Το ημερολόγιο ενός αδέσποτου

1η Εβδομάδα.
Γεννήθηκα πριν από μια εβδομάδα. Τι τύχη να έρθω σ’ αυτόν τον κόσμο!

1ος Μήνας
Η μάνα μου με φροντίζει πάρα πολύ. Είναι μια υποδειγματική μάνα.

2ος Μήνας
Σήμερα με χώρισαν από την μαμά μου. Ήταν πολύ ανήσυχη και με τα μάτια της μου έλεγε αντίο, ελπίζοντας ταυτόχρονα, ότι η καινούργια ανθρώπινη οικογένειά μου θα με φροντίζει το ίδιο καλά, όπως κι εκείνη.

4ος Μήνας
Μεγάλωσα γρήγορα και όλοι μου δίνουν την προσοχή τους. Στο σπίτι υπάρχουν πολλά παιδία, τα οποία είναι για μένα σαν αδέρφια. Είμαστε όλοι μαζί μια ζωηρή παρέα. Με τραβούν με το λουρί κι εγώ τους πειράζω παίζοντας.

5ος Μήνας
Σήμερα γκρίνιαζαν εξαιτίας μου. Το αφεντικό μου θύμωσε γιατί έκανα πιπί μου μέσα στο σπίτι, αλλά δεν μου είχαν δείξει που μπορώ να το κάνω. Στο κάτω – κάτω κοιμάμαι στο πλυσταριό….. και πολύ απλά δεν μπορούσα να κρατηθώ !

6ος Μήνας
Είμαι ένας χαρούμενος σκύλος. Έχω την ζεστασιά της οικογένειας μου, κι αισθάνομαι τόσο σίγουρος και προστατευμένος. Νομίζω ότι η ανθρώπινη οικογένειά μου μ΄ αγαπάει και με καλομαθαίνει πολύ. Όταν τρώνε, μου δίνουν κι εμένα πάντα κάτι. Η αυλή είναι μόνο για μένα και μ΄ αρέσει πολύ να θάβω την τροφή, που περισσεύει, στο κήπο, όπως οι πρόγονοί μου, οι λύκοι. Δεν με εκπαιδεύουν, άρα δεν πρέπει να ΄ναι λάθος ότι κάνω!

12ος Μήνας
Σήμερα έγινα 1 χρονών. Είμαι ένας ώριμος σκύλος. Τα αφεντικά μου λένε, ότι μεγάλωσα περισσότερο απ΄ ότι περίμεναν.
Πρέπει να ΄ναι περήφανοι για μένα !

13ος Μήνας
Σήμερα αισθάνομαι πολύ άσχημα. ΄΄Ο αδερφός μου΄΄ μου πήρε την μπάλα, παρ΄ όλο που εγώ δεν του παίρνω ποτέ τα δικά του παιχνίδια. Γι΄ αυτό του πήρα κι εγώ την μπάλα από το χέρι του. Αλλά τα σαγόνια μου έγιναν πολύ δυνατά, και τον τραυμάτισα άθελά μου.
Μετά το γεγονός, με έδεσαν γερά έξω, δεν μπορούσα να φτάσω ούτε το φως του ήλιου. Είπαν ότι θα με προσέχουν και ότι είμαι αχάριστος.
Δεν καταλαβαίνω καθόλου, τι έχει γίνει.

15ος Μήνας
Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Εξακολουθώ να μένω πια μόνο στην ταράτσα. Νιώθω πολύ μόνος, η οικογένειά μου δεν με αγαπάει πια. Μερικές φορές ξεχνούν ότι πεινάω και διψάω. Όταν βρέχει δεν υπάρχει στέγη, να με προστατεύει από την βροχή και όταν ΄΄χτυπά΄΄ ο ήλιος το μεσημέρι, δεν βρίσκω πουθενά μια γωνία με ίσκιο.

16ος Μήνας
Σήμερα με κατέβασαν από την ταράτσα. Ήμουν σίγουρος, ότι η οικογένειά μου με συγχώρεσε και χαιρόμουν τόσο πολύ, που πηδούσα από τη χαρά μου μέχρι πάνω. Από τη χαρά μου κουνούσα συνέχεια την ουρά μου. Εκτός αυτού θα με έπαιρναν μαζί τους βόλτα με το αυτοκίνητο.
Κατευθυνθήκαμε προς τον αυτοκινητόδρομο και ξαφνικά σταμάτησαν. Άνοιξαν την πόρτα και πήδηξα χαρούμενος έξω, πιστεύοντας, ότι θα περνούσαμε όλοι μαζί την μέρα μας στο ύπαιθρο.
Δεν καταλαβαίνω, γιατί χωρίς να κατεβούν απ΄ το αυτοκίνητο έκλεισαν ξανά την πόρτα κι έφυγαν.
΄΄ Ακούστε, περιμένετε….΄΄ ω, με ξέχασαν !!

