Οι μικρότητες της Αριστεράς

Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο. Η Αριστερά προσπαθεί εναγωνίως να πείσει ότι το Όχι δεν το είπε ο Μεταξάς, λες και ο Γκράτσι πήγε στις 3 το πρωί εκείνης της 28ης Οκτωβρίου και χτύπησε την πόρτα του... λαού!

Το πιο ανιστόρητο άρθρο της ημέρας ανήκει στο "Πόντος και Αριστερά". Είναι εκπληκτικό πως κάποιοι, με λίγη ιστορία και πολύ μυθολογία παραχαράσσουν την Ελληνική ιστορία.

Η αρχή γίνεται με την αναφορά στο πόσο απροετοίμαστοι ήμασταν για τον πόλεμο. Δεν είχαμε αντιαεροπορικά, άρματα, αεροπλάνα, αντιαρματικά, αυτοκίνητα κτλ μας εξηγεί, πάντα βασιζόμενος σε πηγές ο αρθρογράφος, και γι' αυτό φταίει ο Μεταξάς. Λες και ρίχναμε πέτρες για να διώξουμε τους Ιταλούς τότε, ή ο στρατός μας ήταν πιο προετοιμασμένος οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία 70 χρόνια που δεν κυβερνούσε ο "φασίστας" Μεταξάς. Εννοείται πως υπήρξαν προβλήματα. Όπως υπήρξε όμως και η συνεχιζόμενη προετοιμασία του λαού για τον πόλεμο που ερχόταν από το καθεστώς Μεταξά. Όπως υπήρξε και η γραμμή Μεταξά που έγραψε το δικό της έπος σταματώντας την Γερμανική προέλαση. Αυτά δεν συζητήθηκαν φυσικά στο άρθρο.

Δεύτερο θέμα που θίγει με την ίδια αστειότητα ήταν αυτό του τίτλου, ποιος είπε το Όχι πραγματικά. Αναγκάστηκε να πει το Όχι λοιπόν ο Μεταξάς, μας ενημερώνει. Με αυτούς τους τύπους λοιπόν δεν μπορείς να βρεις άκρη. Κάθε χρόνο βάζουν και ένα νέο επιχείρημα που καταρρίπτει τα προηγούμενα δικά τους, δεν λένε να αποφασίσουν τι τελικά γινόταν, να μας ενημερώσουν και εμάς (να το βάλει και η Ρεπούση σε κανένα βιβλίο). Τι μια ο Μεταξάς ήταν Γερμανόφιλος (το λένε και ελπίζουν να ξεχάσουμε ότι αυτός πήγε σε πόλεμο εναντίον της Γερμανίας;), την άλλη είπε Όχι επειδή έτσι ήθελαν οι Άγγλοι (άμα δεν βρίσουν και λίγο τους Άγγλους τι σόι αριστεροί θα είναι), και που και που το Όχι το λέει ο λαός. Ότι μπορεί να το είπε ο Μεταξάς δεν περνάει από το μυαλό κανενός τους, ήταν "δικτάτορας" εξάλλου, πως μπορεί να έκανε κάτι καλό. Το συγκεκριμένο άρθρο προτιμά τους Άγγλους, δεν αναφέρει ακόμα βέβαια ούτε ότι ο Μεταξάς απέκρυψε τον τορπιλισμό της Έλλης από τον λαό για να μην πάει σε πόλεμο με τους Ιταλούς, παρά το ότι το ήθελαν οι Άγγλοι, ούτε ότι αρνήθηκε πεισματικά να δεχθεί την βοήθεια που ήθελαν να του στείλουν μετά την Ιταλική επίθεση και πριν την Γερμανική, για να μην προκαλέσει τους Γερμανούς που δεν ήθελαν αγγλική παρουσία στην περιοχή. Αυτά εξάλλου είναι γεγονότα, τι νόημα θα είχαν σε ένα άρθρο επιστημονικής φαντασίας. Τώρα για τις άλλες ιστορίες για αγρίους περί λαού, εγώ ο αφελής είχα την εντύπωση ότι το Όχι το είπε ο Μεταξάς, το "η Κύπρος είναι μακρυά" ο Καραμανλής και το "ευχαριστούμε τους Αμερικανούς" ο Σημίτης, αλλά μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω, ο λαός θα τα έλεγε και δεν πρόσεχα. Πάντως για να μην παραχαράξω και εγώ το μυθιστόρημα του όπως αυτός παραχάραξε την ιστορία μας, η αλήθεια είναι ότι τα αναφέρει όλα, και ότι έπαιρνε διαταγές από την Γερμανία ο Μεταξάς και έκανε φιλοναζιστική προπαγάνδα, και ότι προσπαθούσε να μην εξοργίσει τους Ιταλούς, και ότι έκανε ότι του έλεγαν οι Άγγλοι και ότι είπε το πραγματικό Όχι ο λαός. Σε διαφορετικά σημεία του άρθρου βέβαια, ούτε καν αυτός δεν είχε την φαντασία να τα βάλει όλα μαζί για να δούμε πως μπορεί να βγάλει οποιοσδήποτε νόημα από όλα αυτά για το πως είπε τελικά Όχι.

Το μυθιστόρημα - επιστημονικής φαντασίας - λιβελλογράφημα, συνεχίζεται με προσβολές σε δύο μεγάλους άντρες. Ο ένας φυσικά είναι ως συνήθως ο Μεταξάς, όπου παίρνει μία από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες που μας έχει αφήσει αυτός ο Ηγέτης, το "υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλη να μείνη μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει", και το μεταφράσει σε "Ο Ι. Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο χωρίς όμως να πιστεύει στη νίκη του ελληνικού λαού, αλλά για να ριχτούν απλά μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων"! Τι να πεις..

Το άλλο θύμα ήταν ο Αλ. Παπάγος. Εκείνος έκανε το μέγιστο λάθος να πει ότι "θα ρίψωμεν μερικές τουφεκιές δια την τιμήν των όπλων" άμα μας επιτεθούν οι Ιταλοί, λίγες μέρες πριν την επίθεση. Βέβαια έχει το ελαφρυντικό ότι δεν ήξερε πως άμα έλεγε 10 ρεαλιστικές λέξεις πριν την επίθεση θα του τις έβαζαν σε βιβλίο και 77 χρόνια μετά κάποιος θα έκανε ιστολόγιο και θα τον κατηγορούσε για αυτό, αλλά δεν είναι αρκετό για να τον συγχωρήσουμε. Ούτε είναι αρκετό το ότι υπό την ηγεσία του και χωρίς αυτοκίνητα και άρματα όπως μάθαμε από το άρθρο οργάνωσε την άμυνα, κυνήγησε τους Ιταλούς μέσα στην Αλβανία, κατήγγειλε τον Τσολάκογλου ως προδότη στις 21 Απριλίου, παραιτήθηκε στις 23 Απριλίου αρνούμενος να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις περί συνθηκολόγησης, ίδρυσε αντιστασιακή οργάνωση με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να οδηγηθεί στο Νταχάου το 1943. Στην πυρά λοιπόν ο Παπάγος (και να αλλάξει όνομα άμεσα ο δήμος Παπάγου)!

Μετά από μία σύντομη περιγραφή του Μεταξά κατά τον Κορδάτο (ιδρυτικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε φυσικά, είπαμε, στα μυθιστορήματα δεν χρειάζεται αντικειμενική ιστορία) αρχίζει το πιο αστείο μέρος του άρθρου, η συνεισφορά των κομμουνιστών. Από εκεί και πέρα δεν ξέρεις άμα πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις με ότι διαβάζεις. "Η αρνητική απάντηση της δικτατορίας" στο αίτημα των κομμουνιστών που κρατούνταν να απελευθερωθούν λέει είχε ως αποτέλεσμα κάποιοι "να πεθάνουν από τη φοβερή πείνα του 1941", λες και η "φοβερή πείνα του 1941" έλαβε χώρα αποκλειστικά στην Φολέγανδρο και στην Κέρκυρα, οι υπόλοιποι τρώγανε με χρυσά κουτάλια και μόνο εκείνοι πέθαναν. Μάλιστα επειδή δεν τους ελευθέρωσε ο Μεταξάς τους εκτέλεσαν οι ναζί μαθαίνω. Βέβαια μέχρι τώρα νόμιζα ότι ο Τσίπας, ο Λαζαρίδης, ο Ζησιάδης και δεκάδες άλλα ανώτερα στελέχη του Κ.Κ.Ε απελευθερώθηκαν μέσα στο πρώτο δίμηνο της κατοχής από τους Γερμανούς επειδή ήταν κολητάρια ακόμα Ναζί και σοβιετικοί. Μάλλον φασίστες θα μου το έμαθαν και δεν τους ελευθέρωσαν, τους εκτέλεσαν τελικά..

Κάπου εδώ κορυφώνεται και το γέλιο. "Το σημαντικότερο από όλα όμως που ήταν η συνισταμένη της τοποθέτησης των κομμουνιστών της Ελλάδας, αλλά και κάθε προοδευτικού ανθρώπου για τον πόλεμο και την φασιστική εισβολή ήταν το ανοιχτό γράμμα προς το λαό της Ελλάδας του ΓΓ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη , το οποίο γράφτηκε στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας υπό τύπο μανιφέστου προς τον ελληνικό λαό και δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 2/11/1940". Αυτό ήταν! Ούτε κουβέντα για τα άλλα δύο γράμματα του Ζαχαριάδη με τα οποία ακύρωνε το πρώτο, ζητούσε να σταματήσει να πολεμά η Ελλάδα, έλεγε ότι εχθρός είναι ο Μεταξάς, το αίμα των φαντάρων "χύνεται άδικα" και ο πόλεμος που κάνουμε είναι "φασιστικός"! Ούτε κουβέντα για τις συνεχείς παραινέσεις του Κ.Κ.Ε να βγούμε από τον πόλεμο, τα μανιφέστα πριν την Ιταλική επίθεση που μας κατηγορούσαν εμάς ότι τους προκαλούμε, το μανιφέστο της 7ης Δεκεμβρίου, τα άρθρα στον Ριζοσπάστη κατά την κατοχή. Μόνο το γράμμα που ο ίδιος αναίρεσε ένα μήνα μετά, για να μας πείσει για την στάση των κομμουνιστών, την εποχή που το Κ.Κ.Ε έγλυφε τους Γερμανούς αφού ακόμα δεν είχαν επιτεθεί στην πατρίδα του, την Σοβιετική Ένωση.

Μετά από μία σύντομη αναφορά στην συνθηκολόγηση (που βρίσκει φυσικά χρόνο να κάνει αναφορά στο ότι έγινε με τις ευλογίες του Μητροπολίτη Ιωαννίνων, δεν γίνεται να μείνει έξω από το άρθρο η εκκλησία, εννοείται ότι το όνομα του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου που αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση δεν αναφέρεται πουθενά στο άρθρο) έφτασε η ώρα της ΕΟΝ. Για προπαγανδιστικούς σκοπούς κάπου εδώ ξεχνάμε την επίσημη εκδοχή τους ότι όλη η νεολαία ήταν στην ΕΟΝ επειδή τους ανάγκαζε ο κακός "φασίστας", και την βρίζουμε για αρκετές παραγράφους. Η μεγαλύτερη πλάκα βέβαια είναι όταν ο αρθρογράφος μας εξηγεί ότι "ούτε ένας πυρήνας, ούτε μια ομάδα, ούτε ένα ανώτατο στέλεχος της ΕΟΝ" δεν προσπάθησε να δημιουργήσει ομάδα αντίστασης στους Γερμανούς. Δεν φτάνει που έσφαζαν κάθε πατριωτική οργάνωση εκτός ΕΑΜ, δεν φτάνει που με πύρινες ανακοινώσεις τους κατηγορούσαν όποιον τολμούσε να αντισταθεί ως προδότη, έρχονται και σήμερα να τους κατηγορήσουν ότι δεν αντιστάθηκαν! Και για κερασάκι στην τούρτα κατηγορεί και τα στελέχη της ΕΟΝ ότι δημιούργησαν την προδοτική ΕΣΠΟ, λες και δεν ξέρει ότι η ΕΣΠΟ ούτε 100 μέλη δεν μέτραγε και ότι η ΕΣΠΟ εξαρθρώθηκε από πραγματικούς πατριώτες σε μία επίθεση την οποία το ΚΚΕ κατηγόρησε ως προδοτική, εκτελώντας και έναν από τους συμμετέχοντες ως προδότη! Αντί μάλιστα της πραγματικής αντίστασης αναφέρει "την θρυλική ΕΠΟΝ" με τους "νεολαίους αγωνιστές" του 1940-41. Άραγε γιατί δεν αναφέρει τι αντιστασιακό αγώνα έκανε η ΕΠΟΝ μέχρι την επίθεση της Γερμανίας στην Σοβιετική Ένωση;

Το χειρότερο είναι ότι το άρθρο μπορεί να είναι ανιστόρητο, ο τύπος που το έγραψε δεν είναι. Είναι δυνατόν να ξέρει το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη και να μην έχει ακουστά τα άλλα δύο, τις προκηρύξεις, τα μανιφέστα και τα άρθρα του Ριζοσπάστη; Είναι δυνατόν να ξέρει την ΕΣΠΟ και να μην ξέρει από ποιους εξαρθρώθηκε και ποιοι την υπεράσπισαν; Φτάνει πια με τους Ρεπούση wannabe.

...

Tρύπες - Αμνησία

Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
δεν μ' ανατριχιάζουν πια

γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία

δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει

θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω

Εξ Αριστερών 3/3 - ΚΚΕ

Το Κ.Κ.Ε υπέρ των παρελάσεων. Και μάλιστα διαχρονικά!

Άρθρα της Β. Παπαρήγα:

Η μονοφωνία της πολυφωνίας (24/10/07)

Εδώ και πολύ καιρό ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., υποστηρικτής της «πολυφωνίας», της «ανοχής», της «διαφορετικότητας», έχει κηρύξει ανένδοτο με όποιον τολμά να ασκεί κριτική ή να αντιπαρατίθεται στις θέσεις ή επιμέρους απόψεις του. Οποιος τολμάει να απορρίψει τις θεωρήσεις του, κατατάσσεται αμέσως στο κλαμπ των «ακροδεξιών κι εθνικιστών», ταυτίζεται συνήθως με το ΛΑ.Ο.Σ. και θεωρείται εχθρός του διαλόγου και της επιστημοσύνης. Αντίθετα, όποιος συμφωνεί με το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ανακηρύσσεται αυτομάτως σε μαχητή της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και του διαλόγου.

