Δράσις Κ.Ε.Σ - Ένωσις

Η μέρα που περιμέναμε φθάνει. Το Δράσις, το καμάρι των αυτόνομων παρατάξεων, η ιστορικότερη φοιτητική παράταξη του Κυπριακού Ελληνισμού, στις 5 Απριλίου διεκδικεί την εκπροσώπηση του στην ΕΦΕΚ Αθήνας για ακόμα μία χρονιά.

Στην Αθήνα μια ιδέα ζει κρατώντας τα λάβαρα του αγώνα ψηλά!

Εκδηλώσεις για την 1η Απριλίου

Ήττα του Δικομματισμού στην Θεσσαλονίκη

Πύρρειος νίκη για την Πρωτοπορία στις φοιτητικές εκλογές της Θεσσαλονίκης, επικράτησε χάνωντας σχεδόν 2%. Μεγάλη άνοδο για την Αναγέννηση, ελαφρά υποχώρηση για Προοδευτική και Αγώνα. Καμία αλλαγή στις έδρες στην ΕΦΕΚ Θεσσαλονίκης.

Η Παγκύπρια Ενιαία Οργάνωση Φοιτητών Θεσσαλονικής κατόρθωσε, σε μία δύσκολη χρονιά για την παράταξη, όχι απλώς να διατηρήσει την έδρα της αλλά να σημειώσει και άνοδο!

Πρωτοπορία 38.65% (-1.92%), 4 έδρες, 623 ψήφοι
Προοδευτική 32.82% (-0.35%), 4 έδρες, 529 ψήφοι
Αναγέννηση 11.41% (+2.34%), 1 έδρα, 184 ψήφοι
Π.Ε.Ο.Φ 9.06% (+0.16%), 1 έδρα, 146 ψήφοι
Αγώνας 8.06% (-0.23%), 1 έδρα, 130 ψήφοι

• Αποτελέσματα Ηνωμένου Βασιλείου
• Αποτελέσματα Πανεπιστημίου Κύπρου
  

Η θυσία των Ιερολοχιτών φοιτητών το 1821

Του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου

Με την αρχή της, η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ανέστησε ένα νέο Σπαρτιατικό πρότυπο θυσίας. Τους Έλληνες φοιτητές των πανεπιστημίων της Ευρώπης, που προετοιμασμένοι ήδη από μεγάλους Έλληνες και φιλέλληνες πανεπιστημιακούς δασκάλους, περίμεναν το επαναστατικό σύνθημα.

Οι φοιτητές στο πλευρό του Υψηλάντη

Από τις πρώτες μέρες που ο Υψηλάντης εγκαθίσταται στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, σηκώνοντας την σημαία της Ελληνικής επανάστασης, στα πανεπιστήμια και στις σχολές της Ευρώπης φτάνει το μήνυμα.

Στο Βουκουρέστι οι φοιτητικές ομάδες του καθηγητή και Φιλικού Γεώργιου Γεννάδιου, περίμεναν από καιρό την ώρα της εξέγερσης. Όταν ένας αγγελιοφόρος όρμησε μέσα στην αίθουσα που δίδασκε, μεταφέροντας το μήνυμα της εισβολής του Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία, ο Γεννάδιος πάνω στον ενθουσιασμό του πέταξε τα βιβλία στην σόμπα και άρχισε να μεταδίδει την φλόγα της επανάστασης στους φοιτητές του: «Ήλθεν η ώρα! Η Πατρίς αφού σας ευηργέτησε γεννήσασα υμάς Έλληνας, τώρα σας παρέχει και άλλην μεγαλυτέραν ευεργεσίαν, να πολεμήσετε και ν’ αποθάνετε, ως Έλληνες, υπέρ αυτής. Αφού σας έδωκε την ζωήν, τώρα σας προτείνει την αθανασίαν» (Γεωργίου Ασπρέα, «Πολιτική Ιστορία της Νεοτέρας Ελλάδος 1821-1921»).

Εθελοντές φοιτητές θα ξεπηδήσουν από δεκάδες πανεπιστήμια της Ανατολικής και της Δυτικής Ευρώπης. Εκτός από το Βουκουρέστι δεκάδες εθελοντές θα προστρέξουν από την Σχολή Μηχανικών του Ιασίου. Από την Οδησσό, το Κίεβο, την Μόσχα, την Πετρούπολη, αλλά και από την Πίζα, την Τεργέστη, τις σχολές της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας.

Η Αστυνομία στα ίχνη των σπουδαστών

Με το συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας ολοκληρωμένο δύο μήνες πριν (Ιανουάριο του 1821), που βρήκε τις μεγάλες δυνάμεις σύμφωνες στο να πατάξουν κάθε επαναστατική δραστηριότητα που θα απειλούσε το δημιουργημένο στάτους, οι αστυνομίες των Ευρωπαϊκών χωρών σήμαναν συναγερμό για την κινητικότητα των Ελλήνων φοιτητών.

Διαβάζουμε από τα αρχεία της Αστυνομίας της Βιέννης εκείνες τις ημέρες: «Την πρωίαν της χθες αφίχθησαν εις Πράγαν, ως εξάγεται εκ των συνημμένων αναφορών της φρουράς της πύλης της πόλεως, 13 σπουδασταί προερχόμενοι εκ Λειψίας και Γοττίγγης. Η άφιξις του σημαντικού αυτού αριθμού των φοιτητών, οι οποίοι κατάγονται όλοι ανεξαιρέτως εξ Ελλάδος, ηνάγκασε την Στρατιωτικήν Διοίκησιν της πόλεως να ενεργήσει αμέσως ερεύνας περί του σκοπού του ταξιδίου των» (Πολ. Κ. Ενεπεκίδη, «Ρήγας, Υψηλάντης, Καποδίστριας»).

Ενώ ο Sedlnitzky γράφει από την Βιέννη προς τον γενικό διοικητή της Βενετίας: «Από έγγραφο της Εξοχότητάς σας, είδα την καθησυχαστική είδηση, ότι στις αστυνομικές αρχές επεστήθη η προσοχή σχετικώς με τους νεαρούς Έλληνες, που αφήνουν το Πανεπιστήμιο της Πάδουας, για να επανέλθουν δια μέσου Τεργέστης στην πατρίδα τους, για να πάρουν μέρος στην Επανάσταση των Ελλήνων εναντίον της Πύλης».

Οι Έλληνες φοιτητές με κάθε μέσο, και προσπαθώντας να αποφύγουν τις πολλές εμπλοκές με τις Αρχές, προσπαθούν να φτάσουν στις επαναστατημένες περιοχές. Στην επιστολή του φοιτητή Νικ. Γκίκα προς έναν Γάλλο συμφοιτητή του διαβάζουμε: «Ήλπιζα να φτάσω στην Οδησσό δια μέσου του Δουνάβεως και ευρίσκομαι στην Τριέστη, από όπου μπαρκάρω μεθαύριο με 20 πατριώτες μου. Με πολλούς από αυτούς εσπούδαζα στην Γερμανία. Όλο αυτό συνέβη, γιατί το διαβατήριό μου δεν ήταν θεωρημένο από τον Αυστριακό πρεσβευτή και αντί να γυρίσω πίσω, παράτησα όλα τα πράγματα και ήρθα από το Πασσάου μέχρις εδώ με τα πόδια, μ’ ένα μπαστούνι στο χέρι και με την γροθιά στην τσέπη! Τι θαύμα! Πρέπει να σου ομολογήσω την αδυναμία μου, θαυμάζω ο ίδιος τον εαυτό μου. Εδώ ευρίσκομαι από τις 27 του περασμένου μηνός. Όλον τον καιρό τον περάσαμε για να εφοδιαστούμε με στολές και με οπλισμό. Η στολή μας είναι μαύρη. Πάνω στο καπέλλο μας έχουμε την ασημένια πλακέττα με την επιγραφή: «Ελευθερία ή Θάνατος». Ο ενθουσιασμός είναι γενικός και έχει φτάσει στο κατακόρυφο» (Γ.Λάιου, «Ανέκδοτες επιστολές και έγγραφα του 1821»).

Ιερολοχίτες: το καμάρι του Υψηλάντη

Στον στρατό του Υψηλάντη θα φτάσουν τελικώς περίπου 700 φοιτητές (κατά άλλους 400) που θα συγκροτήσουν τον Ιερό Λόχο, το πιο ενθουσιώδες και πιο αγνό κομμάτι του στρατεύματος. Ενός στρατεύματος που περιελάμβανε από αγνούς Καπετάνιους με τα παλικάρια τους, έως ομάδες επιτήδειων μισθοφόρων. Οι σπουδαστές θα εφοδιαστούν από την Φιλική Εταιρεία με τα διακριτικά του Λόχου και τον οπλισμό τους: μαύρη στολή, μαύρος σκούφος ή κράνος, οι λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος» στο στήθος ή στο κράνος και το έμβλημα του λόχου: μία νεκροκεφαλή με δύο χιαστί οστά. Οπλισμός μία λογχοφόρος καραμπίνα και μια μπαγιονέτα.

«Μόνο οι Ιερολοχίτες, θα ομολογήσει ο Ρώσος πράκτορας Liprandi, έχουν υψηλό φρόνημα και ποθούν να αναμετρηθούν με τον εχθρό. Τα βήματά τους ηχούν ρυθμικά, καθώς περνούν συνταγμένοι από τους δρόμους της κωμόπολης του Ρίμνικου τραγουδώντας Πατριωτικά τραγούδια και προ πάντων το αγαπημένο του θούριο: Φίλοι μου συμπατριώται, δούλοι να ‘μεθα ως πότε, των αχρείων μουσουλμάνων, της Ελλάδος των τυράννων» (Χρήστος Λάζος, «Ελληνικό Φοιτητικό Κίνημα 1821-1973», εκδόσεις «Γνώση»).

Ο Υψηλάντης θα τους συναντά συχνά στο αρχηγείο του και θα συζητά μαζί τους, ενώ θα παραβρίσκεται πολλές φορές προσωπικά στις ασκήσεις τους. Οι νέοι Ιερολοχίτες, άπειροι πολεμικά αλλά ενθουσιώδεις, θα πέσουν με τα μούτρα στα γυμνάσια. Ο Αρχηγός τους παρουσιάζει παντού σαν την ελίτ των επαναστατών.

«Παντού απ’ όπου περνούσαν οι Ιερολοχίτες, τους θαύμαζαν για την εμφάνιση και την συμπεριφορά τους, στους χωρικούς και όπου αλλού έτυχε να σχετιστούν με πολίτες. Εντυπωσίαζαν τον κόσμο με τα τραγούδια, τις θεατρικές παραστάσεις, τον ενθουσιασμό και το ρίγος που προξενούσαν σε Έλληνες και ξένους, στις νεαρές ελληνοπούλες» (Γιώργου Γιάνναρη, «Φοιτητικά Κινήματα και Ελληνική Παιδεία», εκδόσεις εφημερίδας «Το Ποντίκι»).

Προδοσία και θυσία

Ως το λαμπρό πρότυπο του επαναστατικού στρατεύματος όμως, θα μπουν στο μάτι των πρακτόρων και των επιτήδειων, που βρίσκονταν ακόμα και ανάμεσα σε υψηλόβαθμους αξιωματικούς, που αλληλοφαγωνόντουσαν και που υπόσκαπταν από ματαιοδοξία ή επιτηδειότητα τον Υψηλάντη. Οι πισώπλατες συκοφαντίες δεν θα πιάσουν τόπο, η προδοσία όμως θα τους παγιδεύσει. Η πρώτη μεγάλη μάχη (πλην διαφόρων μικροσυμπλοκών) που επιλέγει να δώσει ο Υψηλάντης, είναι στην κωμόπολη του Δραγατσανίου, όπου είναι εγκατεστημένη ισχυρή φρουρά με ιππικό των Τούρκων. Μετά από μία τριήμερη δύσκολη πορεία κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες, θα φτάσουν απέναντι από το Δραγατσάνι όπου θα στρατοπεδεύσουν. Την επόμενη θα ξεκινήσουν οι αψιμαχίες, προτού καταφτάσει όλο το στράτευμα. Μπροστά και σε πλατιά πεδιάδα βρίσκεται ο Ιερός Λόχος, ενώ στα πλευρά του έχει οριστεί να τον προστατεύει ο Καραβίας με το ιππικό του. Στις πρώτες συγκρούσεις το ιππικό του Καραβία εγκλωβίζεται και ο Ιερός Λόχος με μαχητικότητα και πειθαρχία καταφέρνει να τους απεγκλωβίσει και να στρέψει τους Τούρκους σε φυγή προς τα σπίτια του Δραγατσανίου.

Μονάδες του Τουρκικού ιππικού καλύπτουν την υποχώρηση δίνοντας μάχη με την μία πλευρά του Ιερού Λόχου, ενώ οι υπόλοιποι υπολογίζοντας στην ανασύνταξη και την αντεπίθεση του ιππικού του Καραβία, ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το Δραγατσάνι.

Εκείνη την κρίσιμη στιγμή ο Καραβίας με το ιππικό του γυρίζει προς την αντίθετη μεριά και χώνεται στα δάση, εγκαταλείποντας τον Ιερό Λόχο στην πεδιάδα, και κατευθυνόμενος προς τα Αυστριακά σύνορα. Οι Ιερολοχίτες πεζοί, χωρίς ιππικό να τους υποστηρίζει και με το υπόλοιπο στράτευμα κάμποσες ώρες μακριά τους, αποτελούν πλέον έναν εύκολο στόχο για το πολυάριθμο τουρκικό ιππικό που εκμεταλλεύεται αμέσως το δώρο του Καραβία.

1.000 περίπου Τούρκοι ιππείς, εφορμούν από το Δραγατσάνι κατά των Ιερολοχιτών που αντιστέκονται σθεναρά στην μέση της πεδιάδας, συσπειρωμένοι, με τις σημαίες τους ψηλά καθώς αποδεκατίζονται από το Ιππικό που τους έχει περικυκλώσει. Η μάχη θα διαρκέσει για ώρα, με πολλές απώλειες από την μεριά των Τούρκων, αλλά και με καταστροφή του Ιερού Λόχου. Τους τελευταίους 170 Ιερολοχίτες θα σώσει το Ιππικό του Γιωργάκη Ολύμπιου που θα καταφτάσει μία ώρα αργότερα, καταδιώκοντας τους Τούρκους.

Πρότυπο ηρώων

Οι Ιερολοχίτες φοιτητές αποτέλεσαν ένα παράδειγμα ηρώων που πάντοτε η αναφορά σε αυτούς συγκινούσε και εξέγειρε τους σκλάβους Έλληνες. Θα αποτελέσουν το έναυσμα για να ξεσηκωθούν χιλιάδες ακόμα Έλληνες φοιτητές που ήρθαν ως εθελοντές στην Πελοπόννησο και στις άλλες επαναστατημένες περιοχές. Αυτοί οι φοιτητές δεν πολέμησαν σε κάποια «ταξική επανάσταση» όπως θέλουν να εμφανίσουν την επανάσταση του 1821, διάφοροι διεθνιστές καθηγητάδες. Ήταν γόνοι εύπορων οικογενειών, με όλο το μέλλον μπροστά τους, με ανοιγμένους δρόμους για την σταδιοδρομία τους, οι οποίοι τα παράτησαν όλα και ήρθαν πίσω να θυσιαστούν για την ελευθερία της Πατρίδας.

