Ο Υπουργός Παιδείας τυφλώνει ιστορικά τα παιδιά μας
Του Σάββα Ιακωβίδη
Η ΙΣΤΟΡΙΑ πρέπει να γράφεται και να διδάσκεται υπεύθυνα, όχι να διοχετεύεται και να διαχέεται ανεύθυνα. Τα ιστορικά γεγονότα, ιδιαίτερα εκείνα που πολλοί έζησαν και διά της ένοπλης συμμετοχής τους βίωσαν, δεν είναι δυνατόν να παραχαράσσονται για να εξυπηρετηθούν κομματικοί, πολιτικοί ή και ιδεολογικοί σκοποί. Ο Υπουργός Παιδείας, ως ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την Παιδεία των παιδιών μας, δεν νομιμοποιείται να τα τυφλώνει ιστορικά. Αφού διατυμπανίζει πως η επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αποβλέπει να ακονίσει την κριτική και ερευνητική σκέψη και στάση των παιδιών μας, από πού αρύεται το δικαίωμα να τα στραβώνει ιστορικά; Με αφορμή τη 19η Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης για τον εκλιπόντα Αρχιεπίσκοπο και πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριο, ο Υπουργός Παιδείας επιδίδεται, πρώτον, σε μια ωραιοποιημένη και παραποιημένη αναφορά στην προσωπικότητα του Μακάριου. Δεύτερον, διαστρεβλώνει την ιστορία και τα γεγονότα του 1963-64.
Σε μήνυμά του, που θα αναγνωσθεί την ερχόμενη Δευτέρα στα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Κύπρου, ο Υπουργός Παιδείας λέγει και τα εξής: «Στα 17 χρόνια της προεδρίας του (Μακάριου) η Κύπρος κατάφερε να ευημερήσει και να κατακτήσει τη δική της θέση στον κόσμο ως ανεξάρτητο κράτος. Ταυτόχρονα, πέρασε μέσα από αιματηρές περιπέτειες και διακοινοτικές συγκρούσεις, τις οποίες προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην τραγωδία του 1974». Είναι πρωτοφανής η ιστορική παραχάραξη και αφόρητη η επιχειρούμενη εξίσωση των Τούρκων στασιαστών, κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τις νόμιμες δυνάμεις του κράτους. Ο υπουργός παραβλέπει πλήρως όσα ακολούθησαν την ανακήρυξη της κολοβής, δοτής και εγγυημένης ανεξαρτησίας της Κύπρου μέχρι να φτάσουμε στην τουρκανταρσία, που εκδηλώθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1963.
Ο υπουργός δεν κάνει καμίαν αναφορά στη διχοτομική τουρκική πολιτική της εποχής και παραγνωρίζει πλήρως πως, για την αντιμετώπιση των Τούρκων στασιαστών, σχηματίσθηκαν ομάδες Ελλήνων, υπό την καθοδήγηση, μεταξύ άλλων, και του Βάσου Λυσσαρίδη. Για τον Υπουργό Παιδείας, ο Λυσσαρίδης ήταν ένας εξτρεμιστής και ένας παράνομος! Αλλ’ αυτός, όπως και άλλοι, είχε την έγκριση, την υλική βοήθεια και τις ευλογίες του Μακάριου! Ήταν και ο προσωπικός γιατρός του. Άρα, και ο Μακάριος, κατά τον περινούστατον Υπουργό Παιδείας, ήταν ένας εξτρεμιστής και παράνομος, όπως τον κατηγορούν και οι Τούρκοι. Δεν γνωρίζουμε πού ήταν, τότε, ο Ανδρέας Δημητρίου ούτε αν έχει μελετήσει τα γεγονότα της εποχής. Για να του φρεσκάρουμε, όμως, τη μνήμη, θα επισημάνουμε τα εξής: Οι Τουρκοκύπριοι, κατ΄ εντολήν της Τουρκίας, στασίασαν κατά του νόμιμου κράτους, προέβησαν σε δολοφονίες και αποχώρησαν από την κυβέρνηση.
