Ανεπιθυμητο πρόσωπο

Ελεύθερος Κόσμος

Ο Πρόεδρος της Κύπρου ήρθε στην Ελλάδα, προκειμένου να εισπράξει τα εύσημα για την ενδοτική πολιτική του. Από την ελλαδική ηγεσία, τα φερέφωνα του "διεθνούς παράγοντα", που βλέπουν με καλό μάτι (οι κακές συνήθειες δεν ξεχνιούνται…) το κλείσιμο όπως-όπως του Κυπριακού. Και μιλάμε για όλη την πολιτική ηγεσία… Που όχι μόνο δεν αρκούνται στο να μην εκφράζουν ενδοιασμούς, αλλά παροτρύνουν τον Χριστόφια να προχωρήσει ακόμα περισσότερο, χωρίς πλαίσιο, χωρίς σεβασμό στα ψηφίσματα του ΟΗΕ ή στο περιβόητο "κοινοτικό κεκτημένο", που κατά τα άλλα το επικαλούνται κατά το δοκούν.

Αποτέλεσμα: η νομιμοποίηση των εποίκων δια στόματος του Χριστόφια, και η πρόταση για εκ περιτροπής Προεδρία… Ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, ο Αυστραλός πρώην ΥΠΕΞ και πράκτορας των Βρετανών, κόβει βόλτες ανενόχλητος στη Λευκωσία, υπονομεύοντας ανοικτά τα ελληνικά συμφέροντα.

Ο θιασώτης του σταλινισμού, του δογματικού διεθνισμού και της προδοσίας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ηρωικής ΕΟΚΑ, ο υβριστής του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου, ο επικεφαλής του κόμματος του αγοραίου μισελληνισμού και "σύντροφος" του σφαγέα Ταλάτ, υπό άλλες συνθήκες θα είχε ανακηρυχθεί στη χώρα μας persona non grata.

Στη συνείδηση των πατριωτών, έχει καταστεί ούτως ή άλλως ανεπιθύμητο πρόσωπο, φορέας μιας ανθελληνικής πολιτικής, που επιθυμεί να καταστήσει την Κύπρο διεθνές προτεκτοράτο.

Από την ημέρα που εξελέγη (δυστυχώς και με την ψήφο της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ) και ανέλαβε τα καθήκοντά του, βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια αφελληνισμού: υποστολή της ελληνικής σημαίας από παντού, σιωπηρή απαγόρευση ανάκρουσης του εθνικού ύμνου, εξαγγελία αλλαγών αλά Ρεπούση στα σχολικά εγχειρίδια, συνεχής "υπόμνηση" ότι "η Κύπρος δεν θα γίνει δεύτερο ελληνικό κράτος", συλλήψεις πατριωτών, παράνομες φωτογραφίσεις και παρακολουθήσεις πατριωτικών εκδηλώσεων, προσπάθεια εκφοβισμού δημοσιογράφων και άλλες ενέργειες, εκτός κάθε εθνικού πλαισίου.

Η προσπάθεια τρομοκράτησης του ελληνικού πληθυσμού, που το 2004 βροντοφώναξε ένα ηχηρό ΟΧΙ στα μούτρα του έκπληκτου και αμήχανου διεθνούς παράγοντα (που νομίζει ότι μπορεί μα χειραγωγεί τα πάντα), συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Τα πατριωτικά blogs στην Κύπρο "παρακολουθούνται" στενά και δέχονται "επισκέψεις" από "μυστήριους τύπους" που συνιστούν μια νέα ηλεκτρονική ΟΠΛΑ (και δεν διστάζουν να προβοκάρουν και να δυσφημούν τους πάντες), στον Τύπο δεν μένει τίποτα αναπάντητο, καθώς υπάρχει μια άνευ προηγουμένου και συστηματική προσπάθεια απαξίωσης και αποδόμησης κάθε αντιπολιτευτικής πρωτοβουλίας, αντάξια φυσικά μιας κομμουνιστικής (έστω και κεκαλυμμένα) κυβέρνησης, ενώ υπάρχει και μια απροκάλυπτη απόπειρα σπίλωσης του αγώνα της ηρωικής ΕΟΚΑ.

