1η Απριλίου 1955: ο ηρωικός αγώνας της ΕΟΚΑ σμιλεύει τα πρότυπα του ηρωισμού, της τιμής και της αξιοπρέπειας

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ όμως δεν δικαιώθηκε ποτέ πλήρως και προδόθηκε:

1) Από το Ελλαδικό και Κυπριακό κατεστημένο (Μακάριος, Καραμανλής, Αβέρωφ) που ενώ η εντολή του Κυπριακού Λαού, αλλά και η εκπεφρασμένη θέληση του Ελλαδικού ήταν για ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα, εκείνοι το 1959 στη Ζυρίχη, συμφώνησαν και υπέγραψαν μία ετοιμόρροπη ανεξαρτησία με δυσανάλογη συμμετοχή των απόντων και εχθρικών προς τον αγώνα Τουρκοκυπρίων και διατήρηση των Βρετανικών βάσεων, ενώ ξαναέβαλαν στο παιχνίδι και την Τουρκία (με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα) η οποία είχε παραιτηθεί πλήρως των δικαιωμάτων της από το 1923.

2) Από το ΚΚΕ, που με τον ραδιοσταθμό του κατήγγειλε τον αγώνα σαν «τυχοδιωκτισμό με βαρελότα», ενώ συγχρόνως πρόδιδε ανοικτά την ταυτότητα του Διγενή, δίνοντας έτσι τεράστιο πλεονέκτημα στους Άγγλους. Ίδια στάση κράτησε και η ΕΔΑ.

3) Από το ΑΚΕΛ, που κατήγγειλε τον αγώνα της ΕΟΚΑ βάζοντάς του εμπόδια με κάθε τρόπο, ενώ προπαγάνδιζε έναν αγώνα «παλλαϊκό και ειρηνικό», με αποτέλεσμα να το επαινέσει ακόμα και το ίδιο το BBC. Άλλωστε το ίδιο το ΑΚΕΛ ανεγνώρισε το «λάθος» του, κατόπιν όμως εορτής.

4) Με εξαίρεση τον Γεώργιο Παπανδρέου το Ελλαδικό και Κυπριακό κατεστημένο συνεπικουρούντων και των κομμουνιστών αντιτάχθηκε στο σχέδιο Άτσεσον το 1964 που ήταν και η τελευταία καλή ευκαιρία για την πολυπόθητη ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα.