Σενάρια

Δύσκολες μέρες φαίνεται να περιμένουν την Κύπρο σε περίπτωση οριστικής απόφασης του ΑΚΕΛ να διεκδικήσει την προεδρία. Πριν από λιγότερο από ένα μήνα είχα γράψει αλλού ότι το ΑΚΕΛ, παρά όλα τα κακά του, είχε την σύνεση να μην διεκδικήσει ποτέ την προεδρία. Ένα καλό του βρήκα και δυστυχώς έρχεται να με διαψεύσει και γι αυτό.

Το παιχνίδι λοιπόν είναι το εξής. Η ΕΔΕΚ εξαγγέλλει υποστήριξη στον Παπαδόπουλο σε μία προσπάθεια να προλάβει και να σταματήσει τα όνειρα του ΑΚΕΛ, προσπάθεια που φαίνεται να αποτυγχάνει. Ο ΔΗΣΥ αππώνει το ΑΚΕΛ αφού μόνο άμα διασπαστεί η τριμερής έχει ελπίδες να ανέλθει στην εξουσία. Το ΑΚΕΛ από την πλευρά του προσπαθεί να πάρει διαβεβαιώσεις ότι τα κόμματα της τριμερούς δεν θα ψηφίσουν Κασουλίδη στον δεύτερο γύρο, έτσι άμα περάσουν Χριστόφιας - Κασουλίδης να είναι σίγουρη η εκλογή του πρώτου. Το ΔΗΚΟ βέβαια δεν ψαρώνει, δεν δίνει ευθεία απάντηση αφού άμα την έδινε θα ήταν οριστική η υποψηφιότητα Χριστόφια. Το ΕΥΡΩΚΟ τέλος αναμένει στο ακουστικό του, άμα κατεβεί ο Χριστόφιας σίγουρα θα υποστηρίξει τον Παπαδόπουλο, άμα δεν κατεβεί πιθανόν να κατεβάσει δικό του υποψήφιο στον 1ο γύρο. Τους ΕΔΗ ποιος τους υπολογίζει.

Τρία ενδεχόμενα υπάρχουν για τον 2ο γύρο άμα διεκδικήσει την προεδρία ο Χριστόφιας:

1. Κασουλίδης, Χριστόφιας περνάνε στον 2ο γύρο. Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ αναγκάζονται να υποστηρίξουν Χριστόφια, το μη χείρον βέλτιστον. Το ΕΥΡΩΚΟ υποστηρίζει Χριστόφια ή απέχει, οι ΕΔΗ φυσικά Κασουλίδη. Ο Χριστόφιας εκλέγεται. Ο αφελληνισμός του νησιού προωθείται επίσημα από την κυβέρνηση, επικίνδυνες για τον Κυπριακό Ελληνισμό λύσεις παρουσιάζονται στο προσκήνιο ενώ κατά τα άλλα η 5ετία αναλώνεται με την Κύπρο να προσπαθεί να βγει από το περιθώριο που την έχει ρίξει η λανθασμένη άποψη ότι το κόμμα που κυβερνά είναι κομμουνιστικό.
2. Χριστόφιας, Παπαδόπουλος περνάνε στον 2ο γύρο. Ο ΔΗΣΥ υποστηρίζει ένθερμα τον Χριστόφια αφού μπορεί να είναι σημαντικό για την πολιτική του ύπαρξη να δημιουργεί φανταστικές (ανύπαρκτες) διαφωνίες με το ΑΚΕΛ αλλά είναι σημαντικότερο να απομακρύνει τον Παπαδόπουλο ώστε να καταφέρει να περάσει τις λύσεις του Κυπριακού που υποστηρίζουν οι εξ Αμερικής μέντορες του. Ο Χριστόφιας δύσκολα εκλέγεται, τα αποτελέσματα γράφτηκαν πιο πάνω.
3. Κασουλίδης, Παπαδόπουλος περνάνε στον 2ο γύρο. Το ΑΚΕΛ υποστηρίζει Παπαδόπουλο ο οποίος εκλέγεται πανηγυρικά, αφού αντιθέτως από τον ΔΗΣΥ (ο οποίος θυσιάζει την δυναμικότητα του για να εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα στελεχών και εθνικά συμφέροντα Αμερικάνων) το ΑΚΕΛ δεν θυσιάζει τα κομματικά του συμφέροντα για τίποτα. Και τα κομματικά του συμφέροντα προνοούν ένα συνεχιζόμενο τεχνητό κλίμα πόλωσης ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Δυστυχώς η κατάσταση δεν βελτιώνεται αφού ο Παπαδόπουλος δεν ξεφορτώνεται το βαρίδι που ακούει στο όνομα ΑΚΕΛ από την κυβέρνηση του, αλλά τουλάχιστον δεν χειροτερεύει κιόλας, όπως θα γινόταν με τα σενάρια 1 και 2.