Η αρχή έγινε με το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, όπου κάθε είδους κριτική σε ένα πόνημα, που ένα μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας και του λαού απέρριψε ως αντιεπιστημονικό, ακατάλληλο προς χρήση, αντιστοιχούσε σε ψήφο εμπιστοσύνης στον εθνικισμό, στη μισαλλοδοξία και τη θρησκοληψία. Αίφνης το δικαίωμα στην άποψη και στην πολυφωνία αντικαταστάθηκε με το θέσφατο του ότι μόνο η επιστημονική ομάδα της Ιστορίας - και συγκεκριμένα εκείνη που συνέγραψε το εν λόγω βιβλίο - έχει δικαίωμα στην κρίση έναντι του έργου. Οσοι, δε, ιστορικοί δε συνεμορφώθησαν προς την παραπάνω υπόδειξη αντιμετώπιζαν πολύ σοβαρά την αμφισβήτηση του κύρους και της επιστημοσύνης τους. Οσο για τον απλό λαό, αυτός ταυτιζόταν με τη χιτλερική οχλοκρατία και τον ακροδεξιό συντηρητισμό, αν τόλμαγε όχι μόνο να διεκδικήσει ένα άλλο βιβλίο Ιστορίας που δε θα πρόσβαλλε την ιστορική μνήμη αλλά ακόμα κι αν ασκούσε μια απλή κριτική ή ζητούσε κάποιες διορθώσεις.

Αλήθεια, πού πήγε το δικαίωμα στην «πολυφωνία» που ευαγγελίζεται το εν λόγω σχήμα; Και ας μας πει επιτέλους τι είναι αυτή η πολυδιαφημιζόμενη πολυφωνία; Είναι μήπως η διατύπωση της ίδιας στοιχημένης άποψης με άλλα λόγια; Πώς αντιμετωπίζεται η αντιπαράθεση θέσεων στο βασίλειο της «πολυφωνίας»;

Η απάντηση πως κάθε διαφωνία με τον κοσμοπολιτισμό της Ρεπούση υποκρύπτει ταύτιση με ακροδεξιά αναθέματα αποτελεί από μόνη της τον ακρογωνιαίου λίθο του συντηρητισμού και της ισοπέδωσης των ιδεολογιών και της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, μια πρακτική που εφαρμόζεται από τη δεκαετία του '90 τόσο από τις ΗΠΑ όσο κι από την ΕΕ, όταν, π.χ., ταυτίζουν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα με το ναζισμό και το φασισμό.

Μάλλον αποδεικνύεται πως τα όρια αυτής της «πολυφωνίας» δεν αντέχουν στην ιδεολογική αντιπαράθεση και στην ανατροπή τους γιατί στην ουσία έχουμε να κάνουμε με τη μία και μόνη φωνή του κοσμοπολιτισμού, που ως διαφορετικότητα ορίζει και αντέχει μόνο τον εαυτό του. Πρόκειται για μια «μονοφωνική πολυφωνία» που απαιτεί οι λαοί να στρογγυλεύουν την ιστορία, τα λόγια, τις αντιπαραθέσεις τους με τη «νέα τάξη», τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματά τους για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο μέλλον σε ένα ανώδυνο και συζητήσιμο σχήμα που βολεύει κάθε Αφέντη και δίνει μια ψευδή εικόνα της επαναστατικότητας σε κάθε Δούλο.

Η ιστορία όμως συνεχίστηκε όταν από τη 17η του Σεπτέμβρη ήρθαμε αντιμέτωποι και με τη λογική της «ανοχής» διά χειρός ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο οποίος αίφνης ανακάλυψε την Αμερική, όταν κήρυξε ανένδοτο κατά της ορκωμοσίας. Για την ιστορία, το ΚΚΕ από την είσοδό του στη Βουλή το 1974 έχει κατακτήσει το δικαίωμα να μη μετέχει στη θρησκευτική τελετή της ορκωμοσίας, με μια στάση αξιοπρέπειας, λεβεντιάς, χωρίς υστερίες και τυμπανοκρουσίες. Μια στάση που αναδεικνύει την άτεγκτη θέση του από κάθε θεοκρατικό θεσμό που κρατά το λαό δούλο της καπιταλιστικής εξουσίας, αλλά και το σεβασμό στο ατομικό δικαίωμα κάθε πολίτη να πιστεύει στο όποιο δόγμα.

Αλήθεια, σε τι αποσκοπούν οι «εφετζίδικες» δηλώσεις των βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι εκείνοι θα ορκιστούν μόνο στην τιμή τους και η επιδεικτική αποχώρησή τους την ώρα του αγιασμού;

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σήμερα, ακολουθεί τις θρησκευτικές παραδόσεις ως μέρος πολιτισμικής παράδοσης της χώρας. Πολλοί δεν αποτολμούν τον πολιτικό γάμο, γιατί φοβούνται τον κοινωνικό αποκλεισμό ή την κριτική από την οικογένεια και τον κοινωνικό τους περίγυρο. Αποδέχονται το θρησκευτικό όρκο περισσότερο ως εθιμοτυπικό τελετουργικό παρά ως θρησκευτική ή μεταφυσική αναγκαιότητα. Συνεπώς, η επιδεικτική αποχώρηση από τη θρησκευτική τελετή της ορκωμοσίας των βουλευτών δεν πλήττει ούτε το σύστημα, ούτε το δικομματισμό, ούτε την Εκκλησία. Επί της ουσίας δείχνει τον ελιτισμό ενός κόμματος απέναντι σε ένα κοινωνικό φαινόμενο, η ύπαρξη του οποίου χρησιμοποιείται σαν απαραίτητο ντεκόρ για «άσκηση εναλλακτικών επαναστατικών γυμνασμάτων», για τη δημιουργία μιας εντύπωσης «διαφορετικότητας».

Ο ελιτισμός τιμωρεί τους «αδαείς» και τους «πληβείους», τους πολλούς και τους «μη εκλεκτούς», αλλά ταυτόχρονα τους χρειάζεται για να ξεχωρίζει η μοναδικότητά του, η οποία χρησιμοποιείται ως δικαιολογία στην επιβολή του ως εξουσίας των λίγων επί των πολλών. Γι' αυτό κι ο ελιτισμός δείχνει τεράστια «ανοχή» αποκλειστικά και μόνο στη μοναδικότητά του.

Πλησιάζοντας η 28η Οκτώβρη, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επανέφερε το ζήτημα των παρελάσεων ζητώντας εντόνως την κατάργησή τους ως φασιστικών και μιλιταριστικών γυμνασμάτων. Και φυσικά όπως πάντα κάθε αντίθετη άποψη δαιμονοποιείται ως συγχρωτισμός με το ΛΑ.Ο.Σ. και τη Μεταξική ιδεολογία. Και το ερώτημα επανέρχεται με επιμονή: Κάθε διαφορετική άποψη απ' αυτή του εν λόγω συνασπισμού είναι εκ προοιμίου φασιστική; Αυτή είναι η κοινωνία της «διαφορετικότητας» που ευαγγελίζονται; Από τη στιγμή που η παρέλαση δεν είναι υποχρεωτική για όλους τους μαθητές, αλλά μόνο για όσους επιλέξουν να συμμετέχουν, γιατί δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα αυτών που επιλέγουν τη συμμετοχή;

Δηλαδή, στην κοινωνία της «διαφορετικότητας» που προτείνουν θα γίνεται δεκτό μόνο ό,τι αυτοί ορίζουν ως διαφορετικό κι εξαιρετικό; Πρόκειται για ένα ιδεολογικό νεφέλωμα που νομιμοποιεί μόνο ό,τι ορίζει κι εξυπηρετεί έναν κοσμοπολιτισμό ως διαφορετικότητα γι' αυτό και προτείνει παρελάσεις διδύμων παιδιών στην Αμερική, ή άλλες ατόμων με την όποια σεξουαλική προτίμηση στο βωμό του θεάματος και του ευτελισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας. Οποιαδήποτε άλλη συλλογική μορφή έκφρασης που μπορεί εν δυνάμει να αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά και να διασώζει και να διαιωνίζει την ιστορική μνήμη την αποκαλούν εθνικιστική ή συντηρητική, και ζητούν τη «διά ροπάλου» κατάργησή τους. Αλήθεια, γιατί δεν προτείνουν οι ίδιοι μια εναλλακτική μορφή μαζικής συμμετοχής για να γιορτάζεται η Αντίσταση του ελληνικού λαού έναντι του ναζισμού; Πώς χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τις παρελάσεις του ΕΛΑΣ κατά την είσοδό του στις περιοχές που απελευθέρωνε; Μήπως αποτελούσαν κι αυτές δείγμα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας;

Ο πολιτικός ελιτισμός υπήρξε πολλές φορές στην ιστορία το καλύτερο όχημα για τη διαιώνιση του καπιταλισμού στην πιο ακραία του μορφή. Σε τι διαφέρει η ισοπέδωση της «καθαρότητας» που αναβιώνουν τα σύγχρονα ακροδεξιά ιδεολογήματα από αυτή που διατυμπανίζει η «πολυφωνία», η «ανοχή», η «διαφορετικότητα» σχημάτων τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

Ορισμένες φορές αναρωτιέσαι σε τι ακριβώς διέφεραν ο Αγών του Χίτλερ με τις ταινίες της Ρίφενσταλ.

Και πάντα καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα: Αντικαθρεφτίσματα του ίδιου νομίσματος...

Περί παρελάσεων και άλλων τινών (6/11/05)

« - Πώς σε λένε;
- Ελληνίδα
- Τι έκανες;
- Υπηρετούσα το λαό».
(Στιχομυθία της Ηλέκτρας Αποστόλου με τους βασανιστές της. Από το βιβλίο «Οι δοσίλογοι της κατοχής»).

Η συζήτηση περί εορτασμών και παρελάσεων αναζωπυρώνεται κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου. Επί των ημερών του, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα προβληματίστηκε για την αναγκαιότητα της καθιερωμένης αντιαμερικανικής πορείας του Πολυτεχνείου, στο όνομα της προστασίας της γιορτής από τα έκτροπα κάποιων επονομαζόμενων «γνωστών αγνώστων». Παρόμοια ερωτήματα αναζωπυρώνονται κάθε τόσο π.χ. για το αν το ορθό περιεχόμενο της Πρωτομαγιάς είναι η γιορτή της εργατικής τάξης ανά τον κόσμο ή η είσοδος της άνοιξης. Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η μνήμη δέχτηκε ισχυρή πίεση, προκειμένου να αντικαταστήσει τον εορτασμό της 9ης Μάη ως Μέρας της Αντιφασιστικής Νίκης με αυτόν της Ενωμένης Ευρώπης, στο όνομα της απάλειψης των μαύρων σελίδων του παρελθόντος και της έναρξης μιας νέας «ενωμένης και κοινής» ιστορίας.

Αραγε, τι μορφή και περιεχόμενο θα μπορούσαν να δώσουν οι εμπνευστές της Ενωμένης Ευρώπης στον εορτασμό αυτής της «ένωσης»; Σίγουρα την απόλυτη σιωπή και την τύφλωση, αλλιώς κινδυνεύουν να φανούν οι χάσκουσες ρωγμές που αποκαλύπτουν τον εφιάλτη μιας γιορτής που επιβραβεύει τη διάλυση μιας χώρας που λεγόταν Γιουγκοσλαβία, την παραμόρφωση της Βαλκανικής Χερσονήσου και την κατοχή της Β. Ιρλανδίας και της Β. Κύπρου.

Κι επειδή ενός κακού μύρια έπονται, πρέπει, αλήθεια, να παρελαύνει κάποιος στο όνομα εθνικών παλιγγενεσιών και λαϊκών νικών, σε μια «παγκοσμιοποιημένη δημοκρατία» που αναζητά μια κοινή μνήμη; Σύμφωνα με τα τελευταία ανακοινωθέντα κάτι τέτοιο δεν είναι σύννομο με τη σύγχρονη σκέψη και αμφισβήτηση, γιατί τέτοιοι εορτασμοί συνιστούν κατάλοιπα φασιστικών νοοτροπιών και ρατσιστικών αντιλήψεων. Επιπροσθέτως, ακούγεται τελευταία και μια άκρως ενδιαφέρουσα και πρωτάκουστη άποψη, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα και ιδεολογική ομπρέλα της παραπάνω αντίληψης: Την Επανάσταση του 1821 δεν την κέρδισε ο ελληνικός λαός, αλλά η εμπλοκή των ξένων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας. Αρα, ορθώς κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί γιατί πανηγυρίζουμε κάθε 25η Μαρτίου.

1. Αποτελούν οι εορτασμοί της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, αντίστοιχα, προϊόντα κάποιων συγκεκριμένων θεοκρατικών ή κυβερνητικών δυνάμεων στο όνομα άνομων ή απάνθρωπων σκοπιμοτήτων;

Κατ' αρχήν, οι δύο επέτειοι αποτελούν το σύμβολο μνήμης δύο εθνικοαπελευθερωτικών εξεγέρσεων. Τόσο η Επανάσταση του 1821 όσο και η Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανοϊταλών αποτελούν δύο κορυφαίες και κρίσιμες νίκες του ελληνικού λαού για την ύπαρξη της Ελλάδας ως εθνικά ανεξάρτητης χώρας. Η δε σημασία τους αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς είναι γνωστό πως ο ελληνικός λαός και στις δύο ιστορικές στιγμές ήρθε αντιμέτωπος όχι μόνο με το αξιόμαχο και την υπεροπλία του αντιπάλου, αλλά και με μια σειρά «συμμάχους» που οραματίζονταν μια Ελλάδα κι ένα λαό ανίκανο να προασπίσει την ίδια του την ύπαρξη, ώστε να κατοχυρώσουν το ρητό του μεγάλου κήτους που πάντα θα τρώει το μικρό στην εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας.

Αυτές οι επέτειοι δεν αποτέλεσαν νίκη κι επιβολή κανενός δικτάτορα αλλά τις κέρδισε επάξια ο ελληνικός λαός, με πολύχρονες μάχες και θυσίες. Μαζί μ' αυτές κέρδισε και τη σημαία του, τον Υμνο του και την παράδοση που θέλει η ιστορία να κερδίζεται στους δρόμους και όχι σε think tank και διευθυντήρια πολυεθνικών.