Οι Έλληνες της Κύπρου, έχουν μπει μπροστάρηδες σε όλους τους εθνικούς αγώνες. Θα το κάνουν εκ νέου, για να αποτρέψουν το ξεπούλημα στους Βρετανούς, που νοιάζονται μόνο για την παραμονή των βάσεών τους. Η δυσφορία είναι δεδομένη, αν και ακόμα δεν έχει πάρει σάρκα και οστά. Τα νέα όμως από την Κύπρο είναι καλά: επίκεινται αγώνες και κινητοποιήσεις και ας κόβουν βόλτες πέριξ των εκδηλώσεων οι φωτογράφοι-αστυνομικοί του ΑΚΕΛ, του κόμματος που στήριξε τη βρετανική αποικιοκρατία.

«Σήμα κατατεθέν»

ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

Ε Α Ν ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι στα τελευταία 18 ραδιοφωνικά χρόνια, έχουμε λ.χ. κατά μέσον όρο, δυο φορές το μήνα συνέντευξη του κ. Νίκου Αναστασιάδη για το Κυπριακό, σημαίνει (18Χ12Χ2) σύνολο 432 συνεντεύξεων. Απ' αυτές, παντός περιεχομένου, σχετιζομένου με την εκάστοτε επικαιρότητα, ίσως οι… 431 περιέχουν και το αγήρως επαναλαμβανόμενο επιχείρημα, «σήμα κατατεθέν», του Ν. Αναστασιάδη: «Εάν η επιλογή μας ήταν ο πόλεμος, θα ήταν κάτι το διαφορετικό. Από την ώρα, όμως, που η επιλογή ήταν ο διάλογος» κ.λπ. Τροφή για σκέψη, λοιπόν, οι στοχασμοί που προκαλεί το Αναστασιάδειον Κατατεθέν. Και, δη, στη ρίζα του. Στον πυρήνα της σκέψης που το παράγει:

Ε Α Ν από το 1976 που ιδρύθηκε ο ΔηΣυ, έθετε σε συναγερμό όλες του τις δυνάμεις, με κύρια πολιτική κατεύθυνση, αίτημα και ανυποχώρητη διεκδίκηση, να προετοιμαστεί ο Ελληνισμός, της Κύπρου, της Ελλάδος και της Διασποράς, για να αποκτήσει την αναγκαία ισχύ, τα μέσα, τις δυνατότητες και τις συμμαχίες, ώστε να διεξαγάγει νικηφόρο πόλεμο απελευθέρωσης και:

Ε Α Ν από το 1976 ο ΔηΣυ συντασσόταν με την τότε γραμμή Λυσσαρίδη «κάθε σπίτι και κάστρο, κάθε πατριώτης και στρατιώτης» και μαζί με όλες τις άλλες πρόθυμες δυνάμεις σε Κύπρο και Ελλάδα, αξίωναν ως έμπρακτο περιεχόμενο του Μακροχρόνιου Αγώνα του Μακαρίου, την παλλαϊκή στράτευση και, πρώτιστη έγνοια, την πολεμική προπαρασκευή και:

Ε Α Ν η έμπρακτη πανεθνική προετοιμασία απελευθερωτικού πολέμου, ήταν το κύριο πολιτικό πρόσταγμα σώφρονος ηγεσίας, από το 1976, όταν ο Ελληνισμός διέθετε, ως ισάξια «ατομικής βόμβας», την τότε αποτελεσματική εμβέλεια της ελληνο-αμερικανικής κοινότητας,

Μ Ι Α ΤΕΤΟΙΑ πολιτική πολεμικής επιλογής, πόσα, άραγε, χρόνια θα χρειαζόταν για να επιτύχει, χωρίς καν να ρίξει ντουφεκιά, την ΕΙΡΗΝΙΚΗ λύση απελευθέρωσης της Κύπρου;

- Πόσες άραγε συνεδρίες της ηγεσίας του κόμματος και με πόσους ειδήμονες, πραγματοποίησε λ.χ. ο ΔηΣυ τα τελευταία 32 χρόνια, με κύριο θέμα «πώς διεξάγεται νικηφόρος απελευθερωτικός πόλεμος»; Ουδεμία!

Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α, από το 1976 ο στόχος ήταν, ακόμα και οι «εξτρεμιστές» να «στεγασθούν» στον ΔηΣυ, ώστε να μην αντιδρούν στη «ρεαλιστική πολιτική του Κληρίδη», όπως ο ιδρυτής του κόμματος ομολόγησε στη συνέντευξη - βιβλίο του κ. Νιαζί Κιζίλγκιουρεκ, «Γλαύκος Κληρίδης: Η πορεία μιας χώρας», Αθήνα 2006, σελ.150. Άρα;

Αρχίζει το κίνημα αυτό-οργάνωσης

Η αυτό-οργάνωση των κατοίκων του κέντρου των Αθηνών και η συγκέντρωση που έγινε μπροστά στην εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα αποτελεί πολιτικό γεγονός ιστορικής σημασίας. Γι’ αυτό γαβγίζουν όλα τα κουτάβια της εξουσίας και οι επαγγελματίες τρομοκράτες του «αντιρατσισμού». Η επιχείρηση κατασυκοφάντησης αυτής της πρωτοβουλίας των κατοίκων, δεν έχει προηγούμενο. Όλα τα ΜΜΕ, από κοινού με τους «ιδεολόγους» του «αντιρατσισμού», ωρύονται εναντίον αυτής της λαϊκής πρωτοβουλίας, εκτοξεύοντας εναντίον της κύματα ψεύδους και συκοφαντίας.

Αυτή η στάση των μηχανισμών του καθεστώτος (ιδεολογικών και πολιτικών) αποδεικνύει περίτρανα πόσο επαναστατική ήταν η πρωτοβουλία και πόσο τρόμαξε το κατεστημένο και τους πολιτικούς του, «προοδευτικούς» πληρεξούσιους.

Το καθεστώς και τα μαντρόσκυλά του δικαιολογημένα τρόμαξαν. Διέγνωσαν σωστά! Πρωτοβουλίες που ξεκινούν από τα κάτω, από το «αυθόρμητο» της λαϊκής κινητοποίησης είναι πολύ επικίνδυνες για τους μανδαρίνους της εξουσίας, τους κομματάρχες πληρεξούσιους και τους «επαγγελματίες» «αντιρατσιστές.

Γνωρίζουν ότι η πρωτοβουλία των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας αποτελεί το προϊόν της λαϊκής οργής με εκρηκτικό δυναμισμό. Δυναμισμό που «πατάει» πάνω στα εύφλεκτα αποθέματα που έχουν συσσωρευτεί στο ΣΥΝΟΛΟ της Αθήνας, αλλά και της Ελλάδας ολόκληρης. Τέτοιες πρωτοβουλίες λειτουργούν, όπως το φυτίλι δίπλα στο μπαρούτι.

Μέχρι σήμερα, η δικτατορία των ΜΜΕ απέκρυψε, πολλές άλλες μικρότερες πρωτοβουλίες λαϊκής αυτό-οργάνωσης, όπως π.χ. των Εξαρχείων, τελευταία.

Κάθε, ωστόσο, τέτοια λαϊκή πράξη, πυροδοτεί πολλές άλλες και όσο και αν προσπαθήσουν να τις παρασιωπήσουν δεν θα τα καταφέρουν. Το μόνο που τους απομένει είναι να βάλλουν σε κίνηση τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς συκοφάντησης και «στιγματισμού» αυτών των πρωτοβουλιών. Σε συνδυασμό με τους τρομοκρατικούς και προβοκατόρικους μηχανισμούς: Των ποικίλων, κατευθυνόμενων κουκουλοφόρων και «σκιάχτρων». Συνέχεια

http://www.youtube.com/watch?v=n5eiMULfs9U

Το παραπάνω βίντεο είναι αποκλειστικά από την συμμετοχή του "μπλοκ" της Χρυσής Αυγής στην συγκέντρωση. Όσοι θεωρούν κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν υπερβολικά, ας αναλογιστούν που οδηγεί η κατασυκοφάντηση των μετριοπαθών φωνών που προειδοποιούν εδώ και χρόνια για τους κινδύνους της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.

