«Σήμα κατατεθέν»

ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

Ε Α Ν ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι στα τελευταία 18 ραδιοφωνικά χρόνια, έχουμε λ.χ. κατά μέσον όρο, δυο φορές το μήνα συνέντευξη του κ. Νίκου Αναστασιάδη για το Κυπριακό, σημαίνει (18Χ12Χ2) σύνολο 432 συνεντεύξεων. Απ' αυτές, παντός περιεχομένου, σχετιζομένου με την εκάστοτε επικαιρότητα, ίσως οι… 431 περιέχουν και το αγήρως επαναλαμβανόμενο επιχείρημα, «σήμα κατατεθέν», του Ν. Αναστασιάδη: «Εάν η επιλογή μας ήταν ο πόλεμος, θα ήταν κάτι το διαφορετικό. Από την ώρα, όμως, που η επιλογή ήταν ο διάλογος» κ.λπ. Τροφή για σκέψη, λοιπόν, οι στοχασμοί που προκαλεί το Αναστασιάδειον Κατατεθέν. Και, δη, στη ρίζα του. Στον πυρήνα της σκέψης που το παράγει:

Ε Α Ν από το 1976 που ιδρύθηκε ο ΔηΣυ, έθετε σε συναγερμό όλες του τις δυνάμεις, με κύρια πολιτική κατεύθυνση, αίτημα και ανυποχώρητη διεκδίκηση, να προετοιμαστεί ο Ελληνισμός, της Κύπρου, της Ελλάδος και της Διασποράς, για να αποκτήσει την αναγκαία ισχύ, τα μέσα, τις δυνατότητες και τις συμμαχίες, ώστε να διεξαγάγει νικηφόρο πόλεμο απελευθέρωσης και:

Ε Α Ν από το 1976 ο ΔηΣυ συντασσόταν με την τότε γραμμή Λυσσαρίδη «κάθε σπίτι και κάστρο, κάθε πατριώτης και στρατιώτης» και μαζί με όλες τις άλλες πρόθυμες δυνάμεις σε Κύπρο και Ελλάδα, αξίωναν ως έμπρακτο περιεχόμενο του Μακροχρόνιου Αγώνα του Μακαρίου, την παλλαϊκή στράτευση και, πρώτιστη έγνοια, την πολεμική προπαρασκευή και:

Ε Α Ν η έμπρακτη πανεθνική προετοιμασία απελευθερωτικού πολέμου, ήταν το κύριο πολιτικό πρόσταγμα σώφρονος ηγεσίας, από το 1976, όταν ο Ελληνισμός διέθετε, ως ισάξια «ατομικής βόμβας», την τότε αποτελεσματική εμβέλεια της ελληνο-αμερικανικής κοινότητας,

Μ Ι Α ΤΕΤΟΙΑ πολιτική πολεμικής επιλογής, πόσα, άραγε, χρόνια θα χρειαζόταν για να επιτύχει, χωρίς καν να ρίξει ντουφεκιά, την ΕΙΡΗΝΙΚΗ λύση απελευθέρωσης της Κύπρου;

- Πόσες άραγε συνεδρίες της ηγεσίας του κόμματος και με πόσους ειδήμονες, πραγματοποίησε λ.χ. ο ΔηΣυ τα τελευταία 32 χρόνια, με κύριο θέμα «πώς διεξάγεται νικηφόρος απελευθερωτικός πόλεμος»; Ουδεμία!

Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α, από το 1976 ο στόχος ήταν, ακόμα και οι «εξτρεμιστές» να «στεγασθούν» στον ΔηΣυ, ώστε να μην αντιδρούν στη «ρεαλιστική πολιτική του Κληρίδη», όπως ο ιδρυτής του κόμματος ομολόγησε στη συνέντευξη - βιβλίο του κ. Νιαζί Κιζίλγκιουρεκ, «Γλαύκος Κληρίδης: Η πορεία μιας χώρας», Αθήνα 2006, σελ.150. Άρα;