Θα ήταν, δε, εξαιρετικά διδακτικό για όσους έχουν αντικαταστήσει τη μέχρι τώρα ιστορία της ανθρωπότητας με αυτήν της ευρωπαϊκής και υπερατλαντικής ολοκλήρωσης, να ανατρέξουν στις κορυφαίες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας, όπου η λαϊκή νίκη στα πεδία των μαχών δόθηκε με την ύψωση της ματωμένης σημαίας. Η μπαρουτοκαπνισμένη σημαία της Γαλλικής Επανάστασης έγινε σύμβολο των μετέπειτα κομμουνάρων κι αναγνωρίστηκε από όλους τους λαούς ως σύμβολο αντίστασης κι «εφόδου στον ουρανό». Η σημαία της Οχτωβριανής Επανάστασης γίνεται η παντιέρα της παγκόσμιας αντιφασιστικής νίκης των λαών, σφραγίδα της ταφόπλακας του ναζισμού, όταν υψώνεται στο Βερολίνο. Οσο για την ελληνική σημαία, αυτή ξεκίνησε το 1821, για να περάσει το 1940 - 1945 από την Πίνδο και τον Υμηττό, να διασχίσει το 1949 το Γράμμο και το Βίτσι και να καταλήξει ματωμένη αλλά αλώβητη στην ετήσια πορεία του Πολυτεχνείου.

Η μοναδική σημαία που, σήμερα, επισείει την μήνι και δέχεται τα πυρά όλων των λαϊκών πορειών και διαδηλώσεων είναι η αμερικανική, γιατί αυτή για πάνω από μισόν αιώνα κυματίζει πάνω από κατοχικούς στρατούς και βομβαρδισμένους λαούς, υπενθυμίζοντας πως οι λαοί ακόμα έχουν πολύ δρόμο μέχρι την τελική νίκη.

Αλήθεια, αν οι παρελάσεις με τα υψωμένα λάβαρα ήταν φασιστικό κατάλοιπο που αναβίωνε με αφορμή τις επετείους, γιατί το ΕΑΜ θα αναβιώσει την παρέλαση της 25ης Μαρτίου μεσούσης της Κατοχής και θα καθιερώσει τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου; Γιατί οι κατοχικές δυνάμεις και η ενδοτική κυβέρνηση θα προσπαθήσουν να καταστείλουν τους εορτασμούς;

«Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου αποφασίστηκε στις αρχές του Οκτώβρη 1941 σε μια συνεδρίαση του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ σε κάποιο σπίτι στην Κυψέλη... Την παραμονή της 28ης Οχτώβρη οι αρχές της κατοχής μετάδιναν από το ραδιόφωνο, δημοσίευαν στις εφημερίδες και είχαν τοιχοκολλήσει και στα κεντρικά σημεία της Αθήνας και των άλλων πόλεων της Ελλάδας ανακοινώσεις με τις οποίες απαγόρευσαν τις συγκεντρώσεις και τις κάθε είδους εκδηλώσεις την ημέρα αυτή, με ποινή επί τόπου εκτέλεση κλπ»...

«... Στις 11 ακριβώς έβλεπες να καταφθάνουν οι φάλαγγες από τους διάφορους τόπους προσυγκέντρωσης με τις ελληνικές σημαίες μπροστά... Χιλιάδες και χιλιάδες φοιτητές, μαθητές, εργάτες είχαν πλημμυρίσει την πλατεία Συντάγματος. Διάφοροι ομιλητές πήραν το λόγο... άλλοι κατέθεταν στεφάνια στον Αγνωστο Στρατιώτη... ενώ οι συγκεντρωμένοι... έψαλαν τον εθνικό ύμνο. Εκεί για πρώτη φορά ακούστηκε το σύνθημα "θάνατος στο φασισμό - λευτεριά στο λαό"... Μπροστά στον όγκο των συγκεντρωμένων - που θα ήταν πάνω από 5.000 - δεν τόλμησαν να επέμβουν οι χαφιέδες και οι καραμπινιέροι - ειδοποιήθηκε η ιταλική καβαλερία που άρχισε να χτυπάει τους διαδηλωτές».1

Οσο για την επέτειο της 25ης Μαρτίου αυτή γιορτάστηκε το 1942 για πρώτη φορά μέσα στην κατοχή με πρωτοβουλία του ΕΑΜ Νέων, όπως σημειώνεται στην Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης 1940 - 1945.

«... Την άλλη μέρα, 25 του Μάρτη, χιλιάδες λαού κατεβαίνουν από τις πρωινές ώρες στους δρόμους για να τιμήσουν την επέτειο της εθνικής επανάστασης. Οι διαδηλωτές εργάτες, ανάπηροι, φοιτητές, μαθητές, υπάλληλοι και νοικοκυρές, κρατώντας ελληνικές σημαίες και λουλούδια και τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια συγκεντρώνονται στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Εκεί μ' επικεφαλής τους αναπήρους του ελληνοϊταλικού πολέμου... στεφανώνουν το μνημείο..., το ραίνουν με λουλούδια και ψάλλουν το εθνικό ύμνο. Οι Ιταλοί καραμπινιέροι χτυπούν τους διαδηλωτές... Οι συγκρούσεις... κράτησαν ως το απόγευμα».2

Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι ο εορτασμός των δύο επετείων ουδεμία σχέση και συγγένεια είχε με τις μεταξικές τελετές και παρελάσεις. Αντιθέτως, αποτελεί την απόλυτα λαϊκή έκφραση αντίστασης όχι μόνο στον ξένο κατακτητή, αλλά και στην ελληνική πολιτεία που στηρίζει τη φασιστική κατοχή. Οπως βλέπουμε δε μετέχουν μόνο ανάπηροι πολέμου αλλά εργαζόμενοι, μαθητές και φοιτητές σε μια προσπάθεια να ενωθεί η ιστορική μνήμη με το παρόν και να μεταλαμπαδευτούν οι αξίες της ανυπακοής και της αντίστασης στις μέλλουσες γενιές γι' αυτό και δέχονται τις επιθέσεις της άρχουσας τάξης, η οποία στοιχίζεται πίσω από τις κατοχικές αρχές.

2. Πρέπει να καταργηθεί η συμμετοχή των μαθητών σε μια παρέλαση στην οποία συμμετέχει ο στρατός, προκειμένου να αποφευχθεί η ταύτιση της μαθητιώσας νεολαίας με μιλιταριστικές πρακτικές;

Εδώ οφείλει κανείς να εξετάσει προσεκτικά μια ενδεχόμενη θετική απάντηση, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ακύρωση του περιεχομένου και της ουσίας των προαναφερόμενων γιορτασμών, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στην ιστορία ενός λαού που μάχεται για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή εξουσία.

Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, η Εθνική Αντίσταση γιορτάζει και τις δύο επετείους. Τόσο τα ένοπλα τμήματα όσο και οι πολίτες (ακόμα και ο ένοπλος λαϊκός κλήρος) λαμβάνουν μέρος στην προετοιμασία, στην περιφρούρηση και παρουσίαση των εορταστικών εκδηλώσεων.

Το περιεχόμενο και η φόρμα των δύο αυτών εορτασμών θα αλλάξει με την επικράτηση του ξενόδουλου αστικού κι εμφυλιακού κράτους. Μην μπορώντας οι νικητές να αγνοήσουν τις δύο εθνικές λαϊκές εξεγέρσεις αποφασίζουν να τις προσαρμόσουν στα δικά τους επινίκια, προκειμένου να υποθηκεύσουν και να χειραγωγήσουν τη μνήμη των μετέπειτα γενεών. Χρησιμοποιούν τον εθνικό στρατό ως φόβητρο στη λαϊκή έκφραση αντίστασης και υποχείριο της ξενόδουλης εξουσίας και τις μαθητικές παρελάσεις ως επιβεβαίωση της νίκης τους. Στόχος, η καταστολή ενός λαϊκού και ταξικά προσανατολισμένου κινήματος που υπερασπίζεται την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, διασφαλίζοντάς τη με τη δημιουργία ενός στρατού, που μαζί με το λαό διεκδικούν την επαναστατική ανατροπή και την επιβολή της λαϊκής εξουσίας.

Αν είχε επικρατήσει το ΕΑΜ μετά το τέλος του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, θα μπορούσε να θεωρηθεί μιλιταριστική η παράδοση μιας παρέλασης λαού (συμπεριλαμβανομένων και των μαθητών) και στρατού στους γιορτασμούς εθνικών επετείων; Μπορεί να εξισωθεί η παρέλαση των χιτλερικών ενόπλων δυνάμεων και της Ναζιστικής Νεολαίας με αυτήν του Σοβιετικού Στρατού και του λαού μιας χώρας που σφράγισε την τύχη της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών; Αν οι Ιρακινοί εκδιώξουν τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής από τη χώρα τους, θα αποτελέσει η παρέλαση της ιρακινής αντίστασης δείγμα ιμπεριαλιστικού μιλιταρισμού;

Η πρόταση του ΣΥΝ να καταργηθούν οι παρελάσεις μαθητών και να αντικατασταθούν από εκδηλώσεις «ουσιαστικής εμβάθυνσης» της ιστορικής μνήμης σε κλειστούς χώρους αποτελούν αναδιατύπωση του επιχειρήματος της άρχουσας τάξης, που επιδιώκει την κατάργηση των εορτασμών του Πολυτεχνείου και της Πρωτομαγιάς, στο όνομα μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων και βαφτίζει την έκφραση της λαϊκής αντίστασης και της ταξικής πάλης παρελθούσα βαρβαρότητα. Ο κλειστός χώρος ενός σχολείου δεν εξασφαλίζει απαραίτητα την εμβάθυνση μιας σχολικής γιορτής στα ιστορικά γεγονότα, τη στιγμή που το εκπαιδευτικό σύστημα ελέγχεται από την ίδια αστική τάξη, η οποία από το 1944 έως σήμερα επιχειρεί ποικιλοτρόπως τη φίμωση της ιστορίας όλων των εθνικοαπελευθερωτικών και ταξικών κινημάτων. Οσο για τη σημειολογία της λαϊκής πορείας και συγκέντρωσης στους δρόμους της χώρας, αυτή σηματοδοτεί τη λαϊκή ενότητα και πολεμική που οδηγεί στην ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος. Η απάλειψη και η αντικατάστασή της από πρακτικές real politic (ρεάλ πολιτίκ) σημαίνει την παραδοχή της καπιταλιστικής μονοκρατορίας και την υποταγή της «εφόδου στον ουρανό», στις αλυσίδες της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

3. Θα μπορούσε, άραγε, να προσβληθεί ένας αλλοδαπός μετανάστης ή επισκέπτης από δημόσιους εορτασμούς της αντιφασιστικής νίκης στην Ελλάδα; Θα αισθανόταν θύμα ρατσισμού ένας Ελληνας τουρίστας στο Παρίσι κατά τη διάρκεια των εορτασμών της 14ης Ιουλίου;

Ναι, αν μιλάμε για θιασώτες του ναζισμού ή της λουδοβίκιας παλινόρθωσης. Η ιστορία έχει δείξει πως οι νίκες των λαϊκών και ταξικών κινημάτων είχαν παγκόσμια αίγλη και ταυτίστηκαν με τις νίκες των αντίστοιχων κινημάτων σε εθνικό επίπεδο. Ο Γκεβάρα, ο Φιντέλ, ο Αλιέντε ή ο Λουμούμπα δεν αποτελούν για τον ελληνικό λαό πορτρέτα ξένων εθνικιστών, αλλά συνειρμοί οικείων μορφών όπως αυτές του Λαμπράκη, του Σουκαντζίδη ή του Μπελογιάννη. Οι μόνοι που φοβούνται τις ηρωικές σελίδες ή τους ήρωες ενός λαού είναι οι εξουσίες και οι προσκυνημένοι που συγγράφουν τις μαύρες σελίδες της ιστορίας, προσπαθώντας να ξορκίσουν το αναπόφευκτο τέλος τους.

4. Ενας λαός γιορτάζει μόνο νίκες για να σηματοδοτήσει την επικράτηση του;

Επέτειοι όπως αυτές που προαναφέρθηκαν ή αυτές του Πολυτεχνείου και της Πρωτομαγιάς δε γιορτάζονται ως εκδικητικά κι επιδεικτικά επινίκια επιβολής μιας τάξης ή μιας ιστορικής φάσης έναντι μιας άλλης. Αποτελούν σταθμούς ωρίμανσης της ιστορίας ενός λαού και της ταξικής του πάλης σε εθνικό επίπεδο. Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί νίκη του ελληνικού λαού, γιατί κατακτά την παραπέρα ιστορική του εξέλιξη, δημιουργώντας το δικό του εθνικό κράτος, έστω κι αν δεν μπορεί τελικά να αποτρέψει την ξένη επέμβαση σε αυτό. Η ελληνική Εθνική Αντίσταση αποτελεί, μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, μια από τις σημαντικότερες «εφόδους στον ουρανό» - έστω κι αν δεν έκοψε το νήμα - αφού καταφέρνει σε μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργήσει ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που να συσπειρώνει τη λαϊκή πλειοψηφία στην ταυτόχρονη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας. Το Πολυτεχνείο θα αποτελέσει τον απόηχο και το συνδετικό κρίκο του ΕΑΜ με τα σύγχρονα λαϊκά κινήματα στη χώρα μας, ακόμα κι αν η μεταπολίτευση διαψεύσει τις ελπίδες για μια γενικότερη αλλαγή.

Οσο για την Πρωτομαγιά, οι πορείες των ανέργων στη Νάουσα, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, είναι η απόδειξη πως αυτοί που θα προασπίσουν αυτή τη φλούδα γης θα είναι οι ίδιοι που θα παλέψουν για να μην υποθηκευτεί το μέλλον ενός ολόκληρου λαού στα πειράματα της αστερόεσσας και ευρωενωσιακής γκιλοτίνας.

Οποιος σήμερα επιθυμεί την απαλοιφή της ιστορικής μνήμης τάσσεται με αυτούς που σήμερα βαφτίζουν τη σιωπή και την υποταγή πολιτισμό. Οποιος όμως διεκδικεί να εορτάζεται η ιστορική μνήμη όπως της πρέπει τότε γίνεται ένα με τους «κολασμένους» αυτής της γης που είναι ταγμένοι να επιστρέψουν τις αλυσίδες τους στους δεσμοφύλακές τους.

