Λυσσαρίδης

Από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Ελληνισμός έχει το ίδιο πρόβλημα. Οι μεγάλοι ηγέτες δεν καταφέρνουν να αφήσουν άξιους συνεχιστές. Τα πρόσφατα παραδείγματα είναι πολλά, και στην Κύπρο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος άφησε πίσω μία ομάδα ατόμων που έριξε το ΔΗΚΟ στην αγκαλιά του ΑΚΕΛ. Και ο Βάσος Λυσσαρίδης τιμάτε στα λόγια και αγνοείται στις πράξεις απ την σημερινή ΕΔΕΚ.

Το τίμιο συγνώμη του Κωστή Ευσταθίου φθάνει στα αυτιά μας ως επιθανάτιος ρόγχος μιας παλιάς, ηττημένης ΕΔΕΚ που έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Την θέση της έχει πάρει ένας συρφετός συμφεροντολόγων έτοιμων να συνεργαστούν ακόμα και με το ΑΚΕΛ για λίγα ψίχουλα.. εξουσίας.

Λες και δεν είναι αρκετό ότι το δημιούργημα του Γιατρού έχει προδώσει όλες τις αρχές του, τα παιδιά του συνεχίζουν να τον χτυπάνε προσπαθώντας να φυλακίσουν το υπερκομματικό μεγαλείο του στα ποσοστά της πολιτικής ανυπαρξίας τους. Γράφει ο Οργανωτικός Γραμματέας τοπικής οργάνωσης της νεολαίας ΕΔΕΚ:

Τις ακριβείς απόψεις του γιατρού σε θέματα ιδεολογίας, Κυπριακού και κοινωνικών αγώνων, τις τιμούν και παραμένουν πιστές σ' αυτές από την πρώτη στιγμή που αυτές διατυπώθηκαν μόνο η νεολαία ΕΔΕΚ στο ευρύτερο νεολαιίστικο κίνημα και η ΔΚΚΦ Αγώνας στο φοιτητικό κίνημα.

Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ μακρυά:

• Όταν όλες οι φοιτητικές παρατάξεις του Αγώνα έβγαζαν κοινή ανακοίνωση με την οποία κατηγορούσαν την δικιά τους νεολαία που τόλμησε να καταγγείλει την παραχάραξη της ιστορίας, παρέμεναν πιστές στις «ακριβείς απόψεις του γιατρού»; Του γιατρού που πριν δύο μόλις εβδομάδες βροντοφώναζε: «Η ιστορία δεν γράφεται από καθέδρας, από αυτόκλητους σοφούς ερήμην λαού και με τη προτροπή ξένων».
• Όταν όλες οι φοιτητικές παρατάξεις του Αγώνα κατηγορούσαν τους δικούς τους μαθητές για την παρουσία τους στο Λήδρα Πάλας στις αντικατοχικές εκδηλώσεις του Νοέμβρη, είχαν ρωτήσει τον Γιατρό αν οι αντικατοχικές εκδηλώσεις πρέπει να γίνονται σε κλειστά γήπεδα ή στο οδόφραγμα της κατοχής;

Τα παρακάτω τι σημαίνουν για τους νέους της ΕΔΕΚ;

• «ο πανάρχαιος Ελληνισμός της Κύπρου, αναπόσπαστο τμήμα του έθνους δεν παραμένει απλώς ζωντανός, δε κρατάει μονάχα άγρυπνος τις σύγχρονες Θερμοπύλες αλλά οδεύει πιστός στις αθάνατες παραδόσεις για λευτεριά και δικαίωση» (Νοέμβριος 2005, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
• «δεν διακυβεύεται η διχοτόμηση του νησιού, αλλά η ίδια η παρουσία του ελληνισμού στην Κύπρο» (Νοέμβριος 2008, Πολεμικό Μουσείο)
• «Όσο η βιολογική μου πορεία γίνεται πιο μακρά τόσο πιο έντονη καθίσταται η αναγκαιότητα να επισκέπτομαι συχνά τα μητροπολιτικά χώματα, να επιβεβαιώνω την κοινότητα ιστορίας, την κοινότητα δεσμών, την κοινότητα προοπτικών ακόμα και την κοινότητα κινδύνων» (Φεβρουάριος 2009, Ταύρος)

Τιμούν και παραμένουν πιστοί στις ακριβείς απόψεις του ή θεωρούν ότι «είναι ύφος και λόγος συντηρητικών δυνάμεων που εδρεύουν και κινούνται στο χώρο της Δεξιάς»;

Ο ίδιος Οργανωτικός Γραμματέας της Νεολαίας ΕΔΕΚ, στο ίδιο σχόλιο, απευθυνόμενος στις αυτόνομες υπερκομματικές φοιτητικές παρατάξεις, σημείωνε ότι τιμούν τις απόψεις του γιατρού «όσο σας βολεύει και όσο μπορείτε να τις προσαρμόζετε με προσθαφαιρέσεις στα μέτρα σας». Οι αυτόνομες παρατάξεις όμως είναι αυτές που βρίσκονται πάντα στο πλάι του γιατρού. Οι παρατάξεις της ΕΔΕΚ είναι αυτές που δηλώνουν πάντα απών.

• Συντηρητικές δυνάμεις «που εδρεύουν και κινούνται στον χώρο της Δεξιάς» καλούν τον Αγώνα να «ακολουθήσει τα μηνύματα του Βάσου Λυσσαρίδη»

«οι Παφλέσσηδες ήσαν μωρο-καλόγεροι, ο Μακρυγιάννης αλαφροϊσκιωτος, οι Αυξεντίου, οι Μάτσηδες, οι Δώροι περιθωριακοί ονειροπόλοι. Όμως αυτοί οι περιθωριακοί περιθωριοποίησαν τους βουτυροσπόνδυλους συνετούς της πολυθρόνας, εδραίωσαν έθνη και δάμασαν την ιστορία. Η εμμονή σε ηθικοπολιτικές αξίες προβάλλεται ως γραφικότητα από γραφικούς οπαδούς «συνετής» παράδοσης σε ξένα κέντρα αποφάσεων»
Βάσος Λυσσαρίδης, Ιούνιος 2006, Αθήνα