Το εύκρατο κλίμα έγινε τροπικό για το Κυπριακό

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Πώς αντιλαμβάνεται ένας πολιτικά και λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος την αισιόδοξη δήλωση του Προέδρου Χριστόφια, ότι είμαστε δύο βήματα πιο μπροστά από την τουρκική πλευρά, ότι υπάρχει μεταστροφή του διεθνούς κλίματος υπέρ της ελληνοκυπριακής πλευράς και ότι οι θέσεις μας γίνονται κατανοητές από τη διεθνή κοινότητα;

Αυτή η τοποθέτηση θα σήμαινε, πρακτικά, ένα σωρό πράγματα. Θα σήμαινε, για παράδειγμα, καταδίκη της αδιάλλακτης Τουρκίας, καταγραφή των αρνητικών τουρκικών θέσεων από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, επίκριση των ακραίων θέσεων Ταλάτ από ηγέτες ξένων κρατών, έγκριση θετικών ψηφισμάτων από διεθνείς οργανισμούς, και άσκηση πιέσεων από τη διεθνή κοινότητα στην Άγκυρα.

Τίποτε απ' όλα αυτά, όμως, δεν συμβαίνει. Αντίθετα, ουδείς καταδικάζει την Τουρκία και στην «καλύτερη» περίπτωση τηρούν ίσες αποστάσεις μεταξύ του διαλλακτικού, ειλικρινούς και συμβιβαστικού Χριστόφια και του αδιάλλακτου και ακραίου Ταλάτ. Όλοι μοιράζουν ίσους... επαίνους και στον διαλλακτικό Χριστόφια και στον αδιάλλακτο Ταλάτ. Και ο Γ.Γ. εξυμνεί την «εξαίρετη προσωπική χημεία» και των δύο.

Συμπέρασμα πρώτο: Η είσοδός μας στο διάλογο, η ειλικρίνεια, η υποχωρητικότητα, η διαλλακτικότητα της δικής μας πλευράς, η συμβιβαστική τακτική μας στις διαπραγματεύσεις, δεν μας κατέστησαν πειστικότερους και... πιο αγαπητούς στη διεθνή κοινότητα. Αντίθετα, συνεχίζεται η αποενοχοποίηση της Τουρκίας, εξασφαλίζει το άλλοθι που επιδιώκει στην ενταξιακή της πορεία, εξασφάλισε ήδη παραχωρήσεις από την πλευρά μας (έποικοι, εκ περιτροπής προεδρία), υποβοηθείται να παραπέμπει τη λύση σε βάθος χρόνου, αλλά και να συλλέγει ο Ταλάτ πιστοποιητικά διαλλακτικού ηγέτη.

Δεύτερο: Η διατήρηση ήπιου κλίματος και η μη διατάραξη της «ισορροπίας» των συνομιλιών, ωθεί ξένες κυβερνήσεις και τα Ηνωμένα Έθνη σε τοποθετήσεις που παραβλάπτουν την εθνική υπόθεση. Το γεγονός ότι κανένας δεν θέλει να καταλογίσει ευθύνες στην Τουρκία και στον Ταλάτ, μήπως και επηρεασθούν οι συνομιλίες και το «εύκρατο κλίμα» μετατραπεί σε «τροπικό», προκαλεί ανυπολόγιστες ζημιές στη διαπραγματευτική θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς. Και αποφορτώνει την Τουρκία από τις ευθύνες.

Συνεπώς: Πέραν ενός θετικού πλατωνικού κέρδους, τίποτε άλλο το ουσιαστικό δεν απέφερε στην ελληνοκυπριακή πλευρά η ακολουθούμενη πολιτική. Αντίθετα: Τα αρνητικά και οι ζημιές είναι πολλά και ουσιαστικότερα. Τα προδιαγράψαμε. Για να μην αναφέρουμε, ακόμη, ότι αυτό που φοβόντουσαν άλλοτε οι υποστηρικτές του ψευδεπίγραφου διαλόγου, ότι η ακινησία παραπέμπει τη λύση σε βάθος χρόνου, επιτυγχάνεται τώρα διά του διαλόγου!