Εξ Αριστερών 2/3 - ΟΑΚΚΕ

Απόσπασμα από την απάντηση του γραμματέα της ΟΑΚΚΕ σχετικά με τις αυξήσεις που ζητά το ΚΚΕ

Αυτά τα αιτήματα για υπερ-αυξήσεις είναι μια μεγάλη απάτη και ενοποιούν την κλασσική φασιστική δεξιά τύπου Καρατζαφέρη με τη σοσιαλφασιστική υποτιθέμενη αριστερά για τον αποπροσανατολισμό και την πολιτική χειραγώγηση των εργαζομένων. Οι συνολικές μέσες αυξήσεις μισθών στη βάση των σημερινών παραγωγικών συνθηκών και στη βάση του πελώριου κρατικού παρασιτισμού δεν μπορούν να περάσουν όρια της τάξης του 10-15% που ακριβώς πρέπει να διεκδικήσουν σα γενικά ελάχιστα όρια τα συνδικάτα. Το κεντρικό επιχείρημα αυτών των δημαγωγών είναι ότι αν μοιραστούν κάποια από τα υπερκέρδη της μεγάλης αστικής τάξης στο λαό αυτός θα ζήσει πολύ καλύτερα. Εμείς λέμε σε όλους τους ανθρώπους που θέλουν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα να μελετήσουν λίγο τα νούμερα. Αν κανείς προσθέσει όλα τα κέρδη των 25000 μεγαλύτερων επιχειρήσεων στην Ελλάδα (βιομηχανιών, υπηρεσιών, τραπεζών μλπ) θα τα βγάλει περίπου 4 δις μετά από την αφαίρεση των φόρων (ICAP για τη χρήση του 2005). Αν αυτά τα μοιράσουμε όλα, ακόμα και τα επανεπενδυόμενα, (πράγμα που θα οδηγούσε σε γοργή αποεπένδυση), σε όλους τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που είναι γύρω στα 5.000.000 (με στατιστικές του 2001) και αν πάρουμε υπ όψη μας ότι σχεδόν τα μισά πρέπει να δοθούν για ασφάλιση θα βρούμε ότι σε κάθε εργαζόμενο αντιστοιχούν 33 Ευρώ καθαρά το μήνα!

Και η ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ για τον "πατέρα του ληστή":

Δυο λόγια για τον ΣΥΝ και τον καθεστωτικό ληστή

Δυο λόγια για το γιο του Βούτση, ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ, που τον πιάσανε να ληστεύει.

Τίποτα δεν αποδεικνύει περισσότερο την ηγεμονική θέση του ΣΥΝ στο καθεστώς από την πολιτική προστασία που έχει εξασφαλίσει για το σκάνδαλο αυτό. Τα κανάλια δεν έχουν μέχρι τώρα το δικαίωμα να ανακοινώσουν το όνομα του ληστή, στην αστυνομία έχει απαγορευτεί να δώσει το βίντεο της ληστείας και όλος ο «καλός» πολιτικός κόσμος, ναζήδες και φιλελεύθεροι βγαίνουν να πουν ότι τελείως άλλο πράγμα ο ληστής, άλλο ο πατέρας του, και άλλο ο ΣΥΝ. Αυτό θα είχε κάποια βάση μόνο αν ο ληστής δεν δήλωνε «αντιεξουσιαστής», αν ο ΣΥΝ δεν συγκοινωνούσε με αυτού του είδους τους «αντιεξουσιαστές» σε κάθε σπάσιμο, σε κάθε κάψιμο και σε κάθε αθώωση κουκουλοφόρου και αν τέτοιου είδους «κατανόηση» και «λεπτότητα» τις γευόταν ο κάθε ληστής, ο κάθε Τσιτουρίδης και ο κάθε Κεδίκογλου. Είναι φανερό ότι άλλο πράγμα ο απλός ληστής και άλλο ο καθεστωτικός.

Ότι πρόκειται για καθεστωτικό ληστή αυτό μπορεί κανείς να το διακρίνει και στην ίδια την επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΝ. Σε αυτήν καταδικάζεται «κάθε πράξη βίας από όποιον και αν προέρχεται». Η έκφραση «από όποιον και αν προέρχεται» δεν αναφέρεται ποτέ σε βία καθαρά ποινικού τύπου, αλλά σε πολιτική βία γιατί μόνο σε αυτή και όχι στην καθαρά ποινική βία μπαίνει ζήτημα στρατοπέδου προέλευσης. Αυτή είναι άλλωστε η στάνταρ διατύπωση του ΣΥΝ για όλα τα πολιτικά σπασίματα και καψίματα και όλες τις πολιτικές δολοφονίες. Αυτή η διατύπωση θέλει να πει ότι ο ΣΥΝ δεν καταδικάζει μόνο τη «βασική βία», που θεωρεί εκείνη του επίσημου κράτους, αλλά σαν καθωσπρέπει κόμμα καταδικάζει και τη βία κατά του κράτους. Αυτού του είδους η διατύπωση συνοδεύεται πάντα και από την άλλη, ότι η όποια αντικρατική βία είναι μια σεβαστή άποψη στους χώρους της αριστεράς, άποψη με την οποία ο πιο «ώριμος» μαρξιστικά ΣΥΝ διαφωνεί και όταν στριμώχνεται πολύ καταδικάζει.

Είναι σίγουρο ότι στο μέλλον ο ΣΥΝ θα καθοδηγήσει έμμεσα και θα ενισχύσει δικαστικά το κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα του κοινωνικού αγωνιστή-ληστή. Όμως σε πρώτη φάση η μεγάλη μάζα μπόρεσε να δει μέσα σε μια στιγμή αμηχανίας του βαθιού καθεστώτος, (εξαιτίας της τόλμης ενός φορτηγατζή που δεν ξέρει από κνίτικες οικονομικο-κοινωνικές αναλύσεις και συνέλαβε το ληστή), τη σχέση ΣΥΝ-ληστή-«αντιεξουσιαστή». Γι αυτήν την πλατιά έκπληκτη μάζα ο Αλαβάνος εφεύρε μια καλή καταπραϋντική φρασούλα για τις πρώτες μέρες, πριν το καθεστώς και η ασφάλεια δουλέψουν καλύτερα το σενάριο της ληστείας, πριν οργανωθεί το «αντικαπιταλιστικό» κίνημα συμπαράστασης και πριν αποφανθούν οι κοινωνιολόγοι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ για τις τραυματικές επιπτώσεις της αρπακτικής τακτικής του τραπεζικού κεφάλαιου πάνω στις νεολαιίστικες ψυχές: Πρόκειται για τη φρασούλα «πιο δύσκολο είναι να είναι κανείς πατέρας παρά πολιτικός ηγέτης», με την οποία ο ΣΥΝ αφήνει ακάλυπτο τον Βούτση σαν πατέρα, πράγμα που υπονοεί ότι ο γιος ήταν απλά ληστής και όχι επαναστάτης. Αυτά είναι για να κλάψουν οι αφελείς για τον άτυχο πατέρα και να συγκινηθούν με τη γεμάτη ανθρωπιά ηγεσία του ΣΥΝ. Το ζήτημα είναι ότι ο μόνος συνεπής με το βαθύτερο πνεύμα του ΣΥΝ είναι ο γιος Βούτσης. Πήγε τη σοσιαλφασιστική γραμμή του ΣΥΝ και του πατέρα του σαν ΣΥΝ ως το τέλος: απαλλοτρίωσε υπερκέρδη που το τραπεζικό αρπακτικό μονοπώλιο υποτίθεται ότι στέρησε από το λαό. Να γιατί μπόρεσε και ήταν τόσο γενναιόδωρο απέναντι στον ΣΥΝ το φαιοκόκκινο ΛΑΟΣ, αυτός ο διώκτης του δυτικού τραπεζικού κεφάλαιου και ο υποτιθέμενος μέλλων διανεμητής των υπερκερδών του στο λαό. (Λέμε «γιατί μπόρεσε», το «γιατί ήθελε» εξηγείται με το κοινό αφεντικό που υπηρετούν τα δυο κόμματα, το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό).

Η μαρξιστική ένσταση σε αυτήν την πράξη είναι ότι κανείς δεν εξουσιοδότησε το συγκεκριμένο ληστή να απαλλοτριώσει τα τραπεζικά υπερκέρδη, ότι από πουθενά δεν βγαίνει ότι αυτά θα πάνε στην επανάσταση και όχι στις τσέπες του και κυρίως ότι οι μάζες είναι βαθιά αντίθετες σε τέτοιες πρακτικές. Αλλά υπάρχει και κάτι βαθύτερο που χωρίζει την πραξικοπηματική και αναρχική βία από την καθεστωτική. Η εξής: Ότι υπάρχει ένα άλλο πολύ ισχυρότερο, πολύ πιο αρπακτικό και πολύ πιο αιμοβόρο κεφάλαιο από το νεοφιλελεύθερο δυτικόφιλο τραπεζικό που ο ΣΥΝ και οι κάλπικοι καθεστωτικοί «αντιεξουσιαστές» ποτέ δεν θίγουν. Μιλάμε για το ανατολικό νεοναζιστικό μονοπώλιο και τους ολιγάρχες και τους γραφειοκράτες που είναι στην υπηρεσία του. Αυτό το κεφάλαιο επωφελείται από μία τέτοιου είδους επιλεκτική «απαλλοτρίωση» ενός ανταγωνιστικού του κεφάλαιου όπως είναι το τραπεζικό, απαλλοτρίωση που επιπλέον έχει σα συνέπεια να αυξάνονται τα γενικά έξοδα φύλαξης του συγκεκριμένου κεφάλαιου. Είναι σε αντάλλαγμα αυτής της αυτοθυσιακής «παράλειψης», αυτής της γενικότερης πολιτικής ημιπληγίας σε όλα ανεξαίρετα τα ζητήματα εσωτερικά και διεθνή που το ανατολικό καθεστώς εξασφαλίζει στα πιο «άτακτα παιδιά» του ΣΥΝ και στον ίδιο τον ΣΥΝ τη μάξιμουμ πολιτική και ιδεολογική προστασία. Αν πάμε λίγο πιο μακριά θα διαπιστώσουμε ότι ο βαθύς ΣΥΝ, αυτό δηλαδή που είναι κρυμμένο μέσα του, αυτό που είναι η ουσία και το μέλλον αυτού του κόμματος είναι η αρπαγή, δηλαδή η ληστεία. Ήδη ο ΣΥΝ είναι το κατ εξοχήν κόμμα ενός αρπακτικού τμήματος της κρατικής γραφειοκρατίας, της διεφθαρμένης «διανοούμενης» γραφειοκρατίας η οποία τώρα απαλλοτριώνει κρατικές θέσεις, διδακτορικά, και τίτλους αλλά και κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις κάθε είδους. Η αρπαγή αυτού του είδους διεξάγεται εκεί αλλά και παντού στον κόσμο με αντικαπιταλιστικά και αντινεοφιλελεύθερα προσχήματα. Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Η κριτική των κρατικοφασιστών στο κέρδος σημαίνει ένα πράγμα: τον ύμνο στη λεία. Λεία εναντίον κέρδους, ληστές εναντίον τραπεζών, εισβολή του ανατολικού κεφάλαιου στην Ευρώπη για την απαλλοτρίωση του δυτικού. Ο ΣΥΝ είναι το ανατολικό κόμμα του μέλλοντος και ταυτόχρονα το τέλος και η γελοιοποίηση της όποιας ανατολικού τύπου κρατικοφασιστικής «αριστεράς».

Εξ αριστερών 1/3

Άρθρο του Γουσέτη στην Αυγή (του προηγούμενου Σαββάτου νομίζω). Ο τύπος κάνει κριτική στον λαϊκισμό της Αριστεράς, τέτοια αυτοκριτική από την συγκεκριμένη φυλλάδα δεν συμβαίνει συχνά οπότε είπα να μην το αφήσω να πάει χαμένο.

Για το ασφαλιστικό

Του Διονύση ΓΟΥΣΕΤΗ (εφημερίδα Αυγή)

Είναι κοινός τόπος ότι όλη η Ευρώπη γερνάει. Ο συσχετισμός των ανθρώπων τρίτης ηλικίας (συνταξιούχων) προς τον υπόλοιπο πληθυσμό αλλοιώνεται καλπάζοντας υπέρ των πρώτων. Δυο είναι οι αιτίες: η πρώτη είναι η υπογεννητικότητα, με κεφαλή την Ελλάδα: η μέση Ελληνίδα δεν γεννά 2,1 παιδιά, που απαιτούνται για την απλή αναπαραγωγή, αλλά 1,28 με μέσο όρο Ε.Ε. 1,51. Έπειτα, η επιστήμη έχει αυξήσει τον προσδόκιμο χρόνο ζωής. Στη δεκαετία του '60 ήταν 70 χρόνια. Σήμερα είναι 80. Τα 10 πρόσθετα χρόνια ζωής είναι όλα συντάξιμα. Η γήρανση αυτή σημαίνει ότι όλο και λιγότεροι είναι οι νέοι πολίτες που με τις εισφορές τους καλούνται να καλύψουν τις συντάξεις και τα έξοδα νοσηλείας όλο και περισσότερων ηλικιωμένων. Το 1990 ήσαν 3 εργαζόμενοι για έναν συνταξιούχο. Σήμερα είναι 1,77. Δε χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι το ασφαλιστικό πρόβλημα είναι εκρηκτικό.

Μια λύση θα ήταν οι μετανάστες. Έκθεση του ΟΗΕ (15/7/2004) εκτίμησε ότι η Ευρώπη, για να διατηρήσει το εργατικό δυναμικό της, χρειάζεται διπλάσιο αριθμό τον χρόνο από όσους δέχεται σήμερα! Όμως, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία απαγορεύουν τη λύση αυτή.