Ο Δημήτριος Σούτσος, αδελφός του ποιητή Αλέξανδρου Σούτσου, ήταν ο πρώτος εκατόνταρχος στην ιεραρχία του Ιερού λόχου. Έπεσε ηρωικά στο Δραγατσάνι. Διαβάζουμε σε γράμμα που είχε αποστείλει λίγες μέρες πριν: «Δεν έχω πλέον υποδήματα. Τα πόδια μου κατεσχίσθησαν. Κοιμούμαι μέσα σε θανατηφόρα τέλματα. Ζω με καρπούς, σπανίως ευρίσκω ένα ξερό κομμάτι ψωμί. Αλλ’ αι στερήσεις αυταί μου είναι γλυκείαι. Ο βίος αυτός μ’ αρέσει. Από παιδί δεν ονειρευόμουν τίποτε άλλο από την ημέρα της ανεξαρτησίας μας. Ευρίσκομαι δια πρώτην φοράν επικεφαλής ελευθέρων ανθρώπων, οι οποίοι δε με φορτώνουν με μάταιους τίτλους, οι οποίοι μου δίνουν το γλυκύ του αδελφού όνομα. Χαίρετε. Θα ιδωθώμεν; Πού; Ο Θεός το ξεύρει».

Ενώ αλλού επισημαίνει προφητικά: «Εξ’ όλων των μερών της παλαιάς ελληνική αυτοκρατορίας εις τας εσχατιάς της αυτάς συνήλθομεν τριακόσιοι χθες μαθηταί των γυμνασίων και σήμερον μαχηταί της ελευθερίας. Μη το αίμα ημών προώρισται να χαράξει την οροθετικήν γραμμήν του μέλλοντος του ελληνικού κράτους; Αλλά αν ημείς πέπρωται να αποθάνουμε επί της γης αυτής, γράψατε εσείς εις την επιτύμβιον ημών πέτραν: «Ενταύθα κείνται τριακόσιοι της νέας Σπάρτης μη φροντίσαντες να μας ειπώσιν ουδέ τα ονόματά των»».

28 του Μάρτη στηρίζουμε ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης

Πανηγυρικός για την 25η Μαρτίου

του Επικούρου Καθηγητού της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, Δρος Γεωργίου Α. Ξενή, εκφωνηθείς στον επίσημο εορτασμό της εθνικής επετείου στον Ι.Ν. Αγίας Νάπας Λεμεσού, 25.3.2009.

Eίναι Μάρτιος του 1821. Ένα έθνος σύσσωμο κοιτάζει τον κατακτητή του με περιφρόνηση και τον τάφο του με αδιαφορία! Η Ελληνική Επανάσταση εκρήγνυται!

-Πανιερώτατε Μητροπολίτα Λεμεσού και Πρόεδρε Αμαθούντος και Κουρίου,
-Έντιμε κ. Υπουργέ Εσωτερικών,
-Έντιμοι κ. Βουλευτές,
-Έντιμε Δήμαρχε Λεμεσού,
-Έντιμοι Δήμαρχοι,
-Ελλογιμώτατοι Καθηγητές των δημοσίων Πανεπιστημίων,
-Κύριε Ταξίαρχε,
-Κυρία Έπαρχε,
-Κύριε Αστυνομικέ Διευθυντά,
Αγαπητοί Συμπολίτες,

Η επανάσταση εκρήγνυται! Το ελληνικό έθνος δεν έχει ακόμη νικήσει ούτε μία φορά στο πεδίο της μάχης. Και όμως αξίζει ένα μεγαλοφωνότατο Εύγε! Γιατί, έχει ήδη κερδίσει τον πόλεμο, έστω και αν χάσει τις επικείμενες μάχες της Επανάστασης! Έχει κερδίσει τον πόλεμο σε ένα πεδίο απείρως δυσκολότερο, στο πεδίο του πολιτισμού! Το ελληνικό έθνος έχει κρατήσει την ταυτότητά του σε τετρακόσια ολόκληρα χρόνια ξένης κατοχής! Δεν έχει απορροφηθεί από κανένα ευρύτερο σύνολο. Έχει αντισταθεί! Αντίσταση δεν είναι απλώς και μόνο να πάρεις τα όπλα και να ανέβεις τα βουνά. Το δυσκολότερο είναι να μείνεις αυτό που είσαι. Και οι επαναστατημένοι έμειναν αυτό που ήταν μέσα σε ένα πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό μόρφωμα, την Οθωμανική αυτοκρατορία. Και μόνο λοιπόν που η πληθυσμιακή αυτή ομάδα κρατήθηκε ως οντότητα με αίσθηση ενότητας και ετερότητας μέσα σε ένα χωνευτήρι λαών για τέσσερις ολόκληρους αιώνες είναι η πρώτη, λαμπρότατη, νίκη του ελληνικού γένους πριν καν εκκινήσουν τα πολεμικά γεγονότα!

Δεν είναι καθόλου αυτονόητο, ξέρετε, ότι ένας λαός θα μπορέσει να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα. Πού είναι σήμερα για παράδειγμα Γότθοι και Βάνδαλοι, Λομβαρδοί και Νορμανδοί, Φοίνικες και Αλαμανοί; Όλοι αυτοί οι λαοί πέρασαν από την ιστορία σαν διάττοντες αστέρες! Ήταν σημαντικά τα κατορθώματά τους, αλλά στην πορεία συγχωνεύθηκαν μέσα σε ευρύτερα σύνολα και έτσι εξαφανίστηκαν ως ιδιαίτερες εθνικές ομάδες.

Αντίθετα οι Έλληνες έχουν τεράστιες περγαμηνές πολιτιστικής αντιστάσεως στην μακρότατη ιστορική τους πορεία, και αξίζει τώρα να δούμε ποιες είναι εκείνες οι δυνάμεις που συνέβαλαν στη διατήρηση της ταυτότητάς τους, ειδικά στην περίοδο της οθωμανικής κατοχής. Οι δυνάμεις αυτές είναι κυρίως πέντε με προεξάρχουσα τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη.

H Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο μεγάλος θεσμός του Βυζαντίου που επιβίωσε στο πλαίσιο της Οθωμανικής κατοχής. Ο Μωάμεθ ο Πορθητής, ενώ την πολιτική ηγεσία του Βυζαντίου την συνέτριψε, εντούτοις την εκκλησιαστική υπόσταση του Βυζαντίου την διατήρησε, για τα δικά του ασφαλώς συμφέροντα, και μάλιστα την επιφόρτισε με επιπρόσθετα καθήκοντα. Βέβαια πρέπει να τονιστεί ότι πρώτη η Εκκλησία υφίστατο κάθε φορά και τις αυθαιρεσίες των Οθωμανών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι από τους 159 Πατριάρχες που αρχιεράτευσαν επί οθωμανικής κατοχής μόνο είκοσι ένας (21) πέθαναν με φυσιολογικό τρόπο ενώ βρίσκονταν στον θρόνο.

Παρόλα αυτά η σχετική ελευθερία κινήσεων που αφήνει ο Σουλτάνος στην Εκκλησία της επιτρέπει να δρα προς όφελος των χριστιανών ραγιάδων: συντηρεί σχολεία και αγωνίζεται για το σταμάτημα των εξισλαμισμών. Επίσης καθώς είναι παρούσα σε όλες ανεξαιρέτως τις τουρκοκρατούμενες ελληνικές κοινότητες, μπολιάζει όλους τους υπόδουλους με κοινό ήθος, κοινές πεποιθήσεις για τα ουσιώδη της ζωής και του θανάτου και υπαγορεύει σε όλους κοινούς κανόνες ζωής. Έτσι εξασφαλίζει ομοιομορφία και δημιουργεί ενότητα και αλληλεγγύη.

Πέρα από το κοινό εκκλησιαστικό βίωμα, οι άλλες τέσσερις δυνάμεις που κράτησαν την ενότητα ανάμεσα στις διάσπαρτες τουρκοκρατούμενες κοινότητες ήταν: πρώτον, η κοινή συνείδηση ότι είναι απόγονοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δεύτερον, η χρήση κοινού γλωσσικού οργάνου, της ελληνικής γλώσσας, αλλά όχι πάντοτε, αν θυμηθούμε Αρβανίτες, Βλάχους και τουρκόφωνους Έλληνες· τρίτον, η κοινή συνείδηση ότι τελούν υπό ξένον ζυγόν και η συνεπακόλουθη αίσθηση της οικονομικής καταπίεσης, και τέταρτον, η κοινή λαϊκή λογοτεχνία που εξυμνεί τους κλέφτες. Τα δύο τελευταία συνδυάζονται θαυμάσια. Το γεγονός δηλαδή ότι άκουαν οι χριστιανοί ραγιάδες από τα παιδικά τους χρόνια να εγκωμιάζονται άνθρωποι, οι κλέφτες, που ποτέ δεν προσκύνησαν τους Οθωμανούς, στερέωνε μέσα τους το ιδανικό της ελευθερίας. Αυτό το ιδανικό ερχόταν σε σύγκρουση με την αίσθηση της δουλείας που βίωναν καθημερινά και συνεπώς τους κρατούσε πάντοτε σε ετοιμότητα εξεγέρσεως.

Και άργειε να έρθει εκείνη η μέρα…. Επιτέλους όμως κάποια στιγμή φτάνει ο Μάρτιος του 1821 και οι Φιλικοί κατεβαίνουν στην Πελοπόννησο, για να ξεσηκώσουν τους Έλληνες. Βρίσκουν εκεί έναν λαό ο οποίος διαθέτει ενότητα χάρη στους πέντε παράγοντες που αναφέραμε προτήτερα αλλά και προθυμία να επαναστατήσει. Οι Φιλικοί είχαν ασφαλώς άλλη παιδεία από τους χριστιανούς ραγιάδες, ευρωπαϊκής προελεύσεως. Εντούτοις αξιοποιώντας τον θρησκευτικό ζήλο των Ελλήνων ραγιάδων, τη δύναμη δηλ. εκείνη που είχε τη μεγαλύτερη κοινωνική απήχηση, βρίσκουν τον κατάλληλο δίαυλο επικοινωνίας και ευκολότατα τους συνεγείρουν:

21 Μαρτίου ξεσηκώνεται η φοβερή Μάνη με αρχηγό τον Πετρόμπεη. Αμέσως μετά η Καλαμάτα πολιορκείται. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός και όλος ο Μοριάς έχει πάρει τα όπλα. Μπαρουτοκαπνισμένη όλη η ατμόσφαιρα! Η εκκλησία ευλογεί. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι γεμάτοι από θρησκευτικό ζήλο ενθουσιάζονται. Ο Διονύσιος Σολωμός χαιρετίζει τη Θρησκεία ως την κυριότερη δύναμη που εμπνέει τον μαχόμενο ελληνισμό:

Σου ‘ρθε εμπρός λαμποκοπώντας
η Θρησκεία με ένα σταυρό
και το δάκτυλο κινώντας
όπου ανεί τον ουρανό

‘σ’ αυτό’, εφώναξε, ‘το χώμα
στάσου ολόρθη Ελευθεριά’
και φιλώντας σου το στόμα
μπαίνει μες στην Εκκλησιά

Η φωτιά επεκτείνεται στην Ανατολική Στερεά. Πέφτουν τα Σάλωνα, υποκύπτει η Λιβαδειά και η Αταλάντη. Πολεμικό ναυτικό προσχωρεί στον Αγώνα: Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά! Δεν είναι νησιά του Αιγαίου. Είναι βωμοί του Ελληνισμού. Λαμπρές οι επιτυχίες των Επαναστατημένων. Οι Οθωμανοί κατατροπώνονται. Ένα κύμα φανατισμού ξεσπά ανάμεσα στους Μωαμεθανούς. Κρεμάζουν τον Πατριάρχη κατά αυτό τούτο το Άγιον Πάσχα, ένα σεβάσμιο ασθενικό γέροντα 70 ετών. Ο Σολωμός θρηνεί και δι’ αυτού το πανελλήνιον:

Ὀλοι κλαύστε, αποθαμένος
ο αρχηγός της Εκκλησιάς,
Κλαύστε, κλαύστε, κρεμασμένος
ωσάν νάτανε φονιάς

Απαγχονίζουν και πολλούς μητροπολίτες. Απαγχονίζουν και τον δικό μας Αρχιεπίσκοπο, τον Κύπρου Κυπριανό ο οποίος έχει σχέσεις με τη Φιλική Εταιρεία και βοηθεί οικονομικά τον Αγώνα. Απαγχονίζουν και όλη την ιερά Σύνοδο της Κύπρου. Στην Κύπρο κανένας ζωντανός Ιεράρχης! Απαγχονίζουν και πολλούς προεστούς. Οι Κύπριοι όμως απτόητοι. Πυρπολημένοι από τη φλόγα των πολεμικών προκηρύξεων που τους μοίρασε ο αρχιμανδρίτης Θεοφύλακτος Θησέας, μεταβαίνουν εθελοντικά στη φωτιά της κυρίως Ελλάδας. Θέλουν και αυτοί ασφαλώς να μεθύσουν από το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα, κατά τον Παλαμά. Όλος ο ελληνισμός μαχόμενος! Άπαν το ελληνικόν εκινήθη! Η Μονεμβασιά, το Ναυαρίνο πέφτουν. Οι Έλληνες οπλαρχηγοί στρέφονται στην πρωτεύουσα του Μοριά, Τριπολιτσά. Αρχικά όλα ένας θρίαμβος, διθύραμβοι ψάλλονται για τις επιτυχίες, στέφανοι δόξης παντού, ηχούν νικηφόρα οι σάλπιγγες και σαλπίζουν την κατίσχυση της εθνικής ομοψυχίας και ομόνοιας στους εξεγερθέντες.

Όμως σε κάποια φάση τα πράγματα αντιστρέφονται: η Επανάσταση κινδυνεύει να καταπνιγεί από τα δόρατα όχι του τυράννου αλλά της διχόνοιας. Παρόλο που τους επαναστατημένους τους ενώνει ένας κοινός εθνικοθρησκευτικός στόχος, ξεσπά πάλη ανάμεσά τους για την πολιτική εξουσία στα απελευθερωμένα εδάφη και προκαλεί διαιρέσεις. Ξεσπά σύγκρουση ανάμεσα σε εκείνους που διοικούν τον στρατό και τα πλοία και σε εκείνους που προσπαθούν να δημιουργήσουν θεσμούς διοίκησης στα απελευθερωμένα εδάφη. Η πάλη αυτή μειώνει τη στρατιωτική δύναμη των Ελλήνων σε επικίνδυνο βαθμό και τους καθιστά ευχειραγώγητα θύματα της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Ο εθνικός μας ποιητής προσπαθεί να τους συνετίσει:

Μην ειπούν στον στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά
εάν μισούνται ανάμεσό τους
δεν τους πρέπει ελευθεριά

Τελικά η Ελευθερία στέφει τους αγωνιστές και δημιουργείται το πρώτο ανεξάρτητο κράτος δέκα χρόνια μετά την έναρξη της Επανάστασης. Το κράτος αυτό φέρει πολλούς περιορισμούς και δεν δικαιώνει τις προσδοκίες των αγωνιστών. Φέρουν όμως και αυτοί ευθύνη, γιατί διαιρέθηκαν. «Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτῆς ἐρημοῦται καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτῆς οὐ σταθήσεται» κατά το αψευδές στόμα του αρχηγού της Πίστεώς μας Ιησού Χριστού. Τα σοβαρότερα προβλήματα είναι μέσα σε εμάς τους ίδιους, δεν μας τα προκαλούν οι άλλοι!