Τέλος πρέπει να αναφέρω και μία συγκυρία, ασυνήθιστη για την κυπριακή πολιτική σκηνή. Πόσο συχνά τρεις ικανότατοι πολιτικοί διεκδικούν την προεδρία; Ο ΔΗΣΥ δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή από τον Κασουλίδη. Βασικά δεν θα μπορούσε να κάνει και άλλη επιλογή, αφού ο συγκεκριμένος είναι ο μοναδικός σοβαρός από τους πολιτικούς του ναι. Ο Χριστόφιας είναι κόσμημα για το ΑΚΕΛ, πιθανότατα ο σοβαρότερος ηγέτης που είχε το κόμμα στη μακρόχρονη ιστορία του. Έξυπνος και σχετικά νούσιμος, όσο και αν διαφωνώ με τις απόψεις του αυτό πρέπει να το παραδεχτώ. Ίσως βέβαια να τον κάνει να φαίνεται καλύτερος και η σύγκριση με τον Αναστασιάδη, άμα με βάλεις εμένα σε ένα γήπεδο με αντίπαλο τον Οφορίκουε ο τελευταίος θα φαίνεται ισάξιος του Μαραντόνα και του Πελέ απέναντι μου. Ο Παπαδόπουλος τέλος είναι ασυζητητί ο καλύτερος ηγέτης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ανεξαρτησία της. Το παράδειγμα με τον Οφορίκουε και εμένα συνεχίζει να ισχύει ωστόσο, οι λανθασμένοι χειρισμοί Μακαρίου φέρανε την τουρκική εισβολή, ο Κυπριανού συνέχισε την πολιτική Μακαρίου περί ομοσπονδίας, ο Βασιλείου προσπάθησε να περάσει τα ΜΟΕ και την δέσμη ιδεών Γκάλι και άμα αρχίσω να γράφω τα κακά της διακυβέρνησης Κληρίδη θα χρειαστώ καμιά δεκαριά επιπλέον παραγράφους. Μπροστά σε αυτούς οποιοσδήποτε θα φαινόταν άγιος.

Eurovision και Μακεδονία

Όταν την ονομάζουν "Μακεδονία" επίσημα έγγραφα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών δεν γίνεται θέμα. Όταν διαφημίζουν τουριστικά την "Μακεδονία" ελληνικές εφημερίδες δεν γίνεται θέμα. Όταν κομματίδιο αυτοχαρακτηρίζεται προασπιστής των δικαιωμάτων της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα δεν γίνεται θέμα. Άμα κάνει όμως κανένα λάθος η Μπακοδήμου (νομίζω) γίνεται σάλος, γκρεμίζεται το σύμπαν.

Η κοπέλα είναι η τελευταία που φταίει για το περιστατικό. Έχει ευθύνη για την αποτυχημένη εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους εδώ και 15 χρόνια που έχει κάνει τον μισό κόσμο να ονομάζει επίσημα τα Σκόπια Μακεδονία και τον άλλο μισό ΦΥΡ Μακεδονία; Άσχετα από την εξωτερική πολιτική βέβαια θα ελπίζαμε να μην είχε κάνει τέτοιο παιδαριώδες λάθος. Αλλά η συγκεκριμένη δυστυχώς είναι καθρέφτης της Ελληνικής κοινωνίας. Αυτή ευθύνεται που το ελληνικό κράτος έχει επιλέξει συνειδητά να χαμηλώσει το εθνικό φρόνημα του Ελληνικού λαού, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των Αμερικάνων ηγεμόνων και των εδώ συνεργατών του της Άκρας Αριστεράς; Αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που τηλεφώνησαν αγανακτισμένοι στο κανάλι τι έχουν κάνει πραγματικά για το θέμα; Έχουν κατεβεί σε έστω και μία διαδήλωση για τη Μακεδονία την τελευταία 15ετία ή η αγωνιστική τους συνεισφορά αναλώνεται στο να τηλεφωνήσουν στην ΕΡΤ να διαμαρτυρηθούν; Το τελευταίο μας πιάνει όλους όσους θυμόμαστε την Μακεδονία μόνο όταν γίνεται κάτι τέτοιο...