Πρόεδρος εθνικά επικίνδυνος

Ο νυν πρόεδρος είναι εθνικά επικίνδυνος. Έχει δώσει δείγματα γραφής, αυτούς τους πρώτους οκτώ μήνες της διακυβέρνησής του. Είναι εμφανής η προσπάθεια να αλλοιωθεί η ελληνική συνείδηση των Ελλήνων της Κύπρου, μέσω της απονεύρωσης της Ελληνικής παιδείας μας. Παίρνονται μέτρα για να καμφθεί το ηθικό του λαού, ούτως ώστε να δεχθεί την αντεθνική λύση που έρχεται. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να γίνει θυσία στο βωμό της λεγόμενης επανένωσης, μέσω της νομιμοποίησης της κατοχής, με συνεταιρικό κράτος Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Στόχος, να καταλήξει να είναι συνεταιρική με τους Τούρκους κατακτητές, ίσως με έποικο πρόεδρο εκ περιτροπής (αυτοί θα κάνουν κουμάντο, αν αναλογιστούμε ότι η πλειοψηφία του «εκλογικού σώματος» στα κατεχόμενα είναι έποικοι). Γίνεται μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια φίμωσης της αντίθετης άποψης, για να πεισθούν οι πολίτες ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, εκτός από την πορεία που εισηγούνται οι «σοφοί» ηγέτες μας.

Το αδιέξοδο είναι δεδομένο...

Ο Πρόεδρος προεξοφλεί το ναυάγιο
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Θα αφήσουμε να μιλήσουν οι δηλώσεις:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ: «Στο τέλος της μέρας φαίνεται ότι η Τουρκία δεν εργάζεται για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, αλλά για λύση δύο κρατών και συνομοσπονδία δύο κρατών».

ΑΛΙ ΜΠΑΜΠΑΤΖΑΝ (Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας): «Οι συνεχιζόμενες συνομιλίες θα ολοκληρωθούν όπως επιθυμεί η τουρκική πλευρά».

ΙΛΚΕΡ ΜΠΑΣΜΟΥΓ (Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Τουρκίας): «Η Τ.Δ.Β.Κ. θα συνεχίσει την πορεία της χωρίς να χάσει τίποτα από αυτά που έχει κατακτήσει».

ΑΜΠΤΟΥΛΑΧ ΓΚΙΟΥΛ (Πρόεδρος Τουρκίας): «Η λύση στο Κυπριακό θα βασίζεται σε ένα νέο συνεταιρισμό, ο οποίος θα σχηματιστεί με το ισότιμο καθεστώς των δύο ιδρυτικών κρατών, την πολιτική ισότητα και την ύπαρξη δύο χωριστών λαών και δημοκρατιών στο νησί».

ΤΣΕΜΙΛ ΤΣΙΤΣΕΚ (Τούρκος Υπουργός αρμόδιος για κυπριακές υποθέσεις): «Χωρίς εγγυήσεις της Τουρκίας δεν πρόκειται να υπάρξει λύση».

Όταν, λοιπόν, ο ίδιος ο διαπραγματευτής μας τονίζει ότι η Τουρκία εργάζεται για λύση δύο κρατών και συνομοσπονδία, όταν οι ίδιοι οι Τούρκοι ηγέτες το διαλαλούν καθημερινά, τότε πώς νομιμοποιείται ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ να μιλά για «σταθερή πρόοδο» στις συνομιλίες;

Και πώς δικαιολογείται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επικρίνει όσους βλέπουν αδιέξοδο και ναυάγιο των συνομιλιών, όταν ο ίδιος, περιγράφοντας τις τουρκικές θέσεις, λέγει ουσιαστικά στο λαό ότι το αδιέξοδο είναι βέβαιο;

Όσοι, δηλαδή, έχουν διορατικότητα και βλέπουν μακριά, είναι υπονομευτές των συνομιλιών και όσοι επιμένουν σε μια διαδικασία άγονη, είναι ρεαλιστές;

Ας σοβαρευτούμε.

Αυτός ο τόπος υπέφερε από την έλλειψη διορατικότητας της ηγεσίας του. Και η μεγαλύτερη έλλειψη διορατικότητας είναι να πιστεύει ένας στην εξεύρεση λύσης μέσω ενός διαλόγου που επί 34 συναπτά έτη, όχι μόνο δεν οδήγησε πουθενά, παρά μόνο σε συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, σε συνεχή αναβάθμιση των τουρκικών απαιτήσεων και στο σχέδιο Ανάν.

