Αν ο Δημήτρης ήταν κάποιος άλλος...

Του Τάσου Δημητρακόπουλου

Σε είδαμε εμείς το κατώφλι να διαβαίνεις
Σε είδαμε εμείς το μέτωπο σου να γυρίζεις
Σε είδαμε εμείς στην μελανή νύχτα να πηγαίνεις
Να προχωράς τους διαδρόμους να διασχίζεις.

Το ποίημα του Robert Brassillach, του διανοούμενου που εκτελέσθηκε για τις απόψεις του, είναι πέρα για πέρα επίκαιρο. Έτσι ακριβώς πριν λίγες μέρες, προφυλακίστηκε ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, ουσιαστικά για τις απόψεις του. Τα γεγονότα έχουν αναλυθεί και θα συνεχίσουν να αναλύονται. Τώρα που μπορώ, καταβάλλοντας τεράστια προσπάθεια να διαχωρίσω σκέψεις και συναισθήματα, να διαχωρίσω την ιδιότητα του συνηγόρου, του αρθρογράφου της εφημερίδας, μα πάνω από όλα του συναγωνιστή και φίλου, τώρα που πρέπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να οριοθετώ το συναίσθημα από την λογική, καταγράφω κάποιες σκέψεις...

Ο κάθε ένας θα θελήσει να πει κάτι, άλλοι λιγότερα, άλλοι περισσότερα. Σε κάθε περίπτωση τα γεγονότα αναλύονται με βάση του πως τα βλέπει ο κάθε ένας για δικό του σκοπό. Ζούμε σε μία πατρίδα, που κυριαρχεί το μέτριο και το φτηνό, στην πραγματικότητα του ευτελισμού της όποιας αξίας. Δυστυχώς η συμφεροντολογική θεώρηση των γεγονότων, είναι κάτι που ανθεί στις ημέρες μας..

Θα απομονώσω όλα τα τεκταινόμενα από το μυαλό και την σκέψη μου. Θα προσπαθήσω να βάλω μία παράμετρο μη πραγματική. Θα αρνηθώ για λίγο την πραγματικότητα και θα βάλω στην θέση της την φαντασία, όπως έλεγε ο Μαρινέτι. Αν ο Δημήτρης δεν ήταν αυτός που ήταν. Αν ο Δημήτρης δεν ήταν εθνικιστής, ασυμβίβαστος, ανατρεπτικός. Αν δεν ήταν «μαύρος», αλλά «κόκκινος». Αν δεν ήταν δημοσιογράφος της «Ελεύθερης Ωρας» και του «Ελεύθερου Κόσμου», αλλά της «Αυγής» ή της «Ελευθεροτυπίας».

Αν την νεανική του οργή και τον οίστρο του τον διοχέτευε στο να πετάει πέτρες στους αστυνομικούς και στο να καίει σημαίες. Αν ήταν μέλος αντιρατσιστικών επιτροπών. Αν προπηλάκιζε τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα. Αν ήταν συνεχώς σε πορείες για την απελευθέρωση συλληφθέντων αναρχικών.

Αν ήταν όλα αυτά, σίγουρα δεν θα προφυλακιζόταν. Θα βρισκόταν μία χρυσή τομή. Αλλά και αν παρ΄ όλα αυτά προφυλακιζόταν, θα είχε γυρίσει κυριολεκτικά ο κόσμος ανάποδα. Η ΕΣΗΕΑ, που τώρα σιωπά, θα πρωτοστατούσε, θα μιλούσε για δίωξη κατά της ελευθερίας του Τύπου. Θα κατέβαιναν οι δημοσιογράφοι σε απεργία. Οι βουλευτές που θα τον στήριζαν, θα ήταν δεκάδες. Θα γινόντουσαν συναυλίες και πορείες για εκείνον, θα ήταν πρώτο θέμα παντού, αντικείμενο συζητήσεων και αναλύσεων. Ο Δημήτρης όμως, για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, δεν είναι «κόκκινος». Είναι «μαύρος», είναι Εθνικιστής, είναι πατριώτης, είναι ένας νέος άνθρωπος με μεγάλη προσφορά στον ευρύτερο εθνικό και πατριωτικό χώρο... Δεν έχει λοιπόν τις «αρετές» που κάποιοι θα ήθελαν να είχε..

Ο Χοσέ Αντόνιο έλεγε πως «οι κόκκινοι σκέφτονται. Το να σκέφτεσαι όμως δεν αξίζει τίποτα, γιατί εμείς πιστεύουμε...»

Όπως και ο Δημήτρης πάντα πίστευε και θα πιστεύει, έτσι και εμείς πιστεύουμε. Σε όλα αυτά για τα οποία- άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο- έχουμε δώσει αγώνες. Και θα συνεχίσουμε να δίνουμε. Όλοι μαζί, με τον Δημήτρη να είναι δίπλα μας γρήγορα. Θα συνεχίσουμε γιατί απλά είμαστε αυτοί που είμαστε, γιατί ενάντια στις δυσκολίες και τα εμπόδια, έχουμε μέσα μας, όπως ακριβώς και ο Δημήτρης, πίστη.

Γιατί για μας, υπήρχε, υπάρχει και πάντα θα υπάρχει μία σημαία να υπερασπιζόμαστε...