Πανιερώτατε Μητροπολίτα,
Έντιμε κ. Υπουργέ,
Εκλεκτοί επίσημοι,
Ελληνίδες και Έλληνες της Κύπρου

Η επισκόπηση που προηγήθηκε κατέδειξε ότι δύο είναι οι δυνάμεις που μας κράτησαν ενωμένους τόσο στην τουρκοκρατία όσο και στην επαναστατική περίοδο: η χριστιανική μας πίστη και η ελληνική μας συνείδηση. Η πολιτική συνεργασία από την άλλη στάθηκε ανέφικτη. Πόσο δίκαιο πράγματι είχε ο μεγάλος πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος, όταν, αιώνες πριν, όριζε το ελληνικό έθνος ως οντότητα στηριζόμενη στο όμαιμον, ομόγλωσσον και ομόθρησκον και δεν περιλάμβανε την πολιτική συνεργασία ανάμεσα στα συνεκτικά στοιχεία!

Ας σεβαστούμε την ιερότητα της ιστορικής τούτης στιγμής! Να τιμήσουμε τους ήρωες μας με πράξεις και όχι λόγια. Και αυτό γίνεται με δύο τρόπους: αναπληρώνοντας τις ελλείψεις τους και αναπαράγοντας τις αρετές τους.

Να αναπληρώσουμε λοιπόν τις ελλείψεις των ηρώων μας … Να βρούμε επιτέλους τον τρόπο να συνεννοηθούμε πολιτικά μεταξύ μας ο ελληνισμός. Πρώτα όμως όλοι να καθαρίσουμε τις ψυχές μας από τις σκιές. Η αυτοκριτική είναι αναγκαία και είναι άθλημα προσωπικής ωριμότητας. Εξάλλου οι καιροί δεν σηκώνουν πια το ‘εσείς φταίτε, όχι εμείς’. Τέτοιες δηλώσεις είναι πια σήμερα τουλάχιστον αποκρουστικές στην θορυβώδικη αυταρέσκειά τους. Επίσης να μην λησμονούμε το του Παύλου ‘«οὐκ ἔστιν δίκαιος ουδὲ εἷς». Ας πλύνουμε λοιπόν όλοι τα χέρια μας και ας τα δώσουμε ο ένας στον άλλο. Στην άκρη οι κομματικοί διαχωρισμοί. Κοινή επιδίωξη η χάραξη ενιαίας πολιτικής γραμμής, που τόσο έλειπε από τους επαναστατημένους.

Από την άλλη να αναπαραγάγομε τις αρετές των ηρώων μας… την φλογερή χριστιανική τους πίστη και την φλογερή ελληνική τους συνείδηση, τα ζώπυρα εκείνα του γένους μας και της ενότητάς του! Ως προς το πρώτο ας ακούσουμε τον θρύλο της Επανάστασης, τον ακαταδάμαστο γέρο του Μοριά, την ψυχή των εξεγερμένων, μεγάλο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη να συμβουλεύει τους νέους στην Πνύκα και θα λέγαμε σήμερα στην Κύπρο και τους συντάκτες των νέων αναλυτικών προγραμμάτων: ‘Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στερεώσετε, διότι όταν πιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος’!

Αναφορικά με το δεύτερο, την ελληνική μας συνείδηση, ο ρόλος της παιδείας είναι καίριος και εδώ ειδικά στην Κύπρο. Πρέπει να διατρανώσουμε προς πάσαν κατεύθυνση ότι η ταυτότητά μας ως Ελλήνων της Κύπρου δεν είναι σε καμία περίπτωση υπό διαπραγμάτευση. Αρνούμαστε κατηγορηματικά να δεχθούμε τον οποιοδήποτε εξευτελισμό της οντότητάς μας, όπως προωθείται από τους λεγόμενους Νεοκυπρίους, δεν επιτρέπουμε σε κανένα να μας χαρακτηρίζει ως δήθεν ελληνόφωνους Κυπρίους. Πρώτα από όλα, διότι είναι ένα μεγάλο ψέμα και κανένας στοιχειωδώς πεπαιδευμένος εν έτει 2009 δεν δέχεται την απάτη. Να μάθουμε επιτέλους κυπριακή ιστορία! To νησί μας κατοικήθηκε για πρώτη φορά το 10000 π.Χ. και ήταν στραμμένο προς την Ανατολή. Και όμως ο ερχομός των Ελλήνων 8, 5 χιλιετίες αργότερα έχει τη δύναμη να ανατρέψει όλη την προηγούμενη ιστορία της Κύπρου. Με τον δυναμισμό τους οι Έλληνες άποικοι απορροφούν τις προϋπάρχουσες ή τις σύγχρονές τους πληθυσμιακές ομάδες και επιβάλλουν τη δική τους πολιτιστική σφραγίδα στην Κύπρο μονίμως. Στρέφουν το νησί από την Ανατολή προς το Αιγαίο καθιστώντας το έκτοτε ως το έσχατο σημείο του Ελληνισμού. Ο ελληνισμός στην Κύπρο είναι πραγματικότητα εδραιωμένη εδώ και 3500 χρόνια! Φτάνει πια η παραχάραξη!

Οι νεοκυπριακές μωρολογίες θεωρούνται από κάποιους ως δήθεν αναγκαία προϋπόθεση, για να υπάρξει ειρήνευση στο νησί μας ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Είναι ανόητο και αυτό. Δεν σημαίνει ότι, για να εξαλείψεις τις συγκρούσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων, πρέπει τις δύο κοινότητες να τις αποχρωματίσεις εθνικά και να τις συγχωνεύσεις σε μια ενιαία οντότητα, τη δήθεν νεοκυπριακή, που να είναι άχρωμη, άοσμη και χλιαρή. Είμαστε άκρως αντίθετοι με τη λογική της εξομοίωσης, πρώτον, διότι είναι ανιστόρητη, δεύτερο, διότι είναι αντίθετη με τη νοοτροπία της ΕΕ περί πολυπολυτισμικότητας και τρίτον, διότι υπάρχει ευκολότερος τρόπος για άρση των προστριβών. Πρέπει η κάθε πλευρά όχι μόνο να διατηρήσει την ιδιαίτερη πολιτιστική της φυσιογνωμία, αλλά και να την αναδείξει. Η ποικιλία πολιτισμών, γλωσσών, θρησκειών, καταγωγής πλουτίζει το νησί μας, δεν το φτωχαίνει. Απλώς θα πρέπει να καλλιεργήσουμε και στις δύο πλευρές κλίμα ανεκτικότητας και σεβασμού προς το διαφορετικό. Το νησί μας μας χωράει όλους τους νόμιμους κατοίκους του. Για να μπορούμε όμως να συνεχίσουμε να το θεωρούμε σπίτι μας, θα πρέπει να νιώθουμε άνετα και ελεύθερα η κάθε κοινότητα να καλλιεργήσουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητές μας. Και μια ενδεχόμενη λύση του κυπριακού δεν τη θέλουμε, αν δεν διασφαλίζει την εθνική μας ταυτότητα, ούτε οι Τουρκοκύπριοι την θέλουν άλλωστε!

Μεγάλοι Ελευθερωτές του Ελληνισμού, Κολοκοτρώνη, Μπουμπουλίνα, Μπότσαρη, Καραϊσκάκη και τόσοι άλλοι, οι Έλληνες της Κύπρου εν έτει 2009 μοιραζόμαστε μαζί σας ένα κοινό χαρακτηριστικό. Πριν 188 χρόνια, τα σπλάγχνα της ιδιαίτερης σας πατρίδας τα σπάραζε ο πόνος της οθωμανικής κατοχής. Ασφαλώς βλέπετε ότι 188 χρόνια μετά, και τα σπλάγχνα της δικής μας ιδιαίτερης πατρίδας, της Κύπρου μας, τα σπαράζει ο ίδιος ακριβώς πόνος. Οι ίδιοι εισβολείς κρύβουν και από μας τον ήλιο με την αδιάκριτη παρουσία τους. Η δημιουργική πνοή του λαού μας, η αγνότητά του, η προσφορά του σε ό, τι είναι ανθρώπινο και αληθινό εμποδίζονται για 35 ολόκληρα χρόνια και δεν αφήνονται να χτίσουν τον πολιτισμό τους πάνω στο βόρειο κομμάτι τούτης της γης που είναι ζυμωμένη με αίμα και είναι αλατισμένη με δάκρυα ως το πιο ακρινό της σημείο. Μεγάλοι ελευθερωτές του ελληνισμού, σας ευχαριστούμε που υπήρξατε αυτό που υπήρξατε:

Να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σας
να καθαρίσουμε το δικό μας!
Να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σας
να μπολιάσουμε το δικό μας!
Να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σας
να βάψουμε το δικό μας
να μην μπορέσει ποτές να το ξεθωριάσει ο φόβος!
Να πάρουμε το τελευταίο σας βλέμμα
να μας κοιτάζει να μην ξεστρατίσουμε
Να πάρουμε την τελευταία σας εκπνοή
νάχουμε οξυγόνο να αναπνέουμε
Χιλιάδες χρόνια!

Μεγάλοι ελευθερωτές του ελληνισμού, σας ευχαριστούμε που υπήρξατε αυτό που υπήρξατε, γιατί δείχνετε σε εμάς, τους ομοιοπαθείς Κυπρίους, με την προσήλωσή σας προς την πίστη και την ελληνικότητα πώς καθίσταται δυνατή η θυελλώδης εξόρμηση προς την ελευθερία και τη δικαίωση, πώς καθίσταται δυνατή η θυελλώδης εξόρμηση προς τον Ήλιο και η θυελλώδης εξόρμηση προς το Φως!

Ψηλά οι Σημαίες!

ΠΕΟΦ 1978 - 2009

31 χρόνια ιστορίας απαιτούν η Παγκύπρια Ενιαία Οργάνωση Φοιτητών να συνεχίσει να έχει φωνή στην ΕΦΕΚ Θεσσαλονίκης

Και ποιός είναι ο πραγματικός νικητής μέχρι τώρα

Συνέχεια από το Φοιτητικά και πάλι

Στα δύο μεγάλα φοιτητικά κέντρα στα οποία έχουν κοντραριστεί οι πέντε μεγάλες φοιτητικές δυνάμεις:

• Η Πρωτοπορία ανέβηκε ελαφρά Κύπρο (+0.53%) αλλά κατέρρευσε στην Αγγλία (-10.21%) χάνοντας και μία έδρα.
• Η Προοδευτική έπεσε περισσότερο στην Κύπρο (-0.73%) απ' ότι ανέβηκε στην Αγγλία (+0.65%), χάνοντας επίσης μία έδρα.
• Η Αναγέννηση έμεινε σταθερή στην Αγγλία (+0.18%) και υποχώρησε στην Κύπρο (-1.12%)
• Ο Αγώνας υποχώρησε σημαντικά σε Αγγλία (-2.31%) και Κύπρο (-1.55%)
• Το Μέτωπο στην πρώτη του εκλογική παρουσία στην Αγγλία συγκέντρωσε 11.71% και κέρδισε μία έδρα, ενώ η Α.Φ.Ε υπερδιπλασίασε το ποσοστό της (+1.55%) κερδίζοντας επίσης μία έδρα.

Αδιαφιλονίκητος νικητής μέχρι τώρα, οι μόνες παρατάξεις που φέτος κέρδισαν έδρες, οι μόνες παρατάξεις που ανέβηκαν και σε Κύπρο και σε Αγγλία, οι αυτόνομες αντιομοσπονδιακές κινήσεις!

Η επικράτηση των αυτόνομων κινήσεων τρομοκράτησε τις κατεστημένες παρατάξεις του δικομματισμού σε τέτοιο βαθμό που επικεντρώθηκαν σε ανοίκεια επίθεση εναντίον τους αγνοώντας την μεταξύ τους έχθρα. Η Προοδευτική μετά τις εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο σημείωνε προβοκατόρικα την καταδίκη των δήθεν "φασιστικών" συνθημάτων "που φωνάχτηκαν από τα στελέχη του Μετώπου", και την "διασύνδεση" της "ακροδεξιάς παράταξης" με το Δράσις-Κες. Στο ίδιο μήκος κύματος (αφού οι ανακοινώσεις της γράφονται από τα ίδια έμμισθα στελέχη), μετά την επιτυχία της Ανεξάρτητης Φοιτητικής ΈΠΑΛξης, σημείωνε τον προβληματισμό της επειδή με την έδρα της "ακροδεξιάς ΑΦΕ" σχηματίζεται "ακροδεξιά πλειοψηφία" στον σύλλογο.

Φοιτητικά και πάλι

Βρισκόμαστε στο μέσο των φοιτητικών εκλογών και οι μεγάλες κομματικές παρατάξεις αγωνίζονται για να αποδείξουν ότι προηγούνται με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Η Προοδευτική, υπολογίζοντας και σχολές στις οποίες συμμετέχει... μόνη της, ισχυρίζεται ότι βρίσκεται στο 43.4%, δύο ποσοστιαίες μονάδες πάνω από την Πρωτοπορία. Η Πρωτοπορία αντιθέτως, αμφισβητεί τους υπολογισμούς της Προοδευτικής και θεωρεί ότι εκείνη προηγείται με μικρή διαφορά.

Η πραγματικότητα είναι ότι και οι δύο παρατάξεις στηρίζονται σε αβάσιμα στοιχεία. Κανένας υπολογισμός δυναμικότητας δεν μπορεί να γίνει όσο λαμβάνονται υπόψη σχολές στις οποίες δεν συμμετέχουν και οι πέντε μεγάλες φοιτητικές δυνάμεις: Η Πρωτοπορία, η Προοδευτική, η Αναγέννηση, ο Αγώνας και οι αυτόνομες αντιομοσπονδιακές παρατάξεις. Οι υπολογισμοί σχολών με 100-150 ψήφους μπορούν να εξυπηρετήσουν μόνο στον υπολογισμό του ισοζυγίου δυνάμεων Πρωτοπορίας - Προοδευτικής. Δεν μπορούν όμως να παρουσιάσουν την τοποθέτηση των φοιτητών, όσο οι φοιτητές δεν έχουν μπροστά τους όλες τις επιλογές.

