Εκλογές στην Κύπρο

Το '93 επικράτησε ο Κληρίδης για να διασώσουμε την Κύπρο από την καταστροφή των Μ.Ο.Ε, κάτι που έκανε λόγω της πίεσης του συγκυβερνώντως ΔΗ.ΚΟ. Το '98 επικράτησε ο Κληρίδης για να φέρουμε τους S-300, που ο Ιακώβου είχε παραδεχθεί επανειλημμένα ότι δεν θα έφερνε. Το 2003 επικράτησε ο Παπαδόπουλος για να μην πέσουμε στο γκρεμό του Σχεδίου Ανάν που η προηγούμενη διακυβέρνηση μας είχε οδηγήσει.

Παρά την αφέλεια που δείξαμε το '98 εμπιστευόμενοι τον Κληρίδη, η καρδιά του Κυπριακού Ελληνισμού εδώ και μία 15ετία είναι στον σωστό τόπο. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που η Κυπριακή Δημοκρατία εξακολουθεί να υπάρχει, αρνηθήκαμε επανειλημμένως να εκλέξουμε υποψήφιο που δήλωνε έτοιμος να την διαλύσει (ο Κληρίδης το 1998-2003 ήταν διατεθειμένος μεν, δεν τόλμησε να το δείξει δε).

Το μυστικό σε όλες αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις ήταν ο πατριωτικός χώρος. Ένα 5%-10% γνήσιων πατριωτών, απεγκλωβισμένων από πολιτικές παρωπίδες και κομματικούς πατριωτισμούς που άλλαζε τις δυνάμεις και έβγαζε κυβερνήσεις.

Αυτό είναι και το πρόβλημα των επόμενων εκλογών. Το 5%-10% των γνήσιων πατριωτών έχει διαλέξει στρατόπεδο. Αλλά αυτή την φορά το στρατόπεδο που διάλεξε δεν υποστηρίζεται από ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Και με την πιθανότητα ανοιχτή να περάσει η δική μας επιλογή στην 2ο γύρο, για πρώτη φορά ο πατριωτικός χώρος δεν είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Ρυθμιστής θα είναι ένα από τα δύο ξενοκινούμενα κομματικά κατεστημένα που λυμαίνονται την Κύπρο για δεκαετίες. Και αυτό μας φοβίζει.