Δυστυχώς έχουμε αποτύχει όλοι. Η κοινωνία που είναι ανίκανη να αντισταθεί στο κομματικό κατεστημένο και η εξουσία που έχει ιδεολογικά παραδοθεί στην Άκρα Αριστερά.

ΥΓ 1: Συγχαρητήρια στη Σερβία που πανάξια κέρδισε τον διαγωνισμό. Οι Σέρβοι για κάποιον ακατανόητο -για εμάς- λόγο επιμένουν να στέλνουν σοβαρά τραγούδια και να τα πηγαίνουν και καλά. Ούτε ηλίθια ποπ, ούτε ημίγυμνες γκόμενες ούτε τραβεστί.

ΥΓ 2: Συγχαρητήρια και στην Ελλάδα. Για ένα μέτριο τραγούδι από έναν πιο μέτριο τραγουδιστή η 7η θέση είναι εξαιρετική. Μάλλον μετά από το περσινό κάζο θυμήθηκαν ότι χρειαζόμαστε και την σκηνική παρουσία για να πάμε μπροστά.

ΥΓ 3: Θα ονομάζεται για πολύ καιρό ακόμα Eurovision; Με την συμμετοχή της Τουρκίας, της Αρμενίας, του Ισραήλ κτλ κάθε άλλο παρά ευρωπαϊκός διαγωνισμός είναι.

Εθνικά συμφέροντα

Όταν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο Δημοκρατικός Συναγερμός στην Κύπρο αναφέρονται στο εθνικό συμφέρον δεν εννοούν το δικό μας, εννοούν αυτό της Τουρκίας και των ΗΠΑ. Καλώς εκφράζουν φοβίες τις τελευταίες δύο μέρες, λόγω της εκλογής Σαρκοζί. Πως να μην φοβούνται τον έστω και απομακρυσμένο κίνδυνο μη εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε; Μη είσοδος της Τουρκίας σημαίνει:

• Αποτροπή της άλωσης της Ε.Ε από την Αμερικανική ηγεμονία.
• Εξυπηρέτηση των πραγματικών εθνικών συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου που θα παραμείνουν σε θέση ισχύος, έστω και πολιτικά.
• Θα ικανοποιήσει τους λαούς Ελλάδος και Κύπρου (και Ευρώπης), που σε κάθε δημοσκόπηση απαιτούν με ποσοστά της τάξης του 80% να μην εισέλθει η Τουρκία. Δεν θα ικανοποιηθούν όμως αυτοί που θέλουν να ικανοποιήσουν..
  

Παλιά τα κόμματα μας ήταν οι αγγλόφιλοι, οι γαλλόφιλοι, οι γερμανόφιλοι κτλ. Σήμερα είναι οι τουρκόφιλοι και οι αμερικανόφιλοι και τα συνδυάζουν κιόλας σε ένα κόμμα. Παλιά τουλάχιστον οι διάφοροι "..φίλοι" ήταν συγχρόνως και ελληνόφιλοι. Σήμερα...

