Το εργοστάσιο σοκολάτας

Κάποτε έκανα ένα μάθημα στο οποίο ο καθηγητής μας έδινε πάντα τα παραδείγματα του αναφερόμενος σε εργοστάσιο που παράγει σοκολάτες. Σε αυτή την περίπτωση πάει κάπως έτσι:

Ο κ. Γιώργος ιδρύει ένα εργοστάσιο που παράγει σοκολάτες στην Κύπρο. Όνειρο ζωής του κ. Γιώργου είναι αυτό το εργοστάσιο να γίνει το μεγαλύτερο της Ευρώπης, παράγοντας κάθε είδος σοκολάτας που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Εργάζεται σκληρά για το όνειρο του μέχρι το θάνατο του. Όταν πεθαίνει ωστόσο υπάρχουν αυτοί που μοιράζονται το όνειρο του και αγωνίζονται να ολοκληρώσουν τους στόχους του. Μάλιστα διοργανώνουν κάθε χρόνο τη "Γιορτή της σοκολάτας" προς τιμήν του, όπου μιλάνε για το όνειρο του κ. Γιώργου και τις προσπάθειες τους να το υλοποιήσουν.

Περνάνε τα χρόνια. Δέκα, είκοσι, τριάντα. Το εργοστάσιο που ίδρυσε ο κ. Γιώργος έχει αλλάξει χέρια. Το νέο Δ.Σ. έχει ένα διαφορετικό όραμα. Κόβει όλα τα διαφορετικά είδη σοκολάτας που έχουν δημιουργηθεί εκτός από την απλή και σταματάει να τις εξάγει. Ενώ τα κάνει όλα αυτά όμως φοβάται να μην συγκρουστεί με αυτούς που φτιάξανε το εργοστάσιο κάτω από την καθοδήγηση του κ. Γιώργου. Έτσι φροντίζει να τους εφησυχάζει. Το νέο Δ.Σ. συμμετέχει κάθε χρόνο στην "Γιορτή της Σοκολάτας" όπου εκπρόσωποι του μιλάνε για το τι καλός διευθυντής ήταν ο κ. Γιώργος, εξηγώντας όμως ότι οι νέες συνθήκες δεν ευνοούν την εξαγωγή στο εξωτερικό.

Τελικά σε κάποια γιορτή τα πράγματα αλλάζουν. Κάποιοι υπερασπιστές του ονείρου του κ. Γιώργου αντιδρούν. Φωνάζουν ότι δεν ήταν αυτό το όραμα του εργοστασίου. Φωνάζουν ότι ο κ. Γιώργος άλλα πράγματα ήθελε για το εργοστάσιο του. Φωνάζουν ότι το Δ.Σ. έχει προδώσει τα όνειρα του οραματιστή δημιουργού του εργοστασίου. Το Δ.Σ. φέρνει την αστυνομία η οποία απομακρύνει βίαια τους διαμαρτυρόμενους.

Μπορεί το παράδειγμα να μην είναι το καλύτερο αλλά άμα διαβάσατε ως εδώ έχετε δει πραγματικά πως είναι η κατάσταση. Όταν μπλέκονται ονόματα η αντικειμενικότητα φεύγει, όσο αντικειμενικοί και αν νομίζουμε ότι είμαστε. Τα ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, Γρίβας, Μακάριος έχουν μέσα στερεότυπα για τον καθένα μας, τον τρόπο που έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε όταν τα ακούμε.

Ποιοι αμαύρωσαν λοιπόν την "Γιορτή της Σοκολάτας"; Εκείνοι που πήγαν να διαμαρτυρηθούν επειδή έχει αλλάξει η κατάσταση ή εκείνοι που την έχουν αλλάξει έχοντας γυρίσει την πλάτη στα οράματα του ευεργέτη τους; Ποιοι αμαύρωσαν κύριοι το μνημόσυνο του Στρατηγού Γρίβα; Εκείνοι που τολμούν να παρουσιάζονται έχοντας προδώσει τα ιδανικά του υποστηρίζοντας ένα σχέδιο που στρεφόταν εναντίον σε ότι ο Γρίβας πίστεψε; Εκείνοι που συνεχίζουν, αμετανόητοι, να υποστηρίζουν ένα ομοσπονδιακό πλαίσιο λύσης που θα διχάσει την Κύπρο χαρίζοντας ένα κομμάτι της στους Τούρκους, κάτι που πολέμησε ο Γρίβας με όλη την δύναμη του να εμποδίσει; Ή εκείνοι που πήγαν στο μνημόσυνο για να διαμαρτυρηθούν έντονα για την παρουσία των προηγούμενων;