Ονόματα...

Ο λαός έχει έναν εκπληκτικό τρόπο να αποκαλύπτει χωρίς να το καταλαβαίνει καν το μέγεθος του κάθε ηγέτη, απλώς χρησιμοποιώντας το όνομα του. Πάρτε το σημερινό δίδυμο των Παπανδρέου - Καραμανλή. Ο πρώτος είναι ο Γιωργάκης, ο δεύτερος απλώς ο Καραμανλής. Θα ήθελε και ο πρώτος να είναι ο Παπανδρέου αλλά δεν μπορεί, ο λαός καταλαβαίνει ποιος είναι βλάκας. Προσπάθησαν να κολλήσουν κάποιοι το "Κωστάκης" στον Καραμανλή αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Γιατί ο τελευταίος δεν είναι βλάκας. Και επειδή ο Παπανδρέου απέναντι στον Καραμανλή θα είναι πάντα Γιωργάκης.

Οι πολιτικοί που μπορούν να γίνουν ηγέτες ξεχωρίζουν και αναγνωρίζονται. Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου πχ δεν θα μπορούσε ποτέ να ήταν Γιωργάκης, ούτε καν Γιώργος, μόνο Γεώργιος. Και ο Γιωργάκης δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει Γεώργιος.

Η διαφορά των ονομάτων είναι εμφανής και στις εσωκομματικές συγκρούσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο Βενιζέλος είναι ικανός να γίνει ηγέτης, φαίνεται ηγέτης, ξέρει να μιλά και να συμπεριφέρεται ως ηγέτης. Άσχετο αν είναι καλός ή κακός ηγέτης, άσχετο αν θα εξελιχθεί στον πιο επικίνδυνο ηγέτη της Ελλάδας. Παραμένει ηγέτης. Και ως τέτοιος φαντάζει αστείο κάποιος να τον ονομάσει "Βαγγελάκη" (όσο αστείο θα ήταν κάποιος να ονομάσει τον Γιωργάκη "Γεώργιο"), ακόμα και το "Βαγγέλης" είναι χλωμό. Ίσως κάποιοι προσπαθήσουν όπως και με τον Καραμανλή, αλλά στο τέλος θα αποτύχουν, δεν θα κολλήσει. Ο τύπος έχει την ηγετική φυσιογνωμία που του επιτρέπει να ονομάζεται "Ευάγγελος".

Αυτό ακριβώς βλέπουμε όσοι δεν είμαστε οπαδοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ και δεν συσπειρωνόμαστε κάτω από έναν από αυτούς σε σημείο που να μας τυφλώνει. Τον Γιωργάκη να προσπαθεί να επικρατήσει του Ευάγγελου. Με μοναδική ελπίδα για νίκη του πρώτου να είναι η ιστορική συνήθεια του ελληνικού λαού να τάσσεται υπέρ του αδύναμου.