Γαλλικές εκλογές

Δεν παλεύονται οι πολιτικοί μας, τέλος. Δεν φτάνει που λένε μαλακίες για να αποπροσανατολίζουν τον λαό για τα δικά μας, λένε και για τα ξένα. Η Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ κάνει σκληρές προσπάθειες τώρα στην ΕΡΤ για να πείσει ότι το αποτέλεσμα της Ρουαγιάλ στη Γαλλία ήταν επιτυχία. Στη Γαλλία που η Δεξιά είναι κυβέρνηση 10-15 χρόνια και αντί να δέχεται την πτώση που έχουν πάντα οι κυβερνήσεις ξανά εκλέγεται. Στη Γαλλία που οι Σοσιαλιστές είχαν κερδίσει τις Ευρωεκλογές, είχαν διασύρει τη Δεξιά στις τοπικές και όλος ο κόσμος το είχε δεμένο εδώ και τρία χρόνια ότι η επόμενη κυβέρνηση θα ήταν Σοσιαλιστική. Με όλη την Αριστερά και άκρα Αριστερά να συνασπίζεται στην Ρουαγιάλ στο δεύτερο γύρο, τον Μπαϊρού να της κλείνει το μάτι και να καθυβρίζει τον Σαρκοζί και την λεγόμενη άκρα Δεξιά εκ στόματος Λεπέν να καλεί τα μέλη της να απέχουν. Με τους άνω των 5 εκατομμυρίων μουσουλμάνους μετανάστες να μην θέλουν ούτε να σκεφτούν το ενδεχόμενο Σαρκοζί και να ψηφίζουν δαγκωτό Ρουαγιάλ. Και με όλα αυτά η κ. Διαμαντοπούλου να μας λέει ότι είναι μεγάλη επιτυχία για την Ρουαγιάλ επειδή αντιμετώπιζε "δύσκολες συνθήκες"(;) αγνοώντας και το ότι στον α γύρο τουλάχιστον που τα είχα παρακολουθήσει πάνω από 6 στους 10 ψηφοφόρους του Σαρκοζί τον ψήφισαν με βάση το πρόγραμμα του ενώ πάνω από 5 στους 10 ψήφισαν την Ρουαγιάλ λόγω κομματικού πατριωτισμού!

ΥΓ: Περίπου την ίδια ώρα χτες είχα παρακολουθήσει ανάλογη συζήτηση όπου ο Άδωνις Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ ισχυρίστηκε ότι από τον πρώτο κι όλας γύρω το κόμμα του υποστήριξε ανοιχτά τον Σαρκοζί, "όπως εξάλλου και οι Γάλλοι της Ευρωπαϊκής του ομάδας". Και κανείς δεν βρέθηκε να του πει ότι στον 1ο γύρο οι Γάλλοι της Ευρωπαϊκής του ομάδας υποστήριξαν τον υποψήφιο του δικό τους κόμματος!

Συνωμοσίες #1

Το έχουμε παρακάνει στην Ελλάδα με τα κολλήματα μας και τις θεωρίες συνωμοσίας μας. Όπου κοιτάξουμε ανακαλύπτουμε και μία συνωμοσία. Οι περισσότερες δε είναι σημάδια της ιδεολογικής νίκης της Αριστεράς, αλλά υπάρχουν ριζωμένες στο νου του Έλληνα και θεωρίες συνωμοσίας κατάλοιπα της Δεξιάς σκέψης του παρελθόντος.

Αντιαμερικανισμός. Έχουμε χάσει το μέτρο. Η αριστερή αντίληψη πως για ότι μα ότι και αν γίνεται φταίνε οι Αμερικάνοι έχει επικρατήσει παντού. Χρήσιμη αντίληψη για την άκρα Αριστερά αφού προωθεί τον διεθνισμό, την αριστερή παγκοσμιοποίηση. Άμα για τα πάντα φταίνε οι Αμερικάνοι δεν φταίει ποτέ κανείς άλλος. Οι διαφορές μας είναι "φτιαχτές" για την Αριστερά, οποιαδήποτε σύγκρουση του παρελθόντος είναι αποτέλεσμα της αμερικανικής πολιτικής. Ο αντιαμερικανικός φανατισμός μας πωρώνει και μας τυφλώνει. Πριν πολλά χρόνια εγώ, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, ήμουν ένθερμος υποστηρικτής των "ηρωικών" Αφγανών που αντιστέκονταν στην Αμερικάνικη κυριαρχία. Έχω μετανοιώσει για αυτή την θέση μου, και για όσα μπράβο έπαιρνα όταν την έλεγα με ωραία λόγια σε άλλους. Οι Ταλιμπάν, που φαντασιωνόμουν ότι θα γίνονταν το νέο Βιετνάμ για τους Αμερικάνους, πήραν αυτό που τους άξιζε. Άμα κάποιος χτυπούσε με τον ίδιο τρόπο την Ελλάδα θα περίμενα να είχαμε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να αντιδράσουμε όπως η Αμερική, τιμωρώντας τους δράστες.