Δύο εκλογικές αναμετρήσεις έχουν γίνει με την συμμετοχή και των πέντε σχολών σκέψης, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Ηνωμένο Βασίλειο (υπολείπονται Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα). Τα συνολικά αποτελέσματα, σε 6.466 ψήφους, είναι:

Πρωτοπορία (ΔΗΣΥ) 41.18%
Προοδευτική (ΑΚΕΛ) 37.49%
Αναγέννηση (ΔΗΚΟ) 10.18%
Αυτόνομες παρατάξεις (Μέτωπο, ΑΦΕ) 6.76%
Αγώνας (ΕΔΕΚ) 3.6%
Πράσινη Κίνηση (Οικολόγοι) 0.79%

Το ισοζύγιο δυνάμεων των παρατάξεων του δικομματισμού, σε 9 κέντρα σπουδών (Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΤΕ.ΠΑ.Κ, Ηνωμένο Βασίλειο, Βουλγαρία, Frederick, Κομοτηνή, Α.ΞΙ.Κ, Ρέθυμνο, Βόλος) και 8.207 ψήφους, είναι διαμορφωμένο ως εξής: Προοδευτική 50.21%, Πρωτοπορία 49.79%. Προοδευτική και Πρωτοπορία υπερέχουν σε έδρες σε 4 κέντρα σπουδών η κάθε μία, και ισοβαθμούν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

"Θέμα ξενοφοβίας η ανασφάλεια"

Επιτέλους μία δήμαρχος που δουλεύει. Την εκλέξαμε για να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της πόλης και βρήκε ήδη την λύση στο πρόβλημα της εγκληματικότητας! Είναι όλα θέμα ξενοφοβίας. Μόλις σταματήσουμε να φοβόμαστε τους ξένους θα σταματήσουν και εκείνοι να κλέβουν, να σκοτώνουν, να βιάζουν κτλ κτλ.

Δεν θέλω σχόλια, ξέρατε τη ψηφίζατε, δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Να την χαιρόμαστε τώρα.

ΥΓ Το άρθρο της ταιριάζει μια χαρά και με την απάντηση ενός Δρ (χαχα) Σταύρου Σταύρου στο TV Mania. Του έγραψε ένας απελπισμένος πολίτης ότι βρήκαν τους χαμένους σκύλους της γειτονιάς κομματιασμένους σε ψυγείο Κινέζων, και ο σοφός Δόκτορας του απάντησε ότι οι ξένοι έχουν τα δικά τους ήθη και έθιμα!

Η 21 Φλεβάρη ήταν η αρχή...

Θριάμβευσε η Ανεξάρτητη Φοιτητική ΈΠΑΛξη στις φοιτητικές εκλογές του Πανεπιστημίου Κύπρου. Υπερδιπλασίασε ψήφους και ποσοστό, και με 3.1% κατέκτησε μία έδρα και επανήλθε στην Φοιτητική Ένωση του Πανεπιστημίου.

Νικήτρια αναδείχθηκε εύκολα η Πρωτοπορία. Κατέρρευσε η Προοδευτική χάνοντας μία έδρα ενώ υποχώρησαν Αγώνας και Αναγέννηση.

Τα τελικά αποτελέσματα:

Πρωτοπορία 47.5% (+0.53%), 10 έδρες, 1.761 ψήφοι
Προοδευτική 40.25% (-0.73%), 8 (-1) έδρες, 1.492 ψήφοι
Αγώνας 4.07% (-1.55%), 1 έδρα, 151 ψήφοι
Αναγέννηση 3.72% (-1.12%), 1 έδρα, 138 ψήφοι
Α.Φ.ΈΠΑΛξη 3.08% (+1.55%), 1 (+1) έδρα, 114 ψήφοι
Πράσινη Κίνηση 1.38% (+1.38%), χωρίς έδρα, 51 ψήφοι

-------------------------------------------------------------------------------

Η επόμενη μάχη για την Πατρίδα και το Φοιτητικό Κίνημα δίνεται στην Θεσσαλονίκη. Η Παγκύπρια Ενιαία Οργάνωση Φοιτητών δεν βρίσκεται στην καλύτερη χρονιά της και κάθε ψήφος μετράει.

Στις εκλογές του 2008 η ΠΕΟΦ είχε συγκεντρώσει 8.9%.

• Το "Μέτωπο" στην ΕΦΕΚ Η.Β
  

Αν είναι δυνατόν!

Αθώους έκρινε το κακουργιοδικείο τους 10 αστυνομικούς που είχαν ξυλοκοπήσει δύο φοιτητές τον Δεκέμβριο του 2005 στην Λευκωσία. Ο πρόεδρος του κακουργιοδικείου έκρινε ότι το βίντεο στο οποίο εμφανίζονταν να χτυπάνε τους δύο φοιτητές δεν μπορεί να γίνει δεκτό επειδή η υπεράσπιση δεν μπόρεσε να ανακρίνει τον παραγωγό (η ταυτότητα του κρατήθηκε κρυφή λόγω του φόβου αντιποίνων από τους αστυνομικούς μας). Ο πρόεδρος του κακουργιοδικείου, κ. Γιασεμή, δεν πείστηκε ούτε από τους ειδικούς που πιστοποίησαν την αυθεντικότητα του βίντεο, και αθώωσε τους βασανιστές των δύο φοιτητών.

Όλο το βίντεο βρίσκεται εδώ.

Α.Φ.Ε Πανεπιστημίου Κύπρου

Ξημερώνει η μέρα των εκλογών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και υπενθυμίζουμε την παρουσία της Ανεξάρτητης Φοιτητικής ΈΠΑΛξης. Υπενθυμίζουμε την παρουσία της επειδή η μεγαλύτερη δυσκολία της ήταν ακριβώς η αδυναμία να ενημερώσει όλους τους φοιτητές για την ύπαρξη της, σε έναν δύσκολο χώρο και με χαμηλές οικονομικές δυνατότητες.

Ο αγώνας για την έδρα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι δύσκολος. Η έδρα χάθηκε πέρσι και το μόνο σίγουρο είναι ότι φέτος η Α.Φ.Ε είναι αναγεννημένη. Κάθε ψήφος είναι σημαντική και μπορεί να κρίνει αν στην Φοιτητική Ένωση του 2009 θα υπάρχει αυτόνομη υπερκομματική φωνή.

Όλοι οι υποψήφιοι της Ανεξάρτητης Φοιτητικής ΈΠΑΛξης εδώ.

Τα αναλυτικά προγράμματα Ιστορίας

Του Ιάκωβου Αρτεμίου

Η κεντρική επιτροπή αναλυτικών προγραμμάτων, που θα καθοδηγεί αυτούς/αυτές που θα ξαναγράψουν τα βιβλία Ιστορίας της Κύπρου για τα σχολεία μας, περιλαμβάνει διακεκριμένους στα θέματα Ιστορίας ακαδημαϊκούς δασκάλους. Φοβάμαι, όμως, ότι αυτή η πραγματογνωμοσύνη τους δεν εγγυάται και το σωστό αποτέλεσμα, γιατί με όσα μας έδειξαν μέχρι τώρα, το ΑΚΕΛ, οι ακελικοί και οι ακελογενείς στο θέμα της πρόσφατης Ιστορίας της Κύπρου, αλλά και της παλαιότερης, τελικά άλλα αυτοί θα κελεύουν κι άλλα θα βούλεται και θα εντέλλεται το ΑΚΕΛ στους συγγραφείς των σχολικών εγχειριδίων.

Τα δείγματα γραφής από μέρους τους είναι πολλά, όπως, π.χ., στο θέμα της Ε.Ο.Κ.Α., που το μέλος της ακελογενούς Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου Νέαρχος Γεωργιάδης, συγγραφέας βιβλίων για το ρεμπέτικο τραγούδι, βλέπει, σε εποχή που δεν υπήρχε πια, ως «παράνομη οργάνωση των Ελληνοκυπρίων εθνικιστών που σκότωνε Τουρκοκύπριους το 1963 και έβαζε βόμβες σε μιναρέδες». Η Ε.Ο.Κ.Α. ήταν παράνομη οργάνωση μόνο για τους Άγγλους, γιατί πολεμούσε το αποικιοκρατικό καθεστώς τους με στόχο την Ένωση, ασχέτως αν άλλα συμφέροντα οδήγησαν σε μια κολοβή ανεξαρτησία του νησιού το 1960, και υποστηρίχτηκε από τη συντριπτική πλειονότητα των Ελληνοκυπρίων ανεξαρτήτως ιδεολογίας, όπως, π.χ., τον ιδρυτή της ΕΔΕΚ Βάσο Λυσσαρίδη… αποβλημένο από το ΑΚΕΛ, αλλά και τον ανένταχτο αριστερό [καμάρι (!) για το ΑΚΕΛ], γνωστό λαογράφο, εκπαιδευτικό και λογοτέχνη Παύλο Ξιούτα, που έδρασε στην περιοχή Ευρύχου ως μέλος της Π.Ε.ΚΑ., πολιτικής πτέρυγας της Ε.Ο.Κ.Α., η οποία όμως ανέστειλε τη δράση της το 1959.

Από την άλλη, δύο μόνο μιναρέδες ανατινάχτηκαν, κι οι δύο στη Λευκωσία, αλλ’ όχι το 1963. Ένας, δύο φορές, εκείνος του τεμένους Μπαϊρακτάρη το 1962 και 1964 και ο δεύτερος του τεμένους Ομεριέ (Εμερκές) πάλι το 1962, και οι δύο όμως από την τρομοκρατική οργάνωση του Ντενκτάς Τ.Μ.Τ., την οποία ίδρυσε η Τουρκία ως αντίβαρο προς την Ε.Ο.Κ.Α., που όμως δεν είχε στους στόχους της τους Τ/κ. Την ευθύνη γι’ αυτές τις ανατινάξεις έχει η Τ.Μ.Τ., όπως ομολόγησε σε συνέντευξή του με τον Κώστα Γεννάρη στο Ρ.Ι.Κ.1 ο Ντενκτάς το 2001.

Η ίδια ανιστόρητη προσέγγιση για την Ε.Ο.Κ.Α. υπάρχει και στην Εγκύκλιο του Υ.Π. κ. Ανδρέα Δημητρίου για την 7η Δεκεμβρίου 2008, Ημέρα για τους Μαχητές της Αντίστασης στο Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, όπου διατυπώνεται διαστρεβλωμένα ότι «Ο Αγώνας και η μάχη (ποια μάχη;) των αγωνιστών του 1955-1959 δόθηκαν για την ανεξαρτησία της Κύπρου».

Εκεί, όμως, που η διαστρέβλωση όχι μόνο της κυπριακής αλλά και της ελληνικής ιστορίας… ιερουργεί, είναι το περιεχόμενο συνεντεύξεων σε κυπριακές εφημερίδες του καθηγητή Συγκριτικής Παιδαγωγικής, αυθεντίας σ’ αυτόν τουλάχιστον τον τομέα διεθνώς, Ανδρέα Καζαμία, του οποίου, όμως, οι ιστορικές απόψεις είναι αμφιβόλου εγκυρότητας και πειστικότητας, γιατί είναι αυθαίρετες ιδεοληψίες, οι οποίες συνδέουν τα ασύνδετα και αποσυνδέουν τα αυτονόητα και συνδεδεμένα.

Οι κίνδυνοι από τις απόψεις του αυτές προέρχονται από το γεγονός ότι είναι ο επικεφαλής των 7 Πανεπιστημιακών (Σοφών) που κατάρτισαν το περιεχόμενο της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης των ελληνοκυπριακών σχολείων, που εφαρμόζεται και, υποτίθεται, εξελίσσεται από το Γενάρη του 2005.

Ο καθ. Καζαμίας, λοιπόν, υποστηρίζει ότι: «άλλο η Ελληνική Ιστορία, άλλο η Κυπριακή. Μπήκαμε στην Ε.Ε. Δεν μπορεί η Κυπριακή Ιστορία να μείνει η ίδια… Έλληνες και Ελληνοκύπριοι δεν πρέπει να παρουσιάζονται ως ανήκοντες στο ίδιο έθνος… Μετά την Ανεξαρτησία του 1960 οι Τ/κ είναι μια συνεργάσιμη μειονότητα. Ο όρος Τουρκανταρσία δεν αποδίδει ορθά τα γεγονότα του 1963-64… Ο όρος Βαρύς Τουρκικός Ζυγός για την Τουρκοκρατία είναι φορτισμένος. Οι Τούρκοι δεν ασπάζονται τη βία ως στοιχείο που επιβάλλεται από τον ισλαμισμό… Το κρυφό σκολειό είναι μυθοπλασία, όπως μυθοπλασία είναι το διαρκές αίτημα των Ε/κ για ένωση με την Ελλάδα… Αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων του 1974 είναι Ειρηνευτική Επιχείρηση για τους Τ/κ και Εισβολή για τους Ε/κ» (Πολίτης, 23.11.2008). «Τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας πρέπει να ξαναγραφτούν, για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της εισόδου μας στην Ε.Ε. και την επιδιωκόμενη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» («Φ», 5.9.2005).

Η άποψη των ιθυνόντων, ότι θα χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα με τα διδακτικά εγχειρίδια διάφορες πηγές, δεν μας καθησυχάζει, γιατί αυτές οι διαφορετικές πηγές μπορεί κάλλιστα να προέρχονται από ανθρώπους με τα… ίδια μυαλά με τους ιθύνοντες, δηλαδή κομματικά, «και έσται η δευτέρα πλάνη χείρων της πρώτης», γιατί με τέτοια βιβλία και τέτοιες πηγές «το καλύτερο αναλυτικό πρόγραμμα Ιστορίας μπορεί να καταλήξει στη χειρότερη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας με τη μεγαλύτερη άνεση» (David Bolam, Inside a Curriculum, London 20076).

• Εάλω η Κύπρος
  

Δράσις - Κ.Ε.Σ

Σε άκρως φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του "ΔΡΑΣΙΣ- ΚΕΣ" για τους δυο μεγάλους Ήρωες του Κυπριακού Ελληνισμού (δυο απο τον μακρύ κατάλογο της θυσίας για Λευτεριά και Ένωση) του Γρηγόρη Αυξεντίου και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Παρών ο συμμαχητής του "Σταυραετού", που έμεινε μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή και ήταν ο πρώτος που αντίκρισε το απανθρακωμένο -δείγμα του.... πολιτισμού των Εγγλέζων- σώμα του Αυξεντίου. Ο Αυγουστής Ευσταθίου μας αποκάλυψε τις τελευταίες στιγμές του Αυξεντίου και την παλικαριά με την οποία αντιμετώπισε και αψήφισε τον θάνατο, μπροστά στην Πίστη για Ελευθερία και Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα!

Συγκινημένη η αδερφή του Ευαγόρα Παλλικαρίδη, Μαρούλα Βρυωνίδη- Παλλικαρίδη, δεν μπορούσε να κρατήσει τα δάκρυά της, ενθυμούμενη τους αγώνες του Ήρωα αδερφού της, αλλά και τη σκληρότητα των Εγγλέζων, που ακόμη και λίγη ώρα πριν κρεμάσουν το 18χρονο παιδί, δεν τους επέτρεψαν να τον αγκαλιάσουν, να τον φιλήσουν, να τον αποχαιρετήσουν!

Συγκλονιστικός και ο Πρόεδρος του ΔΡΑΣΙΣ- ΚΕΣ, Ανδρέας Αποστόλου, που θύμισε σε όλους ότι ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν έχει τελειώσει, αφού η Ένωση δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί!

Αλλάζει σελίδα το Δημοκρατικό Κόμμα

Εφημερίδα "Φιλελεύθερος": "Ήττα Καρογιάν"

"...είναι σαφές πως επικράτησε πλήρως η ομάδα εκείνη, που κατά τη διάρκεια της προσυνεδριακής περιόδου, είχαν τα στελέχη της χαρακτηρισθεί ως «τασσικοί». Οι εκλεγέντες έχουν θέσει και δημόσια ζήτημα επανεξέτασης των σχέσεων του ΔΗΚΟ με την Κυβέρνηση, κι αυτό είναι ένα ζήτημα που θα συζητηθεί στο κόμμα σύντομα"

Εφημερίδα "Σημερινή": "Θριάμβευσε η τριάδα της "τασσικής" πτέρυγας"

"Οι λεγόμενοι «τασσικοί» θεωρούνται ως οι εκφραστές της σκληρής γραμμής του κόμματος στο Κυπριακό και όσον αφορά τη σχέση με την Κυβέρνηση. Είναι αυτοί που υποστηρίζουν τη συνέχιση της πολιτικής για το Κυπριακό στη γραμμή που χάραξε ο Τάσσος Παπαδόπουλος"

Εφημερίδα "Πολίτης": "Σκληρή γραμμή στο Κυπριακό πρόκριναν τα μέλη του ΔΗΚΟ"

"Διά της ψήφου της, η βάση του ΔΗΚΟ έστειλε ηχηρό μήνυμα προς τον Πρόεδρο Χριστόφια, ότι οι θέσεις του στο Κυπριακό και τα εσωτερικά δεν αποτελούν θέσφατο"

Εφημερίδα "Αλήθεια": "Η συντριπτική πλειοψηφία του ΔΗΚΟ αποδοκίμασε τις επιλογές Καρογιάν".

"Το χθεσινό αποτέλεσμα των ενδοκομματικών εκλογών στο ΔΗΚΟ αποτελεί ηχηρό μήνυμα της βάσης προς τον πρόεδρο του κόμματος, Μάριο Καρογιάν, ότι αμφισβητεί τις επιλογές του ιδιαίτερα στα ουσιώδη και καθοριστικά ζητήματα της πολιτικής ζωής του τόπου, τα οποία έχουν να κάνουν με τους χειρισμούς του προεδρικού"

Ένας αληθινός πατριώτης

Του Χρήστου Τρύφωνος

Την γνώρισα όταν ακόμα πήγαινα γυμνάσιο. Στην 3η Γυμνασίου μου δίδασκε το μάθημα των νέων Ελληνικών. Άψογη στην παράδοση του μαθήματος, συμπαθητική σαν άνθρωπος, φιλική και πρόσχαρη. Βάζοντας ένα στοίχημα αποφάσισε να κάνει την πρώτη της απόπειρα να σκηνοθετήσει ένα θεατρικό έργο. Μπήκα στην θεατρική ομάδα και έτσι είχα την ευκαιρία να την γνωρίσω και σαν άνθρωπο μέσα από τις πολλές ώρες που περάσαμε μαζί, κυρίως όμως από τα διαλείμματα της πρόβας. Άνθρωπος της ουσίας, με κουβέντες ξεκάθαρες, συγκεκριμένες. Αγαπούσε την πατρίδα της με ανιδιοτέλεια. Απλή παρά την πολύ εύπορη οικονομική της κατάσταση, ζεστή και πάνω από όλα ανθρώπινη είχε όλα τα πράγματα ορθά βαλμένα μέσα στο μυαλό της. Αυτό που προσπάθησε και σαν φιλόλογος να μας περάσει ήταν να ξέρουμε από πού ερχόμαστε, που πάμε και ποιοι είναι οι στόχοι μας. Η παράσταση παίχτηκε και πήραμε το πρώτο παγκύπριο βραβείο.

Οκτώ χρόνια μετά, χωρίς να έχουμε ξανά συζητήσει από τότε, διαβάζω στις εφημερίδες την ιστορία μιας ελληνοκύπριας φιλολόγου που διδάσκει στο κατεχόμενο γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου. Η φιλόλογος αρνείται να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση που έμμεσα στοχεύει στο να εξαλείψει αυτό που κάνει τους μαθητές του Ριζοκαρπάσου τόσο ηρωικούς και ξεχωριστούς. Μέσα από τα μηνύματα που περνάει η παράσταση είναι η αφαίρεση του Ελληνικού στοιχείου που με νύχια και με δόντια προσπάθησαν γενιές Ελλήνων της Κύπρου να κρατήσουν ζωντανό στην ηρωική χερσόνησο της Καρπασίας. Το όνομα της το ίδιο με εκείνο που άκουγα οκτώ χρόνια πριν όταν μπήκα για πρώτη φορά στην τάξη της 3η Γυμνασίου, Μαρία Στεφάνου.

Όρθωσε ανάστημα η μικρόσωμη Μαρία Στεφάνου και αρνήθηκε να ανεβάσει έργα που χρηματοδοτούνται από την Αμερικανική USAID (κρατική οργάνωση που σκοπό έχει μέσα από χρηματοδοτήσεις να προωθεί τάσεις οι οποίες εξυπηρετούν στα αμερικανικά συμφέροντα). Η άρνηση της φαίνεται να μην άρεσε σε κάποιους και για αυτό επιστράτευσαν τον επιθεωρητή Κώστα Κατσώνη και το διευθυντή του γυμνασίου Δροσιάς Λάρνακας Θεοχάρη Μασούρα να την μεταπείσουν. Η άρνηση της δεδομένη. Οι φωνές και οι φοβέρες δεν την λύγισαν. Ο επιθεωρητής έφυγε και η Διευθύντρια του σχολείου της ανακοίνωσε άχαρα ότι της αφαιρεί την εποπτεία της θεατρικής παράστασης.

Πρώτο μου μέλημα μόλις επιστρέψω Κύπρο για διακοπές να τρέξω και να τις σφίξω το χέρι. Να την επισκεφτώ στο κατεχόμενο γυμνάσιο του Ριζοκαρπάσου και να πω στους μαθητές της πόσο τυχεροί πρέπει να νιώθουν που τους κάνει μάθημα μια τέτοια εκπαιδευτικός, μια τέτοια πατριώτισσα, μια τέτοια μάνα αγωνίστρια ένας τέτοιος άνθρωπος σαν την Μαρία την Στεφάνου.

Νίκη του ΔΗ.ΚΟ

Πριν λίγες εβδομάδες η ομάδα Καρογιάν είχε αποφασίσει να προκαλέσει αθετώντας την συμφωνία μεταξύ των δύο τάσεων και κατεβάζοντας ως υποψήφιο αντιπρόεδρο τον Άγγελο Βότση. Ως αποτέλεσμα η ομάδα Καρογιάν στην ηγεσία του κόμματος σήμερα έχει περιοριστεί μόνο στον... Καρογιάν.

Οι κουβαλητοί του ΑΚΕΛ δεν ήταν αρκετοί τελικά ώστε να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ των συνοδοιπόρων του Δ. Χριστόφια. Η νίκη των λεγόμενων "Τασσικών" ήταν συντριπτική. Το αποτέλεσμα των εκλογών του ΔΗ.ΚΟ είναι ένα ράπισμα στην πολιτική σύμπλευσης του Καρογιάν με το ΑΚΕΛ. Ο ίδιος ο Μάριος Καρογιάν μπορεί να μην αμφισβητείται, αμφισβητείται όμως όλη η πολιτική του τον τελευταίο ένα χρόνο.

Τα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος επέλεξαν να επαναβεβαιώσουν ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Ξεκαθάρισαν ότι το κόμμα τους αρνείται να ακολουθήσει τον Δ. Χριστόφια στον γκρεμό που οδηγεί τον Κυπριακό Ελληνισμό. Προστάτεψαν το ΔΗ.ΚΟ από τον κίνδυνο να καταστεί προτεκτοράτο του ΑΚΕΛ.

Οι νικητές των εσωκομματικών εκλογών οφείλουν να σύρουν τον πρόεδρο ώστε να αποδεχθεί την πολιτική που ζήτησε η βάση. Ο Μ. Καρογιάν το Σάββατο έκανε ηγετική εμφάνιση. Η Κυριακή των εκλογών τον βρήκε ηττημένο και η Δευτέρα απομονωμένο. Δικιά του ευθύνη είναι τώρα να αγκαλιάσει την πολιτική των νικητών και να γυρίσει την πλάτη στην εξάρτηση από το ΑΚΕΛ.

ΥΓ 1: Ο Μάριος Καρογιάν θα βρει μία δικαιολογία για την απουσία του από την ανακήρυξη των νικητών. Όλοι οι ΔΗΚΟϊκοί θα την αποδεχθούν εύκολα για να διαφυλάξουν την ενότητα του κόμματος. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι ότι πρόκειται για μία μικροπρεπή αντίδραση ενός ανθρώπου που είδε όλους τους προστατευόμενους του να μένουν έξω από την ηγεσία.

ΥΓ 2: Αναπληρωτής πρόεδρος: Γ. Κολοκασίδης 6.503 - Αντ. Παπαδοπούλου 4.565, Αντιπρόεδρος: Ν. Παπαδόπουλος 6.166 - Αγγ. Βότσης 4.694, Γενικός Γραμματέας: Κ. Κενεβέζος 6.213 - Αθ. Κυριακίδου 4.674

Η Ώρα της Γης

Η Ώρα της Γης (EARTH HOUR) ξεκίνησε ως μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης που καλούσε τους πολίτες του Σίδνεϊ για να σβήσουν τα φώτα τους ένα βράδυ, για μια ώρα. Η ενέργεια αυτή σύντομα μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Φέτος, στις 20.30 το Σάββατο 28 Μαρτίου, καλούμε τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο να σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα – την Ώρα της Γης. Στόχος μας είναι να συμμετάσχουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε περισσότερες από 1000 πόλεις, και όλοι μαζί να αποδείξουμε πως είναι δυνατόν να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτίρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο.

Η Ώρα της Γης 2009 απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτίρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας.

Περισσότερες από 64 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης 2009. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει καθημερινά, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μία τόσο απλή ενέργεια, όπως το να σβήσουν τα φώτα τους, μπορεί να έχει τόσο μεγάλη συμβολή στην έλευση της αλλαγής.

Η Ώρα της Γης είναι ένα μήνυμα ελπίδας και δράσης.

19 Μαρτίου, Πανεπιστήμιο Κύπρου - Στηρίζουμε Α.Φ.Ε

Η Ανεξάρτητη Φοιτητική Έπαλξη είναι μια αυτόνομη φοιτητική παράταξη, η οποία δραστηριοποιείται στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ιδρύθηκε το 1995 από μια ομάδα φοιτητών οι οποίοι αρνήθηκαν να συμβιβαστούν με την ιδέα της ύπαρξης των κομμάτων στο χώρο του Πανεπιστήμιου. Είναι η μόνη ακομμάτιστη παράταξη του Πανεπιστημίου Κύπρου. Τα μέλη της παράταξής μας αγωνίζονται πάντα με γνώμονα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα τόσο του φοιτητή, διότι θεωρούμε ανεπίτρεπτη την προώθηση κομματικών συμφερόντων στο φοιτητικό συνδικαλισμό, γεγονός που, δυστυχώς, παρακολουθούμε καθημερινά.

Κύρια θέση μας αποτελεί η αυτοχρηματοδότηση και άρνηση κάθε ενίσχυσης από οποιοδήποτε κόμμα. Έχοντας, λοιπόν, ως πηγή ενέργειας την αυτόνομή μας έκφραση, δεν περιοριζόμαστε μόνο στην υπεράσπιση των συμφερόντων του φοιτητή, αλλά αγωνιζόμαστε και για την απελευθέρωση του νησιού μας.

Η Α.Φ.Έπαλξη είναι η μόνη παράταξη η οποία είχε ανέκαθεν ξεκάθαρη θέση για το κυπριακό πρόβλημα. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά κάθε μορφή Ομοσπονδίας, ιδιαίτερα στη μορφή που την προωθεί σήμερα η Κυβέρνησή μας, διότι αποτελεί ρατσιστική, δυσλειτουργική, αντιδημοκρατική και άδικη «λύση». Προτείνουμε μια λύση βασισμένη στις Αρχές του Διεθνούς Δικαίου και στον πλήρη σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μόνη λύση, δηλαδή, θεωρούμε την απελευθέρωση. Απαιτούμε την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων καθώς και των εποίκων, αλλά και την επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους.

Η Τουρκία πρέπει να λογοδοτήσει για όλα τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε και οφείλει να δώσει εξηγήσεις για τους αγνοουμένους. Το Κυπριακό πρέπει να τεθεί στις σωστές του βάσεις και να προβληθεί στη διεθνή κοινότητα σαν ζήτημα παράνομης εισβολής και κατοχής, και όχι πρόβλημα δύο κοινοτήτων, όπως μοιραία προβάλλεται από τη λανθασμένη πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση.

Καλούμε όσους φοιτητές δεν ανέχονται τις κομματικές παρεμβάσεις στο φοιτητικό συνδικαλισμό και όσους ακόμα δεν συμβιβάζονται με παράλογες «λύσεις» του προβλήματός μας, να συμπορευτούν μαζί μας, να μας στηρίξουν, για να περάσουμε τα μηνύματά μας.

• Ιστολόγιο Εκλογές 2009: Α.Φ.ΕΠΑΛξη
  

Η Σημαία σε Έλληνες

Οι υπογραμμίσεις φυσικά δεν είναι δικές μας, ανήκουν στο προσκείμενο στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α ιστολόγιο που αποκάλυψε το θέμα. Εμείς απλώς συγχαίρουμε τους γονείς του δημοτικού Καλυβών που ομόφωνα αποφάσισαν να μην δοθεί η σημαία σε αλλοδαπό μαθητή, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα Τσενάι (που δήλωνε περήφανα ότι θα πολεμούσε εναντίον μας σε πόλεμο αλλά κάποιοι ήθελαν να του παραδώσουν το εθνικό μας σύμβολο). Στηρίζουμε τους γονείς και το χωριό ενάντια στην φασίζουσα συμπεριφορά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α που προσπαθεί να επιβάλει την άποψη του ενάντια σε όλους τους γονείς του σχολείου και όλους τους φορείς του χωριού.

Επιλογές απ' την μπλογκόσφαιρα

• Μήνυμα των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα: Μας πνίγουνε οι Αφγανοί
• Ακόμη ένας "μπάτσος" νεκρός..
• Ελεύθερος ο Vasko!
• Εμείς στο ΠΑΣΟΚ είμαστε ρεαλιστές...
• Απολαύστε την συμμετρία των μαθηματικών
• Γιατί εντυπωσιάζονται τόσοι με το εξώφυλλο του The Economist; Η νομιμοποίηση των ναρκωτικών είναι πάγια θέση της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς (στην Ελλάδα εκπροσωπείται από την Φιλελεύθερη Συμμαχία και προσφάτως από την Δράση).
• Η τελευταία λειτουργία στην Αγία Σοφία
• Απλώς υπενθυμίζουμε ότι ο πατριωτικός χώρος πρώτος αντέδρασε για το θέμα Κουνέβα, καταγγέλλοντας και τους "επαναστάτες" που καίγανε την Ελλάδα χάρη του Αλέξανδρου και μία ανακοίνωση δεν είχαν βγάλει για αυτή την υπόθεση. Με καθυστέρηση ημερών θυμήθηκαν να κάνουν κινητοποιήσεις για την Κουνέβα που τελικά τους βγήκε... εθνικίστρια.
  

Ερώτηση: Υπάρχουν προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να διακρίνει πολιτικές που στοχεύουν στον αφελληνισμό της παιδείας;

Του Κώστα Μαυρίδη

Σε πρόσφατο άρθρο του, ο βουλευτής Τ. Χατζηγεωργίου ονομάζει την κριτική κατά του Υπουργού Παιδείας ως δήθεν «επίθεση ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», απαντά σε ερωτήματα που ο ίδιος θέτει και έχει εύκολη απάντηση κι επιπλέον, θέτει προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τον Υπουργό Παιδείας και τον ίδιο και ιδίως, για να μιλά για αφελληνισμό και μείωση των αντιστάσεων απέναντι στην κατοχή.

Γράφει χαρακτηριστικά: «μιλούν για αφελληνισμό και δεν διάβασαν ποτέ ούτε Όμηρο ούτε Δημόκριτο». Και συνεχίζει ακάθεκτος: «ομνύουν πίστη στον εθνικό ύμνο, και … σίγουρα δεν ξέρουν ποιος τον μελοποίησε». Όσοι διαφωνούμε, κατηγορούμαστε για «μη χρησιμοποίηση του εγκεφάλου» και μας προτάσσει το χιλιοειπωμένο: «διαφωνούν με την παρούσα διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, για να μην πω ότι διαφωνούν με την επιδιωκόμενη Λύση».

Το κεφαλαίο στη λέξη «Λύση», είναι δικό του. Μόνο που το μοναδικό σχέδιο λύσης, ήταν η «Λύση Ανάν», που απέρριψε η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού και που ως κοινωνία πολιτών έσυρε με το ζόρι και κομματικές ηγεσίες να προσαρμοστούν, πράγμα με το οποίο διαφώνησε ο ίδιος, σε βαθμό που δήλωσε ότι θα έπρεπε ο Ντε Σόττο να τιμηθεί για την προσφορά του στη «Λύση».

Όμως, επανέρχομαι στις «προϋποθέσεις», με ένα ερώτημα: Ο παππούς μου ο Μαυροκωνσταντής, από το Δίκωμο, 18 χρονών εθελοντής πολεμιστής στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), που με τα φτωχά του ελληνικά και την βαριά κυπριακή λαλιά του, ούτε Όμηρο διάβασε μήτε Δημόκριτο, περνά τις εξετάσεις; Θα μπορούσε να διακρίνει το ελληνικό από το αφελληνικό; Το αυθεντικό από το εισαγόμενο;

Ο Μαυροκωνσταντής ΔΕΝ δικαιούται καν να έχει άποψη. Δικαιούνται άλλοι που διάβασαν διάφορα κείμενα, όπως προφανώς ο ακελικός βουλευτής που έχει άποψη ταυτισμένη με τον Υπουργό και τις στρεβλωτικές του απόψεις περί Ιστορίας και άλλων θεμάτων παιδείας. Ακούεται πικρό, αλλά θα το γράψω: Για πολλούς λόγους, συντάσσομαι με τον «αμόρφωτο» Μαυροκωνσταντή και απορρίπτω τους περισπούδαστους πολιτικάντηδες και δήθεν διανοούμενους. Δεν ξέρω αν θα κατανοήσει τους λόγους μου ο Τ. Χατζηγεωργίου, αλλά είμαι βέβαιος ότι για άλλους, δεν χρειάζεται να εξηγήσω οτιδήποτε. Αν όμως το θέλει, ας διευθετήσει μια ανοιχτή συζήτηση μέσω της κομματικής του νεολαίας, για να βρίσκεται και σε φιλικό περιβάλλον.

Και είναι αξίες παιδείας που όπλισαν ένα 19χρονο, δεμένο πισθάγκωνα, να φτύσει στα μούτρα, έναν αδίσταχτο φονιά το 1974. Τώρα που πλησιάζει η 3η Μαρτίου, αξίες παιδείας όπλισαν έναν Σταυραετό να θυσιαστεί εν γνώσει του, μαχόμενος και φλεγόμενος ως την τελευταία στιγμή, σε μια πλαγιά του Μαχαιρά το 1957. Αξίες πέραν από απλό πατριωτισμό που αναδεικνύουν τη μάχη του Ανθρώπου ενάντια στον υπάνθρωπο. Πρόκειται για την αιώνια μάχη του ελληνικού πολιτισμού μέσω της παιδείας, που παραμένει πρώτιστα ανθρωποκεντρικός. Τόσο ανθρωποκεντρικός που έπλασε τους θεούς του καθ´ομοίωση του ανθρώπου. Και τόσο επίκαιρος, στη σημερινή μάχη για ελευθερία ενάντια στην κατοχή. Δυστυχώς, σ´ αυτή την αιώνια πάλη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχασαν το νόημα. Κι άλλοι που πρεσβεύουν τα εισαγόμενα ή και υπηρετούν τους ξένους, όσο κι αν διάβασαν τον Όμηρο.

Πομάκοι σε κλοιό

Του Τάσου Τσακίρογλου

Για επιχείρηση πολιτισμικής εξόντωσης των Πομάκων και των Ρομά της Θράκης κατηγορεί τους τουρκόφωνους της περιοχής ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πομάκων Νομού Ξάνθης. Οι καταγγελίες περιλαμβάνονται σε επιστολή που έστειλε ο σύλλογος, τις προηγούμενες μέρες, στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό, στους πολιτικούς αρχηγούς και τον πρόεδρο της Βουλής.

*Στο κείμενό τους οι Πομάκοι Ελληνες πολίτες του νομού επικρίνουν τα πολιτικά κόμματα και τους τοπικούς άρχοντες ότι έχουν αναγάγει σε «προνομιακούς συνομιλητές» ορισμένους μουσουλμάνους παράγοντες οι οποίοι απαγορεύουν στην κοινότητά τους τον αυτοπροσδιορισμό των μελών της ως «Ελλήνων πομάκων, μουσουλμάνων το θρήσκευμα». Και καταγγέλλουν διώξεις που υφίστανται από τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως «τούρκους» και το τουρκικό προξενείο.

*Οι εκπρόσωποι του Συλλόγου, ο οποίος ιδρύθηκε το 2007 με σκοπό τη διάσωση και της πολιτιστικής κληρονομιάς των Πομάκων, αποκαλύπτουν ότι μετά τη δημοσίευση του καταστατικού του, τα ιδρυτικά του μέλη έγιναν αποδέκτες απειλών, ύβρεων και συκοφαντιών, προκειμένου, όπως λένε, να καθιερωθεί «η ψευδής εικόνα της μιας, ενιαίας και μάλιστα τουρκικής, μειονότητας». Στο πλαίσιο αυτό, απευθύνονται στο ελληνικό κράτος προκειμένου να δείξει τον έμπρακτο σεβασμό του, τηρώντας το σύνταγμα, τη Συνθήκη της Λωζάνης και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

*Τι ακριβώς ζητούν;

*Πρωτίστως να διασφαλιστεί και στους Πομάκους το δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση, καθώς, όπως καταγγέλλουν, παρά τις εκκλήσεις τους, δεν λειτουργεί ούτε ένα δημόσιο σχολείο στα Πομακοχώρια.

*Παράλληλα, απαιτούν να αναγνωριστούν τα Πομάκικα ως γλώσσα της μειονότητας ισότιμη με τα τουρκικά. «Δεν είναι δυνατόν τα παιδιά μας, στην ηλικία των 5-6 ετών να καλούνται να διδάσκονται μαθήματα σε ξένη προς αυτά γλώσσα, δηλαδή στα τουρκικά», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

*Επίσης ζητούν από την Πολιτεία να προστατεύσει αποτελεσματικά τους Πομάκους που διώκονται και δέχονται επιθέσεις τόσο από το τουρκικό προξενείο όσο και από τους τούρκους εθνικιστές του νόμου.

*Για την πολιτική των κομμάτων καταγγέλλουν ότι «κοσμούν» τα ψηφοδέλτιά τους με ανθρώπους οι οποίοι υιοθετούν τις ακραίες και διχαστικές θέσεις του τουρκικού προξενείου. Για του λόγου το αληθές, μάλιστα φέρνουν ως παράδειγμα τις πρόσφατες αναφορές τόσο του Τσετίν Μάντατζη (ΠΑΣΟΚ) ότι «η τουρκική κοινότητα της Δ. Θράκης αποτελεί κομμάτι του μεγάλου τουρκικού έθνους», όσο και του υποψήφιου της Ν.Δ στην Ξάνθη, Ορχάν Χατζηιμπραήμ ότι επιθυμεί την είσοδό του στη Βουλή για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των «Τούρκων της μειονότητας».

*Είναι χαρακτηριστικό ότι οι διαμαρτυρίες των Πομάκων ολοκληρώνονται με την καταγγελία ότι σε συνεδρίαση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ξάνθης-Καβάλας-Δράμας στις 22/10/08, όλοι οι μουσουλμάνοι σύμβουλοι απαίτησαν να απαλειφθεί ο όρος «Πομακοχώρια» από υπουργική απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ και να αντικατασταθεί είτε με το «Τουρκοχώρια», είτε με το «Ορεινός Ογκος».

• Ρατσιστής ο Αλέξης Τσίπρας
  

Επίθεση φιλίας από ΝΔ σε ΛΑΟΣ

Από το wolf

Μερικές χώρες τής Ευρώπης έχουν ακροδεξιά κόμματα...
Βέβαια σέ αυτές τίς χώρες οι λέξεις έχουν νόημα...
Τά κόμματα αυτά έχουν έναν ανάλογο δημόσιο λόγο, αντίστοιχες ιστορικές αναφορές και βέβαια αντίστοιχες καθημερινές πρακτικές....
Οι άνθρωποι είναι αυτό πού είναι και το εννοούν...
Κάνουν καθημερινά κηρύγματα μίσους καί θεωρούν αυτονόητο ότι οι πολιτικοί τους πρόγονοι είναι οι Χιτλερικοί τής Γερμανίας...
Εξάλλου αυτή είναι η ιδεολογία τους...
Τέτοια κινήματα υπάρχουν ακόμα και στήν Αμερική με αξιοπρόσεκτη δυναμική και όχι αμελητέους οπαδούς....
Στή χαρούμενη χώρα μας πολλοί θεωρούν ακροδεξιό , φασίστα τον Μπουμπούκο....
Φυσικά ο καθένας ότι θέλει πιστεύει...
Εμείς απλά να πούμε ότι όποιος είναι ακροδεξιός τό λέει και το καυχιέται.....
Δέν τό κρύβει!!!!
Δέν μπορεί να ονομάζουμε κάποιον Χιτλερικό ο οποίος θα σού κάνει μήνυση άν τον πείς έτσι δημόσια....
Δέν γνωρίζουμε Ακροδεξιό ο οποίος να έχει στό γραφείο του πορταίτο τού Τσέ Γκεβάρα....
Είναι σάν να λέμε ότι ο Παπαθεμελής είναι Αναρχικός, μήν κοιτάς πού δέν το λέει...
Ο Καρατζαφέρης τώρα δέν γνωρίζουμε ποιά ακριβώς είναι η ιδεολογία του...
Ο ίδιος δηλώνει κεντροδεξιός...
Κάποιοι λένε ότι είναι πιό πολύ κεντροπονηρός ...
Οι μετρήσεις τί λένε?
Λένε ότι αντλεί οπαδούς απο όλο το πολιτικό φάσμα.
ΠΑΣΟΚους, Κομμουνιστές, Κεντρώους....
Μάς αρέσει δέν μάς αρέσει αυτό λένε....
Καί τελικά άν ο Μπουμπούκος είναι επικίνδυνο ακραίο στοιχείο ο Καρχιμάκης πχ τί ακριβώς είναι?
Παιδί τών λουλουδιών?
Σοσιαλιστής?

Σημ Σχιζοφρένειας Η ουσία του άρθρου είναι σωστή, όχι όμως και ειλικρινής αφού προέρχεται από τους ίδιους ανθρώπους που υπάκουα χειροκροτούσαν όταν ο Κ. Καραμανλής δήλωνε: "Δεν συζητώ με τα άκρα".

Βολές εξ αριστερών για την Παιδεία

Σημ Σχιζοφρένειας Ο Βασίλης Κωστή, συγγενής του Δ. Χριστόφια, τοποθετείτε μέσα από το εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ, την εφημερίδα Χαραυγή. Το άρθρο είναι λίγο μεγάλο και δυσανάγνωστο αλλά αξίζει τον κόπο. Δίνει απαντήσεις σε όλα και επιβεβαιώνει αυτό που έχουμε πει αρκετές φορές (και έχουν δείξει οι δημοσκοπήσεις), ότι πολύ μεγάλο μέρος της βάσης του ΑΚΕΛ είναι εγκλωβισμένο σε ένα αντεθνικό κόμμα χωρίς να είναι οι ίδιοι συνειδητά μειοδότες. Αυτό το μέρος της βάσης του ΑΚΕΛ χρειάζεται στήριξη και προστασία ώστε να μην απορροφηθεί και ιδεολογικά από τις θέσεις του σημερινού καθεστώτος.

Πάντα δυνατά, σταθερά, καθαρά και αριστερά

Περί Ιστορίας ο λόγος, αλλά από την σκοπιά του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού ο περί Ιστορίας λόγος αυτός. Ο εθνισμός, ο γνήσιος πατριωτισμός, η αγάπη για την πατρίδα που γεννήθηκε από τον καπιταλισμό (στο αρχικό, ανοδικό, προοδευτικό του στάδιο) πάνω στα συντρίμμια τού φεουδαρχισμού, δεν αντιστρατεύεται το διεθνισμό. Η σύγχρονη Ιστορία έχει αποδείξει ότι ο διεθνισμός των καταπιεσμένων λαών και εθνών στηρίζεται στον εθνισμό, προϋποθέτει τον εθνισμό. Ο αλληλοσεβασμός και η αλληλεγγύη λαών και εθνών είναι ο «ακρογωνιαίος λίθος» του διεθνισμού που θέλει πανανθρώπινη τη λευτεριά. Για να διαιωνίζει την κυριαρχία του και να κρατά υποδουλωμένους λαούς και έθνη, ο ιμπεριαλισμός - το τελευταίο στάδιο του ξεπερασμένου σήμερα καπιταλισμού - αντιπαραθέτει τον κοσμοπολιτισμό στον εθνισμό των νεο-αποικιακών και εξαρτημένων χωρών, τον οποίο μάλιστα παρουσιάζει ως προοδευτικό και οικουμενικό, αλλά και ως αντίβαρο του διεθνισμού των «κολασμένων» της γης.