Δεν είναι η στασιμότητα που μας οδήγησε στο σχέδιο Ανάν. Είναι ο διακοινοτικός διάλογος, διάλογος που ουδέποτε είχε κοινή βάση και κοινό αντικείμενο συζήτησης.

Οι Τούρκοι συζητούν για λύση δύο κρατών και εμείς για διζωνική δύο κοινοτήτων. Πού είναι η κοινή βάση;

Το αδιέξοδο είναι δεδομένο, όσα επικοινωνιακά παιγνίδια παίζουν οι ένθερμοι υποστηρικτές της ψευδεπίγραφης διαδικασίας. Και αύριο δεν είμαστε εμείς που προβλέπουμε ότι θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα η κατάληξή του, που θα κληθούν να δώσουν λόγο, αλλά εκείνοι που τον διεξάγουν.

Σύγχρονη Άποψη, Νοέμβριος 2008

Σύγχρονη Άποψη, Εκδοτικό Σημείωμα, Νοέμβριος 2008

Γίνεται λόγος αυτές τις μέρες για το κατά πόσον συμφέρει στην Κύπρο η εκλογή του Ομπάμα ή του Μακέιν στις Αμερικανικές εκλογές της 4ης Νοεμβρίου. Το θέμα είναι απλό: Δεν έχει καμία σημασία για την Κύπρο ποιος θα εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο, από την στιγμή που:

1) Η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας παραχωρεί 50 000 εποίκους ως “δώρο” στην κατοχική δύναμη, πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις.

2) Η κυβέρνηση της Κύπριακής Δημοκρατίας αποδέχεται το καθεστώς του “συνιστώντος κράτους” για το ψευδοκράτος, επαναφέροντας σε ισχύ σχετική πρόνοια του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν και βάζοντας τρικλοποδιά στον ίδιό της τον εαυτό, νοουμένου ότι αγωνίζεται για να αποφύγει την παρθενογένεση.

3) Η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας καταστέλλει την αμυντική ικανότητα του κράτους παραιτούμενη από το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, διαλύοντας μονάδες της ΕΦ και αναστέλλοντας κάθε προσπάθεια περαιτέρω εξοπλισμού και άσκησης της δύναμης.

4) Η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας συλλαμβάνει πολίτες που ειρηνικά και απρόκλητα διαδηλώνουν την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική, επιβάλλοντας έτσι ιδεολογικά κριτήρια στην λειτουργία της αστυνομίας και τρομοκρατώντας τους πολίτες που δεν συμφωνούν μαζί της.

5) Η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας προχωρά στην παραχάραξη της ιστορίας του τόπου μέσω της αλλοίωσης της αλήθειας στα σχολικά βιβλία της ιστορίας και επιδιώκει, με λόγια και με έργα, την κατάργηση της εθνικής ταυτότητας του λαού και την αντικατάστασή της με ένα επίπλαστο πολιτισμικό μόρφωμα.

Η αμερικανική πολιτική στο κυπριακό είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, μερικοί από τους οποίους είναι δυνατό να τύχουν θετικής για τα κυπριακά συμφέροντα επιρροής. Με άλλα λόγια, δεν είναι εκτός πραγματικότητας το ενδεχόμενο μιας πιο ισορροπημένης αμερικανικής πολιτικής στο κυπριακό που να λαμβάνει περισσότερο υπόψη τα ανθρώπινα δικαιώματα και το γεγονός της επί 34 έτη συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής. Εκείνο που είναι εντελώς εκτός των πλαισίων της κοινής λογικής είναι να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ θα κινηθούν προς εμάς την στιγμή που εμείς οι ίδιοι τορπιλλίζουμε τα συμφέροντά μας. Το τι είναι καλό και συμφέρον για την Κύπρο προβάλλεται διεθνώς ΜΟΝΟ από την επίσημη πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας και με βάση αυτή την πολιτική διαμορφώνεται η στάση του διεθνούς παράγοντα απέναντί μας. Συνεπώς, μπορεί οι ΗΠΑ, εάν το επιλέξουν, να έχουν την δυνατότητα να μας σώσουν από τον τουρκικό επεκτατισμό, δεν μπορούν όμως σε καμία περίπτωση να μας σώσουν από τον εαυτό μας.

Αντικατοχικές Νοέμβρη 2008

Ανεξάρτητη Κίνηση Μαθητών ΕΦΕΝ
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, 9:30, προσυγκέντρωση στην πλατεία Παναγίας Φανερωμένης, πορεία στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας
Ευρωπαϊκό Κόμμα
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, 19:00, οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας
Κίνηση για το Ευρωπαϊκό Μέλλον της Κύπρου
Σάββατο 15 Νοεμβρίου, συγκέντρωση στο ταχυδρομείο Αγίων Ομολογητών, επίδοση επιστολής στο Προεδρικό Μέγαρο και πορεία στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας
Ανεξάρτητη Φοιτητική Έπαλξη
Σάββατο 15 Νοεμβρίου, 18:00, συγκέντρωση στην πλατεία Παναγίας Φανερωμένης και λαμπαδηφορία προς το Λήδρα Πάλας
Δράσις ΚΕΣ (Αθήνα)
Σάββατο 15 Νοεμβρίου, 17:00, προσυγκέντρωση στο Οίκημα του Δράσις (Παιανίας 5-7, Ζωγράφου) και πορεία καταδίκης του ψευδοκράτους

ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

Pedrinho Matador

O Pedro Rodrigues Filho, γεννημένος το 1954, απόκτησε για πρώτη φορά την θέληση να σκοτώσει σε ηλικία 13 χρονών. Το 1968, σε ηλικία 14 χρονών, σκότωσε τον αντιδήμαρχο του χωριού του επειδή είχε απολύσει τον πατέρα του (φύλακα του σχολείου) λόγω κλοπών. Αργότερα δολοφόνησε άλλο φύλακα που θεωρούσε πραγματικό υπεύθυνο των κλοπών. Λίγα χρόνια αργότερα θα σκότωνε και τον πατέρα του και θα έτρωγε μέρος της καρδιάς του.

Μετά τις πρώτες δολοφονίες, ο Pedrinho Matador διέφυγε στο Σάο Πάολο. Ακολούθησε σωρεία δολοφονιών μέχρι που τελικά συνελήφθηκε, καταδικάστηκε (για περίπου 70 δολοφονίες) και φυλακίστηκε σε ηλικία 19 χρονών.

Ο Pedrinho Matador επρόκειτο να απελευθερωθεί το 2003 αφου το σύστημα της Βραζιλίας δεν επιτρέπει την φυλάκιση για πάνω από 30 χρόνια. Η ποινή του ωστόσο αυξήθηκε λόγω των πειθαρχικών ποινών ως το 2017, αφού εντός των φυλακών έχει σκοτώσει σχεδόν 50 άτομα για διάφορους λόγους, κάποιους επειδή ροχάλιζαν, κάποιους άλλους επειδή δεν του άρεσε η φάτσα τους σύμφωνα με τα λεγόμενα του.

Ο Pedrinho Matador, ο "μικρός Pedro ο φονιάς", είναι η απάντηση σε όσους βλέπουν θετικά τα 16 απαράδεκτα αιτήματα των φυλακισμένων, μεταξύ των οποίων η κατάργηση των πειθαρχικών ποινών και η μετατροπή της ισόβιας κάθειρξης σε πενταετή παραμονή σε ξενοδοχείο - κολέγιο.

Το ημερολόγιο ενός αδέσποτου

1η Εβδομάδα.
Γεννήθηκα πριν από μια εβδομάδα. Τι τύχη να έρθω σ’ αυτόν τον κόσμο!

1ος Μήνας
Η μάνα μου με φροντίζει πάρα πολύ. Είναι μια υποδειγματική μάνα.

2ος Μήνας
Σήμερα με χώρισαν από την μαμά μου. Ήταν πολύ ανήσυχη και με τα μάτια της μου έλεγε αντίο, ελπίζοντας ταυτόχρονα, ότι η καινούργια ανθρώπινη οικογένειά μου θα με φροντίζει το ίδιο καλά, όπως κι εκείνη.

4ος Μήνας
Μεγάλωσα γρήγορα και όλοι μου δίνουν την προσοχή τους. Στο σπίτι υπάρχουν πολλά παιδία, τα οποία είναι για μένα σαν αδέρφια. Είμαστε όλοι μαζί μια ζωηρή παρέα. Με τραβούν με το λουρί κι εγώ τους πειράζω παίζοντας.

5ος Μήνας
Σήμερα γκρίνιαζαν εξαιτίας μου. Το αφεντικό μου θύμωσε γιατί έκανα πιπί μου μέσα στο σπίτι, αλλά δεν μου είχαν δείξει που μπορώ να το κάνω. Στο κάτω – κάτω κοιμάμαι στο πλυσταριό….. και πολύ απλά δεν μπορούσα να κρατηθώ !

6ος Μήνας
Είμαι ένας χαρούμενος σκύλος. Έχω την ζεστασιά της οικογένειας μου, κι αισθάνομαι τόσο σίγουρος και προστατευμένος. Νομίζω ότι η ανθρώπινη οικογένειά μου μ΄ αγαπάει και με καλομαθαίνει πολύ. Όταν τρώνε, μου δίνουν κι εμένα πάντα κάτι. Η αυλή είναι μόνο για μένα και μ΄ αρέσει πολύ να θάβω την τροφή, που περισσεύει, στο κήπο, όπως οι πρόγονοί μου, οι λύκοι. Δεν με εκπαιδεύουν, άρα δεν πρέπει να ΄ναι λάθος ότι κάνω!

12ος Μήνας
Σήμερα έγινα 1 χρονών. Είμαι ένας ώριμος σκύλος. Τα αφεντικά μου λένε, ότι μεγάλωσα περισσότερο απ΄ ότι περίμεναν.
Πρέπει να ΄ναι περήφανοι για μένα !

13ος Μήνας
Σήμερα αισθάνομαι πολύ άσχημα. ΄΄Ο αδερφός μου΄΄ μου πήρε την μπάλα, παρ΄ όλο που εγώ δεν του παίρνω ποτέ τα δικά του παιχνίδια. Γι΄ αυτό του πήρα κι εγώ την μπάλα από το χέρι του. Αλλά τα σαγόνια μου έγιναν πολύ δυνατά, και τον τραυμάτισα άθελά μου.
Μετά το γεγονός, με έδεσαν γερά έξω, δεν μπορούσα να φτάσω ούτε το φως του ήλιου. Είπαν ότι θα με προσέχουν και ότι είμαι αχάριστος.
Δεν καταλαβαίνω καθόλου, τι έχει γίνει.

15ος Μήνας
Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Εξακολουθώ να μένω πια μόνο στην ταράτσα. Νιώθω πολύ μόνος, η οικογένειά μου δεν με αγαπάει πια. Μερικές φορές ξεχνούν ότι πεινάω και διψάω. Όταν βρέχει δεν υπάρχει στέγη, να με προστατεύει από την βροχή και όταν ΄΄χτυπά΄΄ ο ήλιος το μεσημέρι, δεν βρίσκω πουθενά μια γωνία με ίσκιο.

16ος Μήνας
Σήμερα με κατέβασαν από την ταράτσα. Ήμουν σίγουρος, ότι η οικογένειά μου με συγχώρεσε και χαιρόμουν τόσο πολύ, που πηδούσα από τη χαρά μου μέχρι πάνω. Από τη χαρά μου κουνούσα συνέχεια την ουρά μου. Εκτός αυτού θα με έπαιρναν μαζί τους βόλτα με το αυτοκίνητο.
Κατευθυνθήκαμε προς τον αυτοκινητόδρομο και ξαφνικά σταμάτησαν. Άνοιξαν την πόρτα και πήδηξα χαρούμενος έξω, πιστεύοντας, ότι θα περνούσαμε όλοι μαζί την μέρα μας στο ύπαιθρο.
Δεν καταλαβαίνω, γιατί χωρίς να κατεβούν απ΄ το αυτοκίνητο έκλεισαν ξανά την πόρτα κι έφυγαν.
΄΄ Ακούστε, περιμένετε….΄΄ ω, με ξέχασαν !!