Οι ΗΠΑ έχουν ευθύνες για πάρα πολλά κακά. Για την επίθεση στη Σερβία που έδωσε στους Κοσοβάρους τρομοκράτες, δολοφόνους και εμπόρους του λευκού θανάτου το δικό τους κράτος πχ. Για την επίθεση στο Ιράκ και τους δεκάδες χιλιάδες θανάτους που ακολούθησαν σε μια αποσταθεροποιημένη πια χώρα. Για την πολιτική της σε περιβαλλοντικά θέματα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον πλανήτη στην καταστροφή. Για το πατρονάρισμα στην Τουρκία και για πολλά, πολλά άλλα. Αλλά ας μην χάνουμε το μέτρο. Η αποσταθεροποίηση του Ιράκ έβαλε το όπλο στα χέρια των ισλαμιστών, δεν τους ανάγκασε να το χρησιμοποιήσουν. Οι καθημερινές σφαγές Σουνιτών από Σιήτες και το αντίστροφο επιτράπηκε να γίνουν από την πολιτική της Αμερικής αλλά είναι γέννημα του ισλαμικού φανατισμού, τον οποίο οι περισσότεροι Έλληνες έχουμε μάθει να υποστηρίζουμε επειδή στρέφεται συχνά εναντίον της Αμερικής. Το μίσος που έχουν οι φανατικοί ισλαμιστές για κάθε τι διαφορετικό είναι μόνο εν μέρει αποτέλεσμα της αμερικάνικης πολιτικής, στο μεγαλύτερο μέρος του οφείλεται στην δικιά τους ηγεσία και στον δικό του τρόπο σκέψης.

Ως Έλληνες πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Επιτρέπεται η Αμερική να είναι η "αστυνομία" του κόσμου; Σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουμε πως όχι. Ας αρχίσουμε να το τηρούμε και στην πράξη τότε. Έχει δεχθεί μεγάλη προπαγάνδα εις βάρος της επειδή δεν επενέβη στους εμφύλιους της Αφρικής που κόστισαν τη ζωή σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Άμα είχε επέμβει βέβαια όλοι όσοι τώρα τους βρίζουν επειδή δεν είχαν κάνει τίποτα θα ήταν ένθερμοι υποστηρικτές των δολοφόνων που αντιστέκονται στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Θέλουμε λοιπόν να είναι η παγκόσμια αστυνομία ή όχι; Πολλοί μιλάνε για "αμερικανοκινούμενη χούντα", αναφερόμενη στη στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου. Παραμύθια για μικρά παιδιά. Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με την εποχή ξέρουν ότι η άνοδος των συνταγματαρχών στην εξουσία έπιασε εξ απροόπτου και τους Αμερικάνους. Ανέχθηκαν όμως οι ΗΠΑ την Χούντα, δεν είχαν λόγο να αντιταχθούν σε ένα αντικομμουνιστικό καθεστώς στην Ελλάδα. Τους κατηγορούμε επειδή την ανέχθηκαν; Θέλουμε μία Αμερική που θα γυρίζει τον κόσμο και θα επιβάλει τη Δημοκρατία, όπως με το Ιράκ;

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ξέρει ιστορία

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ξέρει ιστορία. Ακούγοντας κάποιος την στάση της απέναντι στο Γρίβα θα μπορούσε να αναρωτηθεί αν είναι αλήθεια, αλλά θα έκανε λάθος. Οι αναφορές του ΑΚΕΛ δεν είναι λανθασμένες, είναι απλώς προπαγανδιστικές.

Έχουν ξοδευτεί δεκάδες χρόνια για να καταφέρει να εκπαιδεύσει σωστά το κοπάδι των ψηφοφόρων του σχετικά με τον Γρίβα. Γιατί για την πλειοψηφία των σημερινών ΑΚΕΛικών δεν θα μπορούσε να υπάρχει έχθρα προς τον Γρίβα χωρίς να έχουν εκπαιδευτεί σε αυτό. Οι πραγματικοί λόγοι που το ΑΚΕΛ αντιπαθεί τον στρατηγό δεν αγγίζουν τον μέσο αριστερό ΑΚΕΛικό που είναι μακρυά από τις ακρότητες του παρελθόντος.

