Ευχαριστούμε Ιρλανδία!

Το 2005 η προσπάθεια για την δημιουργία του Ευρωσυντάγματος απέτυχε αφού οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας το απέρριψαν με δημοψηφίσματα και για σοβαρούς λόγους. Πέρα από τις αοριστολογίες της Άκρας Αριστεράς εναντίον του, η πλάστιγγα έγειρε προς το Όχι λόγω της πιθανότητας εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε χωρίς την θέληση των λαών, επειδή οι Ολλανδοί φοβήθηκαν ακόμα ένα μεταναστευτικό κύμα από την Τουρκία και οι Γάλλοι απλώς την είσοδο της στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Αντί να αλλάξουν πορεία οι ηγέτες της Ευρώπης προτίμησαν να κάνουν κάποιες διακοσμητικές αλλαγές, να το μετονομάσουν από "Σύνταγμα" σε "Συνθήκη" ώστε να μην χρειάζεται η διενέργεια δημοψηφισμάτων και να το επαναφέρουν. Η μόνη χώρα στην οποία έπρεπε να περάσει από δημοψήφισμα και όχι από το "παράθυρο" των τοπικών βουλών ήταν η Ιρλανδία. Και εκεί απέτυχαν, και πάλι.

Με πέντε από τα έξι κοινοβουλευτικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρων μεγαλυτέρων) να υποστηρίζουν το Ναι, το 53.4% του ιρλανδικού λαού απέρριψε την Συνθήκη της Λισσαβόνας. Κάποιοι από τους λόγους που χρησιμοποιήθηκαν κατά την εκστρατεία του Όχι ήταν:

• Το δικαίωμα να αποφασίζουν τις αξίες τους ανήκει στους Ιρλανδούς και όχι στην Ευρώπη. Φόβοι για νομιμοποίηση των ναρκωτικών, των εκτρώσεων, των γάμων ομοφυλοφίλων κτλ.
• Η μετανάστευση και η ανησυχία του ότι με την Συνθήκη δεν θα μπορούσε να ελεγχθεί πια ποιοι μπαίνουν στην χώρα.
• Το δικαίωμα βέτο δεν προβλέπεται πια για αρκετά θέματα, όπως τα μεταναστευτικά.
• Τα μέλη δεν θα ήταν πια ισάξια, μικρές χώρες όπως η Ιρλανδία (και η Ελλάδα και η Κύπρος) θα έχουν ακόμα μικρότερη εκπροσώπηση από τις μεγάλες χώρες όπως η Γερμανία (και ίσως μετέπειτα η Τουρκία).

Το παιχνίδι σίγουρα δεν έχει τελειώσει βέβαια, οι ηγεσίες της Ευρώπης θα βρούνε τον τρόπο και θα προσπαθήσουν να κλέψουν και τα τελευταία ίχνη εθνικής κυριαρχίας που έχουν μείνει. Ωστόσο το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας ήταν ακόμα μία νίκη, για τους λαούς και τα έθνη της Ευρώπης.