Όταν κάηκαν τα Δάση της Πελοποννήσου, οι εν Αθήνεσι bloggers, κατήλθαν εις το Σύνταγμα ως σιωπηλές μαυροφόρες…

«The MacManus Diaries»

…όταν κάηκε και κατεστράφη το Ιστορικό Κέντρο της Πόλης, νεοκλασσικά/ιστορικά του κτίσματα, μνημεία μετ’ αγαλμάτων, και διάφορα άλλα σημεία του: πόλοι έλξης, θύμησης και πολιτισμού…
…δεν έσταξε ούτε ένα δάκρυ στην οφθαλμοάκρη του μέσου Έλληνα ιστολόγου…
…ίσα-ίσα: πολλοί bloggers και το δικαιολόγησαν και το επίκροτησαν τ’όλον μπάχαλο: στα πλαίσια της Ελληνικής “Εξέγερσης” (my ass)…
…έχετε δεί εσείς ΠΟΛΛΕΣ εξεγέρσεις, να διακόπτουν στην μέση γιά διάλειμμα, ρεβεγιόν κι ανάπαυλα του πολεμιστή; (Πάμε παρακάτω…)
…όταν δε κατεστράφη ο κοινωνικός ιστός της Πρωτευούσης, με τα δεκάδες μικρομεσαία καταστήματα των ισογείων, υπήρξε μιά γενικευμένη σταρχιδιστική αδιαφορία, απ’ άκρη-σ’άκρη, σ’ ΟΛΗ την επικράτεια της Ελληνικής Μπλογκόσφαιρας…
…λες και κάποιοι αρέσκονται να ζούνε σ’ένα Αγγελοπουλικό τοπίο, σε μιά αλήστου μνήμης Σοβιετική Κωμόπολη (=Υπνούπολη), με τους άψυχους τσιμεντένιους κύβους, παρατεταγμένους εν είδει “εργατικών πολυκατοικιών”, όπου δεν θα συναντήσεις ΟΥΤΕ μιά ΕΒΓΑ, κάτω, στο ισόγειό τους…

Το χειρότερο συμπέρασμα αυτής της κρίσης, είναι ότι απεδείχθη περίτρανα: ότι η Αριστερά ζεί στον κόσμο της και μακράν της Κοινωνίας και το μόνο της ενδιαφέρον: είναι ο μέσος Κρατικοδίαιτος υπαλληλάκος…

Το δε ΚΚΕ, όσα κέρδη κατέγραψε με την στάση του κατά την διάρκεια των πλιάτσικων και των βανδαλισμών (εσείς να τ’ αποκαλείτε αυτά: “εξέγερση”, χεστηκαμάν), τά’χασε μέσα σε μιά μέρα, με την στενοκέφαλη και μίζερη θέση των συνδικαλιστών (του κώλου) του γιά την αυριανή Κυριακή, που να μην έσωνε…

Μιά παρατεταμμένη αηδία, δεν λέει να φύγει από τον οισοφάγο μου…