Στην Ελλάδα, το ασφαλιστικό έχει πρόσθετα προβλήματα. Έχουμε ρεκόρ στην εισφοροδιαφυγή, στην ιδιοτελή κακοδιαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων (βλ. σκάνδαλο ομολόγων), στις χαριστικές ρυθμίσεις των οφειλών της εργοδοσίας, στο φαβοριτισμό ως συνέπεια πελατειακών σχέσεων. Παρέχονται συντάξεις χωρίς ασφαλιστικές προϋποθέσεις. Παρέχονται πρόωρες συντάξεις, συντάξεις με ειδικές ρυθμίσεις, συντάξεις για αντιστασιακούς, συντάξεις για "αναπήρους" χωρίς πρόβλημα υγείας κ.λπ. Οι δημαγωγικές αυτές αποφάσεις είναι πολιτικά αδύνατον να ανατραπούν. Τραγικό αποκορύφωμα: όλα τα έσοδα από τις μετοχοποιήσεις ισχυρών ΔΕΚΟ (ΟΤΕ-ΔΕΗ) διατέθηκαν στο να καλυφθούν προσωρινά(!) οι διαχειριστικές "τρύπες" των συγκεκριμένων ασφαλιστικών ταμείων. Επιπλέον, η κυβέρνηση παραβιάζει τις υποχρεώσεις της για χρηματοδότηση των ταμείων.

Πώς θα λυθεί το ασφαλιστικό; Στη Γαλλία έλαβαν μέτρα επώδυνα: σύνταξη στα 40 χρόνια εργασίας το 2008 και στα 42 το 2020, καθώς και υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές. Σήμερα γίνονται απεργίες ενάντια σε νέα επώδυνη μεταρρύθμιση. Στη Γερμανία έφθασε τα 67 χρόνια. Στην Ιταλία αυξήθηκε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης με συναίνεση των εργαζομένων, κατόπιν δημοψηφίσματος.

Εμείς κάνουμε τρία πράγματα. Πρώτα φτιάχνουμε επιτροπές σοφών, που όλες -δεξιές και σοσιαλιστικές- προτείνουν μέτρα παρόμοια με τα ευρωπαϊκά. Στη συνέχεια απαξιώνουμε αυτές τις επιτροπές και λοιδορούμε τα μέλη τους. Αδιάλλακτοι, σαν τα μικρά παιδιά ή τους πρωτόγονους, δεν αντέχουμε ν' ακούσουμε μια δυσάρεστη αλήθεια. Τέλος, αρχίζουμε τα ξόρκια. Τα κόμματα εξουσίας ορκίζονται λαγούς με πετραχήλια, τρέμοντας μπροστά στο "πολιτικό κόστος", δηλαδή την απώλεια ψήφων. Αξίζει να διαβάσει κανείς από τον ίδιο (ΒΗΜΑ, 7/10/2007), πώς οι πολιτικοί εκφύλισαν την πρόταση Γιαννίτση. Τώρα η ΝΔ μας βαυκαλίζει ότι θα λύσει το πρόβλημα μαγικά: χωρίς να αυξηθούν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, χωρίς να αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς να μειωθεί το ύψος των συντάξεων!

Το ξόρκι της αριστεράς συνοψίζεται σε μια μονότονη αντιπρόταση: πρόσθετοι πόροι από το κράτος. Και πού θα βρει τους πρόσθετους πόρους η κυβέρνηση; Μα... να φορολογήσει την πλουτοκρατία, είναι η εύκολη αριστερή απάντηση. Η πλουτοκρατία όμως δεν κάθεται να τη σφάξουν. Είτε μετακομίζει σε άλλες χώρες, είτε "πτωχεύει". Τότε, οι απελπισμένοι εργαζόμενοι ακούν για λίγο επαναστατικές παρηγοριές του τύπου "οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη" και στη συνέχεια, όταν το θέμα παύει να πουλάει, βυθίζονται ο καθένας στο προσωπικό του δράμα. Καμιά φορά η κυβέρνηση, φοβούμενη το "πολιτικό κόστος", επεμβαίνει: επιδοτεί την επιχείρηση για να αποσύρει (προσωρινά) τις απολύσεις. Αποτέλεσμα, νέες αριστερές καταγγελίες για υποταγή της στο κεφάλαιο.

Όσοι "πλουτοκράτες" υπομένουν τα μέτρα, μοιραία χάνουν την ανταγωνιστικότητά τους. Είμαστε τελευταίοι σε ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη, που επίσης σημαίνει απολύσεις και ανεργία. Σημαίνει και αύξηση του πληθωρισμού. Ο δικός μας είναι σημαντικά υψηλότερος του μέσου όρου της ευρωζώνης. Αλλά η αριστερά χαίρεται όταν μειώνεται η ανταγωνιστικότητα, που είναι χαρακτηριστικό της "καπιταλιστικής ατομικότητας" και "εχθρός της συλλογικότητας".

Οι αιτιάσεις αυτές δεν περιορίζονται στην αριστερά. Τις ασπάζεται εν πολλοίς η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι οι μόνες συμβατές με τις υπόλοιπες κρατικίστικες ιδεοληψίες της, που πηγάζουν από την εθνική μας ανασφάλεια και την έλλειψη κοινωνικής συνοχής. Αλλά, όπως επισημαίνει ο Τ. Γιαννίτσης, στην πραγματικότητα κανένα μεγάλο πρόβλημα δεν μένει άλυτο. Αν δεν λυθεί πολιτικά, το λύνει με σκληρό τρόπο η ίδια η πραγματικότητα: αύξηση της ανασφάλειας και άνθηση των ιδιωτικών ασφαλίσεων. Το κράτος πρόνοιας στο ασφαλιστικό μετασχηματίζεται ταχέως σε "δήθεν", όπως ακριβώς το κράτος της "δωρεάν" παιδείας.

Αυτός είναι ο Θρύλος!

- Εκφωνητής Ισπανικού ραδιοφωνικού σταθμού COPE, μετά την λήξη:
"Πολλαπλασιάστε τον κόσμο που είδαμε απόψε επί 10, προσθέστε έναν παίκτη στον Ολυμπιακό, αφαιρέστε το προνόμιο να παίζουμε στην έδρα μας και... Dios mio (Θεέ μου), μας περιμένει η κόλαση!"

- Εκφωνητής Ισπανικού ραδιοφωνικού σταθμού COPE κατά την διάρκεια του αγώνα, για τους οπαδούς του Ολυμπιακού:
"Είναι απίστευτο, αυτοί οι τύποι δεν σταματάνε με τίποτα"

- Κασίγιας:
"Ο Ολυμπιακός μας εξέπληξε. Ήταν η καλύτερη ομάδα που έχει περάσει από τον Μπερναμπέου τη φετινή χρονιά."

"Ο Ολυμπιακός ήταν φανταστικός. Δεν τον έχω δει ποτέ τόσο καλό. Άξιζε ακόμη και τη νίκη! Έτσι, όμως, είναι το ποδόσφαιρο. Εκεί που πήγε να γίνει το 3-3 καταφέραμε τελικά να νικήσουμε με 4-2. Αυτή τη στιγμή είναι λογικό να χαίρομαι, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι είχαμε πολύ τύχη. Είναι η πρώτη φορά φέτος που έχουμε τόση τύχη."

- Σαλγκάδο:
"Για μία ακόμα φορά μας έσωσε ο Κασίγιας αλλά αυτό δεν θα γίνεται για πάντα. Αν θέλαμε να είμαστε ειλικρινής είμαστε πολύ τυχεροί και πολύ άτυχος ο αντίπαλος. Είναι απίστευτο. Μας έκαναν να τα χάσουμε σε αρκετές στιγμές. Παίξανε με τρομερή ψυχή. Συγχαρητήρια."

- Σούστερ:
"Ο Ολυμπιακός ήταν φανταστικός. Πραγματικά, οι παίκτες του μπήκαν στο γήπεδο πεπεισμένοι για τη νίκη. Αυτό μας προκάλεσε έκπληξη. Δεν το περιμέναμε. Μας έβγαλαν τον αέρα από τα πνευμόνια! Αυτός είναι και ο λόγος που είμαστε πολύ χαρούμενοι, διότι νικήσαμε μία πολύ καλή ομάδα."

- Μέτσελντερ:
"Η δυναμική του Ολυμπιακού μας απορύθμισε. Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε τόσο δυνατό τον Ολυμπιακό, αλλά ευτυχώς έχουμε μεγάλους παίκτες και δύο από αυτούς, Ρομπίνιο και Κασίγιας μας ξελάσπωσαν."

- Ρομπίνιο:
"Ο Ολυμπιακός έχει σπουδαία ομάδα με μεγάλους ποδοσφαιριστές. Το σίγουρο είναι ότι στην έδρα τους θα έχουμε δύσκολο έργο, δυσκολότερο από ότι στο Μπερναμπέου."

- Γκούτι:
"Αν η Ρεάλ παίξει έτσι στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός είναι σε θέση κι έχει την ποιότητα να μας βάλει περισσότερα γκολ από όσα βάλαμε εμείς σήμερα."

- El Mundo Deportivo:
"Ο Ολυμπιακός όρθωσε ανάστημα, παρά το γεγονός ότι έπαιζε με 10 από το 12`."

- Sport.es:
"Η Ρεάλ Μαδρίτης υπερκέρασε το εμπόδιο μιας σκληρής ομάδας χάρη σε δύο τέρματα του Ρομπίνιο και τον Κασίγιας που κατέβασε τα ρολά. Αυτοί οι δύο ανακούφισαν τον Σούστερ που απειλήθηκε με ήττα αλλά στο τέλος επικράτησε η Ρεάλ, με τον Ολυμπιακό να πέφτει μαχόμενος."

- Kicker:
""Μόλις στις καθυστερήσεις του αγώνα η Ρεάλ Μαδρίτης εξασφάλισε τους τρεις πόντους απέναντι σε έναν μαχητικό και γεμάτο αυτοθυσία Ολυμπιακό. Οι Ελληνες αμύνθηκαν πολύ έξυπνα για πολύ ώρα απέναντι σε ανήμπορους Ισπανούς, παρότι για περισσότερα από 75 λεπτά έπαιζαν με παίκτη λιγότερο και έχασαν ευκαιρίες."

- Γκαλέτι:
"Είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό που έδειξε ο Ολυμπιακός σε αυτό το γήπεδο. Παίξαμε πολύ καλά με δέκα παίκτες. Έχουμε κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι."

- Στολτίδης:
"Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι το κάτι άλλο. Δεν υπάρχουν λόγια και αυτό δεν το καταλάβαμε μόνο εμείς αλλά και οι αντίπαλοι όπως και όλο το στάδιο."

• Δεν νίκησε ο καλύτερος!
• Ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο
• Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Τρεις Αναν-ιστές στην Αθήνα και οι προκλητικές συμβουλές τους

TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τετάρτη, στο "Σπίτι της Κύπρου" -οποία ειρωνεία…- παρουσιάστηκε το τελευταίο βιβλίο του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκου Κληρίδη: "Ντοκουμέντα μιας εποχής 1993-2003". Το βιβλίο παρουσίασαν και σχολίασαν οι πρώην Πρωθυπουργοί της Ελλάδας, Μητσοτάκης και Σημίτης. Οι δύο πρώην αναλώθηκαν σε νουθεσίες και παραινέσεις αλλά και σε κινδυνολογίες και καταστροφολογίες σε σχέση με την πορεία του Κυπριακού. Ο γνωστός στον κυπριακό Ελληνισμό Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι αν ο Κληρίδης "είχε παραμείνει Πρόεδρος, το αναγκαίο χρονικό διάστημα μέχρι τις τελικές συνομιλίες για τη λύση, οι εξελίξεις θα ήταν τελείως διαφορετικές". Για να εκφράσει την πεποίθηση πως "ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν έτοιμος από καιρό να παίξει αυτόν τον ιστορικό ρόλο". Κάτι ήξερε ο Μητσοτάκης… Με όσα λέγει, επιβεβαιώνεται η επιμονή Κληρίδη για μια κολοβή θητεία 16 μηνών για να… ολοκληρώσει δήθεν το έργο του. Δηλαδή, στην ουσία για να μας μπήξει το έκτρωμα Ανάν, που ήταν ποίημα και τεχνούργημα και των δικών του υποχωρήσεων και θέσεων.

Είπε και άλλα ενδιαφέροντα ο Μητσοτάκης, επισημαίνοντας από κοινού με το Σημίτη ότι το σχέδιο Ανάν ανήκει πια στην Ιστορία και πως "η ετυμηγορία του κυπριακού λαού είναι από όλους σεβαστή". Ναι, αλλά τον κυπριακό Ελληνισμό είναι ο Κληρίδης, ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης και ο Παπανδρέου που αδίστακτα εκβίασαν και εκφόβισαν να αποδεχθεί ένα σχέδιο που, τάχα, ήταν "ιστορική ευκαιρία". Ο Γλ. Κληρίδης, ένδακρυς και τρέμων από συγκίνηση, ορκίστηκε επί του ιερού Ευαγγελίου να μη ζήσει να δει την Κύπρο να χάνεται, αν δεν εγκριθεί το σχέδιο Ανάν. Ο Μητσοτάκης ήλθε εδώ για να μας… πείσει και με δηλώσεις του επέτεινε τον σε βάρος μας εκβιασμό. Ο δε Σημίτης, με αρθρογραφία στον αθηναϊκό Τύπο, πίεζε και εκβίαζε να αποδεχθούμε ένα σχέδιο που κάλλιον παντός άλλου γνώριζε ότι θα διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα την παρέδιδε αύτανδρη στην τουρκοκρατία, με την υπογραφή και με τη θέλησή μας.