Σε αντίθεση, όμως, με τον κοσμοπολιτισμό του ιμπεριαλισμού, που ισοπεδώνει τα πάντα στο όνομα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, παραχαράσσει την Ιστορία της εθνικής καταγωγής των ανθρώπων και τους αποβλακώνει, ο διεθνισμός σέβεται και υπερασπίζεται τον εθνικό λαϊκό πολιτισμό, την Ιστορία και την εξέλιξη χωρίς ψιμύθια και ενισχύει την ανάπτυξη των εθνικών, λαϊκών και κοινωνικών αγώνων. Χωρίς να κλείνονται στο «καβούκι του εθνισμού» οι αγωνιζόμενοι ενάντια στην καταπίεση λαοί χαράσσουν τη δική τους ιστορική πορεία και πολιτισμό, εθνική στη μορφή και οικουμενική στο περιεχόμενό της. Η πάλη των λαών για Εθνική Λευτεριά, Δημοκρατία και Πρόοδο παίρνει τις πραγματικές της διαστάσεις μέσα στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης, μέσα στα πλαίσια της διεθνιστικής, ταξικής ενότητας των σύγχρονων δούλων. Η εξυπνάδα, η οξύνοια και οι γνώσεις αποτελούν γερά εφόδια για την ανάπτυξη της αναλυτικής σκέψης. Ωστόσο, από μόνες τους δεν είναι αρκετές για τη διαμόρφωση ορθής κρίσης και ιδιαίτερα για την «ισοζυγισμένη», επιστημονική ερμηνεία της Ιστορίας. Οπως σωστά παρατήρησε ο Θουκυδίδης, ο ισχυρότερος δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους είναι το συμφέρον και σίγουρα δεν εννοούσε, ο μεγάλος αρχαίος Αθηναίος ιστορικός, το προσωπικό, ατομικό συμφέρον ξεκομμένο από το συλλογικό συμφέρον, το συμφέρον του συνόλου. Μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες, που βασικά καθορίζονται από το επίπεδο της κοινωνικής εξέλιξης, οι άνθρωποι ερμηνεύουν τα γεγονότα (κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά κ.ά.) ανάλογα με τη μόρφωση, τη φιλοσοφία, την ιδεολογία και την πολιτική τους θέση και τα συμφέροντά τους, γενικά, κύρια ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Γενικά οι άνθρωποι κρίνουν και ερμηνεύουν την Ιστορία, πιστά ή στρεβλά, ανάλογα με τα συμφέροντά τους... Εκπτώσεις σε ζητήματα αρχών και διαστρέβλωση των γεγονότων συνήθως κάνουν όσοι ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με το άδικο, όσοι στην πρόοδο τοποθετούν τροχοπέδη οπισθοδρομικά συμφέροντα και παρωχημένες ιδέες. Οσο κι αν πασχίσουν να «διορθώσουν» την Ιστορία, στην καλύτερη των περιπτώσεων το μόνο που θα πετύχουν, οι διάφοροι στρατολογημένοι «επαΐοντες» του ιμπεριαλισμού, θα είναι η συγγραφή βιβλίων με ιστορίες για αγρίους, γιατί την Ιστορία τη γράφουν οι υπόδουλοι, αλλά ανυπότακτοι, αγωνιζόμενοι λαοί και τα έθνη. Και δεν τη γράφουν πίσω από πανεπιστημιακές έδρες και μέσα σε κλειστά δωμάτια, αλλά στα ανοικτά πεδία των τίμιων μαχών με ηρωικές πράξεις, θυσίες και αίμα. Άδικος ο κόπος και όλων όσοι προσπαθούν να συσκοτίζουν τα γεγονότα, να αποκρύβουν κύριες αντιθέσεις που συνθέτουν άλυτα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, που χρόνια ταλανίζουν την ανθρωπότητα, να αναδεικνύουν δευτερεύοντα και τριτεύοντα ζητήματα με τα οποία να αντικαθιστούν πρωτεύοντα ζητήματα, να εμφανίζουν πράγματα και θαύματα, αλλά και φαντάσματα, και να παραποιούν, βάναυσα, την αντικειμενική πραγματικότητα.

Η κύρια αντίθεση στην Κύπρο σήμερα είναι από τη μια, η παράνομη τουρκική κατοχή, ο εποικισμός και ο σφετερισμός περιουσιών και από την άλλη, ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής. Το πρόβλημα (και βασικό κλειδί της λύσης) είναι η κατοχική δύναμη, η Τουρκία (η οποία, όπως εκτιμούν οι πιστοί, και όχι μόνο, στο μεγάλο, φωτεινό, όχι σκοτεινό, Ηράκλειτο, δεν θα παραμείνει εσαεί αμετάβλητη) και όχι οι δευτερεύουσας σημασίας διαφορές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι σε ένα τόσο δα μικρό τόπο δεν έχουν και πολλά να μοιράσουν. Ανεπιφυλάκτως και απεριφράστως καταδικάζει, κάθε Κύπριος πατριώτης, τα αποτρόπαια εγκλήματα που έχουν διαπράξει ξενοκίνητα «κυπριακά» χέρια σε βάρος απλών ανθρώπων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι δεν ευθύνονταν για το οργανωμένο από τα έξω κυπριακό δράμα. Ωστόσο, η εξίσωση του θύτη (Τουρκία και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί της) με το θύμα (κυπριακός λαός στο σύνολό του), που εξυπηρετεί το «μαγείρεμα» κακής λύσης από τους ξένους, υπονομεύει τις προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια. Η εξίσωση του θύτη με το θύμα, από οπουδήποτε και από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται, δικαιώνει την εισβολή και την κατοχή και παρακάμπτει το άγραφο συμβόλαιο του Κυπρίου Προέδρου με το λαό, βάσει του οποίου ο Κύπριος Πρόεδρος δεν πρόκειται να αποδεχθεί λύση στα μέτρα της Τουρκίας, λύση έξω και μακριά από τις συμφωνημένες αρχές μιας λειτουργικής και βιώσιμης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Την ουσία του κυπριακού προβλήματος δεν τη δημιούργησε η εθνική καταγωγή των ανθρώπων που ζουν στην Κύπρο για αιώνες, όπως λανθασμένα προβάλλουν οι ξένοι για να δικαιολογήσουν τα άνομά τους σχέδια. Μέχρι σήμερα, ανεπιτυχείς αποδείχθηκαν οι απέλπιδες προσπάθειες, πρώτα της Βρετανίας και ύστερα της Τουρκίας, να παρουσιαστούν οι Ελληνες της Κύπρου ως Φοίνικες, Λεβαντίνοι, Αραβες ή Ετεοκύπριοι και να παραποιηθεί η ιστορική πραγματικότητα. Η εθνική καταγωγή μιας κοινότητας ανθρώπων δεν καθορίζεται στη βάση αυθαίρετων, ανιστόρητων, αντιεπιστημονικών ισχυρισμών και ταχυδακτυλουργών. Δεν μπορεί να σκηνοθετηθεί στη βάση ύποπτων σεναρίων, που ξεκινούν και καταλήγουν σε ξένο, ιμπεριαλιστικό δάκτυλο. Είναι, η εθνική καταγωγή, και ας το πάρουν χαμπάρι οι μη συμφεροντολόγοι, αλλά παρασυρμένοι επαΐοντες της Ιστορίας, αποτέλεσμα ιστορικής διαδικασίας, που εκφράζεται και επιβεβαιώνεται όχι μόνο από τον πολιτισμό και τα υπόλοιπα συνθετικά στοιχεία μιας κοινότητας ανθρώπων με όμοια, κοινά χαρακτηριστικά, αλλά και από τους αγώνες της για την εκπλήρωση εθνικών (και άλλων) πόθων και στόχων. Το παραμύθι της Τουρκίας και των ιμπεριαλιστών, που τη στηρίζουν και την υποστηρίζουν, ότι όσοι υπερασπίζονται την ιστορική αλήθεια γύρω από την εθνική καταγωγή των Κυπρίων, είτε Ελληνες είναι αυτοί είτε Τούρκοι, είναι εθνικιστές, σοβινιστές και δεν θέλουν την ειρηνική συμβίωση (φυσικά, αυτοί αντιλαμβάνονται την ειρήνη κάτω από τα αγάλματα του Κεμάλ Ατατούρκ!), δεν θα πιάσει τόπο σε μια πατρίδα υπό κατοχή και μοιρασμένη στα δύο. Τόπο δεν θα πιάσουν ούτε οι απόψεις, οι ανακαλύψεις και οι αποκαλύψεις όσων έχασαν την ουσία του κυπριακού προβλήματος, όσων εθελοτυφλούν και δεν βλέπουν ότι οι καταπιεσμένοι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας χρησιμοποιούνται ως όχημα για άνομους σκοπούς και όσων «ξέχασαν» την Ιστορία του δύσμοιρου τόπου μας και επιμένουν να γράφουν τη δική τους ιστορία, τις δικές τους ιστορίες για αγρίους.

Κανένας νουνεχής Κύπριος δεν συμφωνεί με τον εθνικισμό-σοβινισμό, δεν ανέχεται τον εθνικισμό-σοβινισμό (όπως και δεν συμφωνεί και δεν ανέχεται όσους προσπαθούν να του αλλάξουν την εθνική του καταγωγή, στο όνομα ή μάλλον με πρόσχημα την καταπολέμηση του εθνικισμού, ο οποίος παρεμπιπτόντως, υποδαυλίζεται, ουκ ολίγες φορές από ξένα κέντρα). Είναι, όμως σήμερα ο εθνικισμός, ο σοβινισμός, ο «υπερπατριωτισμός» και άλλες εκδηλώσεις του ίδιου φαινομένου, η κύρια αντίθεση του κυπριακού προβλήματος, όπως άσκεφτα «τελλαλίζουν» κάποιοι καλοθελητές; Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα του 1963/64 και τη συνέχεια, τα λάθη της επίσημης ελληνοκυπριακής πλευράς, βασικά τα λάθη του νόμιμου Προέδρου Μακαρίου, δεν αλλοιώνουν την ουσία. Ούτε οι δολοφονίες αθώων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από εξτρεμιστικά, εθνικιστικά, σοβινιστικά στοιχεία αλλοιώνουν την ουσία. Το δικαστήριο του κυπριακού λαού στο σύνολό του και το διεθνές δικαστήριο, αλλά και το δικαστήριο της ανθρώπινης συνείδησης, που παραμένει όξυπνη, βρήκαν την κεμαλική Τουρκία ένοχη για έγκλημα εκ προμελέτης. Πριν την ανακήρυξη της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, η Τουρκία σχεδίασε τη διάλυση της συνεργασίας μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, που υπήρχε στα πλαίσια του ενιαίου κυπριακού κράτους. Με εντολές της Τουρκίας οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν την Κυπριακή Κυβέρνηση, τη Βουλή κ.ά. σώματα. Η «Τουρκοκυπριακή Ανταρσία» σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε από την Τουρκία με στόχο την κατάλυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα σχέδια της Τουρκίας δεν καθορίστηκαν από λάθη ή ακόμα και ωμότητες που διέπραξε μικρή μειοψηφία Ελληνοκυπρίων και όχι Ελληνοκύπριοι στο σύνολό τους. Ωστόσο, τα λάθη και οι ωμότητες κάποιων ανεγκέφαλων ή και πληρωμένων βοήθησαν την Τουρκία. Η παρουσίαση του πραξικοπήματος της Τουρκίας το 1963 («Τουρκοκυπριακή Ανταρσία») και η αντιμετώπισή του από το νόμιμο νεοσύστατο κυπριακό κράτος με επικεφαλής τον Μακάριο, ως «διακοινοτικές ταραχές», που δήθεν προκάλεσαν οι εθνικές και θρησκευτικές διαφορές των δύο κοινοτήτων, αποτελεί παραχάραξη της Ιστορίας, γιατί αποκρύβει, μεταξύ άλλων, το ρόλο των πραγματικών ενόχων, το ρόλο της Τουρκίας και της Βρετανίας. Απάντηση στους σημερινούς παραχαράκτες της Ιστορίας έδωσε πριν 44 χρόνια, ο τουρκικής καταγωγής Κύπριος πατριώτης Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, ο οποίος αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση του κυπριακού λαού. Λίγους μόνο μήνες πριν δολοφονηθεί από την τρομοκρατική, φασιστική οργάνωση ΤΜΤ (δημιουργήθηκε στην Κύπρο από το Γραφείο Ειδικού Πολέμου των Ενόπλων Δυνάμεων Τουρκίας, στα μέσα της δεκαετίας του 1950), ο Καβάζογλου, που ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, διακήρυσσε: «Οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τους απαίσιους σκοπούς τους, δημιούργησαν το μύθο και το ψέμα πως είναι τάχα αδύνατον να συνυπάρξουν ειρηνικά οι δύο κοινότητες στην Κύπρο. Και με τη βοήθεια των πρακτόρων τους, ξεσπίτωσαν 20 χιλιάδες Τούρκους και τους μάντρωσαν σε τόπους που δεν διαφέρουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια δράκα φασίστες, βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μεθόδους, άρπαξαν την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα βάσανα του τουρκοκυπριακού πληθυσμού». Σήμερα, 35 χρόνια από το διπλό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, το πραξικόπημα και την εισβολή, τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, το μέλλον του λαού μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων, δεν κινδυνεύει τόσο από τον εθνικισμό-σοβινισμό όσο κινδυνεύει από την ξενοδουλεία και την τάση προς τη διαφθορά και τον άκρατο χυδαίο υλισμό (και ψευδοπολιτισμό), που είναι αλληλένδετα. Ας σταλεί προς πάσαν κατεύθυνση το μήνυμα ότι στην Κύπρο δεν είναι όλα για πούληση!