Έτρεξα πίσω απ΄ το αυτοκίνητο με όλες μου τις δυνάμεις. Το μαρτύριό μου μεγάλωσε, όταν κατάλαβα, ότι εξαφανίστηκαν και δεν σταμάτησαν. Τότε κατάλαβα :
ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ !!!

17ος Μήνας
Προσπάθησα μάταια να βρω τον δρόμο για το σπίτι. Έχω χαθεί. Στο δρόμο μου συναντούσα ανθρώπους με καλή καρδία, οι οποίοι έβλεπαν την λύπη μου και μου έδιναν κάτι να φάω. Τους ευχαριστώ απ΄ την καρδία μου. Ήθελα να με υιοθετήσουν και τους υποσχόμουν να παραμείνω αιώνια πιστός.
Όμως αυτοί έλεγαν απλά : ΄΄Καημένο σκυλί΄΄ πρέπει να χάθηκε, και συνέχιζαν τον δρόμο τους.

18ος Μήνας
Πρόσφατα πέρασα μπροστά από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδία, που μου θύμισαν τα ΄΄αδέρφια΄΄ μου. Όταν τα πλησίασα, μια παρέα από αυτά άρχισε να μου πετάει πέτρες και κοιτούσαν ποιο στοχεύει καλύτερα για να με πετύχει.
Μια από αυτές τις πέτρες τραυμάτισε το ένα μου μάτι κι από τότε δεν μπορώ πια να δω μ΄ αυτό.

19ος Μήνας
Δεν μπορώ να το πιστέψω. Όταν ήμουν ένας ωραίος σκύλος, όλοι ένιωθαν περισσότερη συμπόνια για μένα. Τώρα έχω χάσει πολύ βάρος και είμαι πολύ αδύνατος, έχω χάσει ένα μάτι και οι άνθρωποι με κυνηγούν με σκουπόξυλα, όταν προσπαθώ να βρω κάπου σκιά για το κουρασμένο και αδύναμο κορμί μου.

20ος Μήνας
Δεν Μπορώ πια να κινηθώ καθόλου. Σήμερα, όταν προσπάθησα να περάσω έναν δρόμο με πολύ κυκλοφορία, με πάτησαν. Ένας οδηγός έστριψε το τιμόνι του έτσι για να με πατήσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση ικανοποίησης που είχε ο οδηγός. Ίσως ο θεός να ήθελε να πεθάνω, αλλά εγώ στραμπούλιξα μόνο τον γοφό μου.
Ο πόνος ήταν ανυπόφορος, τα πίσω πόδια δεν με υπάκουαν πια, και με μεγάλη δυσκολία σύρθηκα στην άκρη ενός δρόμου.

21ος Μήνας
Βρίσκομαι εδώ δέκα μέρες, στον ήλιο, στην βροχή, στο κρύο, χωρίς να τρώω και χωρίς να πίνω. Δεν μπορώ πια να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Νιώθω πολύ άσχημα, είμαι ξαπλωμένος σ’ ένα υγρό μέρος και το τρίχωμά μου πέφτει. Μερικοί άνθρωποι με προσπερνούν και είτε δεν με βλέπουν, είτε λένε : ΄΄μην τον πλησιάζει΄΄.

Είμαι σχεδόν αναίσθητος. Κάποια στιγμή με πλησίασε ένα ξένο άτομο. Η γεμάτη αγάπη φωνή της μ’ έκανε ν’ αντιδράσω. ΄΄Καημένο σκυλί, κοίτα πως σε παράτησαν΄΄ είπε…..Δίπλα της στεκόταν ένας άνδρας με άσπρη ποδιά. Άρχισε να με εξετάζει και είπε στην φιλική γυναίκα : ΄΄ΛΥΠΑΜΑΙ, αλλά αυτό το σκυλί δεν μπορώ πια να το βοηθήσω, είναι καλύτερα να το λυτρώσω από τον πόνο του. Και αυτή με δάκρυα στα μάτια συμφώνησε. Δεν μπορούσα ούτε την ουρά μου να κουνήσω και την κοιτούσα με μάτια γεμάτα απέραντη ευγνωμοσύνη.
Μόλις που ένιωσε τον πόνο από την ένεση κι έπεσα στον αιώνιο ύπνο, γεμάτος απορία

ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ, ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΙΣ

ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ.

Himaira.gr