Σημίτης, Παπανδρέου, Καραμανλής με άλλους ξένους ηγέτες, όπως και η εντόπια γνωστή ομοχειρία Αναν-ιστών, πίεσαν και εξεβίασαν τον Τ. Παπαδόπουλο και αυτός κάκιστα και ανεξήγητα υπέκυψε στις πιέσεις τους, αποδεχόμενος στη Νέα Υόρκη, την καταραμένη επιδιαιτησία, που έβαλε σε φοβερή δοκιμασία τον κυπριακό Ελληνισμό. Και τον οδήγησε σε δημοψήφισμα, ενώ ο Τάσσος έπρεπε να είχε απορρίψει το σχέδιο Ανάν εκεί στη Ν. Υόρκη και αμέσως. Τώρα, ο πολύς Μητσοτάκης, με δακρύβρεκτες αναφορές, εύχεται να τον αξιώσει ο Θεός να δει το τείχος της Λευκωσίας να πέφτει και η Κύπρος να επανενώνεται. Και ότι "δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσω με τη σκέψη της διχοτόμησης και εύχομαι να μην τη ζήσω". Ο άνθρωπος δεν έχει το Θεό του! Είναι ακαταλόγιστος! Έγγραφο που αποκάλυψαν τα αθηναϊκά "Νέα" (13.11.2004) τεκμηρίωνε ότι το καλοκαίρι του 1997, ο Μητσοτάκης, μετά από επίσκεψή του στην Τουρκία και βλέποντας την άκαμπτη τουρκική αδιαλλαξία, σε συνάντησή του με τον Κύπριο πρέσβη στην Αθήνα, εισηγήθηκε: "Ίσως θα ήταν πολιτικά εύλογο ν' αποδεχθούμε τη διχοτόμηση στις συνομιλίες, παίρνοντας έτσι περισσότερο έδαφος και όποια άλλα οφέλη μπορέσουμε με διαπραγματεύσεις, ώστε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ευρύτερα σύνορα". Ο Μητσοτάκης ήταν ο πολιτικός που αρνήθηκε να θωρακίσει την Κύπρο με ελληνική μεραρχία, αλλά ήταν έτοιμος να στείλει στρατό… μετά την κατάληψη της νήσου! (24.10.1989). Είναι ο πολιτικός, που κατ' επανάληψη πίστωσε την τουρκική ηγεσία με καλές προθέσεις και αμφισβήτησε την προκλητικότητά της ή τις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο (2.7.1991, 22.8.1991, 26.11.1991, 1.2.1992, μεταξύ πολλών άλλων δηλώσεων).

Αλλ' είναι και ο Κώστας Σημίτης, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, που δεν ήξερε αν η Κυπριακή Δημοκρατία διέθετε ένοπλες δυνάμεις! Ο πολιτικός που μας εκβίαζε και μας απειλούσε να βάλουμε τον βρόχο Ανάν στο λαιμό μας και να αυτοκτονήσουμε, για να μη χάσουμε την "ιστορική ευκαιρία", σήμερα, αφ' υψηλού, μας παραδίδει μαθήματα και δωρεάν συμβουλές, προβαίνοντας στις γνωστές διαπιστώσεις περί της στασιμότητας, του χρόνου που διαρρέει σε βάρος μας, του κλονισμού της αξιοπιστίας της ελληνοκυπριακής πλευράς στην Ευρώπη, για το ΕΔΑΔ, ότι η λύση πρέπει να είναι πολιτική και όχι δικαστική και ότι το σημερινό στάτους κβο στην Κύπρο δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας, αποσταθεροποίησης και έντονης αβεβαιότητας. Γι' αυτό, λέγει, πρέπει να επιστρέψουμε στην πολιτική των πρωτοβουλιών, που να στοχεύουν σε διαπραγματεύσεις για συνολική λύση μέσα σε εύλογα χρονικά πλαίσια, επειδή η λογική των λύσεων σε βάθος χρόνου "εξυπηρετεί πάντα την κατοχική δύναμη".

Αν όλα τα πιο πάνω τα διατύπωνε οποιοσδήποτε άλλος, θα λέγαμε ότι έχει απόλυτο δίκαιο. Αλλά τα λέγει ο Σημίτης, που με κάθε τρόπο επιχείρησε να μας εκβιάσει να δεχθούμε ένα σχέδιο, που γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι ήταν ανεφάρμοστο, ρατσιστικό και αντιδημοκρατικό και παραβίαζε κάθε έννοια ευρωπαϊκών αρχών. Αν το δεχόμασταν, σήμερα ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Σημίτης θα έλεγαν όσα δωρεάν μας συμβουλεύουν. Ίσως να οίκτιραν τους χαζοκούμπαρους Κυπραίους, που αυτοκτόνησαν επειδή επρόκειτο να πεθάνουν. Γι' αυτό, κρείττων σιγάν! Αν σήμερα, Μητσοτάκης και Σημίτης αποφαίνονται για τα πιο πάνω, ως νέοι Δαλάι Λάμες, ασήκωτες είναι οι ευθύνες και του Τάσσου που απέτυχε, επειδή δεν θέλησε να κακοκαρδίσει το ΑΚΕΛ, να αξιοποιήσει το υπερόπλο του 76% που του εμπιστεύθηκε ο κυπριακός Ελληνισμός. Πολλοί αμάρτησαν, ακόμα και ορκιζόμενοι επί του ιερού Ευαγγελίου. Ο κυπριακός Ελληνισμός, όμως, γιατί να πληρώνει τις ανεπάρκειες και τις εθνικά ολέθριες ενέργειες ή απραξίες όλων;

Το θράσος τoυ Συνασπισμού

του Χρήστου Χαρίτου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.

Την προηγούμενη εβδομάδα γράψαμε για την υποκρισία της Αριστεράς, σήμερα αναγκαζόμαστε να γράψουμε για το θράσος της Αριστεράς. Να δούμε το ιστορικό: στις 8/10 αναφέρθηκε μία επίθεση εναντίον Πακιστανών μεταναστών στου Ρέντη, χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες για την ταυτότητα των εμπλεκομένων και τα κίνητρά τους. Αμέσως οι επαγγελματίες αντιρατσιστές της Αριστεράς έπιασαν δουλειά, καταγγέλλοντας τον ρατσισμό των Ελλήνων και τα συναφή.

Στις 12/10 δημοσιεύθηκε στον τύπο μία απαράδεκτη ανακοίνωση διαφόρων αριστερών οργανώσεων, στην οποία αναφέρονται τα εξής: «Επειδή φασιστικές, ακροδεξιές και ρατσιστικές συμμορίες εμφανίζονται αποθρασημένες μετά την είσοδο του ξενοφοβικού και υπερ-εθνικιστικού ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή, δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες που ζουν στου Ρέντη»! Υπογράφουν ο ραδιοφωνικός σταθμός «Κόκκινο» του ΣΥΝ, η Νεολαία του ΣΥΝ και οι διάφορες ακροαριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή την ανακοίνωση ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ περιγράφουν ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ., ως τον «ηθικό αυτουργό» του ανεξιχνίαστου συμβάντος! Απίστευτο θράσος και πρόκληση, η οποία απολαμβάνει της πλήρους εγκρίσεως του κ. Αλαβάνου.

Από που και ως που συνδέεται ο ΛΑ.Ο.Σ. με το περιστατικό του Ρέντη, όταν δεν γνωρίζουμε ούτε τους δράστες, ούτε τα κίνητρα; Πως ανακάλυψε ο ΣΥΝ την ηθική υπαιτιότητα του «ξενοφοβικού και υπερ-εθνικιστικού ΛΑΟΣ στη Βουλή»; Και να τα ακούμε όλα αυτά από αυτούς που καταδικάζουν τις ιδεολογικές και πολιτικές στοχοποιήσεις, που υπερασπίζονται τους υπερασπιστές του Γιωτόπουλου και του Κουφοντίνα, που πραγματοποιούν κοινές πορείες με τις οργανώσεις τις Άκρας Αριστεράς. Ο ΣΥΝ έχει αντικαταστήσει την αναφαίρετη ιδεολογική και πολιτική κριτική προς τον ΛΑ.Ο.Σ. και τον Γ.Καρατζαφέρη με ύβρεις και συκοφαντίες, περιφρονώντας τους 271.000 Έλληνες πολίτες που ψήφισαν τον ΛΑ.Ο.Σ.

Ο κ. Αλαβάνος όμως, ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία όταν διάφοροι ακροαριστεροί επιτέθηκαν στην έκθεση βιβλίου στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου και έστειλαν στο νοσοκομείο 2 νεαρά παιδιά, επειδή δεν συμφωνούσαν με τα βιβλία που πωλούσαν, αφού πρώτα κατέστρεψαν και άλλα 3 βιβλιοπωλεία. Εκεί η ελευθερία διακινήσεως ιδεών ξεχάσθηκε, υπό το έρεβος του ιδεολογικού φανατισμού της Αριστεράς. Όπως και κανείς από αυτούς τους «ευαίσθητους δημοκράτες» δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να συμπαρασταθεί στον Άδωνι Γεωργιάδη για τις 9 φορές που του έκαψαν με μολότωφ το βιβλιοπωλείο του. Τα δικαιώματα και οι ευαισθησίες υπάρχουν μόνο για τον χώρο της Αριστεράς, όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να υφιστάμεθα την βία και την τρομοκρατία των «αντιεξουσιαστών».

Η ανακοίνωση του ΣΥΝ διαστρέφει την πραγματικότητα, δημιουργώντας φθηνές εντυπώσεις και στοχοποιώντας τα μέλη και τους φίλους του ΛΑ.Ο.Σ. Ας ασχοληθούν καλύτερα τα στελέχη του ΣΥΝ με τις «εξωσχολικές» δραστηριότητες των παιδιών τους, για να μην καταφεύγουν αργότερα στην αρωγή του κ. Ρουσόπουλου και ας σταματήσουν το κυνήγι των φαντασμάτων της «Άκρας Δεξιάς». Στην Ελλάδα η μόνη καταγεγραμμένη και - άξια λόγου - βία και τρομοκρατία εκπορεύεται από την Αριστερά και την Άκρα Αριστερά. Και αυτή πλέον δεν μπορεί πλέον να την εξωραΐσει καμμία ανακοίνωση του ΣΥΝ.

Οι τσαμπουκάδες για την Μακεδονία

Μ' αρέσει που κάνει και τσαμπουκάδες ο Καραμανλής στους Σκοπιανούς, θα τους βάλει βέτο λέει άμα δεν δεχθούν. Άμα δεν δεχθούν τι; Σύνθετη ονομασία!

"Δημοκρατία της Μακεδονίας - Σκόπια" είναι η τελευταία μας υποχώρηση λένε. Καταλαβαίνετε, το "Δημοκρατία της Μακεδονίας" είναι όπως το Ελληνική Δημοκρατία, Κυπριακή Δημοκρατία κτλ, χρησιμοποιείται που και που επίσημα αλλά ο κόσμος Ελλάδα και Κύπρος μας λέει. Τα επίσημα ονόματα κάθε χώρας έχουν και το πολίτευμα, η Ιταλία είναι "Ιταλική Δημοκρατία" η Γαλλία "Γαλλική Δημοκρατία", η Ισπανία "Βασίλειο της Ισπανίας" και πάει λέγοντας. Ξέρετε κανέναν που όταν θέλει να πει "πήγα στην Ισπανία για διακοπές" λέει: "πήγα στο βασίλειο της Ισπανίας για διακοπές";

Τα Σκόπια από την άλλη είναι ως γνωστόν η πρωτεύουσα του κρατιδίου τους. Βοηθήστε με να καταλάβω λίγο ρε μάγκες, άμα δηλαδή αντί "Ελληνική Δημοκρατία" μας έλεγαν "Ελληνική Δημοκρατία - Αθήνα", θα έπαυαν να μας φωνάζουν Ελλάδα οι ξένοι; Τι θα γινόταν, θα πάθαιναν μαζική αμνησία και θα ξέχναγαν ότι η Αθήνα είναι απλώς η πρωτεύουσα μας;

Αυτή είναι η επίσημη πολιτική μας, αυτοί είναι οι τσαμπουκάδες του Καραμανλή! Τι θα ακολουθήσει, θα απειλήσει τους Τούρκους ότι άμα δεν δεχθούν να πάρουν το Αιγαίο και την Θράκη θα τους βάλει βέτο στην Ε.Ε; Ή τους Αλβανούς ότι άμα δεν νομιμοποιηθούν και πάρουν δικαίωμα ψήφου θα τους απελάσει;

Το χειρότερο είναι ότι για ακόμα μία φορά το σύνολο των πολιτικών κομμάτων στέκεται απέναντι από την θέληση του λαού. Ν.Δ, ΠΑ.ΣΟ.Κ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α στέκονται ενωμένοι στο ξεπούλημα του ονόματος, οι τελευταίοι τουλάχιστον χωρίς ψευτοτσαμπουκάδες, και να μην υπάρχει το "Σκόπια" στο όνομα διόλου τους χαλάει. Για το Κ.Κ.Ε πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν γνωρίζω την θέση του, ένας κακοπροαίρετος βέβαια θα έλεγε ότι είναι οι μόνοι που αγωνίστηκαν ένοπλα υπέρ της ανεξαρτησίας της Μακεδονίας αλλά αυτό ήταν παλιά, τώρα πια έχουν βάλει μυαλό σχετικά. Ο ΛΑ.Ο.Σ μένει πιθανότατα απελπιστικά μόνος του, ως συνήθως, να εκφράζει την άποψη της κοινής γνώμης μέσα στο κοινοβούλιο, ενώ ούτε από τους Οικολόγους που χτυπάνε την πόρτα της βουλής δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο, έχουν δείξει τις θέσεις τους με το βιβλίο της ΣΤ και τις βλακείες του Τρεμόπουλου στην Θεσσαλονίκη. Να τους χαιρόμαστε.

ΠΑ.ΣΟ.Κ

Κύριοι του ΠΑΣΟΚ και των γύρω χώρων καταλάβετε επιτέλους κάτι που ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι το ξέρουμε από καιρό.

Ο ΓΑΠ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΕΙ!. Δεν τραβάει σε άλλους χώρους. Ειδικότερα δεν τραβάει στην αριστερά. Στην όποια κεντροαριστερά. Το παρελθόν του, οι απόψεις του, οι δημόσιες τοποθετήσεις του, και η συγκεκριμένη πολιτική του ως Υπουργός Εξωτερικών αλλά και οι σχέσεις του με φορείς πέραν του Ατλαντικού δεν τον κάνουν ελκυστικό πρωθυπουργό για τον μέσο κεντροαριστερό ψηφοφόρο. Η διεισδυτικότητά του στην κεντροαριστερά είναι μηδαμινή! Επιτέλους, πάρτε το χαμπάρι!

Προσέξτε, δεν λέω ότι δεν μπορεί να μιλήσει, ότι δεν μπορεί να συνεπάρει τα πλήθη, ότι δεν μπορεί να πείσει με το λόγο του. Αυτά είναι πράγματα που δεν τον κάνουν ελκυστικό στο λεγόμενο μεσαίο χώρο, τον οποίον έχει αρμέξει η Νέα Δημοκρατία λόγω αυτής της έλλειψης του ΓΑΠ.

Άρα ούτε την κεντροαριστερά μπορεί να πείσει ούτε τον απολίτικο μεσαίο χώρο. Βάλτε τους δίπλα δίπλα με τον Καραμανλή και δε χρειάζεται πολύ σκέψη για το ποιος είναι καλύτερος, ποιον εμπιστευόμαστε περισσότερο. Ως κοινωνία.