Οι Τούρκοι διέθεταν βαρύ οπλισμό, που προμηθεύτηκαν από την Τουρκία και με τις... αγαθοεργές ενέργειες Βρετανών πρακτόρων και στρατιωτών. Ο στόχος τους, σύμφωνα με έγγραφο Κιουτσιούκ - Ντενκτάς (14.9.1963), ήταν η ανακήρυξη χωριστού τουρκικού κράτους σε αμιγή, πληθυσμιακά, περιοχή. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν με κυνηγετικά και πεπαλαιωμένα όπλα, για να προστατεύσουν τους άμαχους των βορείων προαστίων της Λευκωσίας. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν σε όλη την Κύπρο. Τα βαθύτερα αίτια εκείνης της κρίσης δεν αναφέρονται καθόλου. Ο υπουργός εξίσωσε, αστόχαστα και ανεύθυνα, στασιαστές κατά του κράτους και υπερασπιστές της νομιμότητας. Προκαλείται, λοιπόν: Γιατί δεν κατονομάζει τους Έλληνες εξτρεμιστές και παράνομους, για να παραδοθούν, τουλάχιστον, στην ιστορική χλεύη;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ πρέπει να γράφεται και να διδάσκεται υπεύθυνα, όχι να διοχετεύεται και να διαχέεται ανεύθυνα. Τα ιστορικά γεγονότα, ιδιαίτερα εκείνα που πολλοί έζησαν και διά της ένοπλης συμμετοχής τους βίωσαν, δεν είναι δυνατόν να παραχαράσσονται για να εξυπηρετηθούν κομματικοί, πολιτικοί ή και ιδεολογικοί σκοποί. Ο Υπουργός Παιδείας, ως ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την Παιδεία των παιδιών μας, δεν νομιμοποιείται να τα τυφλώνει ιστορικά. Αφού διατυμπανίζει πως η επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αποβλέπει να ακονίσει την κριτική και ερευνητική σκέψη και στάση των παιδιών μας, από πού αρύεται το δικαίωμα να τα στραβώνει ιστορικά; Με αφορμή τη 19η Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης για τον εκλιπόντα Αρχιεπίσκοπο και πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριο, ο Υπουργός Παιδείας επιδίδεται, πρώτον, σε μια ωραιοποιημένη και παραποιημένη αναφορά στην προσωπικότητα του Μακάριου. Δεύτερον, διαστρεβλώνει την ιστορία και τα γεγονότα του 1963-64.
Σε μήνυμά του, που θα αναγνωσθεί την ερχόμενη Δευτέρα στα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Κύπρου, ο Υπουργός Παιδείας λέγει και τα εξής: «Στα 17 χρόνια της προεδρίας του (Μακάριου) η Κύπρος κατάφερε να ευημερήσει και να κατακτήσει τη δική της θέση στον κόσμο ως ανεξάρτητο κράτος. Ταυτόχρονα, πέρασε μέσα από αιματηρές περιπέτειες και διακοινοτικές συγκρούσεις, τις οποίες προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην τραγωδία του 1974». Είναι πρωτοφανής η ιστορική παραχάραξη και αφόρητη η επιχειρούμενη εξίσωση των Τούρκων στασιαστών, κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τις νόμιμες δυνάμεις του κράτους. Ο υπουργός παραβλέπει πλήρως όσα ακολούθησαν την ανακήρυξη της κολοβής, δοτής και εγγυημένης ανεξαρτησίας της Κύπρου μέχρι να φτάσουμε στην τουρκανταρσία, που εκδηλώθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1963.
Ο υπουργός δεν κάνει καμίαν αναφορά στη διχοτομική τουρκική πολιτική της εποχής και παραγνωρίζει πλήρως πως, για την αντιμετώπιση των Τούρκων στασιαστών, σχηματίσθηκαν ομάδες Ελλήνων, υπό την καθοδήγηση, μεταξύ άλλων, και του Βάσου Λυσσαρίδη. Για τον Υπουργό Παιδείας, ο Λυσσαρίδης ήταν ένας εξτρεμιστής και ένας παράνομος! Αλλ’ αυτός, όπως και άλλοι, είχε την έγκριση, την υλική βοήθεια και τις ευλογίες του Μακάριου! Ήταν και ο προσωπικός γιατρός του. Άρα, και ο Μακάριος, κατά τον περινούστατον Υπουργό Παιδείας, ήταν ένας εξτρεμιστής και παράνομος, όπως τον κατηγορούν και οι Τούρκοι. Δεν γνωρίζουμε πού ήταν, τότε, ο Ανδρέας Δημητρίου ούτε αν έχει μελετήσει τα γεγονότα της εποχής. Για να του φρεσκάρουμε, όμως, τη μνήμη, θα επισημάνουμε τα εξής: Οι Τουρκοκύπριοι, κατ΄ εντολήν της Τουρκίας, στασίασαν κατά του νόμιμου κράτους, προέβησαν σε δολοφονίες και αποχώρησαν από την κυβέρνηση.
Οι Τούρκοι διέθεταν βαρύ οπλισμό, που προμηθεύτηκαν από την Τουρκία και με τις... αγαθοεργές ενέργειες Βρετανών πρακτόρων και στρατιωτών. Ο στόχος τους, σύμφωνα με έγγραφο Κιουτσιούκ - Ντενκτάς (14.9.1963), ήταν η ανακήρυξη χωριστού τουρκικού κράτους σε αμιγή, πληθυσμιακά, περιοχή. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν με κυνηγετικά και πεπαλαιωμένα όπλα, για να προστατεύσουν τους άμαχους των βορείων προαστίων της Λευκωσίας. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν σε όλη την Κύπρο. Τα βαθύτερα αίτια εκείνης της κρίσης δεν αναφέρονται καθόλου. Ο υπουργός εξίσωσε, αστόχαστα και ανεύθυνα, στασιαστές κατά του κράτους και υπερασπιστές της νομιμότητας. Προκαλείται, λοιπόν: Γιατί δεν κατονομάζει τους Έλληνες εξτρεμιστές και παράνομους, για να παραδοθούν, τουλάχιστον, στην ιστορική χλεύη;
Κατηγορία:
Κύπρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου