Kαλή χρονιά

Χαρακίρι

Να' ναι καλά ο κ. Ζαχόπουλος. Να' ναι καλά γιατί είναι ότι πιο τίμιο έχει περάσει από πολιτικές θέσεις σημασίας σε αυτή την χώρα. Ανεξάρτητα από το τι παρανομίες έκανε, ανεξάρτητα αν πραγματικά έφαγε λεφτά με χίλιους δυο τρόπους. Δεν είχα πια καμιά ελπίδα ότι θα εμφανιζόταν κάποιος ξανά στην Ελλάδα με αρκετή ηθική ώστε υπό το βάρος των τύψεων για όσες παρασπονδίες έκανε να πήδαγε από το μπαλκόνι. Και μετά εμφανίζεται ο Ζαχόπουλος. Να' ναι καλά.

Ελένη Θεοχάρους

Όταν το 2003 επικοινωνούσα με την κ. Θεοχάρους διαμαρτυρόμενος για την απόφαση της να μείνει προσκολημμένη στον ΔΗ.ΣΥ παρά το ότι χάριζε την Κύπρο στην Τουρκία, η ίδια μου απαντούσε καλώντας με να μείνω στο κόμμα (χωρίς να ξέρει ότι είχα απομακρυνθεί μία πενταετία προηγουμένως, στην προδοσία των S-300) για να αλλάξουμε μαζί την ηγεσία και την επικρατούσα κατάσταση στον Συναγερμό. Σήμερα όχι μόνο δεν έχει αλλάξει εκείνη την ηγεσία, αλλά και σαν υπάκουο στρατιωτάκι την προασπίζεται. Αυτή είναι κατάντια.

Και πάσης Ευρώπης

Ο μόνος τρόπος να υπάρξει πανεπιστημιακό άσυλο...

είναι να καταργηθεί! Τα ημίμετρα δεν λύνουν το πρόβλημα, βελτιώνουν ίσως την κατάσταση αλλά δεν είναι αρκετά.

Οι αντιεξουσιαστές αποκαλύπτουν την γύμνια των ιδεών τους όταν για χάρη της ελεύθερης διακίνησης ιδεών πνίγουν τις άλλες απόψεις. Αποδεικνύουν την ανικανότητα τους να λειτουργήσουν δημοκρατικά χωρίς εξουσία. Παρά την φασιστική νοοτροπία της Άκρας Αριστεράς η κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί την Δημοκρατία, να υπερασπιστεί την ελεύθερη διακίνηση ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια επιβάλλοντας την! Η αστυνόμευση και εντός των πανεπιστημίων είναι η μόνη επιλογή που μπορεί να ανακόψει την δικτατορία που έχει επιβάλει το προοδευτικό φασισταριό που λυμαίνεται τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Για όλους!

Ντόρα

Tις τελευταίες 20 μέρες μόνο η Ντόρα:

• Αρνήθηκε να γίνει δημοψήφισμα για το Μακεδονικό με το εξωφρενικό επιχείρημα ότι δεν είναι δημοκρατικό
• Επισκέφθηκε την Θράκη για να ανακοινώσει κυβερνητικά μέτρα για την μουσουλμανική μειονότητα αναγνωρίζοντας ουσιαστικά την κυριαρχία της Τουρκίας στην περιοχή αφού αναγάγει τα μέτρα που άπτονται σε άλλα υπουργεία σε θέματα του υπουργείου Εξωτερικών
• Άφησε απελπιστικά μόνο τον Τάσσο Παπαδόπουλο να εναντιωθεί στην ανεξαρτησία του Κοσόβου, υπάρχουν 4-5 άλλες χώρες αλλά όλες αναμένεται να υποχωρήσουν εκτός της Κύπρου αφού το θέμα δεν τις επηρεάζει άμεσα. Και ενώ η Κύπρος τονίζει ότι δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω η κ. Μπακογιάννη την "αδειάζει" λέγοντας ότι η Ελλάδα έχει δικά της συμφέροντα, λες και τα συμφέροντα της Ελλάδας προνοούν την ανεξαρτησία ενός κράτους δολοφόνων, την αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια και το πισώπλατο μαχαίρωμα ενός ιστορικού συμμάχου που παρακολουθεί ανήμπορο το κλέψιμο τμήματος της χώρας του.

Αυτό το τελευταίο 20ήμερο είναι δείγμα όλης της πολιτικής πορείας της, από την στάση της στην αρχή του Μακεδονικού ζητήματος μέχρι την πρόσφατη στήριξη της στην προσπάθεια των ΗΠΑ να γεμίσουν τα Βαλκάνια με πυραύλους που θα στοχεύουν την Ρωσία. Και δυστυχώς αυτή η κυρία -που έχει τα φόντα να γίνει χειρότερη ακόμα και από τον πατέρα της αν είναι αυτό δυνατόν- είναι εν αναμονή πρόεδρος της Ν.Δ, άρα και πρωθυπουργός της χώρας.

Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου;

Πολύ συζήτηση γίνεται για τις συνέπειες επανεκλογής Παπαδόπουλου από τα κόμματα προπύργια του ενδοτισμού, κανείς όμως δεν ασχολήθηκε μέχρι και σήμερα για τις συνέπειες πιθανής εκλογής Χριστόφια.

Προφανέστατα και ο Χριστόφιας δεν είναι κομμουνιστής, όπως κομμουνιστικό δεν είναι και το κόμμα του. Δεν είναι όχι επειδή στο ΑΚΕΛ ανήκουν τεράστιες επιχειρήσεις και αποδέχεται την ιδιωτική πρωτοβουλία, επιχειρήσεις ανήκουν ακόμα και στο ΚΚΕ που είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα σκληροπυρηνικά κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης. Ούτε επειδή δεν υπάρχει κανένα στέλεχος του ΑΚΕΛ που ζει "κομμουνιστικά", κανένα ανώτερο στέλεχος κομμουνιστικού κόμματος σε καμία χώρα δεν έζησε όπως προβλέπουν οι συγκεκριμένες ιδέες, αυτά είναι για τους ηλίθιους που τους ψηφίζουν. Το ΑΚΕΛ δεν είναι κομμουνιστικό επειδή αποτελεί ιστορικά συνεργάτη του ιμπεριαλισμού. Γι' αυτό και το ΚΚΕ μασάει τα λόγια του φέτος και μόνο ο συνέταιρος της πολιτικής ΗΠΑ στην Ελλάδα ΣΥ.ΡΙΖ.Α μίλησε ανοιχτά και ξεκάθαρα υπέρ της υποψηφιότητας Χριστόφια. Γι' αυτό εδώ και δεκαετίες όποτε τίθεται θέμα αγγλικών βάσεων το ΑΚΕΛ το παραπέμπει σε βάθος χρόνου (χέρι - χέρι με την Κεντροδεξιά), μια λογική που για οποιοδήποτε κομμουνιστικό κόμμα είναι ακατανόητη.

Το θέμα όμως δεν είναι άμα το ΑΚΕΛ είναι κομμουνιστικό, που εγώ και οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε ότι δεν είναι. Το θέμα είναι τι πιστεύει ο υπόλοιπος κόσμος. Ο Χριστόφιας αυτοπροσδιορίζεται ως κομμουνιστής, το έχει πει σε δεκάδες περιπτώσεις (κάποτε μάλιστα ερωτώμενος είχε πει μία από τις πιο αλλοπρόσαλλες δηλώσεις που ακούστηκαν στην Κύπρο, "είμαι Χριστιανός ακριβώς επειδή είμαι κομμουνιστής", ανάθεμα αν καταλάβαινε και ο ίδιος τι εννοούσε). Και όταν αυτοαποκαλείσαι κάτι έτσι θα σε προσδιορίζουν και οι άλλοι. Ακούσατε ουδέποτε ξένους να βάζουν πολιτικό προσδιορισμό στο όνομα του ΑΚΕΛ και να μην είναι "κομμουνιστικό"; Κανείς δεν το είπε ουδέποτε Κεντροαριστερό (ούτε καν αριστερό) όπως στην πραγματικότητα είναι, ακόμα και ξένοι πολιτικοί και διπλωμάτες που έχουν υπηρετήσει από διάφορα πόστα στην Κύπρο και συμπάθησαν το κόμμα, "κομμουνιστικό" το ανεβάζουν "κομμουνιστικό" το κατεβάζουν.

Όσοι καίγονται για την "διεθνή απομόνωση" που δήθεν μας δημιούργησε η απόφαση του Παπαδόπουλου να μην χαρίσει την Κύπρο στους Τούρκους μέσω του Σχεδίου Ανάν, πως και δεν νοιάζονται για την απομόνωση που θα φέρει η επικράτηση σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, εν έτη 2008, ενός κόμματος που θεωρούν "κομμουνιστικό"; Eνός κόμματος που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωμένη Αριστερά, μία απομονωμένη Ευρωπαϊκή ομάδα της Άκρας Αριστεράς, η 2η πιο μικρή ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία κανένα κόμμα μέλος δεν κυβερνά στην χώρα του, αντιθέτως στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν μονοψήφια ποσοστά (κάποια και κάτω του 1%).

Οι ιστορικοί ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ βέβαια λίγο θα ενδιαφερθούν για όλα αυτά, ούτε καταλαβαίνουν ούτε τους νοιάζει ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Οι υπόλοιποι όμως, και κυρίως οι ψηφοφόροι του ΔΗ.ΣΥ, το σκέφτηκαν καλά πριν βάλουν τα οικονομικά συμφέροντα του κάθε Αβέρωφ και του κάθε Πουργουρίδη πάνω από τον κίνδυνο -πραγματικής αυτή τη φορά- απομόνωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Εκλογές στην Κύπρο

Το '93 επικράτησε ο Κληρίδης για να διασώσουμε την Κύπρο από την καταστροφή των Μ.Ο.Ε, κάτι που έκανε λόγω της πίεσης του συγκυβερνώντως ΔΗ.ΚΟ. Το '98 επικράτησε ο Κληρίδης για να φέρουμε τους S-300, που ο Ιακώβου είχε παραδεχθεί επανειλημμένα ότι δεν θα έφερνε. Το 2003 επικράτησε ο Παπαδόπουλος για να μην πέσουμε στο γκρεμό του Σχεδίου Ανάν που η προηγούμενη διακυβέρνηση μας είχε οδηγήσει.

Παρά την αφέλεια που δείξαμε το '98 εμπιστευόμενοι τον Κληρίδη, η καρδιά του Κυπριακού Ελληνισμού εδώ και μία 15ετία είναι στον σωστό τόπο. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που η Κυπριακή Δημοκρατία εξακολουθεί να υπάρχει, αρνηθήκαμε επανειλημμένως να εκλέξουμε υποψήφιο που δήλωνε έτοιμος να την διαλύσει (ο Κληρίδης το 1998-2003 ήταν διατεθειμένος μεν, δεν τόλμησε να το δείξει δε).

Το μυστικό σε όλες αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις ήταν ο πατριωτικός χώρος. Ένα 5%-10% γνήσιων πατριωτών, απεγκλωβισμένων από πολιτικές παρωπίδες και κομματικούς πατριωτισμούς που άλλαζε τις δυνάμεις και έβγαζε κυβερνήσεις.

Αυτό είναι και το πρόβλημα των επόμενων εκλογών. Το 5%-10% των γνήσιων πατριωτών έχει διαλέξει στρατόπεδο. Αλλά αυτή την φορά το στρατόπεδο που διάλεξε δεν υποστηρίζεται από ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Και με την πιθανότητα ανοιχτή να περάσει η δική μας επιλογή στην 2ο γύρο, για πρώτη φορά ο πατριωτικός χώρος δεν είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Ρυθμιστής θα είναι ένα από τα δύο ξενοκινούμενα κομματικά κατεστημένα που λυμαίνονται την Κύπρο για δεκαετίες. Και αυτό μας φοβίζει.

Παλαιότερα polls

• Τι ψήφισες/θα ψήφιζες στις εκλογές του ΠΑ.ΣΟ.Κ;

Γιωργάκη, είμαι Νεοδημοκράτης! 8

We, the American Embassy, support Giorgos Papandreou 7

Γιώργο, το κόμμα είναι οικογενειακή υπόθεση, λένε τον χοντρό Παπανδρέου και έχει και αξιώσεις;; 7

Bravo Yiorgos, αγκαπαει τον Κεμάλ, ξερι Ζειμπεκικο, αφτα μου ιπαν στο προξενιο τις Turkiye 8

Βενιζέλο, είμαι και εγώ χοντρός και συμπάσχω 3

Βενιζέλο μπας και βγούμε ποτέ κυβέρνηση, είμαι απόφοιτος Δημοτικού και θέλω να διοριστώ πρόεδρος της ΕΡΤ, μόνο μία αξιοκρατική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μπορεί να το κάνει 9

• Θανατική ποινή για παιδεραστία;

Υπέρ 51 (68%)

Κατά 23 (30%)

Δεν ξέρω 1 (1%)

Μήνυμα για τον ΛΑ.Ο.Σ που δεν τολμάει να την ζητήσει ξεκάθαρα, από τους άλλους δεν περιμένω και τίποτα περισσότερο.

• Γιατί θα ψηφίσετε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ;

Δεν θα ψηφίσω ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ! 166 (38%)

Γιατί μόνο το κόμμα μου ενδιαφέρετε για την Ελλάδα 62 (14%)

Για να μην βγει η κακιά Δεξιά/το κακό ΠΑΣΟΚ 88 (20%)

Θα μου κανονίσουν ρουσφέτι 15 (3%)

Επειδή είμαι μαλάκας (το ξέρω αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω) 57 (13%)

Είμαι μεγαλοεπιχειρηματίας - οικοπεδοφάγος κτλ 15 (3%)

Ούτε εγώ ξέρω γιατί τους ψηφίζω 24 (5%)

Μόλις το 14% δίνει θετική ψήφο στο μεγάλο κόμμα που ψηφίζει. Ένα 20% δίνει αρνητική ψήφο στον αντίπαλο τους, 6% αποβλέπει σε οικονομικά οφέλη, 18% αναγνωρίζει το λάθος του αλλά συνεχίζει να τους στηρίζει ενώ 38% δηλώνει ότι δεν θα τους ψηφίσει.

• Τι ΔΕΝ θα ψηφίζατε ποτέ; (πολλαπλές απαντήσεις)
  

Ν.Δ. 463 (49%)

ΠΑ.ΣΟ.Κ. 288 (30%)

Κ.Κ.Ε. 142 (15%)

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 130 (13%)

ΛΑ.Ο.Σ. 187 (20%)

• Τι θα ψηφίσετε στις προσεχείς εκλογές;

Νέα Δημοκρατία 381 (30%)

ΠΑ.ΣΟ.Κ - ΣΥ.ΡΙΖ.Α 604 (48%)

Κ.Κ.Ε ή άλλους κομμουνιστές 68 (5%)

ΛΑ.Ο.Σ 121 (9%)

ΔΗ.ΑΝΑ 4 (0%)

Οικολόγους 38 (3%)

Α.Σ.Κ.Ε 2 (0%)

Άλλους (μη κομμουνιστές) 23 (1%)

Εύκολο πέρασμα

Μπορεί να μην επιβεβαιώθηκα πλήρως για αυτά αλλά το κυρίως νόημα, ότι κάποιες συνθήκες της στιγμής άδικα μεγαλοποιούνται, στέκει. Ο μύθος της εκτός έδρας αδυναμίας που χτίστηκε πάνω στα διαιτητικά λάθη του Παγκρητίου, στις απουσίες της Τρίπολης και στις ατυχής ισοπαλίες σε Λεωφόρο και Θεσσαλονίκη, γκρεμίστηκε με το εύκολο πέρασμα από το Περιστέρι, μετά την υπερπροσπάθεια της Ρώμης, με τις γνωστές απουσίες και την τραγική διαιτησία του Κοντογιαννίδη απέναντι σε μία φορμαρισμένη ομάδα (σε περίπτωση νίκης του θα ήταν 3ος ο Ατρόμητος). Η ΑΕΚ αποδεικνύεται σκληρό καρύδι, καταφέρνοντας να περάσει νικηφόρα από εκεί που εμείς ισοφαριστήκαμε στο '93, όταν τελειώσει η εξαντλητική παρουσία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη πιθανότατα θα τελειώσει και η δική της παρουσία στην κορυφή ωστόσο.

Υ.Γ: Σε ένα πράγμα δεν επιβεβαιώθηκα από το προηγούμενο μου σχόλιο, στην εκτίμηση ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα σε σχέση με τις απουσίες. Ντεμπούτο στην αρχική 11άδα για τον Μενδρινό, ντεμπούτο για τον Σηφάκη μετά την εξοργιστική απόφαση του Κοντογιαννίδη να αποβάλλει τον Νικοπολίδη, ντεμπούτο και για τον 15χρονο Παπαδόπουλο στα τελευταία λεπτά, όλα αυτά φωτογραφίζουν την κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει ο Λεμονής. Για την αμυντική γραμμή, το ότι αρχίσαμε με 8 αμυντικούς την σαιζόν και φτάσαμε στο σημείο τώρα να αγωνίζονται εκεί ο Μενδρινός και ο Τοροσίδης τα λέει όλα.

Θέλει μαγκιά

Αν τύχει και μ΄ερωτευτείς
πολλά μπορεί να υποστείς
απ΄τις αρχές θα΄ναι μεγάλες οι κυρώσεις
Οι ανυπότακτες καρδιές
φέρουν πολύ βαριές ποινές
γι΄αυτό καλύτερα σε μένα
μην ενδώσεις

Θέλει μαγκιά για ν΄αρνηθείς
της σιγουριάς τα κυβικά
για έναν έρωτα να πεις
εγώ θα ζω με δανεικά
θέλει μαγκιά για να δοθείς
σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ΄αυτό

Αν τύχει και μ΄ερωτευτείς
θα χάσεις την καλή δουλειά
και θα διωχτείς απ΄την μεγάλη εταιρεία
Κι εκεί που όλα πάν΄καλά
με σπίτια και εξοχικά
στο δρόμο θα βρεθείς
χωρίς να έχεις μία

Θέλει μαγκιά για ν΄αρνηθείς
της σιγουριάς τα κυβικά
για έναν έρωτα να πεις
εγώ θα ζω με δανεικά
θέλει μαγκιά για να δοθείς
σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ΄αυτό

Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις
τη ζωή καθαρά και να πεις γεια χαρά
Σ΄ότι σε δένει σε κρατάει στη γη
και δεν σ΄αφήνει να πετάς σαν πουλί
Ομως το βόλεμα είναι βόλεμα μωρό μου
πού ν΄αφήσεις τη χλιδή μια αξία σταθερή
και να γυρίσεις πάλι στα ζόρια τα ίδια
αυτό το κάνουν μόνο όσοι έχουν μεγάλα ....

Θέλει μαγκιά για ν΄αρνηθείς
της σιγουριάς τα κυβικά
για έναν έρωτα να πεις
εγώ θα ζω με δανεικά
θέλει μαγκιά για να δοθείς
σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ΄αυτό

Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις
τη ζωή καθαρά και να πεις γεια χαρά
Σ΄ότι σε δένει σε κρατάει στη γη
και δεν σ΄αφήνει να πετάς σαν πουλί

Η δασκάλα, οι πρακτορίσκοι και το ελληνικό κράτος

του Γ. Κουριαννίδη

Η κόρη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, η Χαρά Νικοπούλου, είναι δασκάλα. Δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να επιτύχει έναν «καλό» διορισμό. Διορίστηκε στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου, σε ένα Πομακοχώρι που βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρα, απομονωμένο, που κατοικείται μόνο από μουσουλμάνους Πομάκους. Δεν επέλεξε ως τόπο κατοικίας της κάποιο κοντινό αστικό κέντρο (Σουφλί) ή έστω το Μικρό Δέρειο, στο οποίο διαμένουν και χριστιανοί και λειτουργούν κάποιες έστω κρατικές υπηρεσίες. Δεν έκανε δηλαδή αυτό που έκαναν και κάνουν όλοι οι άλλοι συνάδελφοί της. Επέλεξε να μείνει με τον σύζυγό της στο χωριό που διδάσκει, κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριές της, κοντά στους ανθρώπους που εκτιμούν το έργο και την προσφορά της. Το νεαρό ζευγάρι μετέφερε ακόμη και τα πολιτικά του δικαιώματα στο χωριό και διαμένει εκεί, όχι μόνο τους μήνες του σχολικού έτους, αλλά ολόκληρο το χρόνο.

Αυτή ακριβώς η αγάπη προς τον τόπο και τους ανθρώπους του, αυτή η ανιδιοτελής διάθεση για προσφορά εκ μέρους τους, έγινε αιτία για την στοχοποίησή τους από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου. Χρησιμοποιώντας διάφορα ψεύδη, εκβιάζοντας και πιέζοντας τους κατά τα άλλα φιλήσυχους Πομάκους, οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου συλλέγουν υπογραφές για να διώξουν από το χωριό τη φιλότιμη δασκάλα και το σύζυγό της. «Αυτό το χωριό αγαπά μόνο τους Τούρκους που για αιώνες μένουν σ’ αυτό», γράφουν στα εμετικά άρθρα τους οι πρακτορίσκοι, ενώ οι απειλές και οι εκφοβισμοί σε βέρος των δύο «ξένων» είναι πλέον σε ημερησία διάταξη!

Και ενώ οι προσπάθειές τους ακόμη δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα γι’ αυτούς, αφού ελάχιστοι είναι οι γονείς που υποχώρησαν στις πιέσεις και ζητούν την απομάκρυνση της Χαράς από το χωριό τους, κι ενώ έφτασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσει στη Βουλή σχετική αναφορά ο βουλευτής Χατζηοσμάν του ΠΑΣΟΚ (το πρώην πρωτοπαλίκαρο του Σαδίκ και σημερινός πρόεδρος του κόμματος που αυτός είχε ιδρύσει!), η Χαρά έχει να αντιπαλέψει και με τον ακαταμάχητο γραικυλισμό των «λειτουργών» του ελληνικού κράτους, από το οποίο δεν είχε μέχρι σήμερα την παραμικρή στήριξη! Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες μας από τα γραφεία της Μειονοτικής Εκπαίδευσης, οι προϊστάμενοί της έφτασαν στο σημείο να την επιπλήξουν, γιατί τις αναφορές που κατέθετε όλο αυτό το διάστημα τις ... πρωτοκολλούσε (κι έτσι τους έβαζε στον κόπο να τις προωθούν περαιτέρω ή τουλάχιστον να μη τις αποσιωπούν)! Προς τιμήν της, η ηρωική Χαρά Νικοπούλου, δεν υποκύπτει στις πιέσεις και δηλώνει ότι θα παραμείνει στη θέση της μέχρι να ολοκληρώσει το έργο της. Κι όλα αυτά, παρά το λαϊκό δικαστήριο που επεχείρησαν να στήσουν πριν λίγες ημέρες οι πρακτορίσκοι του προξενείου!

Αναρωτιέμαι: Πόσους ανθρώπους έχουμε στην Ελλάδα σαν την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου; Πέντε; Δέκα; Ίσως λέω και πολλούς! Τι κάνει το ελληνικό κράτος γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται πλέον να απαιτούν στήριξη. Πρόσφεραν και προσφέρουν την ψυχή τους την ίδια για την προκοπή αυτού του τόπου. Εδώ όμως, δεν μιλούμε ούτε καν για στήριξη. Εδώ βλέπουμε την πατρίδα για την οποία ματώνουν, να τους γυρνά την πλάτη και να τους περιφρονεί. Χαρά από το Δέρειο, Νίκο από την Ίμβρο, Κατερίνα και Νίκο από τα Σκόπια, Ελένη από τα κατεχόμενα της Κύπρου μας, Σεμπαεδήν από το Προσήλιο, αδέλφια μας από την Βόρειο Ήπειρο, δεν χρειάζεται να σας το πούμε ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Το κάνετε και θα το κάνετε, γιατί έτσι λέει η ψυχή σας. Και να ‘στε σίγουροι ότι αυτή είναι το μεγαλύτερό σας όπλο!

Δημοσκόπηση Sigma

Δύο στους τρεις ψηφοφόρους του ναι στηρίζουν Κασουλίδη, ένας στους είκοσι στηρίζει Παπαδόπουλο. Πάνω από τέσσερις στους δέκα ψηφοφόρους του όχι στηρίζει Παπαδόπουλο, λιγότεροι από ένας στους πέντε στηρίζουν Κασουλίδη.

Το ναι και το όχι στο σχέδιο Ανάν ζουν ακόμα. Όποιος ψήφισε όχι εκείνη την Κυριακή του 2004 και είναι διατεθειμένος να το διαγράψει σήμερα στηρίζοντας τον υποψήφιο του ναι (ή τον υποψήφιο του μάλλον ναι) ας αναλάβει και τις ευθύνες που του αναλογούν, τις ευθύνες που θα του αναλογούν για τον ερχομό του επόμενου σχεδίου Ανάν...

Καρνάβιλλος again

Κάντε κλικ για μεγέθυνση.

Με τι σκεπτικό βάζουν τούτο το πλάσμα να βγαίνει στις τηλεοράσεις και να αναλύει και αποτελέσματα δημοσκοπήσεων εγώ θα πελλάνω.

Ευρωλάγνοι

Απόσπασμα από την ανακοίνωση - απάντηση του Ευρωπαϊκού Κόμματος στις δηλώσεις Χριστόφια:

Εμείς στο ΑΚΕΛ είμαστε ΕΥΡΩΑΓΩΝΙΣΤΕΣ και όχι ΕΥΡΩΛΑΓΝΟΙ δήλωσε ο κύριος Χριστόφιας
 Η έκφραση «ευρωαγωνιστές» που χρησιμοποίησε καλύπτει τον ευρωσκεπτικισμό του.
 Υπενθυμίζουμε τα εξής:
1. Διαφωνία του ΑΚΕΛ με την ένταξη της Κύπρου στην ευρωζώνη την 01/01/2008,
2. Αποχή των βουλευτών του ΑΚΕΛ από την ψήφιση της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης στη Βουλή των Αντιπροσώπων,
3. Καταψήφιση από τους ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ της Αναθεωρημένης Συνταγματικής Συνθήκης
4. Ανακοίνωση του Επιτελείου Χριστόφια κατά της Αναθεωρημένης Συνταγματικής Συνθήκης.

Αυτά που το Ευρω.Κο καταγγέλλει είναι και ο μόνος λόγος για να σκεφτεί κάποιος να ψηφίσει τον Δ. Χριστόφια. Για την ακρίβεια και εγώ θα το σκεφτόμουνα αν δεν υπήρχε και το θεματάκι του ξεπουλήματος της Κύπρου σε περίπτωση εκλογής του.

Αν ηττηθεί ο Τάσσος

Σε 70-80 χρόνια θα μαθαίνουν ιστορία τα παιδιά στα σχολεία της Ελλάδας (δεν θα έχει μείνει Έλληνας στην Κύπρο ως τότε) και θα αναρωτιούνται πως ήταν δυνατό να απομάκρυναν τον Παπαδόπουλο για να εκλέξουν έναν Χριστόφια τότε. Ότι ακριβώς αναρωτιόμασταν και εμείς για την απομάκρυνση Βενιζέλου κατά την Μικρασιατική εκστρατεία.

Δυστυχώς ως λαός είμαστε καλύτεροι στο να διαβάζουμε την ιστορία παρά στο να την ζούμε. Άμα μαθαίναμε και κάτι από όλο αυτό το διάβασμα θα είχε νόημα, αλλά...

Τι συνέβηκε εκείνο τον Νοέμβρη

Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου αδιαφορεί, πολλοί μάλιστα τσαντίζονται που κάποιοι "αλήτες" κάνουν επεισόδια. Στις εκδηλώσεις των ημερών συμμετέχει μόνο η Άκρα Αριστερά με τις διάφορες οργανώσεις της. Με τα σημερινά δεδομένα ένα 12%-13% του κόσμου, οι υπόλοιποι σταρχιδισμός.

Μία συμμετοχή ήταν αυτή των αναρχικών. Υποστήριξαν την κατάληψη αλλά μόνο ως ένα βήμα, συγχρόνως υποστήριξαν και γενική απεργία, να πέσει η χούντα χωρίς να έρθει η δημοκρατία φυσικά, και όλα αυτά ήθελαν να γίνουν επίσημα συνθήματα των εκδηλώσεων. Δεν κατάφεραν και τίποτα εκτός από το να γίνει η κατάληψη, ούτε είχαν ιδιαίτερη απήχηση εντός του πολυτεχνείου, απλά απέτυχαν. Μας μένει ένα 11.5%-12% με τα σημερινά πάντα δεδομένα.

Τα δύο ΚΚ, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού. Πολέμησαν όσο μπορούσαν την κατάληψη, απέρριπταν την τακτική των καταλήψεων, θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να πέσει η χούντα εκείνη την περίοδο. Επανειλημμένα προσπάθησαν να την διαλύσουν με τεχνάσματα αφού δεν μπορούσαν να την ελέγξουν ενώ θεωρούσαν όλους τους άλλους ρουφιάνους. Αυτό που προσδοκούσαν εκείνες τις μέρες είναι να γίνει μία μορφή διαδήλωσης όπως τις σημερινές, είναι χαρακτηριστικό ότι ζητούσαν απόσυρση του νόμου που τους ανάγκαζε να μπαίνουν στο στρατό πριν το πανεπιστήμιο, αύξηση του ποσού που δινόταν στην Παιδεία (το ίδιο ακριβώς που ζητάνε και σήμερα μάλιστα, να πάει στο 15%) κτλ. Σε καμία περίπτωση δεν ζητούσαν πτώση της Χούντας όπως εξελίχθηκε τελικά η κατάληψη. Το ΚΚΕ είναι σήμερα στο 7% και τα απομεινάρια του ΚΚΕ εσ. βρίσκονται κυρίως στον Συ.Ριζ.Α, κόβουμε χονδρικά ακόμα ένα 9% και μένει 2.5%-3%.

Αυτό το 2.5%-3% ήταν οι διάφοροι αριστεριστές. Στην μεγάλη πλειοψηφία τους ανένταχτοι, κάποιοι άνηκαν σε διάφορες μικρές οργανώσεις της Άκρας Αριστεράς. Αυτοί ήταν και οι νικητές εκείνου του Νοέμβρη, οι μόνοι που ήθελαν την κατάληψη, οι μόνοι που είχαν ως σκοπό από την αρχή την πτώση της Χούντας για την επαναφορά της δημοκρατίας. Οι μόνοι που ήθελαν αυτό που παρουσιάζεται σήμερα ως ο λόγος που έγινε το Πολυτεχνείο.

Αυτό γιορτάζουμε σήμερα. Ότι κάποιοι, που με τον σημερινό εκλογικό νόμο είναι τόσο λίγοι που ούτε βουλή δεν μπαίνουν, διαφώνησαν με όλους τους υπόλοιπους και έκαναν μία κατάληψη. Και όσοι αηδίασαν με την κατάληψη τότε, όσοι απλώς αδιαφόρησαν, όσοι την πολέμησαν και όσοι συμμετείχαν για τελείως διαφορετικό λόγο, όλοι μαζί γιορτάζουν σήμερα λες και κάναν και αυτοί κάτι. Το 97.5% καπηλεύεται έναν αγώνα που όχι απλώς δεν έκανε τότε αλλά ούτε καν είδε με συμπάθεια.

Το αυγό του φιδιού τώρα και στο διαδίκτυο

Ο λόγος για την "Νεολαία ενάντια στον Εθνικισμό" (Youth Against Nationalism στο διαδίκτυο, μάλλον δεν ήξεραν να το γράψουν ελληνικά) που έχει δημιουργήσει ακόμα ένα ιστολόγιο για να έχει ποικιλία μάλλον, το Να σταματήσουμε την κατασκήνωση των νεοφασιστών. Το τελευταίο ιστολόγιο φαίνεται να ειδικεύεται αποκλειστικά στο να εναντιωθεί στην κατασκήνωση που αναμένεται να κάνουν πολιτικές οργανώσεις το καλοκαίρι του 2008 στην Κύπρο ως συμπαράσταση στον Κυπριακό λαό ενάντια στην συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή.

Η παρουσία τους πάντως είναι περισσότερο χιουμοριστική παρά ανησυχητική, θυμάμαι την συγκέντρωση τους κατά της επίσκεψης Λεπέν στην Κύπρο το 2005, άμα εξαιρέσεις τους Σριλανκέζους που υπήρχαν (θα τους πλήρωσαν για να κρατάνε τα πλακάτ μάλλον) οι συμμετέχοντες ήταν λιγότεροι από τις οργανώσεις που υποστήριξαν την συγκέντρωση.

Ζούμε ιστορικές στιγμές

Συνταράζεται ολόκληρη η Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Μετά τον μίνι σεισμό της καταδρομικής της Ρούλας σε καφετέρια όπου βρισκόταν ο Φραν πριν λίγες μέρες, σήμερα έχουμε τσουνάμι αποκαλύψεων για την προηγούμενη ζωή του Αλβανού. Ζιγκολό με τις ευχές της μητέρας του, χτίζει βίλες χωρίς να έχει δουλέψει ποτέ, εκμεταλλεύθηκε ηλικιωμένες και στο παρελθόν και πολλά άλλα.

Το θέμα ξετυλίγεται από την πρωινή εκπομπή του σοβαρού τηλεοπτικού σταθμού Star. Απαιτούμε να σχολιάσει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αφού ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό παραπάνω από το ασφαλιστικό και την Παιδεία πρέπει να έχουμε και επίσημη θέση της πολιτείας.

ΥΓ. Πετάει Κύπρο αυτή την στιγμή η Ρούλα, καλώς να την δεχθούμε ρε. Για το "Που πάμε" φυσικά φυσικά. Α είπε και ότι στην Κύπρο είναι πολύ καλοί οι άνθρωποι, όπως τους Αλβανούς!!!

Πολλά μπράβο

Όχι σε αυτούς που για 4η-5η συνεχόμενη χρονιά προδίδουν το νόημα και την αξία της μνήμης της 15ης Νοέμβρη αναγκάζοντας την νεολαία να καταγγέλλει την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του ψευδοκράτους από την... πλατεία Ελευθερίας όπως είχαν επιτάξει οι πολιτικοί ηγήτορες τους, αλλά στους εκατοντάδες μαθητές και φοιτητές που αρνούμενοι να σκύψουν το κεφάλι προχώρησαν για μία ακόμα χρονιά μέχρι το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, με απίστευτο παλμό που θύμιζε τις προ του 1996 διαδηλώσεις. Η μεγαλύτερη και ίσως πιο δυναμική παρουσία μαθητών του πατριωτικού - αντιομοσπονδιακού χώρου από το 1996 και μετά έδωσε το μήνυμα της πραγματικής αντίστασης και έδειξε ότι οι ιδέες μας συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν παρά τις δυσκολίες που παρουσιάζονται. Κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται.

ΥΓ: Η κατάντια του Mega δεν είναι κάτι καινούριο, είναι καιρός να καταλάβει η εκκλησία την ανάγκη να πάρει πίσω τον σταθμό (ο μόνος τηλεοπτικός σταθμός που υποστήριξε φανερά το Ναι στο Σχέδιο Ανάν). Η παρουσίαση του θέματος και από τον ANT1 Κύπρου ήταν απογοητευτική για την ιστορία ενός σοβαρού σταθμού, φαίνεται ότι τόσο κοντά στις εκλογές η σοβαρότητα πάει περίπατο. Την αντικειμενικότητα των τηλεοπτικών σταθμών διέσωσε μόνο το ρεπορτάζ του Sigma.

Life's gonna suck

This s a special moment right now,
We'd like to take this time to tell all the kids at home,
Send your parents out of the room this is a kid's song.

Life's gonna suck when you grow up,
When you grow up, when you grow up
Life's gonna suck when you grow up,
It sucks pretty bad right now.

Hey! If you know the words, Sing along!

You're gonna hafta mow the lawn,
Do the dishes, make your bed.
You're gonna hafta go to school until you're seven-teen.
It's gonna seem about three times as long as that

You might have to go to war, shoot a gun, kill a nun.
You might have to go to war, when you get out of school.
Hey cheer up kids, it gets a lot worse.

You're gonna hafta deal with stress
Deal with stress, deal with stress.
You're gonna be a giant mess
When you get back from the war.

Santa Clause does not exist, and there's no Easter Bunny,
You'll find out when you grow up, that Big Bird isn't funny.
(funny, funny, hahahahaha!)

Life's gonna suck when you grow up,
When you grow up, when you grow up
Life's gonna suck when you grow up,
It sucks pretty bad right now.

You're gonna end up smoking crack, on your back, face the fact.
You're gonna end up hooked on smack, and then you're gonna die.

And then you're gonna die-ie-ie-ie-ie.

Something for the kids.
Well, I think I smell a lawsuit in that one, What do you think?

Ρεαλιστές vs Αδιάλλακτων

Αυτή η ιστορία με τους ρεαλιστές να τα ρίχνουν όλα στους "αδιάλλακτους" (σε εμάς ντε) πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή. Στην Ελλάδα συνηθίζεται με το Μακεδονικό και στην Κύπρο με το Κυπριακό προφανώς.

Μας λένε σήμερα για το Μακεδονικό λοιπόν, "ορίστε που μας φέρανε τα συλλαλητήρια και τα εμπάργκο". Λες και δεν υπήρξε ποτέ η τελευταία δωδεκαετία, από το 1995 βρεθήκαμε ξαφνικά στο 2007! Με τα συλλαλητήρια λοιπόν, και το μεγάλο συλλαλητήριο του Φλεβάρη του 1992 στην Θεσσαλονίκη, εκατομμύρια Ελλήνων ανάγκασαν την πολιτική μας ηγεσία να αντισταθεί στην αρπαγή του ονόματος. Το εμπάργκο του 1994-95 κόστισε στα Σκόπια 1.5 δισεκατομμύρια δολάρια και τα ανάγκασε να αλλάξουν την σημαία τους αφαιρώντας τον ήλιο της Βεργίνας, να αφαιρέσουν τις φωτογραφίες της "κατεχόμενης" Θεσσαλονίκης από τα χαρτονομίσματα τους και να αλλάξουν τα άρθρα του Συντάγματος τους με τα οποία έκαναν λόγο για εδαφικές διεκδικήσεις στην Ελλάδα και άλλα γειτονικά κράτη. Αυτά κάναμε εμείς οι "αδιάλλακτοι", αυτά ήταν τα αποτελέσματα της αδιάλλακτης στάσης της Ελλάδας κατά την πρώτη τετραετία του Μακεδονικού ζητήματος. Από το 1996 και μετά ηττηθήκαμε εμείς οι "αδιάλλακτοι" όμως. Λίγο ο θάνατος του Αντρέα Παπανδρέου, λίγο το θάψιμο του θέματος από τα Μέσα Ενημέρωσης, λίγο η είσοδος των ελληνικών επιχειρήσεων στα Σκόπια. Και φτάσαμε στο σήμερα, με την Ελλάδα να είναι ο μεγαλύτερος αιμοδότης του κράτους των Σκοπίων, το ζήτημα του ονόματος να επανεμφανίζεται μόλις σήμερα, μετά από μία δεκαετία στην αφάνεια κατά την οποία αναγνωρίστηκε από δεκάδες χώρες και την υπερδύναμη, με τα Σκόπια ένα βήμα από την ένταξη σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Αυτά τα τραγικά έφερε η ρεαλιστική πολιτική του 1996-2007.

Στο Κυπριακό η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική. Φαντάσου να έρχεται κάποιος να σου χτυπά το κουδούνι και να σου προτείνει να σε σκοτώσει με θανατηφόρα ένεση. Αρνείσαι, έρχεται την επόμενη μέρα, και προτείνει να σε βάλει μπροστά σε εκτελεστικό απόσπασμα. Ούτε αυτή η προοπτική σε ενθουσιάζει οπότε έρχεται και την επόμενη μέρα με ένα μαχαίρι ρωτώντας αν θέλεις να σε ξεκοιλιάσει. Και πάνω που προσπαθείς να σώσεις την ζωή σου και πάλι, σου χτυπάει την πόρτα και ένας "ρεαλιστής", εξηγώντας σου ότι άμα είχες δεχτεί την θανατηφόρα ένεση από την αρχή θα είχες γλυτώσει το ξεκοίλιασμα, το οποίο καλά θα κάνεις να δεχτείς τώρα, επειδή αύριο μπορεί να έρθει πάλι ο τύπος και να θέλει να σε θάψει ζωντανό. Και άντε τώρα να προσπαθείς να εξηγήσεις και στον ρεαλιστή και στον δολοφόνο ότι το θέμα δεν είναι πως θα πεθάνεις αλλά ότι δεν γουστάρεις να πεθάνεις.

Αυτό είναι όλο το Κυπριακό ουσιαστικά. Οι καταστροφικές λύσεις που κάθε φορά γίνονται χειρότερες και οι ρεαλιστές που μας λένε "αρνηθήκατε το προηγούμενο σχέδιο λύσης και τώρα ήρθε ένα που είναι χειρότερο, αν το αρνηθείτε και αυτό το επόμενο θα είναι ακόμα πιο άσχημο". Και εμείς οι "αδιάλλακτοι", που πεισματικά αρνούμαστε κάθε σχέδιο που σκοτώνει τον κυπριακό Ελληνισμό συνεχίζοντας να ελπίζουμε σε αλλαγή πλεύσης. Επειδή εμείς οι "αδιάλλακτοι" δεν καθορίζουμε την Κυπριακή πολιτική και δεν δημιουργούμε τα σχέδια λύσης που είναι ουσιαστικά σχέδια διάλυσης, απλώς τα απορρίπτουμε. Εμείς οι "αδιάλλακτοι" από τα τέλη της δεκαετίας του 70 και την απόφαση του Μακαρίου να δεχθεί λύση ομοσπονδίας βρεθήκαμε στις επάλξεις, εξηγώντας τι πραγματικά σημαίνει ομοσπονδία. Και δικαιωθήκαμε με το σχέδιο Ανάν, τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, όταν ότι ακριβώς προειδοποιούσαμε ακατάπαυστα για τόσα χρόνια τελικά ήρθε. Άμα εμείς οι "αδιάλλακτοι" ορίζαμε την πολιτική γραμμή των τελευταίων 30 χρόνων το Κυπριακό θα είχε λυθεί το 2003-04, όταν οι Τουρκοκύπριοι με μεγαλειώδεις συλλαλητήρια επιζητούσαν την λύση ώστε να μπουν μαζί μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκείνη την περίοδο και να τους ζητούσαμε να πέσουν στα τέσσερα και να γαυγίζουν για να τους δεχθούμε θα το κάνανε. Αλλά αντί αυτού ζητούσαν ότι τους έλεγαν από το 1977 οι ρεαλιστές ηγέτες μας ότι θέλουμε, μία λύση στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και αυτό δεν ήμασταν, ούτε θα ήμαστε ποτέ, πρόθυμοι να το δεχθούμε.

Μπράβο Γιώργος

Πλάκα πλάκα αλλά η "γραμμή" από το τουρκικό προξενείο που αναφέρεται στο πιο πάνω poll ακολουθήθηκε -όπως πάντα- πιστά. Μπορεί ο Βενιζέλος να κόντραρε και πολλές φορές να πέρασε τον Γιωργάκη στην Μακεδονία, αλλά στην γειτονική Θράκη το μουσουλμανικό στοιχείο στήριξε Γιωργάκη πιο φανατικά και από την Αχαΐα.

Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ...

...ήταν το πραγματικό δίλημμα των εκλογών. Τελικά ένας στους τρεις ψήφισε ότι θέλει να κερδίσει τις επόμενες εκλογές και δύο στους τρεις ότι κέρδισε τις προηγούμενες.

Ας μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα

Το σημαντικότερο κακό είναι ότι μπαίνει στο μυαλό μας ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα έδρας (τραγική ειρωνεία, συμβαίνει στη σαιζόν που καταφέραμε επιτέλους να νικήσουμε εκτός στο Τσάμπιονς Λιγκ).

Από εκεί και πέρα, ουσιαστικά είναι μικρό το κακό. Η διαφορά από την κορυφή, είτε θα είναι 4 βαθμούς απόψε είτε 6, καλύπτεται πολύ εύκολα. Ο Αστέρας, που έπρεπε να παίζει με 10 από το 60 περίπου, είναι μία ομάδα φορμαρισμένη αυτή την περίοδο, έχει κερδίσει τον ΠΑΟ ενώ δεν έπαιξε ακόμα με ΑΕΚ.

Από την πλευρά μας δε, απορρίπτω όλα τα "οι τραυματισμοί δεν μπορεί να είναι δικαιολογία". Η κατάσταση έχει βγει εκτός ελέγχου και δεν είναι κάτι που θα μπορούσες να υπολογίσεις πριν την αρχή της σαιζόν. Με 7 σημαντικές απουσίες, συν Μπουτίνα και Ματσούκα, με 4 αμυντικούς που όλοι τους είναι λύση ανάγκης, με πάγκο τους Νούνιες, Μενδρινό, Μήτρογλου, Σηφάκη, Παπαδόπουλο, Φακινό, Λαμπρόπουλο, Κατσικογιάννη (!), ε κάπου τα πράγματα έχουν δυσκολέψει.

Η κατάσταση δεν μπορεί να γίνει χειρότερη σε αυτό το σημείο. Με τους τραυματίες να επανέρχονται και το άγχος της συνέχειας στο Τσάμπιονς Λιγκ, το ΟΥΕΦΑ ή τον καναπέ να φθάνει στο τέλος του, χρειάζεται λίγη ακόμα υπομονή για να δούμε τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα.

ΥΓ: Επειδή έχουμε μία συνήθεια η μνήμη μας να φθάνει μέχρι μία αγωνιστική πίσω, οι 3 άλλες εκτός έδρας "αποτυχίες" μας είναι: 1. 0-0 με τον ΠΑΟ στην Λεωφόρο παίζοντας καλύτερα, 2. 1-1 με τον τρίτο στην βαθμολογία Άρη να μας ισοφαρίζει στο 93 και 3. 3-3 με τον Εργοτέλη να ισοφαρίζει στο 88 σε εκείνο το όργιο του Βασσάρα.

Πολιτικοί και blogs

Τουλάχιστον στην Ελλάδα οι πολιτικοί θυμούνται 1-2 μήνες πριν τις εκλογές να στήνουν κανένα blog (που συνήθως την επομένη των εκλογών παύει να λειτουργεί) για να δείχνουν ότι θέλουν να έχουν επικοινωνία με τον κόσμο, καταλαβαίνουν λίγο από διαδίκτυο και νέες τεχνολογίες κτλ. Στην Κύπρο βρήκανε πιο απλή πατέντα, στήνουν τα προεκλογικά επιτελεία των Κασουλίδη και Παπαδόπουλου μία σελίδα, την ονομάζουν και blog παρά το ότι καμία σχέση δεν έχει, και κάνουν την δουλειά τους. Για τον Χριστόφια βέβαια ούτε λόγος, όχι μόνο δεν έχει "blog", όχι μόνο δεν έχει ακόμα καν ιστοσελίδα, αλλά και η σελίδα του κόμματος δεν σου επιτρέπει την είσοδο άμα χρησιμοποιείς Firefox.

Ευτυχώς στην Κύπρο δεν ασχολούμαστε με τέτοια άσχετα, διαδικτυακή παρουσία, πολιτικό λόγο και κουραφέξαλα, άμα τον ψήφιζε ο παππούς μας και ο μπαμπάς μας πάει να πει ότι είναι καλός και για εμάς. Όταν έλεγε ο Αριστοτέλης ότι ο άνθρωπος είναι πολιτικό ζώο προφανώς δεν είχε γνωρίσει τον Κύπριο.

Εμείς οι "έξυπνοι"

Οι Τούρκοι είναι ηλίθιοι. Προκαλούν όλη την γειτονιά, Συρία, Αρμενία, Κύπρος, λίγο πολύ διεκδικούν την μισή Ελλάδα.

(Οι Τούρκοι κατέχουν την μισή Κύπρο, εδάφη της Αρμενίας και της Συρίας, είναι οι πραγματικοί άρχοντες της Ελληνικής Θράκης και έχουν γκριζοποιήσει το μισό Αιγαίο)

Οι Αλβανοί είναι ηλίθιοι. Ονειρεύονται την μεγάλη Αλβανία δημιουργώντας προβλήματα σε Ελλάδα, Σερβία και Σκόπια.

(Η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και η μετέπειτα ενσωμάτωση του στην Αλβανία είναι πια θέμα χρόνου, στα Σκόπια γίνονται ανά διαστήματα ένοπλες συγκρούσεις και έρχεται και η σειρά μας)

Οι Σκοπιανοί είναι ηλίθιοι. Έχουν αλυτρωτικές βλέψεις στην Μακεδονία μας και όχι μόνο.

(Η προπαγάνδα τους έχει διαλύσει όλη την εξωτερική μας πολιτική, έχουμε καταστεί η μόνη χώρα ανά το παγκόσμιο που δεν τους ονομάζει Μακεδονία)

Ευτυχώς που υπάρχουμε εμείς οι έξυπνοι, που δίνουμε τα φώτα στους ηλίθιους της γειτονιάς. Στην πυρά ο "φασίστας" Άνθιμος που τόλμησε να αφήσει να εννοηθεί ότι θα μπορούσαμε και εμείς να έχουμε διεκδικήσεις. Να χαιρόμαστε τους πολιτικούς μας (και τους bloggers μας φυσικά) που έσπευσαν να τον καταδικάσουν.

Το μόνο σοβαρό επιχείρημα...

... για να ψηφίσει κάποιος Γιωργάκη την Κυριακή είναι ότι δεν γουστάρει την οικογένεια Μητσοτάκη, στηρίζει Γιωργάκη για να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές ο Καραμανλής και να μείνει επ' άπειρον εκτός παιχνιδιού η Ντόρα. Αυτό το επιχείρημα μάλιστα, το καταλαβαίνω.

Δεν είμαστε μειονότητα!

"Εμείς οι νόμιμοι εκπρόσωποι των μουσουλμάνων Ρομά της ελληνικής Θράκης δηλώνουμε ότι έχουμε αποφασίσει να ενωθούμε για να διεκδικήσουμε την βελτίωση του κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου των Ρομά. Δηλώνουμε επίσης ότι είμαστε και αισθανόμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού λαού και ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελούμε μειονότητα. Θα μας βρει αντίθετους κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης των δυσκολιών από όπου κι αν προέρχεται, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε βάρος της πατρίδας μας. Καλούμε την ελληνική πολιτεία και τον ελληνικό λαό να βοηθήσουν στην προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων μας."

Υπογράφουν: Ο πολιτιστικός σύλλογος Ρομ, ο σύλλογος αθιγγάνων Ν. Ροδόπης Ρομ, ο πολιτιστικός μορφωτικός σύλλογος Δροσερού Ξάνθης «Η Ελπίδα» και ο πολιτιστικός σύλλογος Πολυάνθου Ροδόπης «Η φιλία των Ρομά, ο πολιτιστικός μορφωτικός σύλλογος Αλάν Κογιού «Ρομανί», ο πολιτιστικός σύλλογος Δροσερού Ξάνθης «Ρομ».

Ακόμα ένα χαστούκι στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στον Δημητρά και στο γελοίο παρατηρητήριο του, αλλά και σε όσους άλλους εφευρίσκουν μειονότητες για να πλήξουν την Ελλάδα. Ακόμα ένα χαστούκι και στον τουρκικό επεκτατισμό που, ενώ με την ανοχή των εκάστοτε κυβερνώντων αναγκάζει ακόμα και τους Έλληνες Πομάκους της Δ. Θράκης να δηλώνουν Τούρκοι, βλέπει τώρα ακόμα και συλλόγους Τσιγγάνων Τουρκικής καταγωγής να δηλώνουν ότι δεν ανήκουν σε καμία μειονότητα αλλά είναι Έλληνες.

Πρωτεργάτης και αυτής της προσπάθειας ήταν ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου που έχει αφιερώσει την ζωή του στην υπεράσπιση της Θράκης μας και της ελληνικότητας της.

Η παρηγοριά μας

Αγαπητοί μου φίλοι, γνωρίζοντας ότι από τώρα και στο εξής λόγω των εκλογών θα βρεθούμε σε αντιπαράθεση, θα ήθελα να απολογηθώ για την εμμονή μου να ψηφίσω Τάσσο Παπαδόπουλο. Γνωρίζω καλύτερα από σας ότι είναι άσχημο και απαράδεκτο για κάποιον με τις δικές μου θέσεις να βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο με τον Πιττοκοπίτη, τον Λαζαρίδη, τον Ντίνο Μιχαηλίδη, τον Σιακόλα, τον Κενεβέζο, τον Ομήρου, τον Συλλούρη, τον Σοφοκλέους και εκατοντάδες άλλους πολιτικάντηδες και εκατοντάδες άλλους απατεώνες και απατεωνίσκους. Ειλικρινά δυσκολεύουμαι να κοιμηθώ τα βράδια. Νιώθω πολύ άσχημα και πολλές φορές φτάνω στην απόγνωση. Παρηγοριέμαι μόνο από ένα πράγμα. Παρηγοριέμαι διότι υπάρχουν και χειρότερα και αυτό το χειρότερα είστε ΕΣΕΙΣ. Εσείς που καταντήσατε να είστε στο ίδιο στρατόπεδο με τον Αναστασιάδη, τον Αβέρωφ, τον Χριστόφια, τον Χρίστου, τον Στυλιανίδη, τον Χάσικο, τον Κονή, τον Παπαπέτρου, τον Λιάκο, τον "Πολίτη", τον Μικελλίδη, τον Χατζηγεωργίου, την Καίτη και τα λοιπά μεγάλα αστέρια της ΝΕΟΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ. Αυτή κι αν είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ, αυτό κι αν είναι ΚΙΛΙΚΚΙΝ.

Από τον Β. Φτωχόπουλο και την τελευταία έκδοση της Ένωσις.

Διαμαρτυρίες στο Αιγάλεω

"Διαμαρτύρονται δικαιολογημένα οι κάτοικοι του Αιγάλεω" ακούω, για την ανασφάλεια λόγω της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης. Διαφωνώ καθέτως. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρονται, οι δε πορείες είναι τελείως αδικαιολόγητες. Δεν μπορείς να δίνεις 38% στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και 15% στο Κ.Κ.Ε και ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές να κατεβαίνεις στους δρόμους να φωνάζεις ότι η κατάσταση με τους λαθρομετανάστες έφτασε στο απροχώρητο. Την τελευταία βδομάδα μπήκαν όλοι στο Αιγάλεω; Ή ζητάς με την ψήφο σου να αλλάξει κάτι (και άμα δεν αλλάξει και πάλι κατεβαίνεις στους δρόμους) ή ψηφίζεις αυτούς -που δεν κρύβονται κιόλας, ξεκάθαρα σου έχουν πει ότι δεν τους νοιάζει το θέμα- και κάνεις τουμπεκί. Όλα τα άλλα γίνονται για πλάκα.

Οι μικρότητες της Αριστεράς

Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο. Η Αριστερά προσπαθεί εναγωνίως να πείσει ότι το Όχι δεν το είπε ο Μεταξάς, λες και ο Γκράτσι πήγε στις 3 το πρωί εκείνης της 28ης Οκτωβρίου και χτύπησε την πόρτα του... λαού!

Το πιο ανιστόρητο άρθρο της ημέρας ανήκει στο "Πόντος και Αριστερά". Είναι εκπληκτικό πως κάποιοι, με λίγη ιστορία και πολύ μυθολογία παραχαράσσουν την Ελληνική ιστορία.

Η αρχή γίνεται με την αναφορά στο πόσο απροετοίμαστοι ήμασταν για τον πόλεμο. Δεν είχαμε αντιαεροπορικά, άρματα, αεροπλάνα, αντιαρματικά, αυτοκίνητα κτλ μας εξηγεί, πάντα βασιζόμενος σε πηγές ο αρθρογράφος, και γι' αυτό φταίει ο Μεταξάς. Λες και ρίχναμε πέτρες για να διώξουμε τους Ιταλούς τότε, ή ο στρατός μας ήταν πιο προετοιμασμένος οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία 70 χρόνια που δεν κυβερνούσε ο "φασίστας" Μεταξάς. Εννοείται πως υπήρξαν προβλήματα. Όπως υπήρξε όμως και η συνεχιζόμενη προετοιμασία του λαού για τον πόλεμο που ερχόταν από το καθεστώς Μεταξά. Όπως υπήρξε και η γραμμή Μεταξά που έγραψε το δικό της έπος σταματώντας την Γερμανική προέλαση. Αυτά δεν συζητήθηκαν φυσικά στο άρθρο.

Δεύτερο θέμα που θίγει με την ίδια αστειότητα ήταν αυτό του τίτλου, ποιος είπε το Όχι πραγματικά. Αναγκάστηκε να πει το Όχι λοιπόν ο Μεταξάς, μας ενημερώνει. Με αυτούς τους τύπους λοιπόν δεν μπορείς να βρεις άκρη. Κάθε χρόνο βάζουν και ένα νέο επιχείρημα που καταρρίπτει τα προηγούμενα δικά τους, δεν λένε να αποφασίσουν τι τελικά γινόταν, να μας ενημερώσουν και εμάς (να το βάλει και η Ρεπούση σε κανένα βιβλίο). Τι μια ο Μεταξάς ήταν Γερμανόφιλος (το λένε και ελπίζουν να ξεχάσουμε ότι αυτός πήγε σε πόλεμο εναντίον της Γερμανίας;), την άλλη είπε Όχι επειδή έτσι ήθελαν οι Άγγλοι (άμα δεν βρίσουν και λίγο τους Άγγλους τι σόι αριστεροί θα είναι), και που και που το Όχι το λέει ο λαός. Ότι μπορεί να το είπε ο Μεταξάς δεν περνάει από το μυαλό κανενός τους, ήταν "δικτάτορας" εξάλλου, πως μπορεί να έκανε κάτι καλό. Το συγκεκριμένο άρθρο προτιμά τους Άγγλους, δεν αναφέρει ακόμα βέβαια ούτε ότι ο Μεταξάς απέκρυψε τον τορπιλισμό της Έλλης από τον λαό για να μην πάει σε πόλεμο με τους Ιταλούς, παρά το ότι το ήθελαν οι Άγγλοι, ούτε ότι αρνήθηκε πεισματικά να δεχθεί την βοήθεια που ήθελαν να του στείλουν μετά την Ιταλική επίθεση και πριν την Γερμανική, για να μην προκαλέσει τους Γερμανούς που δεν ήθελαν αγγλική παρουσία στην περιοχή. Αυτά εξάλλου είναι γεγονότα, τι νόημα θα είχαν σε ένα άρθρο επιστημονικής φαντασίας. Τώρα για τις άλλες ιστορίες για αγρίους περί λαού, εγώ ο αφελής είχα την εντύπωση ότι το Όχι το είπε ο Μεταξάς, το "η Κύπρος είναι μακρυά" ο Καραμανλής και το "ευχαριστούμε τους Αμερικανούς" ο Σημίτης, αλλά μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω, ο λαός θα τα έλεγε και δεν πρόσεχα. Πάντως για να μην παραχαράξω και εγώ το μυθιστόρημα του όπως αυτός παραχάραξε την ιστορία μας, η αλήθεια είναι ότι τα αναφέρει όλα, και ότι έπαιρνε διαταγές από την Γερμανία ο Μεταξάς και έκανε φιλοναζιστική προπαγάνδα, και ότι προσπαθούσε να μην εξοργίσει τους Ιταλούς, και ότι έκανε ότι του έλεγαν οι Άγγλοι και ότι είπε το πραγματικό Όχι ο λαός. Σε διαφορετικά σημεία του άρθρου βέβαια, ούτε καν αυτός δεν είχε την φαντασία να τα βάλει όλα μαζί για να δούμε πως μπορεί να βγάλει οποιοσδήποτε νόημα από όλα αυτά για το πως είπε τελικά Όχι.

Το μυθιστόρημα - επιστημονικής φαντασίας - λιβελλογράφημα, συνεχίζεται με προσβολές σε δύο μεγάλους άντρες. Ο ένας φυσικά είναι ως συνήθως ο Μεταξάς, όπου παίρνει μία από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες που μας έχει αφήσει αυτός ο Ηγέτης, το "υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλη να μείνη μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει", και το μεταφράσει σε "Ο Ι. Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο χωρίς όμως να πιστεύει στη νίκη του ελληνικού λαού, αλλά για να ριχτούν απλά μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων"! Τι να πεις..

Το άλλο θύμα ήταν ο Αλ. Παπάγος. Εκείνος έκανε το μέγιστο λάθος να πει ότι "θα ρίψωμεν μερικές τουφεκιές δια την τιμήν των όπλων" άμα μας επιτεθούν οι Ιταλοί, λίγες μέρες πριν την επίθεση. Βέβαια έχει το ελαφρυντικό ότι δεν ήξερε πως άμα έλεγε 10 ρεαλιστικές λέξεις πριν την επίθεση θα του τις έβαζαν σε βιβλίο και 77 χρόνια μετά κάποιος θα έκανε ιστολόγιο και θα τον κατηγορούσε για αυτό, αλλά δεν είναι αρκετό για να τον συγχωρήσουμε. Ούτε είναι αρκετό το ότι υπό την ηγεσία του και χωρίς αυτοκίνητα και άρματα όπως μάθαμε από το άρθρο οργάνωσε την άμυνα, κυνήγησε τους Ιταλούς μέσα στην Αλβανία, κατήγγειλε τον Τσολάκογλου ως προδότη στις 21 Απριλίου, παραιτήθηκε στις 23 Απριλίου αρνούμενος να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις περί συνθηκολόγησης, ίδρυσε αντιστασιακή οργάνωση με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να οδηγηθεί στο Νταχάου το 1943. Στην πυρά λοιπόν ο Παπάγος (και να αλλάξει όνομα άμεσα ο δήμος Παπάγου)!

Μετά από μία σύντομη περιγραφή του Μεταξά κατά τον Κορδάτο (ιδρυτικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε φυσικά, είπαμε, στα μυθιστορήματα δεν χρειάζεται αντικειμενική ιστορία) αρχίζει το πιο αστείο μέρος του άρθρου, η συνεισφορά των κομμουνιστών. Από εκεί και πέρα δεν ξέρεις άμα πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις με ότι διαβάζεις. "Η αρνητική απάντηση της δικτατορίας" στο αίτημα των κομμουνιστών που κρατούνταν να απελευθερωθούν λέει είχε ως αποτέλεσμα κάποιοι "να πεθάνουν από τη φοβερή πείνα του 1941", λες και η "φοβερή πείνα του 1941" έλαβε χώρα αποκλειστικά στην Φολέγανδρο και στην Κέρκυρα, οι υπόλοιποι τρώγανε με χρυσά κουτάλια και μόνο εκείνοι πέθαναν. Μάλιστα επειδή δεν τους ελευθέρωσε ο Μεταξάς τους εκτέλεσαν οι ναζί μαθαίνω. Βέβαια μέχρι τώρα νόμιζα ότι ο Τσίπας, ο Λαζαρίδης, ο Ζησιάδης και δεκάδες άλλα ανώτερα στελέχη του Κ.Κ.Ε απελευθερώθηκαν μέσα στο πρώτο δίμηνο της κατοχής από τους Γερμανούς επειδή ήταν κολητάρια ακόμα Ναζί και σοβιετικοί. Μάλλον φασίστες θα μου το έμαθαν και δεν τους ελευθέρωσαν, τους εκτέλεσαν τελικά..

Κάπου εδώ κορυφώνεται και το γέλιο. "Το σημαντικότερο από όλα όμως που ήταν η συνισταμένη της τοποθέτησης των κομμουνιστών της Ελλάδας, αλλά και κάθε προοδευτικού ανθρώπου για τον πόλεμο και την φασιστική εισβολή ήταν το ανοιχτό γράμμα προς το λαό της Ελλάδας του ΓΓ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη , το οποίο γράφτηκε στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας υπό τύπο μανιφέστου προς τον ελληνικό λαό και δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 2/11/1940". Αυτό ήταν! Ούτε κουβέντα για τα άλλα δύο γράμματα του Ζαχαριάδη με τα οποία ακύρωνε το πρώτο, ζητούσε να σταματήσει να πολεμά η Ελλάδα, έλεγε ότι εχθρός είναι ο Μεταξάς, το αίμα των φαντάρων "χύνεται άδικα" και ο πόλεμος που κάνουμε είναι "φασιστικός"! Ούτε κουβέντα για τις συνεχείς παραινέσεις του Κ.Κ.Ε να βγούμε από τον πόλεμο, τα μανιφέστα πριν την Ιταλική επίθεση που μας κατηγορούσαν εμάς ότι τους προκαλούμε, το μανιφέστο της 7ης Δεκεμβρίου, τα άρθρα στον Ριζοσπάστη κατά την κατοχή. Μόνο το γράμμα που ο ίδιος αναίρεσε ένα μήνα μετά, για να μας πείσει για την στάση των κομμουνιστών, την εποχή που το Κ.Κ.Ε έγλυφε τους Γερμανούς αφού ακόμα δεν είχαν επιτεθεί στην πατρίδα του, την Σοβιετική Ένωση.

Μετά από μία σύντομη αναφορά στην συνθηκολόγηση (που βρίσκει φυσικά χρόνο να κάνει αναφορά στο ότι έγινε με τις ευλογίες του Μητροπολίτη Ιωαννίνων, δεν γίνεται να μείνει έξω από το άρθρο η εκκλησία, εννοείται ότι το όνομα του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου που αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση δεν αναφέρεται πουθενά στο άρθρο) έφτασε η ώρα της ΕΟΝ. Για προπαγανδιστικούς σκοπούς κάπου εδώ ξεχνάμε την επίσημη εκδοχή τους ότι όλη η νεολαία ήταν στην ΕΟΝ επειδή τους ανάγκαζε ο κακός "φασίστας", και την βρίζουμε για αρκετές παραγράφους. Η μεγαλύτερη πλάκα βέβαια είναι όταν ο αρθρογράφος μας εξηγεί ότι "ούτε ένας πυρήνας, ούτε μια ομάδα, ούτε ένα ανώτατο στέλεχος της ΕΟΝ" δεν προσπάθησε να δημιουργήσει ομάδα αντίστασης στους Γερμανούς. Δεν φτάνει που έσφαζαν κάθε πατριωτική οργάνωση εκτός ΕΑΜ, δεν φτάνει που με πύρινες ανακοινώσεις τους κατηγορούσαν όποιον τολμούσε να αντισταθεί ως προδότη, έρχονται και σήμερα να τους κατηγορήσουν ότι δεν αντιστάθηκαν! Και για κερασάκι στην τούρτα κατηγορεί και τα στελέχη της ΕΟΝ ότι δημιούργησαν την προδοτική ΕΣΠΟ, λες και δεν ξέρει ότι η ΕΣΠΟ ούτε 100 μέλη δεν μέτραγε και ότι η ΕΣΠΟ εξαρθρώθηκε από πραγματικούς πατριώτες σε μία επίθεση την οποία το ΚΚΕ κατηγόρησε ως προδοτική, εκτελώντας και έναν από τους συμμετέχοντες ως προδότη! Αντί μάλιστα της πραγματικής αντίστασης αναφέρει "την θρυλική ΕΠΟΝ" με τους "νεολαίους αγωνιστές" του 1940-41. Άραγε γιατί δεν αναφέρει τι αντιστασιακό αγώνα έκανε η ΕΠΟΝ μέχρι την επίθεση της Γερμανίας στην Σοβιετική Ένωση;

Το χειρότερο είναι ότι το άρθρο μπορεί να είναι ανιστόρητο, ο τύπος που το έγραψε δεν είναι. Είναι δυνατόν να ξέρει το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη και να μην έχει ακουστά τα άλλα δύο, τις προκηρύξεις, τα μανιφέστα και τα άρθρα του Ριζοσπάστη; Είναι δυνατόν να ξέρει την ΕΣΠΟ και να μην ξέρει από ποιους εξαρθρώθηκε και ποιοι την υπεράσπισαν; Φτάνει πια με τους Ρεπούση wannabe.

...

Tρύπες - Αμνησία

Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
δεν μ' ανατριχιάζουν πια

γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία

δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει

θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω

Εξ Αριστερών 3/3 - ΚΚΕ

Το Κ.Κ.Ε υπέρ των παρελάσεων. Και μάλιστα διαχρονικά!

Άρθρα της Β. Παπαρήγα:

Η μονοφωνία της πολυφωνίας (24/10/07)

Εδώ και πολύ καιρό ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., υποστηρικτής της «πολυφωνίας», της «ανοχής», της «διαφορετικότητας», έχει κηρύξει ανένδοτο με όποιον τολμά να ασκεί κριτική ή να αντιπαρατίθεται στις θέσεις ή επιμέρους απόψεις του. Οποιος τολμάει να απορρίψει τις θεωρήσεις του, κατατάσσεται αμέσως στο κλαμπ των «ακροδεξιών κι εθνικιστών», ταυτίζεται συνήθως με το ΛΑ.Ο.Σ. και θεωρείται εχθρός του διαλόγου και της επιστημοσύνης. Αντίθετα, όποιος συμφωνεί με το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ανακηρύσσεται αυτομάτως σε μαχητή της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και του διαλόγου.

Η αρχή έγινε με το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, όπου κάθε είδους κριτική σε ένα πόνημα, που ένα μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας και του λαού απέρριψε ως αντιεπιστημονικό, ακατάλληλο προς χρήση, αντιστοιχούσε σε ψήφο εμπιστοσύνης στον εθνικισμό, στη μισαλλοδοξία και τη θρησκοληψία. Αίφνης το δικαίωμα στην άποψη και στην πολυφωνία αντικαταστάθηκε με το θέσφατο του ότι μόνο η επιστημονική ομάδα της Ιστορίας - και συγκεκριμένα εκείνη που συνέγραψε το εν λόγω βιβλίο - έχει δικαίωμα στην κρίση έναντι του έργου. Οσοι, δε, ιστορικοί δε συνεμορφώθησαν προς την παραπάνω υπόδειξη αντιμετώπιζαν πολύ σοβαρά την αμφισβήτηση του κύρους και της επιστημοσύνης τους. Οσο για τον απλό λαό, αυτός ταυτιζόταν με τη χιτλερική οχλοκρατία και τον ακροδεξιό συντηρητισμό, αν τόλμαγε όχι μόνο να διεκδικήσει ένα άλλο βιβλίο Ιστορίας που δε θα πρόσβαλλε την ιστορική μνήμη αλλά ακόμα κι αν ασκούσε μια απλή κριτική ή ζητούσε κάποιες διορθώσεις.

Αλήθεια, πού πήγε το δικαίωμα στην «πολυφωνία» που ευαγγελίζεται το εν λόγω σχήμα; Και ας μας πει επιτέλους τι είναι αυτή η πολυδιαφημιζόμενη πολυφωνία; Είναι μήπως η διατύπωση της ίδιας στοιχημένης άποψης με άλλα λόγια; Πώς αντιμετωπίζεται η αντιπαράθεση θέσεων στο βασίλειο της «πολυφωνίας»;

Η απάντηση πως κάθε διαφωνία με τον κοσμοπολιτισμό της Ρεπούση υποκρύπτει ταύτιση με ακροδεξιά αναθέματα αποτελεί από μόνη της τον ακρογωνιαίου λίθο του συντηρητισμού και της ισοπέδωσης των ιδεολογιών και της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, μια πρακτική που εφαρμόζεται από τη δεκαετία του '90 τόσο από τις ΗΠΑ όσο κι από την ΕΕ, όταν, π.χ., ταυτίζουν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα με το ναζισμό και το φασισμό.

Μάλλον αποδεικνύεται πως τα όρια αυτής της «πολυφωνίας» δεν αντέχουν στην ιδεολογική αντιπαράθεση και στην ανατροπή τους γιατί στην ουσία έχουμε να κάνουμε με τη μία και μόνη φωνή του κοσμοπολιτισμού, που ως διαφορετικότητα ορίζει και αντέχει μόνο τον εαυτό του. Πρόκειται για μια «μονοφωνική πολυφωνία» που απαιτεί οι λαοί να στρογγυλεύουν την ιστορία, τα λόγια, τις αντιπαραθέσεις τους με τη «νέα τάξη», τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματά τους για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο μέλλον σε ένα ανώδυνο και συζητήσιμο σχήμα που βολεύει κάθε Αφέντη και δίνει μια ψευδή εικόνα της επαναστατικότητας σε κάθε Δούλο.

Η ιστορία όμως συνεχίστηκε όταν από τη 17η του Σεπτέμβρη ήρθαμε αντιμέτωποι και με τη λογική της «ανοχής» διά χειρός ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο οποίος αίφνης ανακάλυψε την Αμερική, όταν κήρυξε ανένδοτο κατά της ορκωμοσίας. Για την ιστορία, το ΚΚΕ από την είσοδό του στη Βουλή το 1974 έχει κατακτήσει το δικαίωμα να μη μετέχει στη θρησκευτική τελετή της ορκωμοσίας, με μια στάση αξιοπρέπειας, λεβεντιάς, χωρίς υστερίες και τυμπανοκρουσίες. Μια στάση που αναδεικνύει την άτεγκτη θέση του από κάθε θεοκρατικό θεσμό που κρατά το λαό δούλο της καπιταλιστικής εξουσίας, αλλά και το σεβασμό στο ατομικό δικαίωμα κάθε πολίτη να πιστεύει στο όποιο δόγμα.

Αλήθεια, σε τι αποσκοπούν οι «εφετζίδικες» δηλώσεις των βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι εκείνοι θα ορκιστούν μόνο στην τιμή τους και η επιδεικτική αποχώρησή τους την ώρα του αγιασμού;

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σήμερα, ακολουθεί τις θρησκευτικές παραδόσεις ως μέρος πολιτισμικής παράδοσης της χώρας. Πολλοί δεν αποτολμούν τον πολιτικό γάμο, γιατί φοβούνται τον κοινωνικό αποκλεισμό ή την κριτική από την οικογένεια και τον κοινωνικό τους περίγυρο. Αποδέχονται το θρησκευτικό όρκο περισσότερο ως εθιμοτυπικό τελετουργικό παρά ως θρησκευτική ή μεταφυσική αναγκαιότητα. Συνεπώς, η επιδεικτική αποχώρηση από τη θρησκευτική τελετή της ορκωμοσίας των βουλευτών δεν πλήττει ούτε το σύστημα, ούτε το δικομματισμό, ούτε την Εκκλησία. Επί της ουσίας δείχνει τον ελιτισμό ενός κόμματος απέναντι σε ένα κοινωνικό φαινόμενο, η ύπαρξη του οποίου χρησιμοποιείται σαν απαραίτητο ντεκόρ για «άσκηση εναλλακτικών επαναστατικών γυμνασμάτων», για τη δημιουργία μιας εντύπωσης «διαφορετικότητας».

Ο ελιτισμός τιμωρεί τους «αδαείς» και τους «πληβείους», τους πολλούς και τους «μη εκλεκτούς», αλλά ταυτόχρονα τους χρειάζεται για να ξεχωρίζει η μοναδικότητά του, η οποία χρησιμοποιείται ως δικαιολογία στην επιβολή του ως εξουσίας των λίγων επί των πολλών. Γι' αυτό κι ο ελιτισμός δείχνει τεράστια «ανοχή» αποκλειστικά και μόνο στη μοναδικότητά του.

Πλησιάζοντας η 28η Οκτώβρη, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επανέφερε το ζήτημα των παρελάσεων ζητώντας εντόνως την κατάργησή τους ως φασιστικών και μιλιταριστικών γυμνασμάτων. Και φυσικά όπως πάντα κάθε αντίθετη άποψη δαιμονοποιείται ως συγχρωτισμός με το ΛΑ.Ο.Σ. και τη Μεταξική ιδεολογία. Και το ερώτημα επανέρχεται με επιμονή: Κάθε διαφορετική άποψη απ' αυτή του εν λόγω συνασπισμού είναι εκ προοιμίου φασιστική; Αυτή είναι η κοινωνία της «διαφορετικότητας» που ευαγγελίζονται; Από τη στιγμή που η παρέλαση δεν είναι υποχρεωτική για όλους τους μαθητές, αλλά μόνο για όσους επιλέξουν να συμμετέχουν, γιατί δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα αυτών που επιλέγουν τη συμμετοχή;

Δηλαδή, στην κοινωνία της «διαφορετικότητας» που προτείνουν θα γίνεται δεκτό μόνο ό,τι αυτοί ορίζουν ως διαφορετικό κι εξαιρετικό; Πρόκειται για ένα ιδεολογικό νεφέλωμα που νομιμοποιεί μόνο ό,τι ορίζει κι εξυπηρετεί έναν κοσμοπολιτισμό ως διαφορετικότητα γι' αυτό και προτείνει παρελάσεις διδύμων παιδιών στην Αμερική, ή άλλες ατόμων με την όποια σεξουαλική προτίμηση στο βωμό του θεάματος και του ευτελισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας. Οποιαδήποτε άλλη συλλογική μορφή έκφρασης που μπορεί εν δυνάμει να αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά και να διασώζει και να διαιωνίζει την ιστορική μνήμη την αποκαλούν εθνικιστική ή συντηρητική, και ζητούν τη «διά ροπάλου» κατάργησή τους. Αλήθεια, γιατί δεν προτείνουν οι ίδιοι μια εναλλακτική μορφή μαζικής συμμετοχής για να γιορτάζεται η Αντίσταση του ελληνικού λαού έναντι του ναζισμού; Πώς χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τις παρελάσεις του ΕΛΑΣ κατά την είσοδό του στις περιοχές που απελευθέρωνε; Μήπως αποτελούσαν κι αυτές δείγμα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας;

Ο πολιτικός ελιτισμός υπήρξε πολλές φορές στην ιστορία το καλύτερο όχημα για τη διαιώνιση του καπιταλισμού στην πιο ακραία του μορφή. Σε τι διαφέρει η ισοπέδωση της «καθαρότητας» που αναβιώνουν τα σύγχρονα ακροδεξιά ιδεολογήματα από αυτή που διατυμπανίζει η «πολυφωνία», η «ανοχή», η «διαφορετικότητα» σχημάτων τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

Ορισμένες φορές αναρωτιέσαι σε τι ακριβώς διέφεραν ο Αγών του Χίτλερ με τις ταινίες της Ρίφενσταλ.

Και πάντα καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα: Αντικαθρεφτίσματα του ίδιου νομίσματος...

Περί παρελάσεων και άλλων τινών (6/11/05)

« - Πώς σε λένε;
- Ελληνίδα
- Τι έκανες;
- Υπηρετούσα το λαό».
(Στιχομυθία της Ηλέκτρας Αποστόλου με τους βασανιστές της. Από το βιβλίο «Οι δοσίλογοι της κατοχής»).

Η συζήτηση περί εορτασμών και παρελάσεων αναζωπυρώνεται κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου. Επί των ημερών του, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα προβληματίστηκε για την αναγκαιότητα της καθιερωμένης αντιαμερικανικής πορείας του Πολυτεχνείου, στο όνομα της προστασίας της γιορτής από τα έκτροπα κάποιων επονομαζόμενων «γνωστών αγνώστων». Παρόμοια ερωτήματα αναζωπυρώνονται κάθε τόσο π.χ. για το αν το ορθό περιεχόμενο της Πρωτομαγιάς είναι η γιορτή της εργατικής τάξης ανά τον κόσμο ή η είσοδος της άνοιξης. Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η μνήμη δέχτηκε ισχυρή πίεση, προκειμένου να αντικαταστήσει τον εορτασμό της 9ης Μάη ως Μέρας της Αντιφασιστικής Νίκης με αυτόν της Ενωμένης Ευρώπης, στο όνομα της απάλειψης των μαύρων σελίδων του παρελθόντος και της έναρξης μιας νέας «ενωμένης και κοινής» ιστορίας.

Αραγε, τι μορφή και περιεχόμενο θα μπορούσαν να δώσουν οι εμπνευστές της Ενωμένης Ευρώπης στον εορτασμό αυτής της «ένωσης»; Σίγουρα την απόλυτη σιωπή και την τύφλωση, αλλιώς κινδυνεύουν να φανούν οι χάσκουσες ρωγμές που αποκαλύπτουν τον εφιάλτη μιας γιορτής που επιβραβεύει τη διάλυση μιας χώρας που λεγόταν Γιουγκοσλαβία, την παραμόρφωση της Βαλκανικής Χερσονήσου και την κατοχή της Β. Ιρλανδίας και της Β. Κύπρου.

Κι επειδή ενός κακού μύρια έπονται, πρέπει, αλήθεια, να παρελαύνει κάποιος στο όνομα εθνικών παλιγγενεσιών και λαϊκών νικών, σε μια «παγκοσμιοποιημένη δημοκρατία» που αναζητά μια κοινή μνήμη; Σύμφωνα με τα τελευταία ανακοινωθέντα κάτι τέτοιο δεν είναι σύννομο με τη σύγχρονη σκέψη και αμφισβήτηση, γιατί τέτοιοι εορτασμοί συνιστούν κατάλοιπα φασιστικών νοοτροπιών και ρατσιστικών αντιλήψεων. Επιπροσθέτως, ακούγεται τελευταία και μια άκρως ενδιαφέρουσα και πρωτάκουστη άποψη, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα και ιδεολογική ομπρέλα της παραπάνω αντίληψης: Την Επανάσταση του 1821 δεν την κέρδισε ο ελληνικός λαός, αλλά η εμπλοκή των ξένων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας. Αρα, ορθώς κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί γιατί πανηγυρίζουμε κάθε 25η Μαρτίου.

1. Αποτελούν οι εορτασμοί της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, αντίστοιχα, προϊόντα κάποιων συγκεκριμένων θεοκρατικών ή κυβερνητικών δυνάμεων στο όνομα άνομων ή απάνθρωπων σκοπιμοτήτων;

Κατ' αρχήν, οι δύο επέτειοι αποτελούν το σύμβολο μνήμης δύο εθνικοαπελευθερωτικών εξεγέρσεων. Τόσο η Επανάσταση του 1821 όσο και η Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανοϊταλών αποτελούν δύο κορυφαίες και κρίσιμες νίκες του ελληνικού λαού για την ύπαρξη της Ελλάδας ως εθνικά ανεξάρτητης χώρας. Η δε σημασία τους αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς είναι γνωστό πως ο ελληνικός λαός και στις δύο ιστορικές στιγμές ήρθε αντιμέτωπος όχι μόνο με το αξιόμαχο και την υπεροπλία του αντιπάλου, αλλά και με μια σειρά «συμμάχους» που οραματίζονταν μια Ελλάδα κι ένα λαό ανίκανο να προασπίσει την ίδια του την ύπαρξη, ώστε να κατοχυρώσουν το ρητό του μεγάλου κήτους που πάντα θα τρώει το μικρό στην εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας.

Αυτές οι επέτειοι δεν αποτέλεσαν νίκη κι επιβολή κανενός δικτάτορα αλλά τις κέρδισε επάξια ο ελληνικός λαός, με πολύχρονες μάχες και θυσίες. Μαζί μ' αυτές κέρδισε και τη σημαία του, τον Υμνο του και την παράδοση που θέλει η ιστορία να κερδίζεται στους δρόμους και όχι σε think tank και διευθυντήρια πολυεθνικών.

Θα ήταν, δε, εξαιρετικά διδακτικό για όσους έχουν αντικαταστήσει τη μέχρι τώρα ιστορία της ανθρωπότητας με αυτήν της ευρωπαϊκής και υπερατλαντικής ολοκλήρωσης, να ανατρέξουν στις κορυφαίες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας, όπου η λαϊκή νίκη στα πεδία των μαχών δόθηκε με την ύψωση της ματωμένης σημαίας. Η μπαρουτοκαπνισμένη σημαία της Γαλλικής Επανάστασης έγινε σύμβολο των μετέπειτα κομμουνάρων κι αναγνωρίστηκε από όλους τους λαούς ως σύμβολο αντίστασης κι «εφόδου στον ουρανό». Η σημαία της Οχτωβριανής Επανάστασης γίνεται η παντιέρα της παγκόσμιας αντιφασιστικής νίκης των λαών, σφραγίδα της ταφόπλακας του ναζισμού, όταν υψώνεται στο Βερολίνο. Οσο για την ελληνική σημαία, αυτή ξεκίνησε το 1821, για να περάσει το 1940 - 1945 από την Πίνδο και τον Υμηττό, να διασχίσει το 1949 το Γράμμο και το Βίτσι και να καταλήξει ματωμένη αλλά αλώβητη στην ετήσια πορεία του Πολυτεχνείου.

Η μοναδική σημαία που, σήμερα, επισείει την μήνι και δέχεται τα πυρά όλων των λαϊκών πορειών και διαδηλώσεων είναι η αμερικανική, γιατί αυτή για πάνω από μισόν αιώνα κυματίζει πάνω από κατοχικούς στρατούς και βομβαρδισμένους λαούς, υπενθυμίζοντας πως οι λαοί ακόμα έχουν πολύ δρόμο μέχρι την τελική νίκη.

Αλήθεια, αν οι παρελάσεις με τα υψωμένα λάβαρα ήταν φασιστικό κατάλοιπο που αναβίωνε με αφορμή τις επετείους, γιατί το ΕΑΜ θα αναβιώσει την παρέλαση της 25ης Μαρτίου μεσούσης της Κατοχής και θα καθιερώσει τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου; Γιατί οι κατοχικές δυνάμεις και η ενδοτική κυβέρνηση θα προσπαθήσουν να καταστείλουν τους εορτασμούς;

«Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου αποφασίστηκε στις αρχές του Οκτώβρη 1941 σε μια συνεδρίαση του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ σε κάποιο σπίτι στην Κυψέλη... Την παραμονή της 28ης Οχτώβρη οι αρχές της κατοχής μετάδιναν από το ραδιόφωνο, δημοσίευαν στις εφημερίδες και είχαν τοιχοκολλήσει και στα κεντρικά σημεία της Αθήνας και των άλλων πόλεων της Ελλάδας ανακοινώσεις με τις οποίες απαγόρευσαν τις συγκεντρώσεις και τις κάθε είδους εκδηλώσεις την ημέρα αυτή, με ποινή επί τόπου εκτέλεση κλπ»...

«... Στις 11 ακριβώς έβλεπες να καταφθάνουν οι φάλαγγες από τους διάφορους τόπους προσυγκέντρωσης με τις ελληνικές σημαίες μπροστά... Χιλιάδες και χιλιάδες φοιτητές, μαθητές, εργάτες είχαν πλημμυρίσει την πλατεία Συντάγματος. Διάφοροι ομιλητές πήραν το λόγο... άλλοι κατέθεταν στεφάνια στον Αγνωστο Στρατιώτη... ενώ οι συγκεντρωμένοι... έψαλαν τον εθνικό ύμνο. Εκεί για πρώτη φορά ακούστηκε το σύνθημα "θάνατος στο φασισμό - λευτεριά στο λαό"... Μπροστά στον όγκο των συγκεντρωμένων - που θα ήταν πάνω από 5.000 - δεν τόλμησαν να επέμβουν οι χαφιέδες και οι καραμπινιέροι - ειδοποιήθηκε η ιταλική καβαλερία που άρχισε να χτυπάει τους διαδηλωτές».1

Οσο για την επέτειο της 25ης Μαρτίου αυτή γιορτάστηκε το 1942 για πρώτη φορά μέσα στην κατοχή με πρωτοβουλία του ΕΑΜ Νέων, όπως σημειώνεται στην Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης 1940 - 1945.

«... Την άλλη μέρα, 25 του Μάρτη, χιλιάδες λαού κατεβαίνουν από τις πρωινές ώρες στους δρόμους για να τιμήσουν την επέτειο της εθνικής επανάστασης. Οι διαδηλωτές εργάτες, ανάπηροι, φοιτητές, μαθητές, υπάλληλοι και νοικοκυρές, κρατώντας ελληνικές σημαίες και λουλούδια και τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια συγκεντρώνονται στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Εκεί μ' επικεφαλής τους αναπήρους του ελληνοϊταλικού πολέμου... στεφανώνουν το μνημείο..., το ραίνουν με λουλούδια και ψάλλουν το εθνικό ύμνο. Οι Ιταλοί καραμπινιέροι χτυπούν τους διαδηλωτές... Οι συγκρούσεις... κράτησαν ως το απόγευμα».2

Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι ο εορτασμός των δύο επετείων ουδεμία σχέση και συγγένεια είχε με τις μεταξικές τελετές και παρελάσεις. Αντιθέτως, αποτελεί την απόλυτα λαϊκή έκφραση αντίστασης όχι μόνο στον ξένο κατακτητή, αλλά και στην ελληνική πολιτεία που στηρίζει τη φασιστική κατοχή. Οπως βλέπουμε δε μετέχουν μόνο ανάπηροι πολέμου αλλά εργαζόμενοι, μαθητές και φοιτητές σε μια προσπάθεια να ενωθεί η ιστορική μνήμη με το παρόν και να μεταλαμπαδευτούν οι αξίες της ανυπακοής και της αντίστασης στις μέλλουσες γενιές γι' αυτό και δέχονται τις επιθέσεις της άρχουσας τάξης, η οποία στοιχίζεται πίσω από τις κατοχικές αρχές.

2. Πρέπει να καταργηθεί η συμμετοχή των μαθητών σε μια παρέλαση στην οποία συμμετέχει ο στρατός, προκειμένου να αποφευχθεί η ταύτιση της μαθητιώσας νεολαίας με μιλιταριστικές πρακτικές;

Εδώ οφείλει κανείς να εξετάσει προσεκτικά μια ενδεχόμενη θετική απάντηση, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ακύρωση του περιεχομένου και της ουσίας των προαναφερόμενων γιορτασμών, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στην ιστορία ενός λαού που μάχεται για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή εξουσία.

Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, η Εθνική Αντίσταση γιορτάζει και τις δύο επετείους. Τόσο τα ένοπλα τμήματα όσο και οι πολίτες (ακόμα και ο ένοπλος λαϊκός κλήρος) λαμβάνουν μέρος στην προετοιμασία, στην περιφρούρηση και παρουσίαση των εορταστικών εκδηλώσεων.

Το περιεχόμενο και η φόρμα των δύο αυτών εορτασμών θα αλλάξει με την επικράτηση του ξενόδουλου αστικού κι εμφυλιακού κράτους. Μην μπορώντας οι νικητές να αγνοήσουν τις δύο εθνικές λαϊκές εξεγέρσεις αποφασίζουν να τις προσαρμόσουν στα δικά τους επινίκια, προκειμένου να υποθηκεύσουν και να χειραγωγήσουν τη μνήμη των μετέπειτα γενεών. Χρησιμοποιούν τον εθνικό στρατό ως φόβητρο στη λαϊκή έκφραση αντίστασης και υποχείριο της ξενόδουλης εξουσίας και τις μαθητικές παρελάσεις ως επιβεβαίωση της νίκης τους. Στόχος, η καταστολή ενός λαϊκού και ταξικά προσανατολισμένου κινήματος που υπερασπίζεται την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, διασφαλίζοντάς τη με τη δημιουργία ενός στρατού, που μαζί με το λαό διεκδικούν την επαναστατική ανατροπή και την επιβολή της λαϊκής εξουσίας.

Αν είχε επικρατήσει το ΕΑΜ μετά το τέλος του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, θα μπορούσε να θεωρηθεί μιλιταριστική η παράδοση μιας παρέλασης λαού (συμπεριλαμβανομένων και των μαθητών) και στρατού στους γιορτασμούς εθνικών επετείων; Μπορεί να εξισωθεί η παρέλαση των χιτλερικών ενόπλων δυνάμεων και της Ναζιστικής Νεολαίας με αυτήν του Σοβιετικού Στρατού και του λαού μιας χώρας που σφράγισε την τύχη της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών; Αν οι Ιρακινοί εκδιώξουν τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής από τη χώρα τους, θα αποτελέσει η παρέλαση της ιρακινής αντίστασης δείγμα ιμπεριαλιστικού μιλιταρισμού;

Η πρόταση του ΣΥΝ να καταργηθούν οι παρελάσεις μαθητών και να αντικατασταθούν από εκδηλώσεις «ουσιαστικής εμβάθυνσης» της ιστορικής μνήμης σε κλειστούς χώρους αποτελούν αναδιατύπωση του επιχειρήματος της άρχουσας τάξης, που επιδιώκει την κατάργηση των εορτασμών του Πολυτεχνείου και της Πρωτομαγιάς, στο όνομα μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων και βαφτίζει την έκφραση της λαϊκής αντίστασης και της ταξικής πάλης παρελθούσα βαρβαρότητα. Ο κλειστός χώρος ενός σχολείου δεν εξασφαλίζει απαραίτητα την εμβάθυνση μιας σχολικής γιορτής στα ιστορικά γεγονότα, τη στιγμή που το εκπαιδευτικό σύστημα ελέγχεται από την ίδια αστική τάξη, η οποία από το 1944 έως σήμερα επιχειρεί ποικιλοτρόπως τη φίμωση της ιστορίας όλων των εθνικοαπελευθερωτικών και ταξικών κινημάτων. Οσο για τη σημειολογία της λαϊκής πορείας και συγκέντρωσης στους δρόμους της χώρας, αυτή σηματοδοτεί τη λαϊκή ενότητα και πολεμική που οδηγεί στην ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος. Η απάλειψη και η αντικατάστασή της από πρακτικές real politic (ρεάλ πολιτίκ) σημαίνει την παραδοχή της καπιταλιστικής μονοκρατορίας και την υποταγή της «εφόδου στον ουρανό», στις αλυσίδες της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

3. Θα μπορούσε, άραγε, να προσβληθεί ένας αλλοδαπός μετανάστης ή επισκέπτης από δημόσιους εορτασμούς της αντιφασιστικής νίκης στην Ελλάδα; Θα αισθανόταν θύμα ρατσισμού ένας Ελληνας τουρίστας στο Παρίσι κατά τη διάρκεια των εορτασμών της 14ης Ιουλίου;

Ναι, αν μιλάμε για θιασώτες του ναζισμού ή της λουδοβίκιας παλινόρθωσης. Η ιστορία έχει δείξει πως οι νίκες των λαϊκών και ταξικών κινημάτων είχαν παγκόσμια αίγλη και ταυτίστηκαν με τις νίκες των αντίστοιχων κινημάτων σε εθνικό επίπεδο. Ο Γκεβάρα, ο Φιντέλ, ο Αλιέντε ή ο Λουμούμπα δεν αποτελούν για τον ελληνικό λαό πορτρέτα ξένων εθνικιστών, αλλά συνειρμοί οικείων μορφών όπως αυτές του Λαμπράκη, του Σουκαντζίδη ή του Μπελογιάννη. Οι μόνοι που φοβούνται τις ηρωικές σελίδες ή τους ήρωες ενός λαού είναι οι εξουσίες και οι προσκυνημένοι που συγγράφουν τις μαύρες σελίδες της ιστορίας, προσπαθώντας να ξορκίσουν το αναπόφευκτο τέλος τους.

4. Ενας λαός γιορτάζει μόνο νίκες για να σηματοδοτήσει την επικράτηση του;

Επέτειοι όπως αυτές που προαναφέρθηκαν ή αυτές του Πολυτεχνείου και της Πρωτομαγιάς δε γιορτάζονται ως εκδικητικά κι επιδεικτικά επινίκια επιβολής μιας τάξης ή μιας ιστορικής φάσης έναντι μιας άλλης. Αποτελούν σταθμούς ωρίμανσης της ιστορίας ενός λαού και της ταξικής του πάλης σε εθνικό επίπεδο. Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί νίκη του ελληνικού λαού, γιατί κατακτά την παραπέρα ιστορική του εξέλιξη, δημιουργώντας το δικό του εθνικό κράτος, έστω κι αν δεν μπορεί τελικά να αποτρέψει την ξένη επέμβαση σε αυτό. Η ελληνική Εθνική Αντίσταση αποτελεί, μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, μια από τις σημαντικότερες «εφόδους στον ουρανό» - έστω κι αν δεν έκοψε το νήμα - αφού καταφέρνει σε μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργήσει ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που να συσπειρώνει τη λαϊκή πλειοψηφία στην ταυτόχρονη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας. Το Πολυτεχνείο θα αποτελέσει τον απόηχο και το συνδετικό κρίκο του ΕΑΜ με τα σύγχρονα λαϊκά κινήματα στη χώρα μας, ακόμα κι αν η μεταπολίτευση διαψεύσει τις ελπίδες για μια γενικότερη αλλαγή.

Οσο για την Πρωτομαγιά, οι πορείες των ανέργων στη Νάουσα, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, είναι η απόδειξη πως αυτοί που θα προασπίσουν αυτή τη φλούδα γης θα είναι οι ίδιοι που θα παλέψουν για να μην υποθηκευτεί το μέλλον ενός ολόκληρου λαού στα πειράματα της αστερόεσσας και ευρωενωσιακής γκιλοτίνας.

Οποιος σήμερα επιθυμεί την απαλοιφή της ιστορικής μνήμης τάσσεται με αυτούς που σήμερα βαφτίζουν τη σιωπή και την υποταγή πολιτισμό. Οποιος όμως διεκδικεί να εορτάζεται η ιστορική μνήμη όπως της πρέπει τότε γίνεται ένα με τους «κολασμένους» αυτής της γης που είναι ταγμένοι να επιστρέψουν τις αλυσίδες τους στους δεσμοφύλακές τους.

Εξ Αριστερών 2/3 - ΟΑΚΚΕ

Απόσπασμα από την απάντηση του γραμματέα της ΟΑΚΚΕ σχετικά με τις αυξήσεις που ζητά το ΚΚΕ

Αυτά τα αιτήματα για υπερ-αυξήσεις είναι μια μεγάλη απάτη και ενοποιούν την κλασσική φασιστική δεξιά τύπου Καρατζαφέρη με τη σοσιαλφασιστική υποτιθέμενη αριστερά για τον αποπροσανατολισμό και την πολιτική χειραγώγηση των εργαζομένων. Οι συνολικές μέσες αυξήσεις μισθών στη βάση των σημερινών παραγωγικών συνθηκών και στη βάση του πελώριου κρατικού παρασιτισμού δεν μπορούν να περάσουν όρια της τάξης του 10-15% που ακριβώς πρέπει να διεκδικήσουν σα γενικά ελάχιστα όρια τα συνδικάτα. Το κεντρικό επιχείρημα αυτών των δημαγωγών είναι ότι αν μοιραστούν κάποια από τα υπερκέρδη της μεγάλης αστικής τάξης στο λαό αυτός θα ζήσει πολύ καλύτερα. Εμείς λέμε σε όλους τους ανθρώπους που θέλουν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα να μελετήσουν λίγο τα νούμερα. Αν κανείς προσθέσει όλα τα κέρδη των 25000 μεγαλύτερων επιχειρήσεων στην Ελλάδα (βιομηχανιών, υπηρεσιών, τραπεζών μλπ) θα τα βγάλει περίπου 4 δις μετά από την αφαίρεση των φόρων (ICAP για τη χρήση του 2005). Αν αυτά τα μοιράσουμε όλα, ακόμα και τα επανεπενδυόμενα, (πράγμα που θα οδηγούσε σε γοργή αποεπένδυση), σε όλους τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που είναι γύρω στα 5.000.000 (με στατιστικές του 2001) και αν πάρουμε υπ όψη μας ότι σχεδόν τα μισά πρέπει να δοθούν για ασφάλιση θα βρούμε ότι σε κάθε εργαζόμενο αντιστοιχούν 33 Ευρώ καθαρά το μήνα!

Και η ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ για τον "πατέρα του ληστή":

Δυο λόγια για τον ΣΥΝ και τον καθεστωτικό ληστή

Δυο λόγια για το γιο του Βούτση, ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ, που τον πιάσανε να ληστεύει.

Τίποτα δεν αποδεικνύει περισσότερο την ηγεμονική θέση του ΣΥΝ στο καθεστώς από την πολιτική προστασία που έχει εξασφαλίσει για το σκάνδαλο αυτό. Τα κανάλια δεν έχουν μέχρι τώρα το δικαίωμα να ανακοινώσουν το όνομα του ληστή, στην αστυνομία έχει απαγορευτεί να δώσει το βίντεο της ληστείας και όλος ο «καλός» πολιτικός κόσμος, ναζήδες και φιλελεύθεροι βγαίνουν να πουν ότι τελείως άλλο πράγμα ο ληστής, άλλο ο πατέρας του, και άλλο ο ΣΥΝ. Αυτό θα είχε κάποια βάση μόνο αν ο ληστής δεν δήλωνε «αντιεξουσιαστής», αν ο ΣΥΝ δεν συγκοινωνούσε με αυτού του είδους τους «αντιεξουσιαστές» σε κάθε σπάσιμο, σε κάθε κάψιμο και σε κάθε αθώωση κουκουλοφόρου και αν τέτοιου είδους «κατανόηση» και «λεπτότητα» τις γευόταν ο κάθε ληστής, ο κάθε Τσιτουρίδης και ο κάθε Κεδίκογλου. Είναι φανερό ότι άλλο πράγμα ο απλός ληστής και άλλο ο καθεστωτικός.

Ότι πρόκειται για καθεστωτικό ληστή αυτό μπορεί κανείς να το διακρίνει και στην ίδια την επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΝ. Σε αυτήν καταδικάζεται «κάθε πράξη βίας από όποιον και αν προέρχεται». Η έκφραση «από όποιον και αν προέρχεται» δεν αναφέρεται ποτέ σε βία καθαρά ποινικού τύπου, αλλά σε πολιτική βία γιατί μόνο σε αυτή και όχι στην καθαρά ποινική βία μπαίνει ζήτημα στρατοπέδου προέλευσης. Αυτή είναι άλλωστε η στάνταρ διατύπωση του ΣΥΝ για όλα τα πολιτικά σπασίματα και καψίματα και όλες τις πολιτικές δολοφονίες. Αυτή η διατύπωση θέλει να πει ότι ο ΣΥΝ δεν καταδικάζει μόνο τη «βασική βία», που θεωρεί εκείνη του επίσημου κράτους, αλλά σαν καθωσπρέπει κόμμα καταδικάζει και τη βία κατά του κράτους. Αυτού του είδους η διατύπωση συνοδεύεται πάντα και από την άλλη, ότι η όποια αντικρατική βία είναι μια σεβαστή άποψη στους χώρους της αριστεράς, άποψη με την οποία ο πιο «ώριμος» μαρξιστικά ΣΥΝ διαφωνεί και όταν στριμώχνεται πολύ καταδικάζει.

Είναι σίγουρο ότι στο μέλλον ο ΣΥΝ θα καθοδηγήσει έμμεσα και θα ενισχύσει δικαστικά το κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα του κοινωνικού αγωνιστή-ληστή. Όμως σε πρώτη φάση η μεγάλη μάζα μπόρεσε να δει μέσα σε μια στιγμή αμηχανίας του βαθιού καθεστώτος, (εξαιτίας της τόλμης ενός φορτηγατζή που δεν ξέρει από κνίτικες οικονομικο-κοινωνικές αναλύσεις και συνέλαβε το ληστή), τη σχέση ΣΥΝ-ληστή-«αντιεξουσιαστή». Γι αυτήν την πλατιά έκπληκτη μάζα ο Αλαβάνος εφεύρε μια καλή καταπραϋντική φρασούλα για τις πρώτες μέρες, πριν το καθεστώς και η ασφάλεια δουλέψουν καλύτερα το σενάριο της ληστείας, πριν οργανωθεί το «αντικαπιταλιστικό» κίνημα συμπαράστασης και πριν αποφανθούν οι κοινωνιολόγοι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ για τις τραυματικές επιπτώσεις της αρπακτικής τακτικής του τραπεζικού κεφάλαιου πάνω στις νεολαιίστικες ψυχές: Πρόκειται για τη φρασούλα «πιο δύσκολο είναι να είναι κανείς πατέρας παρά πολιτικός ηγέτης», με την οποία ο ΣΥΝ αφήνει ακάλυπτο τον Βούτση σαν πατέρα, πράγμα που υπονοεί ότι ο γιος ήταν απλά ληστής και όχι επαναστάτης. Αυτά είναι για να κλάψουν οι αφελείς για τον άτυχο πατέρα και να συγκινηθούν με τη γεμάτη ανθρωπιά ηγεσία του ΣΥΝ. Το ζήτημα είναι ότι ο μόνος συνεπής με το βαθύτερο πνεύμα του ΣΥΝ είναι ο γιος Βούτσης. Πήγε τη σοσιαλφασιστική γραμμή του ΣΥΝ και του πατέρα του σαν ΣΥΝ ως το τέλος: απαλλοτρίωσε υπερκέρδη που το τραπεζικό αρπακτικό μονοπώλιο υποτίθεται ότι στέρησε από το λαό. Να γιατί μπόρεσε και ήταν τόσο γενναιόδωρο απέναντι στον ΣΥΝ το φαιοκόκκινο ΛΑΟΣ, αυτός ο διώκτης του δυτικού τραπεζικού κεφάλαιου και ο υποτιθέμενος μέλλων διανεμητής των υπερκερδών του στο λαό. (Λέμε «γιατί μπόρεσε», το «γιατί ήθελε» εξηγείται με το κοινό αφεντικό που υπηρετούν τα δυο κόμματα, το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό).

Η μαρξιστική ένσταση σε αυτήν την πράξη είναι ότι κανείς δεν εξουσιοδότησε το συγκεκριμένο ληστή να απαλλοτριώσει τα τραπεζικά υπερκέρδη, ότι από πουθενά δεν βγαίνει ότι αυτά θα πάνε στην επανάσταση και όχι στις τσέπες του και κυρίως ότι οι μάζες είναι βαθιά αντίθετες σε τέτοιες πρακτικές. Αλλά υπάρχει και κάτι βαθύτερο που χωρίζει την πραξικοπηματική και αναρχική βία από την καθεστωτική. Η εξής: Ότι υπάρχει ένα άλλο πολύ ισχυρότερο, πολύ πιο αρπακτικό και πολύ πιο αιμοβόρο κεφάλαιο από το νεοφιλελεύθερο δυτικόφιλο τραπεζικό που ο ΣΥΝ και οι κάλπικοι καθεστωτικοί «αντιεξουσιαστές» ποτέ δεν θίγουν. Μιλάμε για το ανατολικό νεοναζιστικό μονοπώλιο και τους ολιγάρχες και τους γραφειοκράτες που είναι στην υπηρεσία του. Αυτό το κεφάλαιο επωφελείται από μία τέτοιου είδους επιλεκτική «απαλλοτρίωση» ενός ανταγωνιστικού του κεφάλαιου όπως είναι το τραπεζικό, απαλλοτρίωση που επιπλέον έχει σα συνέπεια να αυξάνονται τα γενικά έξοδα φύλαξης του συγκεκριμένου κεφάλαιου. Είναι σε αντάλλαγμα αυτής της αυτοθυσιακής «παράλειψης», αυτής της γενικότερης πολιτικής ημιπληγίας σε όλα ανεξαίρετα τα ζητήματα εσωτερικά και διεθνή που το ανατολικό καθεστώς εξασφαλίζει στα πιο «άτακτα παιδιά» του ΣΥΝ και στον ίδιο τον ΣΥΝ τη μάξιμουμ πολιτική και ιδεολογική προστασία. Αν πάμε λίγο πιο μακριά θα διαπιστώσουμε ότι ο βαθύς ΣΥΝ, αυτό δηλαδή που είναι κρυμμένο μέσα του, αυτό που είναι η ουσία και το μέλλον αυτού του κόμματος είναι η αρπαγή, δηλαδή η ληστεία. Ήδη ο ΣΥΝ είναι το κατ εξοχήν κόμμα ενός αρπακτικού τμήματος της κρατικής γραφειοκρατίας, της διεφθαρμένης «διανοούμενης» γραφειοκρατίας η οποία τώρα απαλλοτριώνει κρατικές θέσεις, διδακτορικά, και τίτλους αλλά και κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις κάθε είδους. Η αρπαγή αυτού του είδους διεξάγεται εκεί αλλά και παντού στον κόσμο με αντικαπιταλιστικά και αντινεοφιλελεύθερα προσχήματα. Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Η κριτική των κρατικοφασιστών στο κέρδος σημαίνει ένα πράγμα: τον ύμνο στη λεία. Λεία εναντίον κέρδους, ληστές εναντίον τραπεζών, εισβολή του ανατολικού κεφάλαιου στην Ευρώπη για την απαλλοτρίωση του δυτικού. Ο ΣΥΝ είναι το ανατολικό κόμμα του μέλλοντος και ταυτόχρονα το τέλος και η γελοιοποίηση της όποιας ανατολικού τύπου κρατικοφασιστικής «αριστεράς».

Εξ αριστερών 1/3

Άρθρο του Γουσέτη στην Αυγή (του προηγούμενου Σαββάτου νομίζω). Ο τύπος κάνει κριτική στον λαϊκισμό της Αριστεράς, τέτοια αυτοκριτική από την συγκεκριμένη φυλλάδα δεν συμβαίνει συχνά οπότε είπα να μην το αφήσω να πάει χαμένο.

Για το ασφαλιστικό

Του Διονύση ΓΟΥΣΕΤΗ (εφημερίδα Αυγή)

Είναι κοινός τόπος ότι όλη η Ευρώπη γερνάει. Ο συσχετισμός των ανθρώπων τρίτης ηλικίας (συνταξιούχων) προς τον υπόλοιπο πληθυσμό αλλοιώνεται καλπάζοντας υπέρ των πρώτων. Δυο είναι οι αιτίες: η πρώτη είναι η υπογεννητικότητα, με κεφαλή την Ελλάδα: η μέση Ελληνίδα δεν γεννά 2,1 παιδιά, που απαιτούνται για την απλή αναπαραγωγή, αλλά 1,28 με μέσο όρο Ε.Ε. 1,51. Έπειτα, η επιστήμη έχει αυξήσει τον προσδόκιμο χρόνο ζωής. Στη δεκαετία του '60 ήταν 70 χρόνια. Σήμερα είναι 80. Τα 10 πρόσθετα χρόνια ζωής είναι όλα συντάξιμα. Η γήρανση αυτή σημαίνει ότι όλο και λιγότεροι είναι οι νέοι πολίτες που με τις εισφορές τους καλούνται να καλύψουν τις συντάξεις και τα έξοδα νοσηλείας όλο και περισσότερων ηλικιωμένων. Το 1990 ήσαν 3 εργαζόμενοι για έναν συνταξιούχο. Σήμερα είναι 1,77. Δε χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι το ασφαλιστικό πρόβλημα είναι εκρηκτικό.

Μια λύση θα ήταν οι μετανάστες. Έκθεση του ΟΗΕ (15/7/2004) εκτίμησε ότι η Ευρώπη, για να διατηρήσει το εργατικό δυναμικό της, χρειάζεται διπλάσιο αριθμό τον χρόνο από όσους δέχεται σήμερα! Όμως, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία απαγορεύουν τη λύση αυτή.

Στην Ελλάδα, το ασφαλιστικό έχει πρόσθετα προβλήματα. Έχουμε ρεκόρ στην εισφοροδιαφυγή, στην ιδιοτελή κακοδιαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων (βλ. σκάνδαλο ομολόγων), στις χαριστικές ρυθμίσεις των οφειλών της εργοδοσίας, στο φαβοριτισμό ως συνέπεια πελατειακών σχέσεων. Παρέχονται συντάξεις χωρίς ασφαλιστικές προϋποθέσεις. Παρέχονται πρόωρες συντάξεις, συντάξεις με ειδικές ρυθμίσεις, συντάξεις για αντιστασιακούς, συντάξεις για "αναπήρους" χωρίς πρόβλημα υγείας κ.λπ. Οι δημαγωγικές αυτές αποφάσεις είναι πολιτικά αδύνατον να ανατραπούν. Τραγικό αποκορύφωμα: όλα τα έσοδα από τις μετοχοποιήσεις ισχυρών ΔΕΚΟ (ΟΤΕ-ΔΕΗ) διατέθηκαν στο να καλυφθούν προσωρινά(!) οι διαχειριστικές "τρύπες" των συγκεκριμένων ασφαλιστικών ταμείων. Επιπλέον, η κυβέρνηση παραβιάζει τις υποχρεώσεις της για χρηματοδότηση των ταμείων.

Πώς θα λυθεί το ασφαλιστικό; Στη Γαλλία έλαβαν μέτρα επώδυνα: σύνταξη στα 40 χρόνια εργασίας το 2008 και στα 42 το 2020, καθώς και υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές. Σήμερα γίνονται απεργίες ενάντια σε νέα επώδυνη μεταρρύθμιση. Στη Γερμανία έφθασε τα 67 χρόνια. Στην Ιταλία αυξήθηκε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης με συναίνεση των εργαζομένων, κατόπιν δημοψηφίσματος.

Εμείς κάνουμε τρία πράγματα. Πρώτα φτιάχνουμε επιτροπές σοφών, που όλες -δεξιές και σοσιαλιστικές- προτείνουν μέτρα παρόμοια με τα ευρωπαϊκά. Στη συνέχεια απαξιώνουμε αυτές τις επιτροπές και λοιδορούμε τα μέλη τους. Αδιάλλακτοι, σαν τα μικρά παιδιά ή τους πρωτόγονους, δεν αντέχουμε ν' ακούσουμε μια δυσάρεστη αλήθεια. Τέλος, αρχίζουμε τα ξόρκια. Τα κόμματα εξουσίας ορκίζονται λαγούς με πετραχήλια, τρέμοντας μπροστά στο "πολιτικό κόστος", δηλαδή την απώλεια ψήφων. Αξίζει να διαβάσει κανείς από τον ίδιο (ΒΗΜΑ, 7/10/2007), πώς οι πολιτικοί εκφύλισαν την πρόταση Γιαννίτση. Τώρα η ΝΔ μας βαυκαλίζει ότι θα λύσει το πρόβλημα μαγικά: χωρίς να αυξηθούν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, χωρίς να αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς να μειωθεί το ύψος των συντάξεων!