Απόσπασμα από ένα άρθρο του Μάρκου εδώ. Κοινή λογική ότι γράφει, απλά πράγματα που και ένα μωρό μπορούσε να δει μέχρι πριν ένα μήνα αλλά μετά την προπαγανδιστική επικράτηση Παπανδρέου έχουν ξεχαστεί.

Το μεταφέρω και εγώ (και συμφωνώ με όλο το άρθρο του), επειδή, για να μην κρυβόμαστε κιόλας, φοβάμαι τυχόν νίκη του Παπανδρέου κάποτε, δεν ένιωσα απλώς την ανάγκη να σώσω το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Φυσικά και τον στηρίζει η Ν.Δ επειδή είναι ο μόνος ικανός να χάσει και τρίτη συνεχόμενη φορά. Λογικό είναι να τον θέλει και η Αριστερά, άμα συνεχίσει να ελέγχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ ακόμα δύο τετραετίες ΣΥ.ΡΙΖ.Α και Κ.Κ.Ε μαζί μπορεί και να αγγίξουν το 30%. Αλλά είπαμε, ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ παραμένει εν δυνάμει πρωθυπουργός της Ελλάδας, όσο βλάκας κι αν είναι. Εννοείται ότι και εγώ να ήμουν αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ θα είχα περισσότερες πιθανότητες να εκλεγώ παρά ο Παπανδρέου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει κάποιες λιγοστές όμως. Και αν εκλεγεί, μετά τι; Θα έχουμε κυβέρνηση Γιωργάκη και αντιπολίτευση Ντόρας; Μιλάμε για το δίδυμο απ' την κόλαση! Ο Καραμανλής έδωσε μία στασιμότητα στα πράγματα που με ενδιαφέρουν, θα ήταν χαζό να περίμενε κάποιος ότι είτε Ν.Δ είτε ΠΑ.ΣΟ.Κ θα μπορούσαν να καλυτερέψουν την κατάσταση. Αλλά ο Καραμανλής κατάφερε να μην τα κάνει πολύ χειρότερα. Για την σημερινή Ελλάδα αυτό είναι σημαντικό, είχε να συμβεί από την εποχή του Ανδρέα. Ο Βενιζέλος έχει την ικανότητα να κάνει το ίδιο, να μην τα κάνει πολύ χειρότερα. Ο Γιωργάκης δεν την έχει. Και το χειρότερο είναι ότι άμα ο Γιωργάκης γίνει πρωθυπουργός θα βρεθεί αντίπαλος σύντομα με την Ντόρα. Και τότε θα έχουμε χάσει κάθε ελπίδα, όχι μόνο για το παρόν, αλλά και για το εγγύς μέλλον.

Όλα καλά

Αν δεν είχαμε και τους εκφωνητές του Mega να εκθειάζουν τους Τούρκους ότι ντε και καλά έδειξαν επίπεδο, ενώ και 4άρα δεν φάγανε μέσα στο σπίτι τους και από το 80 γιουχάιζαν τους δικούς τους ενώ το παιχνίδι ήταν ορθάνοιχτο, οι δικοί μας στο Καραϊσκάκη τουλάχιστον περιμένανε μέχρι την ώρα που είχαμε ξεκάθαρα διαλυθεί.

Τα είχαμε πει και μετά από το 1-4 (εμείς οι "ακραίοι" δηλαδή), η ντροπή από την συντριβή στο Καραϊσκάκη δεν ξεπλενόταν με την πρόκριση αλλά μόνο με νίκη στην Τουρκία. Οι ποδοσφαιριστές αποδείχθηκαν μάγκες, και η νίκη στην Πόλη ήρθε και η πρόκριση ήρθε και τους Τούρκους αν όλα πάνε καλά τους πετάξαμε έξω από τα τελικά.

Μακάρι να πάει ο κόσμος -έστω- και με την Μάλτα σε ένα μήνα να τους αποθεώσει όπως τους αξίζει γιατί μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι με την κατάκτηση του Euro γίναμε Βραζιλία αλλά στην πραγματικότητα κάθε πρόκριση στα τελικά για την Ελλάδα παραμένει άθλος, πόσο μάλλον όταν χώρες όπως η Γαλλία και η Ισπανία θα προσπαθούν να περάσουν μέχρι την τελευταία στιγμή και χώρες όπως η Αγγλία είναι με το ένα πόδι έξω.

Atlantis FM

Μετά από μήνες απουσίας λειτουργεί και πάλι διαδικτυακά ο καλύτερος μουσικός σταθμός!

Η Μακεδονία μας

O Γιάννης Τριάντης είναι μία από τις απειροελάχιστες αξιοπρεπής φωνές που έχουν απομείνει στην "Ελευθεροτυπία". Στο άρθρο του την Δευτέρα υπό τον τίτλο Αμβλυωπία και αφασία τελειώνει λέγοντας:

Χθες, δημοσιεύτηκε ένα τραγικό και αστείο άρθρο στην «Αυγή», υπογεγραμμένο από τον κ. Νάσο Θεοδωρίδη, μέλος του Τμήματος Δικαιωμάτων του Συνασπισμού. Τραγικό και αστείο, ναι. Χωρίς κανένα επιχείρημα. Με μια τρεμάμενη, επιφανειακή, δήθεν μαρξίζουσα λογική, η οποία συνοψιζόταν στην ακόλουθη προτροπή προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: αναγνωρίστε την FYROM ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας»... Τι να πεις;

Ο κ. Νάσος Θεοδωρίδης είναι ένας από τους γνωστούς αστείους τύπους της αμερικανοκινούμενης αντεθνικής παρέας που εμφανίζεται παντού. Μέλος του Τμήματος Δικαιωμάτων του Συνασπισμού, Νομικός Σύμβουλος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, Διευθυντής στο κέντρο Αντιγόνη του Εθνικού Φορέα Συνεργασίας Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Ρατσισμού και Ξενοφοβίας, μέλος του "Οι πολίτες του κόσμου για την Ειρήνη", συντάκτης του περιοδικού "Αρνούμαι" και πολλά άλλα. Με τέτοιο καταπληκτικό CV προφανέστατα και το να στρέφετε -για ακόμα μία φορά- εναντίον της χώρας του δεν είναι δα και έκπληξη.

Ο κ. Τριάντης που είχε δίκαιο για τα περί τραγικού και αστείου άρθρου δεν έδωσε σημασία και σε ένα ακόμα άρθρο της Αυγής, η οποία ως εκφραστικό όργανο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει κάνει ξεκάθαρη την θέση του κόμματος παρουσιάζοντας τέτοια άρθρα ενώ αρνείτο να δημοσιεύσει άλλα, των λιγοστών στελεχών του κόμματος που είχαν ταχθεί κατά του βιβλίου της ΣΤ. Το άλλο άρθρο, εξίσου τραγικό, ανήκει στον κ. Καλιακάτσο, διδάκτωρ Ιστορίας, ακόμα έναν της Ρεπούσειας κλίκας ιστορικών. Ο κ. Καλιακάτσος λοιπόν, αποδεχόμενος την προπαγάνδα μέρους των Σκοπιανών (επειδή ένα μεγάλο μέρος δεν φτάνει σε τόσο ακραία συμπεράσματα όπως έφθασε αυτός), ισχυρίζεται ότι η Αρχαία Μακεδονία λίγη σχέση είχε με την Ελλάδα, κάνει μία σύντομη ανασκόπηση της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας αλλάζοντας ότι τον ενοχλεί, εμπλέκει και μέσα στο άρθρο τον εθνικισμό και την αντίθεση του στην μετανάστευση (μην με ρωτήσετε τη σχέση έχει με τα υπόλοιπα) και ολοκληρώνει με το βαθυστόχαστο:

Ας πράξουμε λοιπόν το πρώτιστο καθήκον με βάση τις πάγιες αξίες της Αριστεράς, ας αποδείξουμε έμπρακτα, "ανανεωτικά και ριζοσπαστικά", την αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο μακεδονικό λαό, κι ας αποδεχτούμε καταρχήν, εμείς τουλάχιστον, με θάρρος και χωρίς υπεκφυγές ή παλινδρομήσεις, το αυτονόητο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του. Χρειάζεται τη συμπαράστασή μας, περισσότερο από όσο εμείς χρειαζόμαστε τον λικνιστικό καλπασμό του Βουκεφάλα.

Επειδή η βλακεία έχει την τάση να μας "αποστομώνει" θα τελειώσω και εγώ όπως τέλειωσε το δικό του άρθρο ο κ. Τριάντης, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά. Μπροστά στην τόση αμερικανοδουλεία των προσκυνημένων, και υπό την έλλειψη ενός Κολοκοτρώνη να τους μοιράσει "φωτιά και τσεκούρι", "τι να πεις";

Υ.Γ.: Δεν διάλεξαν τυχαία αυτές τις μέρες οι ξεπουλημένοι για να βγάλουν το άχτι τους απέναντι στις δίκαιες διεκδικήσεις του Ελληνισμού της Μακεδονίας. Στις 13 Οκτωβρίου πριν 103 χρόνια ο αρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα Παύλος Μελάς έπεφτε νεκρός σε μάχη με μεγάλο τουρκικό απόσπασμα που είχε καλέσει η βουλγαρική συμμορία του Βλάχου προς ενίσχυση, αφού οι ηρωικοί εθελοντές του Μελά είχαν αποδεκατίσει μονάδες των Βουλγάρων κομιτατζήδων που καταδυνάστευαν τον Ελληνικό πληθυσμό προσπαθώντας να προσαρτήσουν την Μακεδονία στην Βουλγαρία.

Διδασκαλία ολοκαυτώματος για 5χρονα!

Προσοχή, ΔΕΝ είναι σατιρικό! Η κ. Ρεπούση (φυσικά) οργανώνει σεμινάριο με θέμα πως θα διδαχθούν παιδιά νηπιαγωγείου για το Ολοκαύτωμα! Πέρα από το τραγικό τις προσπάθειας χειραγώγησης ατόμων από την ηλικία των 4-5 χρονών, άραγε θα αναφέρει ότι υπήρχε συνωστισμός μέσα στους φούρνους και ότι οι θαλάμοι αερίων ήταν μύθος; Δεν είχε ενδοιασμούς να το κάνει για την δική μας ιστορία...

Real Women

Το παρακάτω σύντομο σχόλιο γράφτηκε από μία νεαρή Αμερικανίδα ονόματι Haley. Ενάντια σε κάθε προπαγάνδα υπέρ του "φεμινισμού" η Haley δίνει την εντύπωση ότι ίσως τελικά η ανθρώπινη κοινωνία να έχει μία ελπίδα να επιζήσει, αν υπάρξουν περισσότερες "Haley".

Real Women are compassionate. They do not step on others to better themselves. They nuture those they love. All that grown in their gardens will blossom.
Real women are Just. Those in their home are seen equally and judged fairly. A true lioness, she protects everything she holds dear.

Real women do not care about wealth or power.

Real women know they do not just raise a family, but raise the future members of our society. By bettering them, we better the world.
Real women know that we were made to endure pain, to understand sacrifice, and it is what we do best.

Feminists killed chivalry, and poisoned the minds of young girls into being selfish of their own needs.

A real woman knows her place is in the home to care for the forthcoming members of our culture. To instill in them morals and ethics, kindness and understanding.

Men know how to wage war, Real women know how to rebuild.

A woman was made to raise the world. How can we do this if we are never home?

Εκτρώσεις

Για να μας δείξει πόσο "καλές" είναι οι εκτρώσεις η γκόμενα που λέει τις ειδήσεις στην ΝΕΤ είπε και τόνισε ότι στην Αφρική που απαγορεύονται οι εκτρώσεις πεθαίνουν στις εγκυμοσύνες 650 σε κάθε 100.000 γυναίκες ενώ στην Ευρώπη 10 σε κάθε 100.000. Ξέχασε να πει ότι στην Ευρώπη δολοφονούνται και 25.000-30.000 μωρά σε κάθε 100.000 εγκυμοσύνες, για να περνάνε καλύτερα οι γυναίκες που δεν φρόντισαν να μην έχουν μία εγκυμοσύνη που δεν θέλανε...

Εκκλησία

Ας μην πέφτει από τα σύννεφα ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα λες και δεν ξαναείδε "βρώμικα" παιχνίδια να παίζονται. Στην Ελλάδα δεν βγαίνουν τα κόμματα να υποστηρίξουν ενεργά εκκλησιαστικούς υποψηφίους όπως γίνεται από πάντα στην Κύπρο. Δεν βγαίνει το άθεο Κ.Κ.Ε να υποστηρίξει υποψήφιο ανοιχτά, να τον χρηματοδοτήσει και να θέσει τον πολιτικό του μηχανισμό στην διάθεση του όπως έγινε στο αντίστοιχο κόμμα της Κύπρου με τον Μητροπολίτη Κύκκου. Ούτε υπάρχει μία μητρόπολη Κύκκου πλουσιότερη από την ίδια την Αρχιεπισκοπή, που να κάνει προεκλογική 7-8 χρόνια πριν τις εκλογές μοιράζοντας λεφτά σε αριστερούς και δεξιούς, οργανισμούς και ομάδες, σε οποιονδήποτε κάποτε θα ψήφιζε. Και ούτε χωρίζεται η Ιερά Σύνοδος σε αυτούς που θέλουν να γίνουν άμεσα εκλογές γνωρίζοντας ότι με τα δεδομένα των ημερών θα εκλεγεί ο δικός τους και σε αυτούς που καθυστερούν τις εκλογές για χρόνια αφήνοντας την εκκλησία ακέφαλη επειδή εκείνη την περίοδο δεν βγαίνουν!

Όσο για τον Μητροπολίτη Ζακύνθου δεν θα τον μάθουμε σήμερα, ήταν γνωστά τα καμώματα του πολύ πριν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος ο Χριστόδουλος. Εκτός από τα τόσα πολλά οικονομικά σκάνδαλα στα οποία είχε εμπλακεί, εγώ δεν θα ήθελα να βλέπω καν στις τηλεοράσεις μητροπολίτη που έδωσε συνέντευξη σε τσοντοπεριοδικό. Άσχετο αν τον έχουν αναγάγει σε αντίβαρο του Αρχιεπισκόπου τα μέσα ενημέρωσης επειδή είναι "προοδευτικός". Πρόοδος είναι να δέχεσαι στην εκκλησία τα παιδιά με τα μακρυά μαλλιά και τα σκουλαρίκια και να υποστηρίζεις τις μεταμοσχεύσεις ακόμα σε εποχές επί Σεραφείμ, όταν η εκκλησία τις απέρριπτε. Και αυτή την πρόοδο την δημιούργησε ο Χριστόδουλος. Να είσαι θρησκευτικός ηγέτης και να δίνεις συνέντευξη σε περιοδικό που δύο σελίδες μετά θα έχει γυμνές γκόμενες να συζητάνε τους οργασμούς τους δεν είναι πρόοδος, είναι κατάντια.

