το χρόνο.

Αυτή ακριβώς η αγάπη προς τον τόπο και τους ανθρώπους του, αυτή η ανιδιοτελής διάθεση για προσφορά εκ μέρους τους, έγινε αιτία για την στοχοποίησή τους από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου. Χρησιμοποιώντας διάφορα ψεύδη, εκβιάζοντας και πιέζοντας τους κατά τα άλλα φιλήσυχους Πομάκους, οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου συλλέγουν υπογραφές για να διώξουν από το χωριό τη φιλότιμη δασκάλα και το σύζυγό της. «Αυτό το χωριό αγαπά μόνο τους Τούρκους που για αιώνες μένουν σ’ αυτό», γράφουν στα εμετικά άρθρα τους οι πρακτορίσκοι, ενώ οι απειλές και οι εκφοβισμοί σε βέρος των δύο «ξένων» είναι πλέον σε ημερησία διάταξη!


Και ενώ οι προσπάθειές τους ακόμη δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα γι’ αυτούς, αφού ελάχιστοι είναι οι γονείς που υποχώρησαν στις πιέσεις και ζητούν την απομάκρυνση της Χαράς από το χωριό τους, κι ενώ έφτασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσει στη Βουλή σχετική αναφορά ο βουλευτής Χατζηοσμάν του ΠΑΣΟΚ (το πρώην πρωτοπαλίκαρο του Σαδίκ και σημερινός πρόεδρος του κόμματος που αυτός είχε ιδρύσει!), η Χαρά έχει να αντιπαλέψει και με τον ακαταμάχητο γραικυλισμό των «λειτουργών» του ελληνικού κράτους, από το οποίο δεν είχε μέχρι σήμερα την παραμικρή στήριξη! Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες μας από τα γραφεία της Μειονοτικής Εκπαίδευσης, οι προϊστάμενοί της έφτασαν στο σημείο να την επιπλήξουν, γιατί τις αναφορές που κατέθετε όλο αυτό το διάστημα τις ... πρωτοκολλούσε (κι έτσι τους έβαζε στον κόπο να τις προωθούν περαιτέρω ή τουλάχιστον να μη τις αποσιωπούν)! Προς τιμήν της, η ηρωική Χαρά Νικοπούλου, δεν υποκύπτει στις πιέσεις και δηλώνει ότι θα παραμείνει στη θέση της μέχρι να ολοκληρώσει το έργο της. Κι όλα αυτά, παρά το λαϊκό δικαστήριο που επεχείρησαν να στήσουν πριν λίγες ημέρες οι πρακτορίσκοι του προξενείου!


Αναρωτιέμαι: Πόσους ανθρώπους έχουμε στην Ελλάδα σαν την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου; Πέντε; Δέκα; Ίσως λέω και πολλούς! Τι κάνει το ελληνικό κράτος γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται πλέον να απαιτούν στήριξη. Πρόσφεραν και προσφέρουν την ψυχή τους την ίδια για την προκοπή αυτού του τόπου. Εδώ όμως, δεν μιλούμε ούτε καν για στήριξη. Εδώ βλέπουμε την πατρίδα για την οποία ματώνουν, να τους γυρνά την πλάτη και να τους περιφρονεί. Χαρά από το Δέρειο, Νίκο από την Ίμβρο, Κατερίνα και Νίκο από τα Σκόπια, Ελένη από τα κατεχόμενα της Κύπρου μας, Σεμπαεδήν από το Προσήλιο, αδέλφια μας από την Βόρειο Ήπειρο, δεν χρειάζεται να σας το πούμε ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Το κάνετε και θα το κάνετε, γιατί έτσι λέει η ψυχή σας. Και να ‘στε σίγουροι ότι αυτή είναι το μεγαλύτερό σας όπλο!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γι αυτό"πληρώθηκε" η δύστυχη, ... όπως της "άξιζε"!

Ανώνυμος είπε...

Που είναι όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι που χύνουν δάκρυα για κάποιους άλλους.
Η περιπέτεια της Δασκάλας μέσα στη χώρα της δεν συγκινεί κανέναν.
Μήπως εκεί είναι άλλο κράτος;