Ερώτηση: Υπάρχουν προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να διακρίνει πολιτικές που στοχεύουν στον αφελληνισμό της παιδείας;
Του Κώστα Μαυρίδη
Σε πρόσφατο άρθρο του, ο βουλευτής Τ. Χατζηγεωργίου ονομάζει την κριτική κατά του Υπουργού Παιδείας ως δήθεν «επίθεση ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», απαντά σε ερωτήματα που ο ίδιος θέτει και έχει εύκολη απάντηση κι επιπλέον, θέτει προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τον Υπουργό Παιδείας και τον ίδιο και ιδίως, για να μιλά για αφελληνισμό και μείωση των αντιστάσεων απέναντι στην κατοχή.
Γράφει χαρακτηριστικά: «μιλούν για αφελληνισμό και δεν διάβασαν ποτέ ούτε Όμηρο ούτε Δημόκριτο». Και συνεχίζει ακάθεκτος: «ομνύουν πίστη στον εθνικό ύμνο, και … σίγουρα δεν ξέρουν ποιος τον μελοποίησε». Όσοι διαφωνούμε, κατηγορούμαστε για «μη χρησιμοποίηση του εγκεφάλου» και μας προτάσσει το χιλιοειπωμένο: «διαφωνούν με την παρούσα διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, για να μην πω ότι διαφωνούν με την επιδιωκόμενη Λύση».
Το κεφαλαίο στη λέξη «Λύση», είναι δικό του. Μόνο που το μοναδικό σχέδιο λύσης, ήταν η «Λύση Ανάν», που απέρριψε η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού και που ως κοινωνία πολιτών έσυρε με το ζόρι και κομματικές ηγεσίες να προσαρμοστούν, πράγμα με το οποίο διαφώνησε ο ίδιος, σε βαθμό που δήλωσε ότι θα έπρεπε ο Ντε Σόττο να τιμηθεί για την προσφορά του στη «Λύση».
Όμως, επανέρχομαι στις «προϋποθέσεις», με ένα ερώτημα: Ο παππούς μου ο Μαυροκωνσταντής, από το Δίκωμο, 18 χρονών εθελοντής πολεμιστής στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), που με τα φτωχά του ελληνικά και την βαριά κυπριακή λαλιά του, ούτε Όμηρο διάβασε μήτε Δημόκριτο, περνά τις εξετάσεις; Θα μπορούσε να διακρίνει το ελληνικό από το αφελληνικό; Το αυθεντικό από το εισαγόμενο;
Ο Μαυροκωνσταντής ΔΕΝ δικαιούται καν να έχει άποψη. Δικαιούνται άλλοι που διάβασαν διάφορα κείμενα, όπως προφανώς ο ακελικός βουλευτής που έχει άποψη ταυτισμένη με τον Υπουργό και τις στρεβλωτικές του απόψεις περί Ιστορίας και άλλων θεμάτων παιδείας. Ακούεται πικρό, αλλά θα το γράψω: Για πολλούς λόγους, συντάσσομαι με τον «αμόρφωτο» Μαυροκωνσταντή και απορρίπτω τους περισπούδαστους πολιτικάντηδες και δήθεν διανοούμενους. Δεν ξέρω αν θα κατανοήσει τους λόγους μου ο Τ. Χατζηγεωργίου, αλλά είμαι βέβαιος ότι για άλλους, δεν χρειάζεται να εξηγήσω οτιδήποτε. Αν όμως το θέλει, ας διευθετήσει μια ανοιχτή συζήτηση μέσω της κομματικής του νεολαίας, για να βρίσκεται και σε φιλικό περιβάλλον.
Και είναι αξίες παιδείας που όπλισαν ένα 19χρονο, δεμένο πισθάγκωνα, να φτύσει στα μούτρα, έναν αδίσταχτο φονιά το 1974. Τώρα που πλησιάζει η 3η Μαρτίου, αξίες παιδείας όπλισαν έναν Σταυραετό να θυσιαστεί εν γνώσει του, μαχόμενος και φλεγόμενος ως την τελευταία στιγμή, σε μια πλαγιά του Μαχαιρά το 1957. Αξίες πέραν από απλό πατριωτισμό που αναδεικνύουν τη μάχη του Ανθρώπου ενάντια στον υπάνθρωπο. Πρόκειται για την αιώνια μάχη του ελληνικού πολιτισμού μέσω της παιδείας, που παραμένει πρώτιστα ανθρωποκεντρικός. Τόσο ανθρωποκεντρικός που έπλασε τους θεούς του καθ´ομοίωση του ανθρώπου. Και τόσο επίκαιρος, στη σημερινή μάχη για ελευθερία ενάντια στην κατοχή. Δυστυχώς, σ´ αυτή την αιώνια πάλη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχασαν το νόημα. Κι άλλοι που πρεσβεύουν τα εισαγόμενα ή και υπηρετούν τους ξένους, όσο κι αν διάβασαν τον Όμηρο.