Γνωρίζει πολύ καλά το ΑΚΕΛ ότι ο Διγενής πέθανε 5 μήνες πριν το πραξικόπημα. Γνωρίζει πολύ καλά και ότι για πολύ καιρό πριν πεθάνει είχε παραγκωνιστεί και είχε χάσει τον έλεγχο της ΕΟΚΑ Β. Γνωρίζει πολύ καλά και ότι δεν υποστήριζε ακραίες ενέργειες όσο μπορούσε να την ελέγξει, "Ο Γρίβας ήταν ο μόνος από την λεγόμενη "Δεξιά" που συγκρατούσε τους ρατσιστές με στρατιωτική πειθαρχία και ουδέποτε επέτρεψε ακρότητες στους υπό τις διαταγές του" γράφτηκε στο κυπριακό indymedia. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η ΕΟΚΑ Β έπαιξε μηδαμινό ρόλο στο πραξικόπημα, όντας διαλυμένη από τις στρατιές του Μακαρίου και τις εσωτερικές της διαφωνίες μήνες πριν. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το πραξικόπημα σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε αποκλειστικά από το καθεστώς του Ιωαννίδη μετά που ο Μακάριος ζήτησε και επέμεινε στην απόσυρση των Ελλαδιτών αξιωματικών. Και παρ' όλα αυτά επιμένει!

Η ΕΟΚΑ Β στην πραγματικότητα είναι μία παρένθεση της ζωής του Γρίβα. Η ύπαρξη της και η σχέση της με τον Γρίβα προσθέτει ένα λιθαράκι στο μίσος που το ΑΚΕΛ ήδη του είχε. Επειδή ξέρει ότι όλη η προηγούμενη παράγραφος είναι αληθινή δεν θα μπορούσε παρά να ήταν απλώς ένα λιθαράκι. Η ύπαρξη του Γρίβα και οι ιδέες που υπεράσπιζε από το 60 μέχρι την ίδρυση της ΕΟΚΑ Β είναι ένα ακόμα λιθαράκι. Μπροστά σε αυτά η περίοδος 55-59 είναι βράχος. Το ΑΚΕΛ ντροπιάστηκε στα μάτια των άλλων κομμουνιστικών κινημάτων αφήνοντας τη "Δεξιά" να κάνει πόλεμο εναντίον του "ιμπεριαλισμού" σε μία εποχή που θεωρούσαν τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες ιδιοκτησία τους. Ακολούθησαν σπασμωδικές κινήσεις με την καταδίκη της επανάστασης της ΕΟΚΑ και τη γενική στάση του κόμματος μέχρι το 59. Αναγκάστηκε να βλέπει μέλη του να εκτελούνται ως συνεργάτες της κατοχικής δύναμης και το κύρος του να καταρρακώνεται στα μάτια του κυπριακού Ελληνισμού (αποτέλεσμα οι 5 έδρες που συγκέντρωσε στις εκλογές του 1960, έναντι 30 του Πατριωτικού Μετώπου).

Το μίσος του ΑΚΕΛ προς τον Γρίβα αν και γιγαντώθηκε κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ δεν δημιουργήθηκε εκεί. Δημιουργήθηκε πολλά χρόνια πριν, όταν ο Γρίβας έσωσε την Αθήνα από τους κομμουνιστές με την άμυνα της οργάνωσης "Χ" στο Θησείο. Η ευκαιρία για την επικράτηση της δικτατορίας του Προλεταριάτου (και κατ' επέκταση του να ήταν σήμερα η Ελλάδα ότι είναι η Αλβανία) είχε χαθεί και ο Γρίβας ήταν υπεύθυνος. Αυτό δεν του το συγχώρησαν ποτέ.

Έτσι το ΑΚΕΛ βρέθηκε σε μια δύσκολη θέση. Οι στρατευμένες πένες δήθεν "ιστορικών" τύπου Μακάριου Δρουσιώτη δεν μπορούν να πείσουν κανέναν, όσες θεωρίες συνωμοσίας και αν δημιουργήσουν. Τι θα πει λοιπόν το ΑΚΕΛ στους οπαδούς του; "Αντιστάθηκε ο Γρίβας στην επικράτηση του κομμουνισμού στην Ελλάδα"; Μα η πλατιά μάζα των οπαδών του δεν ήταν ποτέ κομμουνιστές! Στα έντυπα του ΚΚΕ γινόταν ξεκάθαρα αναφορά σε "δικτατορία του προλεταριάτου". Πόσοι οπαδοί του ΑΚΕΛ ευαγγελίζονται την κατάργηση της δημοκρατίας και την επικράτηση αυτής της δικτατορίας; Ή θα τους πει "το μίσος μας για τον Γρίβα και τους αγώνες του στην Ελλάδα μας ώθησε να αντισταθούμε στο μέτρο που μπορούσαμε στον αγώνα του για απελευθέρωση"; Δεν ακούγεται καλά έτσι;

