Αποτίμηση των εκλογών

Η Αριστερά ήταν αδιαμφισβήτητα ένας από τους μεγάλους κερδισμένους των τελευταίων εκλογών. Η συνεχής διαφήμιση όμως της επιτυχίας μειώνει την σημασία της νίκης του Πατριωτικού κινήματος, μίας νίκης πολυδιάστατης, αφού για εμάς η αύξηση του ποσοστού ενός κόμματος δεν είναι αυτοσκοπός, σκοπός μας είναι μία στροφή της κοινωνίας στον πατριωτισμό. Αυτό επιτεύχθηκε πριν λίγες μέρες:

1. Επικράτηση της Ν.Δ. Οι μνήμες μας δεν διαγράφονται σε μόλις 4 χρόνια, όλοι θυμούνται την δύσκολη για τις πατριωτικές ιδέες περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι κοινά αποδεκτό ότι η Ν.Δ είναι το λιγότερο κακό από τα δύο, και οι συντάκτες του κομμουνιστικού πατριωτικού Ρεσάλτο είχαν ξεκαθαρίσει ότι η επικράτηση της είναι προτιμότερη εξάλλου.
2. Μεγάλη διαφορά Ν.Δ - ΠΑ.ΣΟ.Κ. Λίγα πρόσωπα σε όλη την Ελληνική πολιτική σκηνή έχουν τόσο έντονα αντεθνικές θέσεις όσο ο Γ. Παπανδρέου, απειροελάχιστα έχουν καταφέρει να κάνουν τόσο κακό στα εθνικά θέματα όσο ο συγκεκριμένος όταν είχε κυβερνητικές θέσεις. Η μεγάλη ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ τιμωρεί τον ίδιο για την επικίνδυνη πολιτική του και συγχρόνως κινεί τις διαδικασίες που ίσως επιτρέψουν την αποχώρηση του, χωρίς κανέναν χειρότερο του να υπάρχει περίπτωση να τον διαδεχθεί.
3. Απομάκρυνση επικίνδυνων στελεχών. Καταφανέστατη νίκη των πατριωτικών ιδεών είναι η αποτυχία στελεχών που διακηρύσσουν θέσεις και πολιτικές που στρέφονται εναντίον των εθνικών συμφερόντων. Η Μ. Γιαννακού, μετά από μία δύσκολη προεκλογική στην οποία οργανώσεις και απλοί υποστηρικτές της Ν.Δ της γύρισαν την πλάτη, απέτυχε οικτρά να επανεκλεγεί. Η μόλις 10η θέση που κατέκτησε στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ στην Α' Αθηνών (με τους 7 πρώτους να εκλέγονται) την στέλνει απευθείας σπίτι της, όχι πια να πλαστογραφεί την Ιστορία αλλά να την διαβάζει. Στην Κέρκυρα το ίδιο οικτρά απέτυχε να επανεκλεγεί ο Ν. Γεωργιάδης, ο βουλευτής που επανειλημμένως τάχθηκε εναντίον των Ελληνικών θέσεων στο Μακεδονικό. Η Ν.Δ κέρδισε 1 έδρα αλλά αυτός έφτασε τρίτος και καταϊδρωμένος και τώρα πια μόνο στο σαλόνι του σπιτιού του θα μπορεί να διακυρήσσει ότι το Μακεδονικό είναι "μπούρδα". Άλλα, όχι τόσο -αλλά και πάλι- επικίνδυνα στελέχη της Ν.Δ, κατάφεραν να εκλεγούν όχι χωρίς απώλειες. Η πρώην πρόεδρος της Βουλής που μίλησε για μείωση των συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας έφτασε 7η από τους 7 που εκλέγονται στην Α' Αθηνών, ενώ η Ντ. Μπακογιάννη είχε την μεγαλύτερη δυνατή τιμωρία υπό τις περιστάσεις. Παρέμεινε πρώτη σε σταυρούς στην περιφέρεια της, μειώνοντας την δύναμη της κατά δεκάδες χιλιάδες σταυρούς, κάτι που γίνεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 96. Ίσως πάρει επιτέλους το μήνυμα ότι είναι υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, όχι των Η.Π.Α και ούτε της Τουρκίας. Την ίδια τιμωρία επεφύλαξε και ο λαός του ΠΑ.ΣΟ.Κ στον πλέον επικίνδυνο -πρώην πια- βουλευτή του κόμματος, τον κ. Μπίστη, που έφθασε μόλις 23ος στην Β' Αθηνών με τους 14 πρώτους να εκλέγονται! Ας μην ξεχνάμε και την αποχώρηση από την ενεργό πολιτική των νεοφιλελεύθερων αντιπατριωτών Μάνου και Ανδριανόπουλου.
4. Ενδυνάμωση των αριστερών κομμάτων. Είναι ένα περίπλοκο θέμα που τελικά ευνοεί το πατριωτικό κίνημα. Πρώτα απ' όλα το ευνοεί επειδή αποδυναμώνεται ο δικομματισμός και οι πολιτικές του. Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι αυξήθηκαν κατακόρυφα οι υποστηρικτές της δικτατορίας του προλεταριάτου. Η άνοδος του Κ.Κ.Ε καθρεφτίζει την δυσανασχέτηση των πολιτών από την πολιτική του δικομματισμού και αυτό περιλαμβάνει και τα εθνικά θέματα, θέματα στα οποία το Κ.Κ.Ε πολλές φορές υποστήριξε το εθνικό συμφέρον (π.χ Σχέδιο Ανάν, εξοπλιστικά προγράμματα). Η άνοδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α από την άλλη, μπορεί με μία πρώτη ανάγνωση να αυξάνει την εκπροσώπηση των αντεθνικών θέσεων στο κοινοβούλιο. Δεν την αυξάνει όμως στην κοινή γνώμη. Όσοι υποστήριξαν τώρα ΣΥ.ΡΙΖ.Α το έκαναν είτε ως ψήφο διαμαρτυρίας είτε λόγω της μαχητικής στάσης του στα θέματα της Παιδείας. Ελάχιστοι το υποστήριξαν λόγω των αντεθνικών του θέσεων και λίγοι υποστηρίζουν αυτές τις θέσεις.
5. Είσοδος του ΛΑ.Ο.Σ στην βουλή. Η πιο ξεκάθαρη νίκη του χώρου. Είναι η πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια που ένα κόμμα με πατριωτικές θέσεις (ΔΗ.Κ.ΚΙ) μπαίνει στην βουλή, η πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια που ένα κόμμα που δίνει μεγάλη σημασία στα Εθνικά Θέματα (ΠΟΛ.ΑΝ.) μπαίνει με πατριωτικές θέσεις στην βουλή, η πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια που ένα κόμμα εθνοκεντρικό μπαίνει στην βουλή!
6. Δημοκρατική Αναγέννηση. Μπορεί να χρησιμοποιήθηκε ως Δούρειος Ίππος κατά του πατριωτικού κινήματος από την Ν.Δ, αλλά οι ψηφοφόροι της δεν είναι λιγότερο πατριώτες, απλά περισσότερο αφελείς. Το 0.8% που εξασφάλισε φέρνει τα ποσοστά των αμιγώς πατριωτικών κομμάτων στο 4.6%, για πρώτη φορά τόσο ψηλά από το 1996.
7. Δημογραφικά στοιχεία. Η καταψήφιση του δικομματισμού από την νεολαία είναι ο κυριότερος λόγος που έριξε τα μεγάλα κόμματα από το 86% κάτω από το 80%, για πρώτη φορά από το 1996. Το ότι η νεολαία απελευθερώνεται από τα δεσμά του δικομματισμού δίνει αισιόδοξα μηνύματα για το πατριωτικό κίνημα, κάνει την νεολαία προσβάσιμη σε εναλλακτικές από τις κατεστημένες ιδέες. Το ότι ο ΛΑ.Ο.Σ είναι το πιο νεανικό κόμμα δείχνει ότι υπάρχει μία επαρκής βάση συνειδητοποιημένων πατριωτών μέσα στην νεολαία, ίσως φωτογραφίζει και μία τάση της Ελληνικής κοινωνίας να επαναφέρει τον πατριωτισμό στο προσκήνιο. Κατά τα άλλα ο ΛΑ.Ο.Σ: (α) είναι 4ο κόμμα, πάνω από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στους άνδρες (οι οποίοι γενικά είναι πιο συνειδητοποιημένοι πολιτικά, γι' αυτό και όλα τα μικρά κόμματα έχουν μεγάλα ποσοστά στους άνδρες και οι δύο μεγάλοι έχουν μεγαλύτερα ποσοστά στις γυναίκες) (β) αγγίζει το 5% στους νέους (ενώ περιορίζεται στο 2.5%-3% στις μεγαλύτερες ηλικίες) (γ) εμφανίζει μεγάλα ποσοστά στους μορφωμένους (5% και 4ο κόμμα στην μέση μόρφωση, 4% στην ανώτερη μόρφωση) και μόλις 2.5% σε όσους έχουν λίγη ή καθόλου μόρφωση (δ) είναι 4ο κόμμα σε συνταξιούχους και νοικοκυρές ενώ αγγίζει το 5% στους άνεργους (ε) ξεπερνάει το 4% σε δημόσιους υπάλληλους (όπου το ΠΑ.ΣΟ.Κ παραμένει πρώτο κόμμα, απότοκο της "αξιοκρατικής" προηγούμενης διακυβέρνησης του), το 5% σε ιδιωτικούς υπαλλήλους αλλά και σε ελεύθερους επαγγελματίες (στ) είναι 4ο κόμμα στους αγρότες έχοντας διπλάσιο ποσοστό από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α που συνηθίζει να καπηλεύεται τους αγώνες τους.