Σε πρόσφατο άρθρο του, ο βουλευτής Τ. Χατζηγεωργίου ονομάζει την κριτική κατά του Υπουργού Παιδείας ως δήθεν «επίθεση ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», απαντά σε ερωτήματα που ο ίδιος θέτει και έχει εύκολη απάντηση κι επιπλέον, θέτει προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τον Υπουργό Παιδείας και τον ίδιο και ιδίως, για να μιλά για αφελληνισμό και μείωση των αντιστάσεων απέναντι στην κατοχή.
Γράφει χαρακτηριστικά: «μιλούν για αφελληνισμό και δεν διάβασαν ποτέ ούτε Όμηρο ούτε Δημόκριτο». Και συνεχίζει ακάθεκτος: «ομνύουν πίστη στον εθνικό ύμνο, και … σίγουρα δεν ξέρουν ποιος τον μελοποίησε». Όσοι διαφωνούμε, κατηγορούμαστε για «μη χρησιμοποίηση του εγκεφάλου» και μας προτάσσει το χιλιοειπωμένο: «διαφωνούν με την παρούσα διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, για να μην πω ότι διαφωνούν με την επιδιωκόμενη Λύση».
Το κεφαλαίο στη λέξη «Λύση», είναι δικό του. Μόνο που το μοναδικό σχέδιο λύσης, ήταν η «Λύση Ανάν», που απέρριψε η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού και που ως κοινωνία πολιτών έσυρε με το ζόρι και κομματικές ηγεσίες να προσαρμοστούν, πράγμα με το οποίο διαφώνησε ο ίδιος, σε βαθμό που δήλωσε ότι θα έπρεπε ο Ντε Σόττο να τιμηθεί για την προσφορά του στη «Λύση».
Όμως, επανέρχομαι στις «προϋποθέσεις», με ένα ερώτημα: Ο παππούς μου ο Μαυροκωνσταντής, από το Δίκωμο, 18 χρονών εθελοντής πολεμιστής στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), που με τα φτωχά του ελληνικά και την βαριά κυπριακή λαλιά του, ούτε Όμηρο διάβασε μήτε Δημόκριτο, περνά τις εξετάσεις; Θα μπορούσε να διακρίνει το ελληνικό από το αφελληνικό; Το αυθεντικό από το εισαγόμενο;
Ο Μαυροκωνσταντής ΔΕΝ δικαιούται καν να έχει άποψη. Δικαιούνται άλλοι που διάβασαν διάφορα κείμενα, όπως προφανώς ο ακελικός βουλευτής που έχει άποψη ταυτισμένη με τον Υπουργό και τις στρεβλωτικές του απόψεις περί Ιστορίας και άλλων θεμάτων παιδείας. Ακούεται πικρό, αλλά θα το γράψω: Για πολλούς λόγους, συντάσσομαι με τον «αμόρφωτο» Μαυροκωνσταντή και απορρίπτω τους περισπούδαστους πολιτικάντηδες και δήθεν διανοούμενους. Δεν ξέρω αν θα κατανοήσει τους λόγους μου ο Τ. Χατζηγεωργίου, αλλά είμαι βέβαιος ότι για άλλους, δεν χρειάζεται να εξηγήσω οτιδήποτε. Αν όμως το θέλει, ας διευθετήσει μια ανοιχτή συζήτηση μέσω της κομματικής του νεολαίας, για να βρίσκεται και σε φιλικό περιβάλλον.
Και είναι αξίες παιδείας που όπλισαν ένα 19χρονο, δεμένο πισθάγκωνα, να φτύσει στα μούτρα, έναν αδίσταχτο φονιά το 1974. Τώρα που πλησιάζει η 3η Μαρτίου, αξίες παιδείας όπλισαν έναν Σταυραετό να θυσιαστεί εν γνώσει του, μαχόμενος και φλεγόμενος ως την τελευταία στιγμή, σε μια πλαγιά του Μαχαιρά το 1957. Αξίες πέραν από απλό πατριωτισμό που αναδεικνύουν τη μάχη του Ανθρώπου ενάντια στον υπάνθρωπο. Πρόκειται για την αιώνια μάχη του ελληνικού πολιτισμού μέσω της παιδείας, που παραμένει πρώτιστα ανθρωποκεντρικός. Τόσο ανθρωποκεντρικός που έπλασε τους θεούς του καθ´ομοίωση του ανθρώπου. Και τόσο επίκαιρος, στη σημερινή μάχη για ελευθερία ενάντια στην κατοχή. Δυστυχώς, σ´ αυτή την αιώνια πάλη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχασαν το νόημα. Κι άλλοι που πρεσβεύουν τα εισαγόμενα ή και υπηρετούν τους ξένους, όσο κι αν διάβασαν τον Όμηρο.
Κατηγορία:
Κύπρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου