Ο Υπουργός Παιδείας, νεροκουβαλητής των Τούρκων

Του Σάββα Ιακωβίδη

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Παιδείας θέλησε να τιμήσει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, προσβάλλοντας τη μνήμη του! Το μήνυμά του, που διαβάστηκε χθες στα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Κύπρου, είναι μια ενσυνείδητη παραχάραξη της πρόσφατης ιστορίας του τόπου, στην οποία πολλοί, που είναι εν ζωή, συμμετείχαν ενεργά, όπως στις μάχες για ανακοπή των τουρκικών επιθέσεων και για διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλα τα κόμματα, πλην του ΑΚΕΛ, καταδίκασαν την πρωτοφανή εξίσωση των Τούρκων στασιαστών-πραξικοπηματιών με τους μαχητές, που αντιστάθηκαν στα ανόσια σχέδιά τους. Η εξίσωση, που επιχειρεί ο Υπουργός Παιδείας, επαναλήφθηκε και σε δηλώσεις που έκανε για να αιτιολογήσει το ατόπημά του. «Είναι ιστορική πραγματικότητα», επέμενε, «ότι οι δικοινοτικές ταραχές προκλήθηκαν από τη δράση της τρομοκρατικής σοβινιστικής τουρκοκυπριακής οργάνωσης ΤΜΤ και εξτρεμιστικών, σοβινιστικών κύκλων στην ελληνοκυπριακή κοινότητα».

Προκαλείται ξανά ο κατευθυνόμενος από το ΑΚΕΛ, υπουργός: Γιατί δεν κατονομάζει τους «εξτρεμιστικούς, σοβινιστικούς κύκλους της ε/κ κοινότητας» που, χέρι με χέρι, προφανώς, με την τ/κ ΤΜΤ προκάλεσαν τις δικοινοτικές ταραχές; Δεν είχαν ονόματα; Δεν είχαν αρχηγούς; Δεν είχαν στελέχη; Ποιοι είναι αυτοί που, κατά τον υπουργό Παιδείας, «έπεσαν στις παγίδες, που έστησαν οι ξένοι σε βάρος της Κύπρου»; Το ΑΚΕΛ, πάντως, τους ξέρει, όπως και ο συντάκτης του υπουργικού μηνύματος. Γιατί δεν τους κατονομάζουν για να ξέρουν και τα παιδιά μας ποιοι είναι αυτοί οι άθλιοι «εξτρεμιστές, σοβινιστές και όργανα ξένων συμφερόντων»; Επειδή ο Υπουργός δεν τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους και επειδή βολεύεται με την παραχάραξη και τη διαστρέβλωση, τέχνη που γνωρίζει και ασκεί αριστοτεχνικά το ΑΚΕΛ, εμείς θα πούμε τους «εξτρεμιστές, σοβινιστές, δολοφόνους» της τότε εποχής, με τα ονόματά τους.

Αρχηγός ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μετά τη σύλληψη του τουρκικού πλοιαρίου «Ντενίζ», έμφορτου χιλιάδων όπλων, εκρηκτικών και εκατομμυρίων σφαιρών, ο Μακάριος, με συνεργάτες το Γλ. Κληρίδη, τον Τάσσο Παπαδόπουλο, τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, το Χρ. Χριστοδούλου, ανέλαβαν να οργανώσουν τους μάχιμους Έλληνες της Κύπρου και να τους εκπαιδεύσουν στα όπλα. Η εκπαίδευση γινόταν σε πλήρη γνώση του Μακάριου. Οι ομάδες είχαν την πλήρη και έμπρακτη υλική και άλλη υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου, που βρισκόταν σε συνεννόηση και συνεργασία με την ΕΛΔΥΚ και την ελληνική κυβέρνηση. Γνώστες και ενεργοί συμπαραστάτες σε αυτές τις «εξτρεμιστικές, σοβινιστικές» ενέργειες ήταν και οι Νίκος Κόσης, Τίτος Φάνος, Λέλλος Δημητριάδης, κ.ά. Όταν ξέσπασαν οι ταραχές, τις μάχιμες δυνάμεις ενίσχυσαν οι ομάδες του Β. Λυσσαρίδη και του Νίκου Σαμψών, πάντα σε πλήρη γνώση και παντοειδή ενίσχυση εκ μέρους του Μακάριου.

Οι Τούρκοι στασιαστές είχαν τρεις σκοπούς, τότε, όπως καθορίστηκαν και αποφασίστηκαν από την Τουρκία, που έλεγχε πλήρως και άνευ αντιρρήσεως την τ/κ ηγεσία: Πρώτον, την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεύτερον, τη δημιουργία «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου». Τρίτον, τη διχοτόμηση του νησιού, με αμιγείς πληθυσμούς. Ο ανιστόρητος υπουργός Παιδείας εξισώνει τους Τούρκους στασιαστές με τους υπερασπιστές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν είχε πολιτικό ανδρισμό, αντί κενολόγου ωραιολογίας για το Μακάριο, όφειλε να τον καταγγείλει ως δολοφόνο Τ/κ, ώστε η εξίσωση μαζί τους να γίνει τέλεια. Είπαμε: Τα παιδιά μας να μάθουν την ιστορία, αλλ’ αντικειμενικά. Όχι παραμορφωτικά με ΑΚΕΛικά κόκκινα γυαλιά.