Γροθιά στους καθοδηγητές του περασμένου Δεκέμβρη

Αλλαγή ισορροπίας δυνάμεων είχαμε στο συνδικαλιστικό όργανο των πανεπιστημιακών, την ΠΟΣΔΕΠ. Τα αποτελέσματα είναι:

1. Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης (ΠΑ.ΣΟ.Κ) 9 (+4) έδρες
2. Συσπείρωση (ΣΥ.ΡΙΖ.Α) 8 (-5) έδρες
3. Αριστερή Μεταρρύθμιση (Συνασπισμός) 6 (+2) έδρες
4. ΔΗ.ΠΑ.Κ (Κ.Κ.Ε) 4 (-3) έδρες
5. Ανεξάρτητη Κίνηση Ιατρικής (Ν.Δ) 3 (+3) έδρες
6. Ανεξάρτητη Κίνηση Φιλοσοφικής (Ν.Δ) 2 (-1) έδρες
7. Ανεξάρτητη Κίνηση ΕΜΠ (Ν.Δ) 1 έδρα

Η Άκρα Αριστερά, που με τις 20 έδρες της Συσπείρωσης και της ΔΗ.ΠΑ.Κ είχε την πλειοψηφία πρωτοστατώντας στα επεισόδια του περασμένου Δεκέμβρη ανατράπηκε ενώ άνοδο σημείωσαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και η Αριστερή μεταρρύθμιση, η οποία πρόσκειται στην Ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ (που καλούσε να καταδικαστούν τα επεισόδια του Δεκεμβρίου).

Με τα νέα δεδομένα αναμένεται αλλαγή πορείας στον χώρο των πανεπιστημιακών. Η δε τιμωρία των καθοδηγητών του περασμένου Δεκέμβρη αναμένεται να συνεχιστεί και στις φοιτητικές εκλογές που πλησιάζουν.

• Άρθρο με τα αποτελέσματα του 2008
• Αποτελέσματα 2009 από την Ανανεωτική Πτέρυγα
• Η ΑΡ.ΜΕ καταδικάζει την βία
  

Τα έξι σημεία

Από το politis-gr

1. Η Ελλάδα είναι χώρα μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης και οι προσπάθειες για σταθερότητα στην οικονομία και για αντιμετώπιση των δυσκολιών λόγω της κρίσης, πρέπει να γίνονται με την τήρηση των κανόνων που ισχύουν στην ΕΕ, κάτι που αποδείχθηκε και στη έκτακτη Σύνοδο Κορυφής.

2. Το υψηλό δημόσιο χρέος είναι διαχρονικό, τεράστιο θέμα που μας βαραίνει ιδιαίτερα και πρέπει να το πολεμήσουμε με συντονισμένες δράσεις ώστε οι προσπάθειές μας να έχουν αποτελεσματικότητα.

3. Η σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων πρέπει να αποτελεί κύρια προτεραιότητα και κεντρικό εργαλείο, επ' αυτού είναι η αποτελεσματική μείωση των δημοσίων δαπανών, ο περιορισμός της σπατάλης και όχι νέα φορολογικά μέτρα.

4. Το δημόσιο χρέος και η μείωση των ελλειμμάτων ορίζουν τις πραγματικές αντοχές της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την ανάπτυξη και την κοινωνική πολιτική και αν ξεφύγουμε, η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη και ενδεχομένως επικίνδυνη.

5. Σε ορισμένους κρίσιμους τομείς της χώρας, όπως π.χ. ο τουρισμός, είναι απαραίτητες ειδικές αναπτυξιακές δράσεις και βέβαια πάντα με τήρηση των κανόνων της ΕΕ.

6. Όλοι μας, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, έχουμε χρέος να μην ενθαρρύνουμε τη διατύπωση υπερβολικών διεκδικήσεων αφού η κατάσταση δεν επιτρέπει πλειοδοσία παροχών.

Έξι σημεία ! Έξι Αυτονόητα για τον κάθε υπεύθυνο και λογικό πολίτη αυτής της χώρας. Όχι όμως για ορισμένους πολιτικούς μας.

Θα αρχίσω ανάποδα αυτή την φορά. Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρης αν και έχει ανέκαθεν μια ροπή προς τον λαϊκισμό και την πολιτική της ... ατάκας, συναισθανόμενος τις βαριές ευθύνες του έναντι των πολιτών αυτής της ταλαιπωρημένης χώρας, ανέβασε τον πολιτικό του λόγο σε υψηλά επίπεδα δηλώνοντας ότι : «Ναι στη συναίνεση. Αν μελετήσει κανείς το πλαίσιο της συναίνεσης νομίζω ότι πολύ δύσκολα μπορεί να κινηθεί έξω από αυτό. Από ένα μεγάλο άλμα στο κενό, προτιμώ ένα σταθερό βήμα στη λογική».

Από την πλευρά του ΚΚΕ ο λόγος του μπορεί να είναι απαρχαιωμένος και οι απόψεις τους άκαμπτες , μουχλιασμένες και σε πολλά ζητήματα «τσιμεντοποιημένες», αλλά είναι καθαρές , σταθερές χωρίς λαϊκισμούς και πολιτικές σερπαντίνες.

Η απάντηση του λοιπόν στην πρόσκληση και την παραίνεση του κ. Καραμανλή για συναίνεση ήταν αναμενόμενη. Θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο εύκαμπτη, αλλά τι να κάνουμε, αυτό είναι το ΚΚΕ. Πολιτικά καθαρό αλλά με κολλημένη στο «πολιτικό σασμάν του» μονίμως την πρώτη ταχύτητα.

Ευχή όλων είναι κάποια στιγμή να μπορέσει να αλλάξει ταχύτητα , επιταχύνοντας στην πολιτική πίστα. Κρατάμε προ στιγμήν στα πλεονεκτήματα την καθαρότητα των λόγων και των πράξεων του στα χρόνια της μεταπολίτευσης!

Ο κ. Αλαβάνος «ήλθε, είδε και απήλθε». Κατέθεσε μεν 25 προτάσεις , αλλά στα αυτονόητα έξι βασικά σημεία , απλά επιβεβαίωσε τον εαυτό του.Πολιτικό πνεύμα αντίδρασης με έντονη την επικινδυνότητα του , αφού έχει την τάση να επικεντρώνει την ματιά του σε οτιδήποτε άλλο μέσα στο δάσος εκτός του ... δένδρου που βρίσκεται μπροστά του.Αποτέλεσμα ; Επώδυνες και επικίνδυνες μετωπικές συγκρούσεις!

Τέλος ο κ. Παπανδρέου .... ζήτησε εκλογές ! Τίποτα άλλο! Ούτε προτάσεις , ούτε αποδοχή των έξι αυτονόητων σημείων. Απλά ζήτησε εκλογές εδώ και τώρα. Βέβαια αυτό κάνει συνεχώς από το 2005 μέχρι σήμερα. Μέσα σε 4 χρόνια έχει ζητήσει 28 φορές εκλογές.

Έννοια του είναι «πρώτα να γίνω Πρωθυπουργός» και ύστερα ....«να σωθούμε». Ο κόσμος ζητά εθνικές λύσεις κι αυτός εκλιπαρεί «δώστε μου κομματική ψήφο». Τώρα, αν μέχρι να συμβεί αυτό έχουμε βουλιάξει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, αυτό μάλλον θεωρείται λεπτομέρεια μπρος στο όνειρο του αρχηγού της αντιπολίτευσης να ορκιστεί κάποτε πρωθυπουργός.

Χαίρομαι αλλά αρνούμαι...

Από την παραπολιτική

Χαίρομαι πραγματικά που ένα χρόνιο πρόβλημα του κρατικού μηχανισμού επιλύθηκε...

Χαίρομαι πραγματικά που η κυβέρνηση Καραμανλή κατάφερε να πουλήσει την Ολυμπιακή και να προχωρήσει σε μια μάλλον συμφέρουσα συμφωνία για το ελληνικό κράτος...

Χαίρομαι πραγματικά που οι Έλληνες πολίτες θα δουν και πάλι την Ολυμπιακή να απογειώνεται...

Αρνούμαι όμως να χαρώ επειδή το κράτος μου δεν κατάφερε να εξασφαλίσει για τους πολίτες του την ομαλή λειτουργία ενός οργανισμού δημόσιων αερομεταφορών....

Αρνούμαι να χαρώ επειδή όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις χρεοκόπησαν έναν δημόσιο οργανισμό...

Αρνούμαι να χαρώ επειδή η πώληση της Ολυμπιακής συνιστά την απόλυτη παραδοχή της ανικανότητας του κράτους μου και την αντικατάσταση του από την ιδιωτική πρωτοβουλία...

Αρνούμαι να χαρώ για την πώληση μιας εταιρίας που κάποτε αποτελούσε πρότυπο και πουλήθηκε σαν ένας οργανισμός γεμάτος βάρη και χρέη...

Σχόλιο Σχιζοφρένειας Το θέμα της Ολυμπιακής δεν είναι κάτι περίπλοκο. Οι συνδικαλιστές του Δημοσίου, με την στήριξη κυρίως των κομμάτων της Αριστεράς (και λιγότερο της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης), κατέβαιναν σε απεργία τουλάχιστον ανά δεκαήμερο με γελοία αιτήματα, κάτι που συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Το κόστος για το Δημόσιο από τις απεργίες ήταν δυσβάσταχτο (αποζημιώσεις σε επιβάτες κτλ), αλλά εφόσον δεν υπήρχε σοβαρός ανταγωνισμός έβγαινε κέρδος. Με την είσοδο των ιδιωτικών εταιρειών αυτό άλλαξε. Ο επιχειρηματίας που ταξίδευε πέντε φορές τον μήνα και έχανε σημαντικές συναντήσεις λόγω των συνεχών καθυστερήσεων και ακυρώσεων στράφηκε στην Aegean. Ο φοιτητής που ήθελε να προλάβει την εξεταστική του, ο τουρίστας που ήθελε να ξέρει πότε θα φτάσει στον προορισμό του, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αλλάξουν εταιρεία. Με αυτές τις συνθήκες οι συνδικαλιστές δεν άλλαξαν μυαλά, δεν προσπάθησαν να διασώσουν το κύρος της Ολυμπιακής. Παρασυρμένοι από τα κόμματα της Αριστεράς, και με την ανοχή των κυβερνήσεων που δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν μαζί τους, συνέχισαν την πορεία που είχαν διαγράψει μέχρι που άλλη λύση δεν υπήρχε, εκτός από την πώληση της. Τραγική ειρωνεία είναι ότι ακριβώς τα κόμματα που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την διάλυση της Ολυμπιακής είναι τα ίδια που φωνάζουν σήμερα επειδή πωλήθηκε.

Οι αδυναμίες του ΔΗΚΟ και το σχέδιο του ΑΚΕΛ

Επιμένω και θα επιμένω στο θέμα των εσωκομματικών εκλογών του Δημοκρατικού Κόμματος (με αποτέλεσμα να μένουν πίσω και άλλες ειδήσεις και να "ανεβαίνουν" ετεροχρονισμένα). Ευτυχώς ή δυστυχώς (μάλλον δυστυχώς) οι εσωκομματικές του ΔΗ.ΚΟ είναι πιο σημαντικές για την Κύπρο απ' ότι οι επερχόμενες Ευρωεκλογές.

• Η επίσημη θέση του ΔΗ.ΚΟ σήμερα κάνει κακό στον τόπο

Δεν υπάρχει κανένα θέμα στο οποίο το ΔΗ.ΚΟ έχει συμφωνήσει με το ΑΚΕΛ. Κυπριακό, Ευρωπαϊκή Ένωση, Άμυνα, Παιδεία, λοιπά θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης, οι διαφορές είναι χαώδεις. Σε κανένα σημαντικό θέμα δεν έχουν κοινή γραμμή αλλά ούτε στην συντριπτική πλειοψηφία των ασήμαντων. Σε κανένα θέμα δεν έχει καταφέρει να επιβάλει την άποψη του το ΔΗ.ΚΟ επειδή ανήκει στην κυβέρνηση. Επιμένει ωστόσο να παραμένει στην κυβέρνηση στηρίζοντας έτσι την αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική Χριστόφια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο δεν είναι η εμμονή του στην στήριξη αυτής της κυβέρνησης αλλά η χλιαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Με εξαίρεση κάποια πρωτοκλασάτα στελέχη (που το ΑΚΕΛ ευελπιστεί να πάψουν να είναι πρωτοκλασάτα στις 15 Μαρτίου), η επίσημη στάση του κόμματος είναι απλώς "λίγη".

• Η επίσημη θέση του ΔΗ.ΚΟ σήμερα κάνει κακό στο... ΔΗ.ΚΟ

Η απλόχερη στήριξη που προσφέρεται στο ΑΚΕΛ κλείνει το δρόμο του ΔΗ.ΚΟ σε μία ανοδική πορεία. Άμα το κόμμα αρχίσει να αντιδρά στα μεγάλα θέματα θα μπορέσει να συγκεντρώσει δυσαρεστημένους ΑΚΕΛικούς, δυσαρεστημένους (από την ανύπαρκτη αντιπολίτευση) συναγερμικούς, φίλους του Ευρω.Κο και των Οικολόγων που δεν εκλέγουν ευρωβουλευτή οπότε δεν θέλουν να χαραμίσουν την ψήφο τους. Κάποιοι εντός του κόμματος δεν φαίνεται να θέλουν ένα μεγάλο και ισχυρό ΔΗ.ΚΟ.

------------------------------------------------------------

Πριν δύο μήνες, έχοντας πληροφορίες από τα ενδότερα του κόμματος, ενημερώναμε για τα σενάρια περί οργανωμένου σχεδίου του ΑΚΕΛ να απομακρύνει σημαντικά στελέχη από θέσεις κλειδιά εντός του ΔΗ.ΚΟ με την εγγραφή ΑΚΕΛικών ως μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος. Έκτοτε, στελέχη του ΔΗ.ΚΟ μέσω συνεντεύξεων, και το "Κυπριακό Ποντίκι", έχουν αφήσει υπόνοιες ότι κάτι τρέχει με τα νέα μέλη. Τελευταία, υπόνοιες είχε δημιουργήσει άθελα της και η εφημερίδα "Πολίτης", γράφοντας ότι η πλειοψηφία των νέων μελών ελέγχεται από την ομάδα που στηρίζει το ΑΚΕΛ.

Πριν 4 μέρες για πρώτη φορά γράφτηκε ξεκάθαρα στον τύπο αυτό που είχαμε σημειώσει από τις 25 Ιανουαρίου εδώ. Έγραψε κατά λέξη το "Κυπριακό Ποντίκι":

πληροφορίες φέρουν πολλά από τα νέα μέλη που έχουν εγγραφεί προσφάτως, κυρίως στην Πάφο, να μην είχαν καμία σχέση με το ΔΗΚΟ πριν την εγγραφή τους, αλλά με άλλο κόμμα, προφανώς το ΑΚΕΛ!

Επαναλαμβάνουμε και πάλι, οι γνήσιοι ΔΗΚΟϊκοί οφείλουν να προστατέψουν την αυτονομία του κόμματος τους από τον καρκίνο του ΑΚΕΛ. Όσα μέλη του κόμματος δεν ξέρουν ποιες είναι οι επιλογές του ΑΚΕΛ ας μην λησμονήσουν να προμηθευτούν από τα περίπτερα το "Κυπριακό Ποντίκι" της ερχόμενης Παρασκευής. Υποψιάζομαι ότι θα έχει γαργαλιστικές λεπτομέρειες.