Χαίρομαι αλλά αρνούμαι...

Από την παραπολιτική

Χαίρομαι πραγματικά που ένα χρόνιο πρόβλημα του κρατικού μηχανισμού επιλύθηκε...

Χαίρομαι πραγματικά που η κυβέρνηση Καραμανλή κατάφερε να πουλήσει την Ολυμπιακή και να προχωρήσει σε μια μάλλον συμφέρουσα συμφωνία για το ελληνικό κράτος...

Χαίρομαι πραγματικά που οι Έλληνες πολίτες θα δουν και πάλι την Ολυμπιακή να απογειώνεται...

Αρνούμαι όμως να χαρώ επειδή το κράτος μου δεν κατάφερε να εξασφαλίσει για τους πολίτες του την ομαλή λειτουργία ενός οργανισμού δημόσιων αερομεταφορών....

Αρνούμαι να χαρώ επειδή όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις χρεοκόπησαν έναν δημόσιο οργανισμό...

Αρνούμαι να χαρώ επειδή η πώληση της Ολυμπιακής συνιστά την απόλυτη παραδοχή της ανικανότητας του κράτους μου και την αντικατάσταση του από την ιδιωτική πρωτοβουλία...

Αρνούμαι να χαρώ για την πώληση μιας εταιρίας που κάποτε αποτελούσε πρότυπο και πουλήθηκε σαν ένας οργανισμός γεμάτος βάρη και χρέη...

Σχόλιο Σχιζοφρένειας Το θέμα της Ολυμπιακής δεν είναι κάτι περίπλοκο. Οι συνδικαλιστές του Δημοσίου, με την στήριξη κυρίως των κομμάτων της Αριστεράς (και λιγότερο της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης), κατέβαιναν σε απεργία τουλάχιστον ανά δεκαήμερο με γελοία αιτήματα, κάτι που συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Το κόστος για το Δημόσιο από τις απεργίες ήταν δυσβάσταχτο (αποζημιώσεις σε επιβάτες κτλ), αλλά εφόσον δεν υπήρχε σοβαρός ανταγωνισμός έβγαινε κέρδος. Με την είσοδο των ιδιωτικών εταιρειών αυτό άλλαξε. Ο επιχειρηματίας που ταξίδευε πέντε φορές τον μήνα και έχανε σημαντικές συναντήσεις λόγω των συνεχών καθυστερήσεων και ακυρώσεων στράφηκε στην Aegean. Ο φοιτητής που ήθελε να προλάβει την εξεταστική του, ο τουρίστας που ήθελε να ξέρει πότε θα φτάσει στον προορισμό του, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αλλάξουν εταιρεία. Με αυτές τις συνθήκες οι συνδικαλιστές δεν άλλαξαν μυαλά, δεν προσπάθησαν να διασώσουν το κύρος της Ολυμπιακής. Παρασυρμένοι από τα κόμματα της Αριστεράς, και με την ανοχή των κυβερνήσεων που δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν μαζί τους, συνέχισαν την πορεία που είχαν διαγράψει μέχρι που άλλη λύση δεν υπήρχε, εκτός από την πώληση της. Τραγική ειρωνεία είναι ότι ακριβώς τα κόμματα που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την διάλυση της Ολυμπιακής είναι τα ίδια που φωνάζουν σήμερα επειδή πωλήθηκε.