Αδερφές και παλικάρια...

Το άρθρο του Ενδοφλέβιου αποδείχτηκε προφητικό, μπορεί η γάτα του φίλου του να μην ανέβηκε ακόμα τα σκαλιά του Δημαρχείου αλλά τα ταμπού σπάνε αφού όπως μαθαίνουμε o Selvakumar παντρεύτηκε την αγαπημένη της καρδιάς του, ένα όμορφο σκυλί ονόματι Selvi (έχω μεγάλη περιέργεια τι έγινε την πρώτη νύχτα του γάμου). Άντε και καλούς απογόνους..

Τέτοια περιστατικά δεν είναι απλώς χιουμοριστικά. Με ποια κριτήρια μπορεί να απαγορεύεται ένας τέτοιου είδους γάμος όταν επιτρέπονται οι γάμοι ομοφυλοφίλων; Ποιος μπορεί να αποδείξει ότι η ζωοφιλία δεν είναι ενδογενής όπως αστεία υποστηρίζουν κάποιοι ότι είναι η ομοφυλοφιλία; Και ποιος μπορεί να πει ότι και το ζώο δεν την βρίσκει έτσι (τουλάχιστον ο δικός μου όποτε έχω γκόμενα στο σπίτι προσπαθεί να την καβαλικέψει); Άρα άμα έχουμε έναν άνθρωπο που ικανοποιεί "ενδογενής" ανάγκες και ένα ζώο που ικανοποιείται ποιο είναι το πρόβλημα;

Τι άλλο ακολουθεί μετά; Οι γάμοι εντός της οικογένειας. Γιατί δεν μπορούν να παντρευτούν δύο αδέρφια; 'Η ο πατέρας την κόρη του; Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο τερατογενέσεων θα μου πείτε αλλά εδώ παντρεύονται άτομα που δεν μπορούν καν να γεννήσουν επειδή ανήκουν στο ίδιο φύλο, το ότι μπορούν να βγουν μερικά προβληματικά παιδιά θα μας χαλάσει; Τι άλλο εμποδίζει τέτοιους γάμους εκτός μίας γενικόλογης ηθικής που όπως αποδεικνύει η Τήλος είναι ξεπερασμένη;

Τι εμποδίζει μία 12χρονη να παντρευτεί τον 68χρονο των ονείρων της; Όλες οι μελέτες λένε ότι τα παιδιά μικρής ηλικία είναι ασεξουαλικά, στα 10-12 το αργότερο επέρχεται η σεξουαλικότητα, αρχίζουν να ενδιαφέρονται ερωτικά για άλλα άτομα. Άρα σε αυτή την ηλικία μπορούν πραγματικά να ερωτευτούν, με πιο δικαίωμα η κοινωνία τους το απαγορεύει και τους αποτρέπει από τέτοιους γάμους μέχρι την ενηλικίωση;

Έτσι ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου κύριοι, όταν μετακινείς την γραμμή των ηθικών φραγμών εκεί που σε βολεύει μπορεί να την μετακινήσει και ο επόμενος εκεί που τον βολεύει. Τα παραπάνω παραδείγματα δεν είναι ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο ανήθικά από αυτό που συνέβηκε στην Τήλο. Στις δεκαετίες του 60 και του 70 τα ομοφυλοφιλικά κινήματα εργάζονταν χέρι με χέρι με τα παιδεραστικά για την δικαίωση τους. Η παιδεραστία σε πολλούς κύκλους είχε γίνει πια αποδεκτή. Σε εκείνα τα χρόνια χωρίστηκαν τελικά οι δρόμοι τους και κατέληξαν εδώ που είναι σήμερα, οι μεν αποδεκτοί και οι δε όχι. Κάποια περιστατικά παιδεραστίας βγήκανε στην δημοσιότητα και οι κοινωνίες δεν ήταν ακόμα έτοιμες γι' αυτά. Οι αντιδράσεις ανάγκασαν τις κυβερνησεις να θεσπίσουν νόμους και τα κινήματα των σεξουαλικών ελευθεριών να διώξουν με βαριά καρδιά τους παιδεραστές που είχαν δεχθεί με ανοιχτές αγκάλες στους κόλπους τους. Σήμερα, δεκαετίες μετά, ο αγώνας των ομοφυλόφιλων "δικαιώνεται" και τα παιδεραστικά κινήματα επανεμφανίζονται σε Ευρωπαϊκές χώρες με πολιτική εκπροσώπηση ζητώντας την δικιά τους δικαίωση αφού οι συνθήκες ωριμάζουν. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σε ακόμα 20-30 χρόνια σε ακόμα μία Τήλο θα βρεθεί ακόμα ένας δήμαρχος που θα τους δικαιώσει και αυτούς, ενώ ένας επόμενος Βαλλιανάτος θα μιλάει για τους υπερσυντηρητικούς κύκλους που προσπάθησαν να τους εμποδίσουν. Εκτός αν τραβήξουμε σήμερα την γραμμή, εκεί που πρέπει, όχι εκεί που μας βολεύει.