Το ξόρκι της αριστεράς συνοψίζεται σε μια μονότονη αντιπρόταση: πρόσθετοι πόροι από το κράτος. Και πού θα βρει τους πρόσθετους πόρους η κυβέρνηση; Μα... να φορολογήσει την πλουτοκρατία, είναι η εύκολη αριστερή απάντηση. Η πλουτοκρατία όμως δεν κάθεται να τη σφάξουν. Είτε μετακομίζει σε άλλες χώρες, είτε "πτωχεύει". Τότε, οι απελπισμένοι εργαζόμενοι ακούν για λίγο επαναστατικές παρηγοριές του τύπου "οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη" και στη συνέχεια, όταν το θέμα παύει να πουλάει, βυθίζονται ο καθένας στο προσωπικό του δράμα. Καμιά φορά η κυβέρνηση, φοβούμενη το "πολιτικό κόστος", επεμβαίνει: επιδοτεί την επιχείρηση για να αποσύρει (προσωρινά) τις απολύσεις. Αποτέλεσμα, νέες αριστερές καταγγελίες για υποταγή της στο κεφάλαιο.

Όσοι "πλουτοκράτες" υπομένουν τα μέτρα, μοιραία χάνουν την ανταγωνιστικότητά τους. Είμαστε τελευταίοι σε ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη, που επίσης σημαίνει απολύσεις και ανεργία. Σημαίνει και αύξηση του πληθωρισμού. Ο δικός μας είναι σημαντικά υψηλότερος του μέσου όρου της ευρωζώνης. Αλλά η αριστερά χαίρεται όταν μειώνεται η ανταγωνιστικότητα, που είναι χαρακτηριστικό της "καπιταλιστικής ατομικότητας" και "εχθρός της συλλογικότητας".

Οι αιτιάσεις αυτές δεν περιορίζονται στην αριστερά. Τις ασπάζεται εν πολλοίς η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι οι μόνες συμβατές με τις υπόλοιπες κρατικίστικες ιδεοληψίες της, που πηγάζουν από την εθνική μας ανασφάλεια και την έλλειψη κοινωνικής συνοχής. Αλλά, όπως επισημαίνει ο Τ. Γιαννίτσης, στην πραγματικότητα κανένα μεγάλο πρόβλημα δεν μένει άλυτο. Αν δεν λυθεί πολιτικά, το λύνει με σκληρό τρόπο η ίδια η πραγματικότητα: αύξηση της ανασφάλειας και άνθηση των ιδιωτικών ασφαλίσεων. Το κράτος πρόνοιας στο ασφαλιστικό μετασχηματίζεται ταχέως σε "δήθεν", όπως ακριβώς το κράτος της "δωρεάν" παιδείας.

Αυτός είναι ο Θρύλος!

- Εκφωνητής Ισπανικού ραδιοφωνικού σταθμού COPE, μετά την λήξη:
"Πολλαπλασιάστε τον κόσμο που είδαμε απόψε επί 10, προσθέστε έναν παίκτη στον Ολυμπιακό, αφαιρέστε το προνόμιο να παίζουμε στην έδρα μας και... Dios mio (Θεέ μου), μας περιμένει η κόλαση!"

- Εκφωνητής Ισπανικού ραδιοφωνικού σταθμού COPE κατά την διάρκεια του αγώνα, για τους οπαδούς του Ολυμπιακού:
"Είναι απίστευτο, αυτοί οι τύποι δεν σταματάνε με τίποτα"

- Κασίγιας:
"Ο Ολυμπιακός μας εξέπληξε. Ήταν η καλύτερη ομάδα που έχει περάσει από τον Μπερναμπέου τη φετινή χρονιά."

"Ο Ολυμπιακός ήταν φανταστικός. Δεν τον έχω δει ποτέ τόσο καλό. Άξιζε ακόμη και τη νίκη! Έτσι, όμως, είναι το ποδόσφαιρο. Εκεί που πήγε να γίνει το 3-3 καταφέραμε τελικά να νικήσουμε με 4-2. Αυτή τη στιγμή είναι λογικό να χαίρομαι, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι είχαμε πολύ τύχη. Είναι η πρώτη φορά φέτος που έχουμε τόση τύχη."

- Σαλγκάδο:
"Για μία ακόμα φορά μας έσωσε ο Κασίγιας αλλά αυτό δεν θα γίνεται για πάντα. Αν θέλαμε να είμαστε ειλικρινής είμαστε πολύ τυχεροί και πολύ άτυχος ο αντίπαλος. Είναι απίστευτο. Μας έκαναν να τα χάσουμε σε αρκετές στιγμές. Παίξανε με τρομερή ψυχή. Συγχαρητήρια."

- Σούστερ:
"Ο Ολυμπιακός ήταν φανταστικός. Πραγματικά, οι παίκτες του μπήκαν στο γήπεδο πεπεισμένοι για τη νίκη. Αυτό μας προκάλεσε έκπληξη. Δεν το περιμέναμε. Μας έβγαλαν τον αέρα από τα πνευμόνια! Αυτός είναι και ο λόγος που είμαστε πολύ χαρούμενοι, διότι νικήσαμε μία πολύ καλή ομάδα."

- Μέτσελντερ:
"Η δυναμική του Ολυμπιακού μας απορύθμισε. Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε τόσο δυνατό τον Ολυμπιακό, αλλά ευτυχώς έχουμε μεγάλους παίκτες και δύο από αυτούς, Ρομπίνιο και Κασίγιας μας ξελάσπωσαν."

- Ρομπίνιο:
"Ο Ολυμπιακός έχει σπουδαία ομάδα με μεγάλους ποδοσφαιριστές. Το σίγουρο είναι ότι στην έδρα τους θα έχουμε δύσκολο έργο, δυσκολότερο από ότι στο Μπερναμπέου."

- Γκούτι:
"Αν η Ρεάλ παίξει έτσι στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός είναι σε θέση κι έχει την ποιότητα να μας βάλει περισσότερα γκολ από όσα βάλαμε εμείς σήμερα."

- El Mundo Deportivo:
"Ο Ολυμπιακός όρθωσε ανάστημα, παρά το γεγονός ότι έπαιζε με 10 από το 12`."

- Sport.es:
"Η Ρεάλ Μαδρίτης υπερκέρασε το εμπόδιο μιας σκληρής ομάδας χάρη σε δύο τέρματα του Ρομπίνιο και τον Κασίγιας που κατέβασε τα ρολά. Αυτοί οι δύο ανακούφισαν τον Σούστερ που απειλήθηκε με ήττα αλλά στο τέλος επικράτησε η Ρεάλ, με τον Ολυμπιακό να πέφτει μαχόμενος."

- Kicker:
""Μόλις στις καθυστερήσεις του αγώνα η Ρεάλ Μαδρίτης εξασφάλισε τους τρεις πόντους απέναντι σε έναν μαχητικό και γεμάτο αυτοθυσία Ολυμπιακό. Οι Ελληνες αμύνθηκαν πολύ έξυπνα για πολύ ώρα απέναντι σε ανήμπορους Ισπανούς, παρότι για περισσότερα από 75 λεπτά έπαιζαν με παίκτη λιγότερο και έχασαν ευκαιρίες."

- Γκαλέτι:
"Είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό που έδειξε ο Ολυμπιακός σε αυτό το γήπεδο. Παίξαμε πολύ καλά με δέκα παίκτες. Έχουμε κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι."

- Στολτίδης:
"Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι το κάτι άλλο. Δεν υπάρχουν λόγια και αυτό δεν το καταλάβαμε μόνο εμείς αλλά και οι αντίπαλοι όπως και όλο το στάδιο."

• Δεν νίκησε ο καλύτερος!
• Ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο
• Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Τρεις Αναν-ιστές στην Αθήνα και οι προκλητικές συμβουλές τους

TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τετάρτη, στο "Σπίτι της Κύπρου" -οποία ειρωνεία…- παρουσιάστηκε το τελευταίο βιβλίο του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκου Κληρίδη: "Ντοκουμέντα μιας εποχής 1993-2003". Το βιβλίο παρουσίασαν και σχολίασαν οι πρώην Πρωθυπουργοί της Ελλάδας, Μητσοτάκης και Σημίτης. Οι δύο πρώην αναλώθηκαν σε νουθεσίες και παραινέσεις αλλά και σε κινδυνολογίες και καταστροφολογίες σε σχέση με την πορεία του Κυπριακού. Ο γνωστός στον κυπριακό Ελληνισμό Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι αν ο Κληρίδης "είχε παραμείνει Πρόεδρος, το αναγκαίο χρονικό διάστημα μέχρι τις τελικές συνομιλίες για τη λύση, οι εξελίξεις θα ήταν τελείως διαφορετικές". Για να εκφράσει την πεποίθηση πως "ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν έτοιμος από καιρό να παίξει αυτόν τον ιστορικό ρόλο". Κάτι ήξερε ο Μητσοτάκης… Με όσα λέγει, επιβεβαιώνεται η επιμονή Κληρίδη για μια κολοβή θητεία 16 μηνών για να… ολοκληρώσει δήθεν το έργο του. Δηλαδή, στην ουσία για να μας μπήξει το έκτρωμα Ανάν, που ήταν ποίημα και τεχνούργημα και των δικών του υποχωρήσεων και θέσεων.

Είπε και άλλα ενδιαφέροντα ο Μητσοτάκης, επισημαίνοντας από κοινού με το Σημίτη ότι το σχέδιο Ανάν ανήκει πια στην Ιστορία και πως "η ετυμηγορία του κυπριακού λαού είναι από όλους σεβαστή". Ναι, αλλά τον κυπριακό Ελληνισμό είναι ο Κληρίδης, ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης και ο Παπανδρέου που αδίστακτα εκβίασαν και εκφόβισαν να αποδεχθεί ένα σχέδιο που, τάχα, ήταν "ιστορική ευκαιρία". Ο Γλ. Κληρίδης, ένδακρυς και τρέμων από συγκίνηση, ορκίστηκε επί του ιερού Ευαγγελίου να μη ζήσει να δει την Κύπρο να χάνεται, αν δεν εγκριθεί το σχέδιο Ανάν. Ο Μητσοτάκης ήλθε εδώ για να μας… πείσει και με δηλώσεις του επέτεινε τον σε βάρος μας εκβιασμό. Ο δε Σημίτης, με αρθρογραφία στον αθηναϊκό Τύπο, πίεζε και εκβίαζε να αποδεχθούμε ένα σχέδιο που κάλλιον παντός άλλου γνώριζε ότι θα διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα την παρέδιδε αύτανδρη στην τουρκοκρατία, με την υπογραφή και με τη θέλησή μας.

Σημίτης, Παπανδρέου, Καραμανλής με άλλους ξένους ηγέτες, όπως και η εντόπια γνωστή ομοχειρία Αναν-ιστών, πίεσαν και εξεβίασαν τον Τ. Παπαδόπουλο και αυτός κάκιστα και ανεξήγητα υπέκυψε στις πιέσεις τους, αποδεχόμενος στη Νέα Υόρκη, την καταραμένη επιδιαιτησία, που έβαλε σε φοβερή δοκιμασία τον κυπριακό Ελληνισμό. Και τον οδήγησε σε δημοψήφισμα, ενώ ο Τάσσος έπρεπε να είχε απορρίψει το σχέδιο Ανάν εκεί στη Ν. Υόρκη και αμέσως. Τώρα, ο πολύς Μητσοτάκης, με δακρύβρεκτες αναφορές, εύχεται να τον αξιώσει ο Θεός να δει το τείχος της Λευκωσίας να πέφτει και η Κύπρος να επανενώνεται. Και ότι "δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσω με τη σκέψη της διχοτόμησης και εύχομαι να μην τη ζήσω". Ο άνθρωπος δεν έχει το Θεό του! Είναι ακαταλόγιστος! Έγγραφο που αποκάλυψαν τα αθηναϊκά "Νέα" (13.11.2004) τεκμηρίωνε ότι το καλοκαίρι του 1997, ο Μητσοτάκης, μετά από επίσκεψή του στην Τουρκία και βλέποντας την άκαμπτη τουρκική αδιαλλαξία, σε συνάντησή του με τον Κύπριο πρέσβη στην Αθήνα, εισηγήθηκε: "Ίσως θα ήταν πολιτικά εύλογο ν' αποδεχθούμε τη διχοτόμηση στις συνομιλίες, παίρνοντας έτσι περισσότερο έδαφος και όποια άλλα οφέλη μπορέσουμε με διαπραγματεύσεις, ώστε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ευρύτερα σύνορα". Ο Μητσοτάκης ήταν ο πολιτικός που αρνήθηκε να θωρακίσει την Κύπρο με ελληνική μεραρχία, αλλά ήταν έτοιμος να στείλει στρατό… μετά την κατάληψη της νήσου! (24.10.1989). Είναι ο πολιτικός, που κατ' επανάληψη πίστωσε την τουρκική ηγεσία με καλές προθέσεις και αμφισβήτησε την προκλητικότητά της ή τις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο (2.7.1991, 22.8.1991, 26.11.1991, 1.2.1992, μεταξύ πολλών άλλων δηλώσεων).

Αλλ' είναι και ο Κώστας Σημίτης, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, που δεν ήξερε αν η Κυπριακή Δημοκρατία διέθετε ένοπλες δυνάμεις! Ο πολιτικός που μας εκβίαζε και μας απειλούσε να βάλουμε τον βρόχο Ανάν στο λαιμό μας και να αυτοκτονήσουμε, για να μη χάσουμε την "ιστορική ευκαιρία", σήμερα, αφ' υψηλού, μας παραδίδει μαθήματα και δωρεάν συμβουλές, προβαίνοντας στις γνωστές διαπιστώσεις περί της στασιμότητας, του χρόνου που διαρρέει σε βάρος μας, του κλονισμού της αξιοπιστίας της ελληνοκυπριακής πλευράς στην Ευρώπη, για το ΕΔΑΔ, ότι η λύση πρέπει να είναι πολιτική και όχι δικαστική και ότι το σημερινό στάτους κβο στην Κύπρο δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας, αποσταθεροποίησης και έντονης αβεβαιότητας. Γι' αυτό, λέγει, πρέπει να επιστρέψουμε στην πολιτική των πρωτοβουλιών, που να στοχεύουν σε διαπραγματεύσεις για συνολική λύση μέσα σε εύλογα χρονικά πλαίσια, επειδή η λογική των λύσεων σε βάθος χρόνου "εξυπηρετεί πάντα την κατοχική δύναμη".

Αν όλα τα πιο πάνω τα διατύπωνε οποιοσδήποτε άλλος, θα λέγαμε ότι έχει απόλυτο δίκαιο. Αλλά τα λέγει ο Σημίτης, που με κάθε τρόπο επιχείρησε να μας εκβιάσει να δεχθούμε ένα σχέδιο, που γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι ήταν ανεφάρμοστο, ρατσιστικό και αντιδημοκρατικό και παραβίαζε κάθε έννοια ευρωπαϊκών αρχών. Αν το δεχόμασταν, σήμερα ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Σημίτης θα έλεγαν όσα δωρεάν μας συμβουλεύουν. Ίσως να οίκτιραν τους χαζοκούμπαρους Κυπραίους, που αυτοκτόνησαν επειδή επρόκειτο να πεθάνουν. Γι' αυτό, κρείττων σιγάν! Αν σήμερα, Μητσοτάκης και Σημίτης αποφαίνονται για τα πιο πάνω, ως νέοι Δαλάι Λάμες, ασήκωτες είναι οι ευθύνες και του Τάσσου που απέτυχε, επειδή δεν θέλησε να κακοκαρδίσει το ΑΚΕΛ, να αξιοποιήσει το υπερόπλο του 76% που του εμπιστεύθηκε ο κυπριακός Ελληνισμός. Πολλοί αμάρτησαν, ακόμα και ορκιζόμενοι επί του ιερού Ευαγγελίου. Ο κυπριακός Ελληνισμός, όμως, γιατί να πληρώνει τις ανεπάρκειες και τις εθνικά ολέθριες ενέργειες ή απραξίες όλων;