Έτρεξα πίσω απ΄ το αυτοκίνητο με όλες μου τις δυνάμεις. Το μαρτύριό μου μεγάλωσε, όταν κατάλαβα, ότι εξαφανίστηκαν και δεν σταμάτησαν. Τότε κατάλαβα :
ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ !!!

17ος Μήνας
Προσπάθησα μάταια να βρω τον δρόμο για το σπίτι. Έχω χαθεί. Στο δρόμο μου συναντούσα ανθρώπους με καλή καρδία, οι οποίοι έβλεπαν την λύπη μου και μου έδιναν κάτι να φάω. Τους ευχαριστώ απ΄ την καρδία μου. Ήθελα να με υιοθετήσουν και τους υποσχόμουν να παραμείνω αιώνια πιστός.
Όμως αυτοί έλεγαν απλά : ΄΄Καημένο σκυλί΄΄ πρέπει να χάθηκε, και συνέχιζαν τον δρόμο τους.

18ος Μήνας
Πρόσφατα πέρασα μπροστά από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδία, που μου θύμισαν τα ΄΄αδέρφια΄΄ μου. Όταν τα πλησίασα, μια παρέα από αυτά άρχισε να μου πετάει πέτρες και κοιτούσαν ποιο στοχεύει καλύτερα για να με πετύχει.
Μια από αυτές τις πέτρες τραυμάτισε το ένα μου μάτι κι από τότε δεν μπορώ πια να δω μ΄ αυτό.

19ος Μήνας
Δεν μπορώ να το πιστέψω. Όταν ήμουν ένας ωραίος σκύλος, όλοι ένιωθαν περισσότερη συμπόνια για μένα. Τώρα έχω χάσει πολύ βάρος και είμαι πολύ αδύνατος, έχω χάσει ένα μάτι και οι άνθρωποι με κυνηγούν με σκουπόξυλα, όταν προσπαθώ να βρω κάπου σκιά για το κουρασμένο και αδύναμο κορμί μου.

20ος Μήνας
Δεν Μπορώ πια να κινηθώ καθόλου. Σήμερα, όταν προσπάθησα να περάσω έναν δρόμο με πολύ κυκλοφορία, με πάτησαν. Ένας οδηγός έστριψε το τιμόνι του έτσι για να με πατήσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση ικανοποίησης που είχε ο οδηγός. Ίσως ο θεός να ήθελε να πεθάνω, αλλά εγώ στραμπούλιξα μόνο τον γοφό μου.
Ο πόνος ήταν ανυπόφορος, τα πίσω πόδια δεν με υπάκουαν πια, και με μεγάλη δυσκολία σύρθηκα στην άκρη ενός δρόμου.

21ος Μήνας
Βρίσκομαι εδώ δέκα μέρες, στον ήλιο, στην βροχή, στο κρύο, χωρίς να τρώω και χωρίς να πίνω. Δεν μπορώ πια να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Νιώθω πολύ άσχημα, είμαι ξαπλωμένος σ’ ένα υγρό μέρος και το τρίχωμά μου πέφτει. Μερικοί άνθρωποι με προσπερνούν και είτε δεν με βλέπουν, είτε λένε : ΄΄μην τον πλησιάζει΄΄.

Είμαι σχεδόν αναίσθητος. Κάποια στιγμή με πλησίασε ένα ξένο άτομο. Η γεμάτη αγάπη φωνή της μ’ έκανε ν’ αντιδράσω. ΄΄Καημένο σκυλί, κοίτα πως σε παράτησαν΄΄ είπε…..Δίπλα της στεκόταν ένας άνδρας με άσπρη ποδιά. Άρχισε να με εξετάζει και είπε στην φιλική γυναίκα : ΄΄ΛΥΠΑΜΑΙ, αλλά αυτό το σκυλί δεν μπορώ πια να το βοηθήσω, είναι καλύτερα να το λυτρώσω από τον πόνο του. Και αυτή με δάκρυα στα μάτια συμφώνησε. Δεν μπορούσα ούτε την ουρά μου να κουνήσω και την κοιτούσα με μάτια γεμάτα απέραντη ευγνωμοσύνη.
Μόλις που ένιωσε τον πόνο από την ένεση κι έπεσα στον αιώνιο ύπνο, γεμάτος απορία

ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ, ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΙΣ

ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ.

Himaira.gr