Εκεί εμφανίστηκε το παραθυράκι του πραξικοπήματος. Ένα πραξικόπημα που οδήγησε στην τουρκική εισβολή, κάτι γενικά αποδεκτό ότι είναι κακό. Έστω και αν δεν έχει σχέση με το πραξικόπημα ο στρατηγός. Η ιστορική αλήθεια δεν είναι σημαντική, με την σωστή εκπαίδευση εξάλλου μπορούν να δημιουργήσουν μία νέα ιστορική αλήθεια, ολόδικια τους.

ΥΓ: Το τραγικό ποιο είναι; Η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Αλλά οι νικητές δεν είναι πάντα αυτοί που φαίνονται. Στον ελληνικό εμφύλιο η ιστορία είχε γραφτεί από τους νικητές. Πολλές δεκαετίες μετά ξαναγράφτηκε, από τους νέους νικητές, τους ιδεολογικούς. Η Δεξιά στην Ελλάδα αποφάσισε ότι ο εθνικός διχασμός έπρεπε να ταφεί. Και άφησε την Αριστερά να ξαναγράφει την ιστορία, εδώ και τρεις δεκαετίες. Στην Κύπρο το ΑΚΕΛ έκανε αυτή την αισχρή επίθεση ενάντια στον στρατηγό Γρίβα εχθές. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ο ΔΗΣΥ απάντησαν μιλώντας για την ανάγκη ενότητας και ομοψυχίας. Μακάρι η Κυπριακή Αριστερά να κάνει αυτό που δεν έκανε η Ελλαδική. Να θάψει το τσεκούρι του πολέμου και να αφήσει την ιστορία ήσυχη. Δεν χρειάζεται ξαναγράψιμο.

Δημοσκόπηση GPO

Η πρόθεση ψήφου σύμφωνα με την δημοσκόπηση της GPO για την εκπομπή "Ανατροπή" είναι:
Νέα Δημοκρατία 35% (-1%)
Πα.Σο.Κ 33.9% (-0.4%)
Κ.Κ.Ε. 7.2% (+0.2%)
Λα.Ο.Σ. 4.6% (+0.1%)
Συνασπισμός 4.1% (+0.1%)
Άλλο, άκυρο, λευκό 4.7% (-0.1%)
Αναποφάσιστοι 10.6% (+1.1%)

Η προηγούμενη δημοσκόπηση της ίδιας εταιρίας βρίσκεται εδώ.

Το πρόβλημα με τέτοιου είδους δημοσκοπήσεις είναι ότι δεν απαντούν πραγματικά στο τι προτίθενται να ψηφίσουν αλλά στο τι θα ήθελαν να ψηφίσουν άμα ήταν πραγματικά ελεύθεροι. Έτσι το ΚΚΕ φθάνει στο 7.2% ενώ δύσκολα θα ξεπεράσει το 5.5%. Ο ΛΑΟΣ παρουσιάζει 4.6%, ακριβώς το διπλάσιο από το ποσοστό που είχε πάρει στις προηγούμενες εκλογές, ενώ ο Συνασπισμός που δίνει πάντα μάχη να ξεπεράσει το 3% στη δημοσκόπηση ανεβαίνει στο 4.1%. Όπως και το 10.6% των αναποφάσιστων είναι στην πλειοψηφία τους άτομα που προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εαυτούς τους και τους άλλους, να νιώσουν ότι σκέφτηκαν πριν ψηφίσουν τελικά το ίδιο κόμμα που ψηφίζουν πάντα.

Στην Ευρώπη οι ανακατατάξεις δίνουν και παίρνουν. Μέχρι και στην Αγγλία έχουν εμφανιστεί κόμματα που έχουν κάνει εξαιρετικά ποσοστά παρά την ιστορική δύναμη των Συντηρητικών και των Εργατικών. Μόνο στην Ελλάδα παραμένουμε δεμένοι στο επικίνδυνο άρμα του δικομματισμού που συντηρεί τις δυνάμεις του δημιουργώντας πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους. Να χαιρόμαστε τη Δημοκρατία που εμείς δημιουργήσαμε.