Το Δράσις Κ.Ε.Σ κατά την επταετία - Η αληθινή ιστορία

1967

Η Χούντα των Συνταγματαρχών καταλύει την Δημοκρατία και καταλαμβάνει την εξουσία. Όπως και στις Ελλαδικές φοιτητικές ενώσεις, έτσι και στην ΕΦΕΚ Αθήνας το εκλεγμένο συμβούλιο καθαιρείται και διορίζονται συμπαθούντες προς την δικτατορία. Οι Κυπριακές Φοιτητικές Ενώσεις των κομμουνιστικών κρατών και η ΕΦΕΚ Αγγλίας (για λόγους που δεν είναι της παρούσης) καταγγέλλουν το διορισμένο συμβούλιο και δηλώνουν ότι δεν το αναγνωρίζουν.

1968

Ιδρύεται το Δράσις διακηρύσσοντας: "Καθοδηγητικός μας φάρος ο αγών της Ενώσεως". Από την αρχή βρίσκεται απέναντι από την Χούντα, αντιδρώντας στην υποχωρητικότητα της στο Κυπριακό, στην απόσυρση της μεραρχίας από την Κύπρο και στην σύμπλευση του καθεστώτος με τον Μακάριο. Κανένα μέλος της διορισμένης ΕΦΕΚ Αθηνών δεν ανήκει στο Δράσις.

1969

Ηγετικά μέλη του διορισμένου συμβουλίου της ΕΦΕΚ απομακρύνονται από το καθεστώς, έχοντας προδώσει την Χούντα (τέθηκαν υπό τις διαταγές του Στρατηγού Γρίβα και αποπειράθηκαν να δημιουργήσουν αντάρτικες ομάδες με σκοπό την απομάκρυνση της). Ως εκ τούτου το καθεστώς, δίνει στην ΕΦΕΚ Αθηνών κατ' εξαίρεση το δικαίωμα διεξαγωγής εκλογών, τερματίζοντας το σύστημα των διορισμών. Διάφοροι σχηματισμοί συμμετέχουν στις πρώτες δημοκρατικές φοιτητικές εκλογές, μεταξύ των οποίων και ο συνδυασμός "Φοίνικας" που πρόσκειται στην Χούντα. Το Δράσις επικρατεί.

1970

Οι τάσεις σχηματοποιούνται σε δύο παρατάξεις: Το Δράσις και τον Συνασπισμό Εθνικοφρόνων Φοιτητών "Ο Παλμός". Το Δράσις επικρατεί για ακόμα μία χρονιά.

1971

"Ο Παλμός" αποχωρεί μετά από επεισοδιακές εκλογές, το Δράσις επικρατεί και αναλαμβάνει την ηγεσία του αντιδικτατορικού και εθνικού αγώνα. Ζητά από την ΕΦΕΚ Αγγλίας να βάλει θέμα καταδίκης της Χούντας στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων Κυπρίων. Η ΕΦΕΚ Αγγλίας αρνείται ακολουθώντας την θέση του Μακαρίου ότι "είναι εσωτερικό θέμα της Ελλάδας". Το Δράσις πιέζει για να επιτραπούν οι εκλογές και στην ΕΦΕΚ Θεσσαλονίκης αλλά το καθεστώς είναι ανένδοτο, απειλώντας και ξυλοκοπώντας τους Δρασίτες.

1972

Νέα επικράτηση του Δράσις και νέοι αγώνες ενάντια στην Χούντα. Το Δράσις, ελέγχοντας πλήρως ΕΦΕΚ Αθηνών και ΟΕΦΕΚ, ανακοινώνει μέσω της τελευταίας: "Ημείς οι Κύπριοι φοιτηταί αξιούμεν την άμεσον διεξαγωγήν εκλογών. Αναλαμβάνομεν τον ανένδοτον αγώνα για την αποκατάστασιν των ακαδημαϊκών ελευθεριών. Εις τον δημοκρατικόν και φιλελεύθερον τούτον αγώνα μας έχομεν συμπαραστάτες τόσον τον φοιτητικόν κόσμον της Ελλάδος, όσο και του εξωτερικού". Η Χούντα αντιδρά άμεσα διατάζοντας την απέλαση των Δρασιτών της ΟΕΦΕΚ. "Έξι ηγέτες της ΟΕΦΕΚ απήλασε το καθεστώς Αθηνών επειδή κατήγγειλαν την κατάλυση της Δημοκρατίας" θα γράψει την επόμενη μέρα το εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ. Στην "Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος" θα σημειώσει μερικά χρόνια αργότερα ο Σόλων Γρηγοριάδης: "το πρώτο ρήγμα στο τείχος που έκτιζε το καθεστώς γύρω από τον φοιτητικό κόσμο για να τον κρατά απομονωμένο από την πολιτική πραγματικότητα, το άνοιξαν οι Κύπριοι φοιτητές της Ε.Φ.Ε.Κ."

1973

Η ΟΕΦΕΚ, το συμβούλιο της οποίας συνεχίζει να είναι το συμβούλιο του Δράσις, στηρίζει μαζί με όλο το νεολαιίστικο κίνημα της Κύπρου τον Στρατηγό Γρίβα. Με ανακοινώσεις του συγχρόνως απαιτεί να επιτραπεί η είσοδος στην Ελλάδα όσων απελάθηκαν από την Χούντα το 1972 και όσων απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα, πρώην και νυν στελεχών του Δράσις στο σύνολο τους, της μόνης οργανωμένης Κυπριακής φοιτητικής κίνησης που αγωνίστηκε κατά της δικτατορίας.

1974

Ένα κύμα αισιοδοξίας διακατέχει το φοιτητικό κίνημα με την απομάκρυνση του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Το νέο καθεστώς επιτρέπει την είσοδο στην Ελλάδα των έξι που είχαν απελαθεί τον Μάη του '73, διατηρώντας ωστόσο την απαγόρευση για μερικούς άλλους Δρασίτες. Οι ελπίδες διαψεύδονται με την αφελέστατη προσπάθεια πραξικοπήματος του Ιωαννίδη και την μετέπειτα Τουρκική εισβολή. Εκατοντάδες Δρασίτες αναζητούν τρόπο να μεταφερθούν στην Κύπρο και να πολεμήσουν. Πολλοί από αυτούς τα καταφέρνουν. Σαράντα άτομα δίνουν την ζωή τους μαχόμενοι για την Πατρίδα.

Και η συνέχεια...

Για δεκαετίες μετά, ενώ οι μνήμες των αγωνιστών του Δράσις είναι νωπές, οι φοιτητές θα επιλέγουν το κίνημα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Μόνο στα μέσα της δεκαετίας του '90 το κομματικό κατεστημένο θα καταφέρει να διεμβολίσει το αυτόνομο κίνημα και να ελέγξει την ΕΦΕΚ Αθηνών, όταν πια θα έχουν περάσει αρκετά χρόνια και η αλήθεια θα έχει ξεχαστεί, ώστε εκείνος ο όμορφος αγώνας να μπορεί να κατασυκοφαντηθεί από αυτούς που ήταν και πάλι προκλητικά απόντες. Το Δράσις παραμένει όμως εδώ, μία ζωντανή ιδέα που έχει γαλουχήσει γενιές Ελλήνων, κρατώντας τα λάβαρα του αγώνα ψηλά για 41 χρόνια.