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

Απόσπασμα από το Χριστόδουλος (4 επιστολές), όλο το άρθρο στο (sic)

Αν βάλει κανείς τό όνομά του στήν μηχανή αναζήτησις των ΝΕΩΝ, θα του δοθούν χιλιάδες άρθρα - όλα σχεδόν υβριστικά. Και αν προσθέση σε αυτά τα παρόμοια των άλλων εφημερίδων, ΒΗΜΑ, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, τα βιβλία και τά άρθρα των περιοδικών - τις δηλώσεις πολιτικών, καλλιτεχνών, κουλτουριάρηδων αμερικανόπληκτων, καθηγητών και πανεπιστημιακών - θα βρεθή σε ένα πρωτοφανές και πρωτόγνωρο, μοναδικό στην ιστορία ως πρός τό μέγεθος γκωνάρι ύβρεων και συκοφαντιών. Δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος να έχη ακούση όσα άκουσε καί ακούει ο Χριστόδουλος - από τήν νεοτάξ. Από τον εκσυγχρονισμό. Ενα βουνό λάσπης, ένας Πηνειός βρωμόνερα πού θα χε πνίξη τόν καθένα.

Τι του ζητάνε; Μία λέξη υποταγής - μία μικρή προδοσία ώστε να σπάση σε μικρά κομμάτια αυτό πού οι νεοτάξ ονομάζουν τό "το ελληνικό τριτοκοσμικό μπετόν αρμέ του 80%" Θα βλέπατε τότε πόσο καλή και τρυφερή είναι η εξουσία με τούς ανθρώπους της - πρώτη σελίδα ο Εθνάρχης Χριστόδουλος, ο Μέγας Χριστόδουλος. Μέχρι στιγμής, αυτή τήν λέξι δεν τήν είπε, τήν μικρή προδοσία δέν τήν έκανε.

Τίτλοι μερικών από τα χιλιάδες των άρθρων:

- Παραλήρημα Xριστόδουλου

- Tις ταυτότητες θέλει να επαναφέρει ο Xριστόδουλος

- Ο Xριστόδουλος δεν αναγνωρίζει την οικουμενικότητα

- Εξαιρετικά επικίνδυνος ο Χριστόδουλος

- Παροξυσμός Xριστόδουλου

- Και νέο παραλήρημα Χριστόδουλου κατά της παγκοσμιοποίησης

- Nέες προκλητικές δηλώσεις Xριστόδουλου

- Διεκδικεί ρόλο... Eθνάρχη

- Παραλήρημα Xριστόδουλου

- Τα... λόγια τα μεγάλα από τον Χριστόδουλο


Και λίγα από όσα είπε για την Κύπρο. «Νιώθω την ανάγκη να σας πω ότι οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος στη συντριπτική τους πλειοψηφία βλέπουμε τον Ελληνισμό να οδηγείται επικινδύνως κοντά στον βωμό του Μολώχ των γεωσυμφερόντων και δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς γι' αυτό. H Κύπρος είναι ένα κάρβουνο στην ψυχή μου» τόνισε αναφερόμενος στο Κυπριακό.

---

Ας πούμε, τί τόν εμποδίζει να γονατίση, να φορέση σαλιάρα και να επιτελέση έτσι τό έργο που του ζητούν; Και στα ώπα ώπα θα τόν είχαν καί Ιπεχτσί θα του έδιναν, και στα πάρτυ θα τόν καλούσαν. Ωραία ζωή !

Γιατί δεν τo βουλώνει; Εννοώ, μ αυτόν τόν χαρακτήρα που του καταμαρτυρούν, αρχομανής, τηλεορασάκιας, φιλοχρήματος κλπ αυτή δεν θα ήταν η φυσικότερη στάσι; Εσύ τι λές;

Είναι μεγάλος ο Χριστόδουλος, τόν έστειλαν δε τήν κατάλληλη στιγμή. Αν θες αγίους γίνε εσύ. Αρκεί ένα απόγευμα γράφουν οι πατέρες. Ναι, ο Χριστόδουλος δεν είναι η Εκκλησία. Αλλά είναι κι όλας. Οπως κι εσύ είσαι ΟΛΗ η Εκκλησία. Αλλωστε, δεν έγραψα παρα μόνο πώς εκείνοι, οι ακατανόμαστοι, στό πρόσωπό του χτυπούν τήν Εκκλησία. Και τέλος, είναι ανυπόφορο να βλέπης να χτυπάνε σαν το χταπόδι, με ψέμματα, συκοφαντίες και διαστρεβλώσεις έναν άνθρωπο - και να μην τόν υπερασπίζεται κανείς. Α Ν Υ Π Ο Φ Ο Ρ Ο. Δειλία.

Προχθές έψαχνα κάτι στα ΝΕΑ και μου ρθε να βάλω στήν μηχανή αναζητήσεως άρθρων τήν λέξι ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Μάλιστα, έθεσα περιορισμό να μου δείξη τα άρθρα μόνο του τελευταίου έτους - 10 μηνών. Πόσα πήρα λές; Χιλιάδες άρθρα ! Και στήν συντριπτική τους πλειονότητα εχθρικά πρός τόν Χριστόδουλο, υβριστικά, ειρωνικά και σαρκαστικά. Ηλίθια. Πρόσθεσε τις υπόλοιπες εφημερίδες, την τηλεόρασι, τό ραδιόφωνο... Ουδέποτε άνθρωπος στήν Ελλάδα εχει δεχθεί τόσες προγραμματισμένες και κατευθυνόμενες από τα νεοταξικά κέντρα επιθέσεις - και μάλιστα ενώ ταυτογχρόνως τόν αγαπά ο κόσμος ! Μα τι λέμε τώρα....

Να γίνουμε δηλαδή κι εμείς ποντικόψυχοι;

Και υπερασπιστής του ειδικού καθεστώτος του Αγίου Όρους ο Αλέκος!

Ας αφήσουμε το Άγιον Όρος στην ηρεμία του

Αλαβάνος και ιδιωτικά πανεπιστήμια

Ως επαναστάτης νέος (;) συντάσσομαι και εγώ με τις θέσεις του Αλ. Αλαβάνου σχετικά με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτές του 2002 όμως, όταν ως μέλος της επιτροπής Πολιτισμού, Νεότητας, Παιδείας, Μέσων Ενημέρωσης και Αθλητισμού της Ευρωβουλής υπερψήφισε πρόταση κατά την οποίαν: "τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αποτελούν μέρος του ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού συστήματος και συμβάλλουν στην ανάπτυξή του".

Περισσότερα για την πρόταση που στήριξε ο -συνεπέστατος στις θέσεις του- κ. Αλαβάνος στην ιστοσελίδα της Ευρωβουλής.

Γιώργος Βούτσης

Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.
Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.
Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.
Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.
Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.
Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.
Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.
Γιος του Ν. Βούτση, μέλους του πολιτικού γραφείου του Συνασπισμού.

Αφιερωμένο εδώ, περισσότερα εδώ.

Βέρντερ - Ολυμπιακός 1-3

Το πάρτι της ζωής του (Sport 24)
Τέτοια παλικαρίσια εμφάνιση, τέτοια παλικαρίσια νίκη δεν έχει ξαναγίνει! Ο Ολυμπιακός, ο μάγκας από τον Πειραιά, έγραψε ιστορία, διαλύοντας τη Βέρντερ!

Live by Freddos (Sport 24)
Πραγματικός διάλογος στην χαμένη ευκαιρία του Λούα Λούα στο 1-1:
"Τι κ*λοφαρδία έχει αυτή η Βέρντερ"
"Ομάδα με πράσινα... "
Πραγματικός διάλογος μετά το 3-1:
"Καλά, πώς τους έχουμε βάλει τρία;"
"Ομάδα με πράσινα... "

Θρύλος για ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ! (Μπαμ και κάτω)
...ο ΘΡΥΛΟΣ έπαιξε ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΠΑΛΑ, ανάγκασε τους Γερμανούς να υποκλιθούν στο μεγαλείο του και έκανε εκατομμύρια Ελλήνων να δακρύσουν...
Επαιξε ΜΠΑΛΑ όπως ΠΟΤΕ καμία ελληνική ομάδα στο εξωτερικό. Ελιωσε (!) στο τρέξιμο μία γερμανική ομάδα….

Θρυλική καταιγίδα! (Champions Day)
Η μπόρα που έπιασε πριν τη σέντρα του αγώνα της Βέρντερ με τον Ολυμπιακό ήταν σίγουρο ότι θα δημιουργούσε προβλήματα στους φιλοξενούμενους. Τους γηπεδούχους, όμως, σόκαρε μία… καταιγίδα που ξέσπασε στην επανάληψη. Μια θρυλική καταιγίδα, που οδήγησε στην πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού...

Διπλό και φουλ για 16 (SportAction)
Διέλυσε την Βέρντερ μέσα στην Γερμανία με 3-1 και πλέον... κάθεται στην κορυφή του ομίλου μαζί με την Ρέαλ. Μαγική μπάλα και μαγικό δεύτερο ημίχρονο για τον πρωταθλητή Ελλάδας.

Ονειρεμένος! (Goal Day)
Με εκπληκτική και μαεστρική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο, παρά το 1-0 στην... πλάτη, ο Ολυμπιακός, στην 32η εκτός έδρας παρουσία του σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ, όχι μόνο δεν κάηκε, αλλά πανηγύρισε την πρώτη του νίκη μακριά από το γήπεδό του!

Φωταγωγήθηκε ο Πειραιάς! (Goal Day)
Εκατοντάδες «ερυθρόλευκοι» γέμισαν τους δρόμους του Πειραιά που φωταγωγήθηκε έπειτα από εντολή του Παναγιώτη Φασούλα

Το έπος της Βρέμης (Flash - Sportnews)
Στο «32» δεν καίγεσαι... γιορτάζεις! Πανηγυρίζεις! Χαίρεσαι! Δικαιώνεσαι! Γράφεις Ιστορία! Γιατί έτσι γράφεται η ιστορία! Στο 32ο εκτός έδρας αγώνα του, σ'αυτή την 11χρονη συνεχή παρουσία του στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ολυμπιακός Θ-Ρ-Ι-Α-Μ-Β-Ε-Υ-Σ-Ε μέσα στη Βρέμη της Βέρντερ με 3-1.

Το θαύμα της Βρέμης (Contra)
...στην επανάληψη οι "ερυθρόλευκοι" έπαιξαν φουλ επίθεση, εγκλώβισαν τη Βέρντερ Βρέμης και πέτυχαν τη μεγάλη ανατροπή επικρατώντας 3-1.

Επιτέλους ξόρκισε το... κακό με μεγαλειώδη εμφάνιση (Supersport)
Ο Ολυμπιακός ξόρκισε το... κακό και με εκπληκτική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο κατάφερε να πετύχει την πρώτη του εκτός έδρας νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Έριξε τα τείχη! (Εθνοσπόρ)
Ανεπανάληπτος θρίαμβος των «ερυθρόλευκων» με το 3-1 επί της Βέρντερ...
Μοιάζει ασύλληπτο αν αναλογιστούμε ότι ο Ολυμπιακός πέτυχε ν' ανατρέψει όλα τα στατιστικά του στο Τσάμπιονς Λιγκ!
Απέναντι σε μια αδιάκοπη μηχανή παραγωγής ευκαιριών και γκολ, οι «κόκκινοι» βρέθηκαν να χάνουν, από το 32ο λεπτό (πλασέ του Αλμέϊδα) και χωρίς να υστερούν της Βέρντερ και κατάφεραν όχι μόνο να ισοφαρίσουν αλλά να «γυρίσουν» το σκορ και πάρουν διαφορά δύο τερμάτων...
Οι πρωταθλητές έδειξαν χαρακτήρα, θράσος και κυρίως αυτοπεποίθηση...

Αλληλούια! Ο Ολυμπιακός 3-1 τη Βέρντερ! (DayNews)
Απίστευτο αποτέλεσμα, τόσο εξαιτίας της μεγάλης ανατροπής, όσο και λόγω της σημαντικότητάς του, αφού πλέον ο Ολυμπιακός φιγουράρει στη πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα του Γ' ομίλου του Τσάμπιονς Λιγκ, αήττητος έχοντας συλλέξει σε δύο αγώνες τέσσερις βαθμούς!

Ζάλη, κόκκινη παραζάλη! (Sportnet)
Η πρώτη φορά γράφει πάντα ιστορία! Είναι τόσο γλυκιά όχι όμως και αμαρτία! Είναι κόκκινη παραζάλη! Κόκκινο και το κρασί που πίνει ο λεοντόκαρδος Τάκης Λεμονής! Και μες στη ζάλη ο ποταμός Βέζερ γέμισε ερυθρόλευκους κουρσάρους που βρήκαν «χρυσό» στο 32ο ταξίδι τους στο Τσάμπιονς Λιγκ! Επιτέλους διπλό –και τι διπλό- για τον Ολυμπιακό: 3-1 την Βέρντερ Βρέμης κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και πολλές ελπίδες πρόκρισης!
Απόψε έσπασαν κατάρες, έσπασαν καρδιές! Δόθηκαν και απαντήσεις στις ηχηρές ανταποκρίσεις! Ο άνθρωπος που μέχρι την έναρξη του αγώνα ήταν καταδικασμένος (ασφάλεια ζωής πρότειναν οι Γερμανοί), βρίσκεται σε πελάγη ευτυχίας και απολαμβάνει το θρίαμβο που τόσο είχε ανάγκη.

Έλληνα σου γαμώ το σπίτι...

Φιλειρηνικά μηνύματα από τους φιλήσυχους Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα και σέβονται το φαΐ που τρώνε εις βάρος του Ελληνικού λαού.

Περισσότερα στην σελίδα τους: http://www.myspace.com/gate32clan

Somebody's Me

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA